Η Διαπυητική Ιδρωταδενίτιδα τώρα αντιμετωπίζεται

Επώδυνα σπυράκια. γρόμποι ή αποστήματα στις πτυxές του δέρματος που επιμένουν

Η Διαπυητική Ιδρωταδενίτιδα τώρα αντιμετωπίζεται

Πολλά άτομα εμφανίζουν ξανά και ξανά επώδυνα σπυράκια, γρόμπους, ή αποστήματα σε περιοχές, όπως οι μασχάλες, η περιοχή των γεννητικών οργάνων, οι γλουτοί και οι μαστοί. Συνήθως ενοχοποιούνται τα αποσμητικά, τα ξυραφάκια, τα στενά ρούχα, η κακή υγιεινή ή σταφυλοκοκκικές λοιμώξεις. Η πραγματική αιτία, όμως, μπορεί να είναι μια χρόνια δερματοπάθεια, η διαπυητική ιδρωταδενίτιδα.

Η διαπυητική ιδρωταδενίτιδα, που είναι γνωστή και ως «ανάστροφη ακμή», είναι μία χρόνια, υποτροπιάζουσα αυτοάνοση δερματοπάθεια που χαρακτηρίζεται από φλεγμονώδες βλάβες σε πτυχές του δέρματος όπως οι μασχάλες, η μηρογεννητική περιοχή, οι γλουτοί και τα σημεία κάτω από τους μαστούς, με άλλα λόγια, σε σημεία του σώματος πλούσια σε ιδρωτοποιούς αδένες. Στα πιο ήπια περιστατικά τα συμπτώματα ξεκινούν με επώδυνα φλεγμονώδη οζίδια, ενώ στα πιο σοβαρά δημιουργούνται αποστήματα και συρίγγια που συνοδεύονται από δύσοσμες πυώδεις εκκρίσεις και αφήνουν ουλές.

Η νόσος δεν είναι σπάνια, καθώς εκτιμάται ότι επηρεάζει το 1 % του ενήλικου πληθυσμού παγκοσμίως. Και τα δύο φύλα μπορεί να νοσήσουν, ωστόσο οι γυναίκες έχουν διπλάσιες έως πενταπλάσιες πιθανότητες να προσβληθούν από τη νόσο σε σχέση με τους άνδρες. Συνήθως τα πρώτα συμπτώματα εμφανίζονται μετά τη εφηβεία, πλήττοντας δυστυχώς το πιο παραγωγικό κομμάτι της κοινωνίας, τους νεαρούς ενήλικες.

Πρόκειται, για μία πάθηση με εξαιρετικά δυσάρεστες -έως καταστροφικές- επιπτώσεως στην κοινωνική, προσωπική και επαγγελματική ζωή των ασθενών.

Το χειρότερο σύμπτωμα για πολλούς είναι ο πόνος, που είναι τόσο έντονος ώστε συχνά δεν μπορούν να καθίσουν, να κινήσουν τα χέρια τους ή ακόμη και να περπατήσουν.

Παράλληλα, η πυόρροια, εξαναγκάζει αρκετούς να χρησιμοποιούν από επιδέσμους μέχρι πάνες, προκειμένου να μην λερώσουν τα ρούχα τους και να περιορίσουν τη δυσοσμία. Εξίσου σημαντικές είναι οι ψυχολογικές επιπτώσεις της νόσου. Οι ασθενείς κλείνονται όλο και περισσότερο στον εαυτό τους, καθώς βλέπουν τις διαπροσωπικές τους σχέσεις και τη σεξουαλική τους ζωή ουσιαστικά να καταστρέφονται, ενώ πολλοί πάσχουν από κατάθλιψη. Αν και δεν είναι απόλυτα σαφές που οφείλεται η νόσος σήμερα γνωρίζουμε ότι η διαπυητική ιδρωταδενίτιδα έχει αυτοάνοσα χαρακτηριστικά και δεν οφείλεται σε λίμωξη, ούτε είναι μεταδοτική. Η γενετική προδιάθεση του ατόμου και ο τρόπος ζωής του, παίζουν επίσης κάποιο ρόλο, καθώς το 1/3 των ασθενών έχει οικογενειακό ιστορικό, ενώ τα υπέρβαρα άτομα και οι καπνίζοντες έχουν περισσότερες πιθανότητες να νοσήσουν.

Η διάγνωση γίνεται βάσει της παρουσίας των χαρακτηριστικών συμπτωμάτων, τη εμφάνισης τους σε συγκεκριμένα σημεία στο σώμα και του ιστορικού υποτροπών.

Όπως τονίζουν οι δερματολόγοι, που είναι οι κατάλληλοι γιατροί για να διαχειριστούν τη συγκεκριμένη πάθηση, η διαπυητική ιδρωταδενίτιδα συχνά αργεί να διαγνωστεί, είτε επειδή η κλινική της εικόνα -στα αρχικά ιδίως στάδια- θυμίζει άλλες δερματοπάθειες (π.χ. δοθιήνωση/καλόγεροι, θυλακίτιδα, σταφυλοκοκκική λοίμωξη ) είτε επειδή οι ασθενείς παρακολουθούνται από παθολόγους ή χειρουργούς και καθυστερούν πολύ να απευθυνθούν στον δερματολόγο.

Η εσφαλμένη ή καθυστερημένη διάγνωση, όμως, οδηγεί στη μακροχρόνια ταλαιπωρία πολλών ασθενών, οι οποίοι βλέπουν την κατάσταση τους να επιδεινώνεται και την αντιμετώπιση της να γίνεται όλο και πιο δύσκολη. Καθώς πρόκειται για χρόνιο νόσημα, δεν υπάρχει δυστυχώς ίαση.

Έτσι, μέχρι τώρα, η θεραπευτική προσέγγιση της Διαπυητικής Ιδρωταδενίτιδας αφορούσε στην ανακούφιση του ασθενούς από τα συμπτώματα και περιοριζόταν στη χρήση αντιβιοτικών, παυσίπονων και τοπικών αντισηπτικών ή στο χειρουργικό καθαρισμό των βλαβών.

Ωστόσο, οι υποτροπές είναι σχεδόν δεδομένες, ενώ ο πόνος υποχωρεί μόνο προσωρινά. Το ενθαρρυντικό είναι ότι μια νέα αποτελεσματική βιολογική θεραπεία, το adalimumab, που έχει ήδη συνολικά 12 ενδείξεις σε αυτοάνοσα/ φλεγμονώδη νοσήματα, έρχεται τώρα να συμπληρώσει το θεραπευτικό αυτό κενό, καθώς οι μελέτες δείχνουν ότι οδηγεί σε ύφεση των βλαβών και σημαντική μείωση του πόνου, δίνοντας σε πολλούς ασθενείς την ευκαιρία να ανακτήσουν την ποιότητα ζωής τους. Σημειώνεται πως το adalimumab, που μπορεί να συνταγογραφηθεί στους ασθενείς με διαπυητική ιδρωταδενίτιδα από τον Σεπτέμβρη του 2015 και αποζημιώνεται από τον ΕΟΠΥΥ χωρίς καμία συμμετοχή, είναι το πρώτο και μοναδικό φάρμακο με έγκριση από Ευρωπαϊκό Οργανισμό Φαρμάκων για τη θεραπεία της διαπυητικής ιδρωταδενίτιδας μέχρι στιγμής.

Είναι σημαντικό όσοι αντιμετωπίζουν παρόμοια συμπτώματα να απευθύνονται σε δερματολόγο για να διαγνωστεί και να αντιμετωπιστεί εγκαίρως η νόσος τους.

Προς αυτήν την κατεύθυνση, στην Ελλάδα λειτουργούν ήδη και τέσσερα ειδικά Ιατρεία Διαπυητικής Ιδρωταδενίτιδας. Στην Αθήνα οι ενδιαφερόμενοι μπορούν να απευθύνονται στα νοσοκομεία «Α. Συγγρός» (τηλ. 210 7265153) και «Αττικόν» (τηλ. 210 5832396), ενώ στη Θεσσαλονίκη, στα νοσοκομεία «Αφροδισίων και Δερματικών Νόσων» (τηλ 2313 308860-867), και «Παπαγεωργίου» (τηλ. 14741).

ΠΑΡΟΝ/ΥΓΕΙΑ