Με το ελληνικό δίκαιο οι κανόνες λειτουργούν υπέρ του οφειλέτη, ενώ με το αγγλικό υπέρ του δανειστή!

Αυτό που επιχειρείται σήμερα 

 είναι η κατοχή του Νότου από τον Βορρά

 Ο συνταγματολόγος Γιώργος Κασιμάτης 
αποκαλύπτει τι σημαίνει η αλλαγή του δικαίου για τα νέα ομόλογα

Με το ελληνικό οι κανόνες λειτουργούν υπέρ του οφειλέτη,  ενώ με το αγγλικό υπέρ του δανειστή!

 • Αν γίνει η αλλαγή που μας ζητάνε επίμονα οι δανειστές, δεν μπορείς να ζητήσεις μείωση του χρέους

Απαράδεκτη είναι η τυχόν αποδοχή του αγγλικού δικαίου στη νέα δανειακή σύμβαση, υπογραμμίζει με συνέντευξη του στο «ΠΑΡΟΝ» ο έγκριτος συνταγματολόγος Γ. Κασιμάτης, παραθέτοντας ουσιαστικά επιχειρήματα.

Ο κ. Κασιμάτης εξηγεί ότι οι δανειστές μας θέλουν να επιβάλουν το αγγλικό δίκαιο επειδή αντιμετωπίζουν την Ελ­λάδα σαν πειραματόζωο και στο πλαί­σιο μιας αντίληψης κατοχής του ευ­ρωπαϊκού Νότου απ' τον Βορρά. Εξηγεί επίσης, και μάλιστα και με παραδείγματα, ότι η επιβολή του αγγλι­κού δικαίου λειτουργεί πάντα υπέρ του δανειστή και ποτέ υπέρ του ο­φειλέτη, ο οποίος όμως είναι το αδύναμο μέρος σε τέτοιες δανειακές συμ­βάσεις. Για παράδειγμα, σύμφωνα με το αγ­γλικό δίκαιο ο οφειλέτης δεν μπορεί να ζητήσει μείωση του χρέους ακόμα κι αν είναι επαχθές, σε κάποιο μέρος του.

Αναλυτικά η συνέντευ­ξη του έγκριτου συνταγμα­τολόγου:

Γίνεται πολύς λόγος τελευταία για το αγγλικό δίκαιο στο οποίο μας επιβάλλουν οι δανειστές μας να υπάγονται οι δανεια­κές μας συμβάσεις. Τι σημαίνει αυτό για τη χώρα μας;

Η δανειακή σύμβαση που υπέγραψε η Ελλάδα τον Μάιο του 2010 με τις χώρες της Ευρωζώνης και με το ΔΝΤ (το λεγόμενο Μνημόνιο) είχε περιλάβει τον όρο στο άρθρο 14 (1) ότι η Σύμβα­ση που υπογράφτηκε και κάθε υπο­χρέωση σχετική με αυτή «διέπεται και ερμηνεύεται σύμφωνα με το αγγλικό δίκαιο». Αυτό το είχα καταγγείλει τότε αμέσως ως πολύ σοβαρό ζήτημα που είχε δεχτεί η κυβέρνηση. Θα προσπα­θήσω να εξηγήσω με απλά λόγια τι ση­μαίνει αυτός ο όρος: Σε όλες τις χώρες της ηπειρωτικής Ευρώπης, οι κανόνες που ρυθμίζουν τις σχέσεις μεταξύ του δανειστή και του οφειλέτη είναι πάντο­τε υπέρ του οφειλέτη, γιατί ο οφειλέτης είναι το αδύναμο μέρος μιας δανειακής σύμβασης,  ενώ ο δανειστής είναι το ισχυρό. Αυτό είναι μια κατάκτηση του ανθρωπιστικού δικαιικού πολιτι­σμού της Ευρώπης. Στην Αγγλία αυτό δεν ισχύει. Εκεί επικράτησε η αποικια­κή νοοτροπία της αυτοκρατορίες και η νοοτροπία του Μεσαίωνα, που ήταν πάντοτε υπέρ του ισχυρού δανειστή και εις βάρος του φτωχού οφειλέτη. Αυτό ακριβώς είχε σατιρίσει ο Σαίξπηρ στο έργο του «Ο έμπορος της Βενετίας» με τον τύπο του τοκογλύφου Σάιλοκ. Σύμφωνα λοιπόν, με το αγγλικό δίκαιο, ό,τι και αν συμφωνήσει και υπογράψει εις βάρος του ο οφειλέτης, ο οποίοι βρίσκεται συνήθως στην ανά­γκη να δανειστεί, ισχύει, έ­στω και αν είναι, σύμφωνα με το ελληνικό δίκαιο και με το δίκαιο των άλλων χωρών της ηπειρωτικής Ευρώπης, αθέμιτο.

Για να καταλάβουν καλύτερα οι αναγνώ­στες μας, μπορείτε να μας δώσετε κάποιο παράδειγμα; 

1ο παράδειγμα:

Αν οδηγηθεί ο οφειλέτης, λόγω της μεγάλης ανάγκης που έχει να δανει­στεί χρήματα, σε υπερδανεισμό, να δανειστεί δηλαδή περισσό­τερα χρήματα από όσα χρειάζεται για να κερδίσει περισσότερα ο δανειστής, σύμφωνα με το ελληνικό δίκαιο μπο­ρεί να μειωθεί το δάνειο μέχρι το ανα­γκαίο για την κάλυψη των αναγκών του οφειλέτη. Αυτό με το αγγλικό δί­καιο δεν μπορεί να γίνει.

 2ο παράδειγμα:

 Αν ο δανειστής, εκμεταλλευόμενος την ανάγκη του οφειλέτη, αξιώσει μεγαλύτερο τόκο από εκείνον που ισχύει στις συναλλαγές, μπορεί ο οφειλέτης σύμφωνα με το ελληνικό δίκαιο να ζητήσει τη μείωση του. Αυτό με το αγγλικό δίκαιο δεν γίνεται.

 3ο παράδειγμα:

 Η δανειακή σύμβαση που υπέγραψε η Ελλάδα τον Μάη του 2010 είναι γεμάτη με όρους που ισχύουν μόνο για τον οφειλέτη, ε­νώ δεν προβλέπεται, για χάρη της ισότητας, να ισχύουν αντίστοιχοι και για τον δανειστή. Ο οφειλέτης (η Ελλάδα) μπορεί, σύμφωνα με το δίκαιο των χω­ρών της ηπειρωτικής Ευρώπης (και της Ελλάδας), να ζητήσει τη ΜΗ εφαρμογή τους εις βάρος του. Σύμφωνα με το αγ­γλικό δίκαιο, δεν μπορεί.

4ο παράδειγμα:

Ο οφειλέτης ενώ μπορεί, σύμφωνα με το δίκαιο της ηπειρωτικήε Ευρώπης, να ζητήσει τη μείωση του χρέους κατά το ποσό που είναι «επαχθές», δεν μπορεί σύμφωνα με το αγγλικό δίκαιο γιατί δεν αναγνω­ρίζει αυτό το δικαίωμα. Θα μπορούσε να αναφέρει κανείς πολλά παραδείγματα, που έχουν ιδιαίτερη σημασία για την Ελλάδα απέναντι στις χώρες της Ευρωζώνης και στο ΔΝΤ. Βεβαίως, ό­λα αυτά είναι αντίθετα προς το διεθνές και το ευρωπαϊκό δίκαιο. Είναι, όμως, πολύ δύσκολο, αν όχι ακατόρθωτο, να βρει η Ελλάδα ή άλλο κράτος-οφειλέτης το δίκιο του σε διεθνή όργανα. Αυ­τό το ξέρουν καλά οι δανειστές μας.

Η κυβέρνηση, όταν υπέγραψε τη δανειακή σύμβαση, δεν το γνώριζε;

Ασφαλώς το γνώριζε, αφού κάθε κυ­βέρνηση έχει όλες τις δυνατότητες να γνωρίζει καλά το νομικές συνέπειες αυτών που υπογράφει. Σήμερα, η κυ­βέρνηση Παπαδήμου οφείλει, κατά τη σύναψη της νέας δανειακής σύμβασης και με βάση το Σύνταγμα στο οποίο ορ­κίστηκε, να αρνηθεί την υπογραφή ό­ρων που θα είναι αντίθετοι προς τις Συνθήκες της Ευρωπαϊκής Ένωσης, την Ευρωπαϊκή Σύμβαση Δικαιωμάτων του Ανθρώπου, το Διεθνές Δίκαιο και τον Καταστατικό Χάρτη της χώρας μας.

Γιατί τα κάνει όλα αυτά η Ευρώ­πη και το ΔΝΤ, αφού είναι σε αντίθεση με το δίκαιο των λαών της ηπειρωτικής Ευρώπης;

Τα κέντρα εξουσίας του χρηματοοικο­νομικού συστήματος που εκπροσωπεί το ΔΝΤ θέλουν να επιβάλουν και στην Ευρώπη αυτά που εφάρμοζαν στον Τρίτο Κόσμο. Η Ελλάδα είναι το πειραματόζωο. Δυστυχώς, οι Ευρωπαίοι της Ευρωζώνης υπέκυψαν σ' αυτές τις αξιώσεις και ανατρέπουν την ευρωπαϊ­κή νομιμότητα που καθιέρωσε ο ευρωπαϊκός πολιτισμός. Η κυρία Μέρκελ έ­χει ήδη διακηρύξει αυτήν την πολιτική, λέγοντας ότι θα προτείνει τη μεταβολή των Συνθηκών της ΕΕ, για να υποτάξει ο Βορράς τις χώρες του Νότου. Αυτό σημαίνει ότι, αντί για ένωση των λαών, επιχειρείται η κατοχή του Νότου από τον Βορρά. Αυτά όλα θυμίζουν έντονα την πορεία ανόδου του φασισμού και του εθνικοσοσιαλισμού στη δεκαετία του 1930

Από την εφημερίδα "ΤΟ ΠΑΡΟΝ" 22.1.2012