Χριστός Ανέστη εκ νεκρών

Χριστός Ανέστη εκ νεκρών

Γράφει η  ΒΙΚΤΩΡΙΑ ΝΤΑΓΚΟΥΝΑΚΗ

Ήταν το Πάσχα των Εβραίων. Μεγάλη γιορτή, ημέρα μνήμης της απελευθέρωσης των προγόνων τους από τον τύραννο Φαραώ. Τότε που ο άγγελος αφάνισε τα πρωτότοκα παιδιά των Αιγυπτίων, όχι όμως και τα δικά τους. Γιατί είχαν λάβει προειδοποίηση από το Θεό: κάθε Εβραίος να βάλει στην πόρτα του σημάδι, το αίμα του αρνιού. Να καταλάβει ο άγγελος και να προσπεράσει... (Εξοδος 12, 11).

ΕΤΣΙ, λοιπόν, διασώθηκαν και πήραν το δρόμο της ελπίδας, να βρουν τη Γη της Επαγγελίας. Κι έγινε πάλι θαύμα κι «άνοιξαν» τα νερά της Ερυθράς Θάλασσας και πέρασαν. Για τούτο και ονόμασαν τη γιορτή τους «πέρασμα»-«διάβαση», δηλαδή Πάσχα.

Και για τούτο απόμεινε να τρώνε το πασχαλινό αρνί. Έπρεπε, όμως, νά 'ναι το καλύτερο αρνί. Χρονιάρικο και γερό. Να ψηθεί ολόκληρο στη φωτιά, σύμβολο προσφοράς και θυσίας στο Θεό, σύμβολο προστασίας δικής τους...

Ο Αμνός του Θεού

ΕΚΕΙΝΗ, όμως, τη χρονιά, το 14ο έτος Νισάν, έμελλε να θυσιαστεί, προσφορά του Δημιουργού για τη σωτηρία ολόκληρου του ανθρώπινου γένους, ο Αμνός του Θεού: ο Ιησούς Χριστός. Έτσι, ώστε, να λαμβάνουν οι χριστιανοί το αίμα του Σταυρωθέντος, με τη Θεία Μετάληψη και να διαβαίνουν από το θάνατο στη ζωή. Και να, πόσο ωραία το εκφράζουν οι σοφοί της Εκκλησίας μας:

«...ο Κύριος μας, ο Αμνός του Θεού», γράφει ο μακαριστός π. Επιφάνιος Θεοδωρόπουλος, "με την ενανθρώπισίν Του, τα πάθη Του, την ταφήν και την ανάστασίν Του, μας έσωσεν εκ της καταστροφής και μας πέρασε από τη θάλασσα της αμαρτίας, αφού συνέτριψε τον εχθρό μας τον Διάβολον.

...Αυτό το πέρασμα, αυτήν την διάβασιν εορτάζουμε το Πάσχα. Την διάβασιν από την ενοχήν της αμαρτίας εις την δικαίωσιν, από την φθοράν εις την αφθαρσίαν, από τον θάνατον εις την ζωή, από την γην εις τον ουρανόν».

Κι ο Άγιος Ιουοτίνος εξηγεί, πως το αρνί που θυσιάστηκε το Πάσχα της Παλαιάς Διαθήκης, ήταν προτύπωση του Χριστού, με το αίμα του οποίου χρίονται όσοι πιστεύουν σ' Αυτόν.

Και το πρόβατο που ψήνεται στον οβελία, σχηματίζοντας το σχήμα του σταυρού, συμβολίζει τα πάθη του Χριστού και το σταυρικό του μαρτύριο «και καθελών αυτό ενετύλιξε συνδόνι και έθηκεν αυτό εν μνήματι  λαξευτώ,   ου   ουκ  ήν ουδείς ουδέπω κείμενος».

«Κι ιδού ο μονογενής εισήλθεν ως ψυχή μετά ψυχών, Θεός Λόγος έμψυχος. Το γαρ σώμα εκείτο εν μνημείω, ουχί κενωθέν της Θεότητος...».

Γκρέμισε

ΚΑΤΕΒΗΚΕ ο Κύριος στον Άδη, θριαμβευτής και βασιλιάς. Νέκρωσε το θάνατο, διέλυσε το σκοτάδι, «γκρέμισε» την εξουσία του Σατανά, συνέτριψε τις αλυσίδες που κρατούσαν επί αιώνες  φυλακισμένους, τους  δεσμώτες  της  αμαρτίας.

Κι εκείνοι, οι δέσμιοι του σκότους, σαν είδαν την άμετρη ευσπλαχνία του, πως κατέβηκε να τους λυτρώσει, έτρεξαν προς Αυτόν αγαλλόμενοι, έσπευσαν να φτάσουν το Φως το Αναστάσιμο κι άρχισαν να γιορτάζουν μαζί με τους ζωντανούς και με χαρά απερίγραπτη, το αιώνιο Πάσχα της Σωτηρίας... Εδώ και ο αιχμάλωτος Αδάμ... Εδώ και η συναιχμάλωτη Εύα... «Των οδυνών λύσαι πορεύσται ο Θεός».

«Χριστός Ανέστη»..

...Χωρίς να χαλάσουν οι σφραγίδες που έβαλαν οι Ρωμαίοι στον τάφο... Έτσι ακριβώς, όπως γεννήθηκε.... Χωρίς να θιγεί η παρθενία και η αγνότητα της Θεοτόκου... Μα απ' αυτά τα δύο παγκοσμίου σημασίας γεγονότα, άνοιξαν για τον άνθρωπο οι πύλες του Παραδείσου...

«Τα πάντα ήσαν ήσυχα και ήρεμα και οι φύλακες, ουδόλως αντιληφθέντες την αφύπνισιν και έξοδον του Μεγάλου Νεκρού, θα εξηκολούθουν φρουρούντες επί μακρόν ακόμη τον κενόν πλέον τάφον, αν η κάθοδος του Αγγέλου και ο επακολουθήσας σεισμός δεν τους απήλλασσεν απ' αυτόν τον κόπον», εξηγεί ο Επιφάνιος Θεοδωρόπουλος.

Ο τεράστιος λίθος κυλίστηκε απ' τον άγγελο, για να μπορέσουν οι μυροφόρες να δουν τον τόπο όπου έκειτο ο Κύριος... Πρώτη ήλθε στον τάφο η Παναγία, έχοντας μαζί τη Μαρία τη Μαγδαληνή. Αυτή η Μαρία ουδεμία σχέση έχει με την πόρνη που άλειψε μύρο τα πόδια του Ιησού και οι γνωρίζοντες την αναφέρουν «διά βίου παρθένον».

Η Θεοτόκος, έφτασε στο μνημείο την ώρα που γινόταν ο σεισμός κι έφευγαν έντρομοι οι φρουροί. Ο άγγελος του Θεού, προφανώς, ο ίδιος άγγελος που της εμφανίζεται πάντα, ο Γαβριήλ της δίνει πάλι το χαρμόσυνο μήνυμα: «Ουκ έστιν ώδε. Ηγέρθη». Οι μυροφόρες που σιγά σιγά είχαν μαζευτεί, ακούν τον άγγελο και παίρνουν το δρόμο της επιστροφής.

Στο δρόμο συναντούν τον αναστημένο Χριστό.

«Η Θεοτόκος όταν συνάντησε τον Υιό της και Θεό» παρατηρεί ο Γρηγόριος Παλαμάς «πρώτη απ' όλες τις άλλες είδε και αναγνώρισε τον αναστάντα και προσπίπτοντας έπιασε τα πόδια του και έγινε Απόστολος Του προς τους Αποστόλους. Η Θεοτόκος πριν απ' όλους αυτή είδε τον αναστάντα και απήλαυσε τη θεία ομιλία του... και πρώτη και μόνη άγγιξε τα άχραντα πόδια του».

Έτσι, λοιπόν, ο αναστημένος Χριστός εμφανίζεται πρώτα στις γυναίκες επειδή... «η συντριβή γαρ της Εύας από τον Διάβολον, αντιστρεφόταν» εξηγεί ο Μ. Αθανάσιος «όθεν γαρ ώδευσεν η νόσος, εκείθεν η θεραπεία έρχεται. Όθεν ο θάνατος ήρξατο, εκείθεν η ανάστασις φαίνεται. Γυνή γαρ της παραβάσεως αιτία και της αναστάσεως κήρυξ. Η τον πρώτον Αδάμ προς πτώσιν χειραγωγήσασα, τον δεύτερον Αδάμ αναστάντα μαρτύρεται».

Και   ο   Ι.   Χρυσόστομος έτσι θαυμαστά το αναλύει:

«Με τα ίδια μέσα που μας πολέμησε ο Διάβολος, με τα ίδια τον νίκησε ο Χριστός. Η Παρθένος και το ξύλο και ο θάνατος ήταν τα σύμβολα της ήττας μας. Και πράγματι, η Εύα ήταν παρθένος, αφού δεν γνώριζε ακόμη_άντρα όταν εξαπατήθηκε. Ξύλο ήτο το δένδρο, θάνατος η τιμωρία στον Αδάμ. Αυτά έγιναν πάλι τα σύνεργα της νίκης μας. Στη θέση της Εύας είναι η Μαρία. Στη θέση του ξύλου για τη γνώση του καλού και του κακού, είναι το ξύλο του Σταυρού. Στη θέση του θανάτου του Αδάμ είναι ο θάνατος του Κυρίου».

«Αναστάσεως ημέρα λαμπρυνθώμεν Λαοί. Πάσχα Κυρίου, Πάσχα. Εκ γαρ θανάτου προς ζωήν και εκ γης προς ουρανόν, Χριστός ο Θεός ημάς διεβίβασεν, επινίκιον άδοντας».

Καθώς...

«Οι άνθρωποι ήθελαν να καταστήσουν τον Θεόν θνητόν, αλλ' ο Θεός διά της αναστάσεως Του κατέστησε τους ανθρώπους αθάνατους», καθώς λέγει ο Ιουστίνος Πόποβιτς.

Όμως:

«Όχι επειδή θα τελειώσει το Πάσχα να τελειώσει και η ανάμνηση του», επισημαίνει ο Άγιος Θεόδωρος ο Στουδίτης.

«Ο ευεργέτης και Δεσπότης Θεός μας, αν τον δουλεύουμε γνήσια μέχρι τέλους, θα μας αξιώσει να απολαύσουμε το αιώνιο και ουράνιο Πάσχα, το οποίο είθε όλοι να απολαύσουμε χάριτι και φιλανθρωπία του Κυρίου ημών Ιησού Χριστού, του σταυρωθέντος και ταφέντος και αναστάντος, ω η δόξα και το κράτος συν τω Πατρί και τω Αγίω Πνεύματι, νυν και αεί και στους αιώνας των αιώνων»...

ΑΠΟΓΕΥΜΑΤΙΝΗ ΤΗΣ ΚΥΡΙΑΚΗΣ