Μανώλη Κοττάκη : Η «αθόρυβη επανάσταση» που αλλάζει την Ελλάδα

Η «αθόρυβη επανάσταση» που αλλάζει την Ελλάδα

Γράφει ο Μανώλης Κοττάκης

Πολιτική είναι το χρέος, πολιτική το έλλειμμα, πολιτική και τα σκάνδαλα. Πολιτική είναι όμως και άλλα πράγματα. Σκοπεύω να θίξω σήμερα ένα από αυτά: Τον τρόπο που τα σύγχρονα μέσα επικοινωνίας επιδρούν στη διαμόρφωση προσωπικοτήτων. Πώς δημιουργούν μια νέα, επιθετική, αγγλόφωνη γενιά, ο αξιακός κώδικας της οποίας είναι ολότελα διαφορετικός από τον αντίστοιχο που έχουν οι δομημένες και οργανωμένες κοινωνίες. Η νέα εποχή στην οποία τα Μέσα Ενημέρωσης και τα Μέσα Κοινωνικής Δικτύωσης έχουν πρωταγωνιστικό ρόλο γκρεμίζει με μεθοδικότητα οτιδήποτε παραπέμπει σε συλλογική ταυτότητα. Κάθε μέρα. Οικοδομεί πατρίδες χωρίς εθνική συνείδηση, πολίτες άνευ αισθήματος συλλογικής μοίρας, ελευθεριακές κοινότητες βασισμένες στην ατομικότητα και τη διαφορετικότητα. Απορούμε γιατί στο σχολείο τα νέα παιδιά επιδίδονται στην τέχνη του προπηλακισμού εναντίον συμμαθητών τους (bullying).

Διερωτόμαστε σε τι οφείλεται η ορμητικότητα της νέας γενιάς. Τρίβουμε τα μάτια μας στη θέα νέων ανθρώπων που αναζητούν τον ριζοσπαστισμό στις κιτς ακροδεξιές «σχολές» αυτοάμυνας. Ψάχνουμε να βρούμε τις αιτίες της μοναχικότητας ως τρόπου ζωής· της προβολής -νέα βερσιόν- της ομοφυλόφιλης οικογένειας με παιδί. Εντυπωσιαζόμαστε όταν ακούμε 18άρηδες να εκφράζονται άψογα στα αγγλικά αλλά να χωλαίνουν όταν πρόκειται να πουν μια λέξη στα ελληνικά. Παρακολουθούμε έκπληκτοι, τέλος, νέους Έλληνες που έφυγαν μετανάστες στο εξωτερικό να μιλούν με κεκαλυμμένη αντιπάθεια για τη χώρα καταγωγής τους. Την Ελλάδα!

Η επανάσταση που βρίσκεται σε εξέλιξη στα θεμέλια της κοινωνίας μας πραγματοποιείται αθόρυβα, χωρίς τυμπανοκρουσίες, παράλληλα με το σοκ του Μνημονίου. Η Ελλάδα βράζει στα θεμέλια της και δεν βρίσκεται κανείς να χαμηλώσει τη φωτιά. Προτού αναλύσω τα αίτια της διευκρινίζω: Δεν φοβάμαι την αλλαγή. Ούτε τη μεταβολή. Ο κόσμος πάει μπροστά. Αγαπώ την επιλογή, αλλά με φοβίζει η επιβολή. Η ύπουλη επιβολή.

Δείτε τα μηνύματα που περνάνε στα νέα παιδιά τα τηλεοπτικά σίριαλ που δίνουν lead in στα δελτία ειδήσεων, οι βραδινές νεανικές εκπομπές και τα talent show. Είναι εντυπωσιακό πώς γεμίζουν τα κεφάλια της νεολαίας με τη «νέα σκέψη»: Στη μάχη του κακού ενάντια στο καλό κερδίζει πάντα το κακό. Η μηχανορραφία διδάσκεται ως αρετή. Η βία ως ένδειξη ισχύος. Η παραβίαση του απορρήτου του ιδιωτικού βίου ως αποδεκτή μέθοδος επικράτησης σε εταιρικούς ανταγωνισμούς. Το «πούλημα» ως αποδεκτό μοντέλο επαγγελματικής προαγωγής. Η κλοπή του συντρόφου φίλου από φίλο ως μαγκιά. Η αποσπασματική ανάγνωση της επικαιρότητας ως διασκέδαση. Η προπαγάνδιση της οικογένειας ομοφυλοφίλων με την υιοθέτηση παιδιού ως νέου «προτύπου». Ήταν βασικό σύνθημα του Gay Pride συνοδευόμενο από μία αφίσα με δύο γκέι, ένα παιδί και τη λεζάντα «οικογενειακή υπόθεση». Αποτέλεσε και θέμα επεισοδίου δημοφιλούς σειράς. Το ίδιο μοντέλο περνά μέσα από τα παιδικά παιχνίδια. Τα ηλεκτρονικά παιχνίδια και οι ήρωες τους είναι τρομακτικά και βίαια. Το λιντσάρισμα στο διαδίκτυο, κανόνας.

Τελευταίο αλλά όχι έλασσον, το συναίσθημα: Η πλειονότητα των νέων κλαίει, αγαπά, βρίζει, χαίρεται, πανηγυρίζει στα αγγλικά, αλλά δεν βρίσκει λέξεις για να παθιαστεί στα ελληνικά. Τα ζει όλα από τα 10 ως τα 30 αλλά θα είναι «άδεια» στα 40. Γεννιούνται και μεγαλώνουν άλλοι Έλληνες. Μορφωμένοι, πολύγλωσσοι, αυθάδεις αλλά με ελάχιστα στοιχεία από το εθνικό DΝΑ. Οι νέοι Έλληνες δεν ορίζονται πλέον από τη μητρική γλώσσα, τη φυλή, το έδαφος, τους γονείς, τα σύνορα. Το έθνος αντικαταστάθηκε από την κοινότητα, το έδαφος από τη διαδικτυακή υπέρβαση των συνόρων, ο πατέρας από τον σύντροφο.

Ο Ελληνισμός είναι οικουμενικός μέσα από τη σκέψη του, αλλά εμείς τον αναζητούμε στον θολό πολυπολιτισμό, που διασπά τις κοινωνίες και αλλοιώνει τις ταυτότητες. Πρέπει επειγόντως να χαραχθεί μεγάλη στρατηγική και μεγάλη πολιτική. Ζούμε στην Ελλάδα, αλλά σε λίγα χρόνια τίποτε δεν θα τη θυμίζει...

Κυριακάτικη Δημοκρατία