Κων/νος Γραικιώτης : Στην εντατική

Στην εντατική

Γράφει ο Κων/νος Γραικιώτης

 

Δεν το ξέρατε ε;;;;; Ότι είμαστε δηλαδή στην εντατική όλοι μας δεν το ξέρατε;;;;

Ήρθε όμως που λέτε, μετά τον γιατρό Γιωργάκη Παπ και τα παραπαίδια του που μας έχωσαν εκεί μέσα άρον – άρον,  ο καλός μας κύριος Σαμαράς, και ετοιμαζόταν λέει να μας βγάλει στο φως…..

-Περάστε έξω αγαπημένοι μου φίλοι, θα μας έλεγε ο καλός Σαμαρείτης. Περάστε έξω.

Να όμως που δεν έγινε έτσι γιατί εμείς οι αχάριστοι εμπιστευτήκαμε ένα άλλο γιατρό να μας βγάλει έξω. Τσίπρα τον λέγανε.

-Γιατρευτήκαμε του είπαμε. Είμαστε περδίκια τώρα του είπαμε. Από την στιγμή που ανέλαβες την διεύθυνση της εντατικής είμαστε πολύ καλύτερα. Με τον καλό σου λόγο και τις υποσχέσεις σου θα πάμε τώρα σπίτια μας επί τέλους για να συνεχίσουμε εκεί την ανάρρωσή μας, του είπαμε.

-Σκασμός μας απάντησε. Θα μείνετε προς το παρόν στο νοσοκομείο γιατί δεν πήρατε ακόμα την τρίτη δόση του φαρμάκου σας. Θα γίνετε καλά μόνο όταν σας πω εγώ.

-Συγγνώμη τόλμησα να τον ρωτήσω .Έχω μια απορία. Εδώ γίνεται μάχη για ένα κρεβάτι στην εντατική, πως τα καταφέρατε εσείς όλοι οι γιατροί από το 2009 και στριμώξατε έναν ολόκληρο λαό σε τέτοια στενούρα μέσα στην εντατική;;;

-Μην ρωτάς έμενα, μου απάντησε, ρώτα τους προηγούμενους και την τρόικα. Εγώ κάνω παρέα μόνο με θεσμούς…

Συγγνώμη ξαναείπα όμως έχω κι μια άλλη απορία. Το γλυκό χαμόγελο συγκατάβασης εξαφανίστηκε μεμιάς από το πρόσωπό του. Με κοίταξε αγριωπά.

-Λέγε μου είπε.

Η εντατική στην οποία είμαστε υπό προφύλαξη, κράτηση βέβαια θάλεγα εγώ αλλά τέλος πάντων δεν θέλω να σε στενοχωρήσω, είναι βαθιά μέσα στο τούνελ;;;;; τον ρώτησα.

-Ποιο τούνελ εννοείς, μου είπε κτυπώντας ρυθμικά το πόδι του στο πάτωμα από εκνευρισμό και έτοιμος να ξαναβγάλει έρπη από την αναίδειά μου να μην κατανοώ τον αγώνα του να μας θεραπεύσει.

-Έλα τώρα του είπα. Το τούνελ καλέ που μονίμως βλέπουμε ένα φως στην άκρη και όλο ξεμακραίνει , του απάντησα.

- Ε ναι μου είπε ξερά

-Δηλαδή έχωσες την εντατική μας πιο βαθιά στο τούνελ;;;; ρώτησα πειραγμένος

-Αυτό σε μάρανε μωρέ;;;;.. Εδώ  κάποιος άλλος σε είχε βάλει στο γύψο πριν κάποια χρόνια ..Αυτό σε πείραξε. Που σ’ έχωσα λίγο πιο βαθιά στο τούνελ, που σε έβαλαν οι άλλοι, για να σε σώσω;;;;;;;;; με ρώτησε κοιτάζοντας με  με το αετίσιο βλέμμα του.

-Ναι αλλά τελικά βγήκαμε μετά τα επτά χρόνια από το γύψο ενώ τώρα βαδίζουμε τον όγδοο χρόνο και συνεχίζουμε και μέσα στην εντατική και μέσα στο  τούνελ και οι γιατροί από το εξωτερικό λένε ότι θα συνεχίσουμε για πολύ ακόμη, του απάντησα χαιρέκακα.

Χαμογέλασε, με ξανακοίταξε γλυκά, όπως βλέπεις ένα παραπονιάρικο παιδί και μου το έσκασε το παραμύθι.

- Αυτό είναι φίλε μου. Αυτή είναι η διαφορά με εμένα και τον φίλο μου, τον γιατρό Κυριάκο που περιμένει έξω από την πόρτα της εντατικής να σε συνδράμει, σε σχέση με εκείνα τα χουντικά καθάρματα που σε καταδυνάστευαν. Απ’ αυτό το τούνελ δεν θα βγεις ποτέ όσο εμείς θα υπάρχουμε να σε κυβερνάμε με τις ευλογίες σου .....................

Και ο νοών νοείτω……

Το ευθυμογράφημα αυτό σαν ιδέα στηρίχτηκε πάνω σε μια ιδέα από άλλο χρονογράφημά του Θεοφάνη Γραικιώτη που γράφτηκε την περίοδο Σαμαρά