Το ανάλαφρο άγγιγμα του αρχαιολόγου_Μαλεβίζι 2.11.2011
Τον περασμένο Νοέμβρη [2.11.2011], ο αρχαιολόγος Γιώργος Τζωράκης σκύβει με προσεκτικό τρόπο και συστολή -σαν να προσεύχεται- μέσα στον ασύλητο (ευτυχώς) μινωικό τάφο, ψηλαφώντας με τα χέρια το υλικό που αναδύεται από τη χιλιόχρονη σιωπή του μέσα από τα σπλάχνα της Κρητικής γης στο Μαλεβίζι. Με προσοχή και περισσή έγνοια, ανάμεικτη με αιδημοσύνη και μια ολοφάνερη σχεδόν τρυφερότητα, εστιάζει το βλέμμα και απλώνει απαλά το θωπευτικό χέρι που αναζητεί και αποκαλύπτει τις ιερές αποθέσεις των ανθρώπων που όρισαν τις τύχες του τόπου στα απώτερα εκείνα χρόνια που τα γεγονότα και οι μύθοι της Αριάδνης και του Γλαύκου ήταν ακόμη ζωντανοί.
Η φωτογραφία αυτή, τραβηγμένη βιαστικά και χωρίς καμιά σχεδόν αισθητική φροντίδα, μετατρέπεται έτσι στο πιο συγκλονιστκό σχόλιο για την απτική και οπτική ευφορία του αρχαιολόγου, επίμονου ιχνευτή της απώτερης συλλογικής μαρτυρίας και συλλέκτη του περισσεύματος των χρόνων. Όπως έγραφε ο Μάρκος Αυρήλιος και μας θύμιζε ο σπουδαίος Γιάννης Σακελλαράκης στα δικά του γραπτά, ο αρχαιολόγος αλλά και ο σκεπτόμενος άνθρωπος κάθε εποχής, οφείλει να υπακούει μόνο σε όσα εκφράζει η μοναδική προτροπή που δια βίου είναι ικανή να μας καλλιεργεί και να μας καθορίζει : ένδον σκάπτε. Από εκείνη τη διαρκή και προσωπική ενδο-σκόπηση θα μπορέσει να δημιουργηθεί το εκτεταμένο διανοητικό και ψυχικό ίζημα που απαιτείται για να μπορεί ο άνθρωπος να αντιστέκεται στις αποκλίνουσες και κυριαρχικές δυνάμεις που επιδιώκουν να ρευστοποιήσουν και να ρίξουν στη λήθη, τη βιωματική εμπειρία και τη διάσωση της συλλογικής ανθρώπινης μνήμης. Μου έρχονται παράλληλα στο νου οι χαρακτηριστικοί στίχοι του αμερικανού ποιητή William Butler Yeats (νομπέλ λογοτεχνίας 1924) που έγραφε σε ένα από τα ποιήματά του [Τα ουράνια τα μεταξωτά] ανάμεσα σε άλλα και τα παρακάτω:
Ν’ αλαφροπερπατείς
Γιατί πατείς πάνω στα όνειρά μου…
Στο δημαρχείο στο Γάζι, εκεί κοντά, άνοιξε πριν από λίγο καιρό η αρχαιολογική συλλογή Μαλεβιζίου, που στέγασε σε προσωρινό αλλά αξιοπρεπή επισκέψιμο χώρο, τη συλλογή Μεταξά και άλλα αρχαιολογικά ευρήματα της περιοχής. Ανάμεσα σε όσους συντελέσανε στην παρουσίασή της –πολλοί και καλοί συνεργάτες της αρχαιολογικής υπηρεσίας και του Δήμου- ήτανε βέβαια και ο φίλος αρχαιολόγος Γιώργος Τζωράκης. Θαρρώ πως μια επίσκεψη στο Μαλεβίζι, πρέπει να ξεκινά με ένα μικρό προσκύνημα στα υπέροχα ευρήματα που περιμένουν εκεί, μετά την ανάδυσή τους από την Κρήσσα γη, αφήνοντας τη χιλιόχρονη σιωπή τους για να μας ξεναγήσουν στον κόσμο τους. Που θα παραμένει πάντα ζωντανός όσο τον έχουμε στη συνείδησή μας και όσο κατανοούμε πόσο σημαντικό είναι σε ένα Τόπο να υπάρχουν μουσεία, συλλογές, ευρήματα, προστατευμένοι και επισκέψιμοι αρχαιολογικοί χώροι που θα κρατούν πάντα ζωντανή τη μεγάλη αφήγηση της γενέθλιας γης που μέρος της αποτελούμε κι εμείς σήμερα.
Να είναι καλά οι αρχαιολόγοι και οι εργάτες των ανασκαφών, οι συντηρητές αρχαιοτήτων , οι υπεύθυνοι των αναστηλώσεων και οι φύλακες που εξακολουθούν να διαζώζουν ακόμη με τον τρόπο τους τα «ίχνη»…Και μαζί διαφυλάσσουν τη μνήμη και την Ιστορία…Τα μόνα όπλα που μας απόμειναν στον αγώνα του ανθρώπου ενάντια στη λήθη ,στην αναζήτηση της Α-λήθειας…
http://osgouros.blogspot.com/
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου