ΝΙΝΑ ΠΕΡΟΠΟΥΛΟΥ: Δεν απεμπολούμε την ιστορία μας

ΣΥΝΕΝΤΕΥΞΗ ΜΕ ΤΗΝ

ΝΙΝΑ ΠΕΡΟΠΟΥΛΟΥ*:

Δεν απεμπολούμε την ιστορία μας

Πως δημιουργήθηκε το λεγόμενο Μακεδονικό ζήτημα; Γιατί στον διεθνή ορίζοντα διαφαίνεται ανοχή μάλλον παρά καταδίκη των ιστορικών ακροβατισμών των Σκοπίων; Ποιος ο ρόλος της Παμμακεδονικής στο ζήτημα αυτό; Απαντήσεις μας δίνει η κα. Νίνα Περοπούλου, τέως πρόεδρος της Παμμακεδονικής ΗΠΑ και Καναδά επί τρεις συνεχείς θητείες στην αποκλειστική της συνέντευξη στο Trip to Homeland. Την κ. Περοπούλου συναντήσαμε στο ετήσιο συνέδριο της Οργανώσεως στη Βοστώνη.

Της Νάνου Μπίσκα

Ήσασταν η πρώτη γυναίκα Πρόεδρος στην ιστορία της Παμμακεδονικής και η προεδρία σας κρίθηκε ιδιαίτερα επιτυχημένη, αφού επανεκλεγήκατε για τρεις συνεχόμενες θητείες. Που οφείλεται η επιτυχία αυτή και πώς λάβατε την απόφαση να μην ξαναθέσετε υποψηφιότητα;

Η απόφαση μου να μη διεκδικήσω για τέταρτη φορά το αξίωμα του Προέδρου στηρίχθηκε στην σταθερή προσήλωση μου στη δεοντολογία και κατά συνέπεια στο ισχύον καταστατικό που προβλέπει κατά ανώτατο όριο τρεις θητείες για τον εκάστοτε Ύπατο πρόεδρο. Πραγματικά δέχθηκα προτάσεις για τέταρτη θητεία με αλλαγή του καταστατικού, θεώρησα όμως ότι ένα τέτοιο ενδεχόμενο θα έδινε λανθασμένο μήνυμα προς τα έξω, αφού η προσπάθεια μας δεν στοχεύει σε προβολή προσώπων ή τοπικιστικών επιδιώξεων, αλλά είναι αγώνας για τον Ελληνικό πολιτισμό, που δεν μπορεί να στηρίζεται παρά στην ιστορική αλήθεια. Όσο για την επιτυχία, όπως την χαρακτηρίσατε, αυτή δεν οφείλεται σε εμένα προσωπικά, αλλά στη συλλογική προσπάθεια του Προεδρείου και των μελών της Παμμακεδονικής. Θα πρέπει μάλιστα να τονίσω ότι το έργο της Παμμακεδονικής συνεχίζεται αμείωτο με την καθοδήγηση του καταξιωμένου Υπάτου Προέδρου κ. Σ. Πρώϊου, που διετέλεσε Αντιπρόεδρος επί δικής μου Προεδρίας και με τον οποίο η συνεργασία υπήρξε εξαιρετική. Και βέβαια, η απουσία μου από τη θέση του Προέδρου δεν πρόκειται να περιορίσει την προσφορά μου στην Παμμακεδονική, αλλά, αντίθετα, θα την αυξήσει, αφού τώρα πλέον είμαι απαλλαγμένη από τις τυπικές υποχρεώσεις της Προέδρου.

Κατηγορίες για αναποτελεσματικό φανατισμό

Κατά καιρούς η Παμμακεδονική κατηγορήθηκε για αναποτελεσματικό φανατισμό, ακόμη μάλιστα και για ενέργειες διασπαστικές του Ελληνισμού, αφού τα ψηφίσματα της έρχονταν πολλές φορές σε αντίθεση με τη διακηρυγμένη πολιτική των Ελληνικών κυβερνήσεων για φιλία και συνεργασία στα Βαλκάνια. Τι έχετε να πείτε για αυτά;

Με το χαρακτηρισμό «αναποτελεσματικό» θα μου επιτρέψετε να διαφωνήσω πλήρως. Όλοι μας είδαμε τα πρώτα, πολύ σημαντικά αποτελέσματα της εμμονής της Παμμακεδονικής στην ελληνικότητα της Μακεδονίας καθώς με την εφαρμογή της Ενδιάμεσης Συμφωνίας μεταξύ Ελλάδας-Σκοπίων οι Σκοπιανοί υποχρεώθηκαν να αφαιρέσουν από το Σύνταγμα τους τις διατάξεις που άφηναν επεκτατικές βλέψεις σε βάρος της Ελληνικής Μακεδονίας, αλλά και να τροποποιήσουν τη σημαία τους παραιτούμενοι από τη χρήση του Ήλιου της Βεργίνας, αναγνωρίζοντας έτσι εμπράκτως ως ελληνικό το σύμβολο αυτό της Μακεδονικής Δυναστείας.

Οι κατηγορίες για φανατισμό δημιουργούν ερωτηματικά για εκείνους, που τις εκτοξεύουν. Η Παμμακεδονική δεν υπηρετεί κανένα αναπόδεικτο δόγμα, απλώς είναι προσηλωμένη και διακηρύττει την ιστορική αλήθεια. Ιστορική αλήθεια είναι ότι η ιδέα για εμφάνιση σύγχρονου Μακεδονικού έθνους ήταν έμπνευση του Τίτο, ο οποίος μετά το δεύτερο Παγκόσμιο Πόλεμο ονόμασε «Μακεδονία» τη νότια επαρχία της χώρας του με σλαβικό πληθυσμό και μετονόμασε σε «μακεδονική διάλεκτο» το τοπικό σλαβοβουλγαρικό ιδίωμα. Και βέβαια οι πανουργίες του Τίτο απέβλεπαν στην προσάρτηση των εδαφών της Ελληνικής Μακεδονίας, που θα «απελευθερώνονταν» από τους νεότευκτους «Μακεδόνες». Αλλά, ιστορική αλήθεια είναι επίσης ότι δεν υπάρχει καμιά σχέση μεταξύ της Ελληνόφωνης Μακεδονίας του Μεγάλου Αλεξάνδρου του 4ου π.Χ. αιώνα και των Σλαβικών και Βουλγαρικών πληθυσμών, που εμφανίσθηκαν στη Βαλκανική μόλις τον 5ο μ.Χ. αιώνα. Αναγνωρίζουμε και υποστηρίζουμε την πολιτική των Ελληνικών κυβερνήσεων για φιλία και συνεργασία στα Βαλκάνια. Τα ψηφίσματα μας όχι μόνο δεν παρεμβάλλουν εμπόδια στην πολιτική αυτή, αλλά αντιθέτως βοηθούν την Ελληνική εκτελεστική εξουσία να διακηρύξει προς κάθε κατεύθυνση ότι, παρά την ύπαρξη κυβερνητικής πολιτικής βουλήσεως για φιλία και συνεργασία στην περιοχή, στην δημοκρατική Ελλάδα η κυβέρνηση είναι εντολοδόχος του κυρίαρχου Ελληνικού λαού, ο οποίος μέσα από τα ψηφίσματα και τις κινητοποιήσεις των νομίμων οργανώσεων του έχει εκφράσει την αταλάντευτη απόφαση του να υπερασπίζεται την πολιτιστική του κληρονομιά και να καταγγέλλει κάθε απόπειρα παραχάραξης της πολιτισμικής του ταυτότητας.

Ανοχή από τη διεθνή κοινότητα

Θεωρείτε λοιπόν υπεύθυνες τις Ελληνικές μεταπολεμικές Κυβερνήσεις για τη μη καταγγελία της χρήσεως του ονόματος «Μακεδονία» από τον Τίτο, καθώς και για τη μη εξαπόλυση διαφωτιστικής εκστρατείας εναντίον της Τϊτοϊκής προπαγάνδας;

Καθόλου. Τυχόν καταγγελία της ονομασίας «Μακεδονία», που χρησιμοποιούσε ο Τίτο για επαρχία (Ομόσπονδη Δημοκρατία) στο εσωτερικό της χώρας του θα συνιστούσε παραβίαση εκ μέρους της Ελλάδας του Διεθνούς Δικαίου, που επιβάλλει μη ανάμιξη στις εσωτερικές υποθέσεις κυρίαρχης χώρας.

Αλλά και διεθνή αντιτιτοϊκή εκστρατεία ήταν αδύνατο να αναλάβει οποιαδήποτε Ελληνική κυβέρνηση. Θα σας θυμίσω ότι το 1948 ο Τίτο επέφερε το πρώτο ρήγμα στο Κομμουνιστικό στρατόπεδο αρνούμενος στο Στάλιν το δικαίωμα να αποφασίζει για ολόκληρο τον ανατολικό Συνασπισμό. Τη στάση του αυτή υποστήριξαν με κάθε τρόπο οι Δυτικοί προσβλέποντας σε διάσπαση του Ανατολικού μπλοκ. Την εποχή εκείνη, η Ελλάδα είχε εμπλακεί σε εμφύλιο πόλεμο και προσέβλεπε αποκλειστικά στη Δυτική βοήθεια για τερματισμό των δεινών της και ανοικοδόμηση από τα ερείπια του Β' Παγκοσμίου Πολέμου. Ήταν λοιπόν, πρακτικά ανέφικτο για οποιαδήποτε Ελληνική κυβέρνηση να καταγγείλει έστω και σε πολιτιστικό επίπεδο τον Τίτο, τον οποίο υποστήριζε το σύνολο του Δυτικού κόσμου την εποχή εκείνη.

Για να θεμελιώσετε τις απόψεις σας καταφεύγετε συνήθως σε σύγχρονους Έλληνες μελετητές, όπως ο πρώην υπουργός κ. Μάρτης και ο εμπειρογνώμονας κ. Κωφός. Δεν υπάρχουν άλλες πηγές, πέραν των συγχρόνων Ελλήνων που θα έδιναν κύρος στις θέσεις σας για την ελληνικότητα της Μακεδονίας;

Θα διευκρινίσω ότι χρησιμοποιούμε τα βιβλία των μελετητών, που αναφέρατε, μόνον όταν εξετάζουμε τις Σκοπιανές προσπάθειες για δημιουργία «Μακεδονικού» έθνους, επειδή οι άνθρωποι αυτοί έζησαν από κοντά τα σχετικά γεγονότα. Ασφαλώς και υπάρχει πληθώρα αμερόληπτων πηγών για την Ελληνικότητα της Μακεδονίας. Θα αναφέρω μόνον δύο, η εγκυρότητα των οποίων είναι δύσκολο να αμφισβητηθεί. Η πρώτη είναι ο αρχαίος συγγραφέας Πλούταρχος, ο οποίος παραθέτει στο έργο του «Βίοι Παράλληλοι» αυτούσια βιογραφία του Μεγάλου Αλεξάνδρου. Η δεύτερη είναι η Καινή Διαθήκη, που αναφέρεται, κατ' επανάληψη στους Έλληνες που ζούσαν στην περιοχή της Μακεδονίας, την εποχή του Χριστού.

Πως εξηγείτε την άκαμπτη επιμονή των Σκοπίων στον σφετερισμό της Μακεδονικής ιστορίας, τη στιγμή, που τα ιστορικά δεδομένα είναι συντριπτικά σε βάρος τους;

Για τους Σκοπιανούς ο σφετερισμός της Μακεδονικής ιστορίας, είναι μονόδρομος, αν θέλουν να μη διασπαστεί το κράτος των Σκοπίων. Πραγματικά, το κράτος τους περιλαμβάνει κατά τα δύο τρίτα άτομα με Σλαβική καταγωγή και κατά το ένα τρίτο, πληθυσμό Αλβανικής καταγωγής. Υπό κανονικές συνθήκες το κράτος αυτό θα ήταν θνησιγενές, αφού οι Σλάβοι θα προσπαθούσαν να ενωθούν με τη Σλαβική οικογένεια, ενώ οι Αλβανοί θα επεδίωκαν να αποτελέσουν μέρος της Μεγάλης Αλβανίας. Μοναδική ελπίδα των Σκοπίων για διατήρηση ενιαίου κράτους είναι να πείσουν τους κατοίκους ότι έχουν κοινή καταγωγή πολύ σημαντικότερη από τη Σλαβική ή την Αλβανική και έτσι σαν τέτοια καταγωγή επινόησαν την Μακεδόνικη με προσπάθεια συνδέσεως της με τη Μακεδονία του Μεγάλου Αλεξάνδρου.

Ποιες είναι οι εκτιμήσεις σας για τους λόγους που στο διεθνή ορίζοντα διαφαίνεται ανοχή μάλλον παρά καταδίκη των ιστορικών ακροβατισμών των Σκοπίων;

Οι λόγοι φαίνεται να είναι κυρίως πολιτικοί. Το ήδη διηρημένο Σκοπιανό κρατίδιο αναζητεί στο εξωτερικό ένα στήριγμα για την επιβίωση του. Το στήριγμα αυτό φαίνονται πρόθυμες να το παράσχουν οι ΗΠΑ, που ενδιαφέρονται για ομαλότητα στην περιοχή, καθώς διακυβεύονται σημαντικά αμερικανικά συμφέροντα στον ευρύτερο χώρο. Από το άλλο μέρος η Ευρωπαϊκή Ένωση, απασχολημένη με τη διαδικασία εσωτερικής της ενοποίησης, δεν είναι έτοιμη να αντιμετωπίσει κοινωνικο-πολιτικές αναταράξεις στον Ευρωπαϊκό χώρο. Έτσι, οι σημαντικότερες διεθνείς δυνάμεις στην περιοχή τηρούν στάση ανοχής στα σκοπιανά εφευρήματα περί μακεδονικής καταγωγής, εφόσον αυτά συντελούν στη διατήρηση της συνοχής του κράτους των Σκοπίων.

Τελικώς πως προβλέπετε να εξελιχθεί το ζήτημα της ονομασίας του κράτους των Σκοπίων; Θα υποχωρήσουν κάποτε τα Σκόπια ή θα αποβούν μάταιες οι προσπάθειες μας;

Οι Σκοπιανοί δεν πρόκειται να υποχωρήσουν στο άμεσο μέλλον, αφού κάτι τέτοιο θα υπονόμευε την ενότητα του κρατιδίου. Αλλά ούτε και εμείς πρόκειται να απεμπολήσουμε την ιστορία μας προς χάρη μίας ευκαιριακής επιδείξεως καλής θελήσεως. Το θέμα φαίνεται ότι θα βρει την οριστική του λύση στο απώτερο μέλλον, όταν τα Σκόπια θα είναι έτοιμα να μπουν στην Ευρωπαϊκή Ένωση. Τότε και μόνον τότε οι Σκοπιανοί θα κάνουν τις αναγκαίες υποχωρήσεις, όχι μόνον γιατί θα πρέπει να υπερβούν το ελληνικό βέτο για την είσοδο τους στην Ευρωπαϊκή Ένωση, αλλά και επειδή η υπόσταση και ενότητα του κρατιδίου θα εξασφαλίζεται πλέον από την ιδιότητα τους ως μέλους της Ευρωπαϊκής Ενώσεως.

*Η κα. Νίνα Περοπούλου είναι τέως πρόεδρος της Παμμακεδονικής ΗΠΑ και Καναδά

TRIP TO HOMELAND  NEWS

ΣΕΠΤΕΜΒΡΙΟΣ-ΟΚΤΩΒΡΙΟΣ 2003