ΓΕΩΡΓΙΟΣ ΛΕΟΝΤΑΡΙΤΗΣ : Μπροστά στο αδιέξοδο

ΜΕ ΤΟΝ ΦΑΚΟ ΤΗΣ ΙΣΤΟΡΙΑΣ

 

Μπροστά στο αδιέξοδο

 

Γράφει ο ΓΕΩΡΓΙΟΣ ΛΕΟΝΤΑΡΙΤΗΣ

Γιατί κανείς δεν λέει την αλήθεια στον λαό; Γιατί δεν εννοούν ακόμα και οι ειλικρινείς αντιμνημονιακοί να πάρουν την απόφαση για τη μεγάλη επαναστατική στροφή; Ας δούμε ξεκάθαρα το πρόβλημα όπως παρουσιάζεται.

Ο Τσίπρας και η κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ - ΑΝΕΛ αξίζουν κάθε έπαινο για τον ανένδοτο αγώνα που έκαναν μέσα στο θηριοτροφείο της γερμανοευρωπαϊκής ένωσης του άκρατου καπιταλισμού να αλλάξουν κάπως τα πράγματα και να επιτύχουν έναν «έντιμο συμβιβασμό». Ευγενική η πρόθεσή τους, αλλά το Δ' Ράιχ και ο ευρωπαϊκός «άξονας» δεν είναι διατεθειμένοι για κανέναν συμβιβασμό και θα μας σφίγγουν όλο και περισσότερο τη θηλιά στον λαιμό. Θέλουν να εξοντώσουν τον Τσίπρα διότι τόλμησε να σηκώσει σημαία αντίστασης και ανυπακοής κατά των κατακτητών και στυγνών καταπιεστών. Θέλουν να τον γονατίσουν για να αποθαρρύνουν οποιονδήποτε πολιτικό των χωρών του Νότου να ακολουθήσει γραμμή αντίστασης και εθνικής ανεξαρτησίας, αψηφώντας τους «κανόνες υποδούλωσης» που έχουν χαράξει οι εκπρόσωποι του ευρωπαϊκού ολοκληρωτισμού. Ήλθε η ώρα να εξηγήσουμε στον λαό ότι πρέπει να βγούμε από την Ευρωζώνη και να εφαρμόσουμε παράλληλο νόμισμα ή να επιστρέψουμε στη δραχμή. 

Οι γελοίοι ευρωλάγνοι ισχυρίζονται ότι οφείλουμε να προβούμε σε κάθε ανέντιμη υποχώρηση προκειμένου να παραμείνουμε στην Ευρωζώνη. Μετέτρεψαν το ευρώ σε φετίχ και καθιέρωσαν ως «εθνική» ιδεολογία τον δωσιλογισμό. Η προπαγάνδα γκεμπελικής μορφής ξεκίνησε από τον ολετήρα Σημίτη και με την υπογραφή της πρώτης δανειακής σύμβασης - Μνημονίου, τον Μάιο του 2010, από τους μειοδότες Γ. Παπανδρέου και Γ. Παπακωνσταντίνου, οι οποίοι θα έπρεπε να παραπεμφθούν σε ειδικό δικαστήριο. Στην πορεία, ο μηχανισμός προπαγάνδας οργανώθηκε υπό την υψηλή εποπτεία της τριαρχίας («τρόικα») και εντάχθηκαν σ' αυτόν πολιτικοί της Νέας Δημοκρατίας, του ΠΑΣΟΚ, κ.ά., αλλά και πολλοί αργυρώνητοι καθηγητές, δημοσιογράφοι κ.λπ. Στα μέσα Φεβρουαρίου του 2012, επί κυβερνήσεως του «υπαλλήλου των Βρυξελλών» Λουκά Παπαδήμου, κυκλοφόρησε «μυστική» έκθεση του Μαξίμου, που την προπαγάνδισαν όλοι οι λακέδες Βερολίνου και Βρυξελλών. Σ' αυτή τη «μυστική» έκθεση περιέγραφαν τον «πυρηνικό χειμώνα» που μας περίμενε εάν τολμούσαμε να βγούμε από το ευρώ. 

Ο διακεκριμένος οικονομολόγος και εκλεκτός συνάδελφος Νίκος Ιγγλέσης, με το βιβλίο του «Επιστροφή στη δραχμή» (εκδόσεις Λιβάνη), στραπατσάρει τη δωσιλογική προπαγάνδα και αναλύει θαυμάσια την αναγκαιότητα της επανόδου στο εθνικό μας νόμισμα. Αλλά σε σοβαρούς επιστήμονες, όπως είναι οι Ιγγλέσης, Κοζάκης, Κόλμερ, Κατσανέβας, Δελαστίκ, κ.ά., πλην του Kontra Channel, κανένα άλλο κανάλι δεν δίνει άμβωνα για να μιλήσουν, επειδή μπορούν να διαφωτίσουν τον λαό για την αλήθεια. Οι «μεταρρυθμίσεις», τις οποίες συνεχώς ζητούν επίμονα τα κοράκια της Ευρωπαϊκής Ένωσης, είναι: Ληστεία μισθών, κλοπή συντάξεων, φορολογική επιδρομή στην περιουσία των πολιτών, απολύσεις στον ιδιωτικό και δημόσιο τομέα, διάλυση των εργασιακών σχέσεων, αρπαγή πρώτης κατοικίας, χρεοκοπία των ασφαλιστικών ταμείων, κλείσιμο ή συρρίκνωση νοσοκομείων και σχολείων, ξεπούλημα των δημοσίων επιχειρήσεων και του ορυκτού πλούτου. 

Τον Μάρτη του 1993, η γαλλική «Μοντ Ντιπλοματίκ» έδινε εγκαίρως την εικόνα φρίκης που θα ακολουθούσε από την πολυδιαφημιζόμενη «ευρωπαϊκή προοπτική»: «Μπροστά στο ήδη καθημερινό κύμα απολύσεων, οι ευρωπαίοι ηγέτες κρατούν την αναπνοή τους. Όλοι έχουν την αίσθηση ότι βρίσκεται σε εξέλιξη μια γιγαντιαίων διαστάσεων διολίσθηση του εδάφους κάτω από τα πόδια τους, εκτοξεύοντας καθημερινά στο κενό χιλιάδες θέσεις εργασίας. Η ίδια η πανοπλία της κοινωνίας ραγίζει επικίνδυνα, όταν εκατομμύρια πολιτών δεν έχουν πια άλλο ορίζοντα πέρα από την ανεργία, την κοινωνική υποβάθμιση, ακόμη και την περιθωριοποίηση. Αύξηση των ζητιάνων, των αστέγων. Σκηνές αντάξιες του Ζολά γύρω από τα λαϊκά συσσίτια στο Παρίσι. Φανταστικός κόσμος παραισθήσεων αλά Ντίκενς, που ξαναζεί την τρομοκρατική δολοφονία ενός μωρού από δύο χαμίνια της ''ζώνης εξαθλίωσης''… του Λίβερπουλ…». Αυτό είναι σήμερα το σκηνικό της «ευρωπαϊκής ολοκλήρωσης». Και η ίδια γαλλική εφημερίδα, τον Γενάρη του 1994, κατήγγειλε ανοιχτά: «Ο φιλελευθερισμός εναντίον της κοινωνίας», « Πυρ κατά του κράτους - πρόνοιας», «Διαστροφή της δημοκρατίας στην Ευρώπη…». Και το τσουνάμι της συμφοράς κάλυψε τα κράτη του Νότου. Και η μεν έγκυρη γαλλική εφημερίδα σωστά διέβλεψε τι ερχόταν. Αλλά η γαλλική κυβέρνηση, με τη νοοτροπία του Πετέν, συνέβαλε στο κλίμα του ζόφου. Για όσους πιστεύουν ότι η Γαλλία, δήθεν, είναι ευνοϊκή απέναντί μας, ισχύει αυτό που είχε πει ο Τρότσκι για τη Γαλλία του Μεσοπολέμου: «Όποιος παρηγοριέται με τη φράση: ''Μα, η Γαλλία δεν είναι Γερμανία'', είναι ανόητος μέχρι απελπισίας. Διότι σε όλες τις χώρες λειτουργούν οι ίδιοι νόμοι της καπιταλιστικής παρακμής…». 

Αλλά ακόμα και πολιτικοί που βρίσκονται μακράν της Αριστεράς, αλλά με ελεύθερη σκέψη, όπως ο κ. Βύρων Πολύδωρας, τονίζουν: «Οι τοκογλύφοι τραπεζίτες του εξωτερικού και διεθνούς χρηματοπιστωτικού συστήματος τελούν σε αγαστή συνεργασία με τους τραπεζίτες και τους ''σορτάρηδες'' του εσωτερικού, τους συνδαιτυμόνες του Σόρος και τους ήρωες του χρηματιστηρίου (1999), τους εξαγωγείς φοροδιαφεύγοντος και εγκληματικού συναλλάγματος, τους ηρωικά καταχωρισθέντες στις ποικίλες λίστες Λαγκάρντ, Λιχτενστάιν, Τράπεζας της Ελλάδος, κ.λπ.». Κι όπως επισημαίνει ο κ. Νίκος Ιγγλέσης: «Οι δανειακές συμβάσεις και τα Μνημόνια, για τους ξένους επικυρίαρχους, δεν είναι ένα οικονομικό σχέδιο που απέτυχε, αλλά ένα πολεμικό εργαλείο που επιτυγχάνει τον στόχο του, δηλαδή την υποδούλωση της Ελλάδος…». 

Λοιπόν, η κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ - ΑΝΕΛ έκανε τα πάντα για να υπάρξει έντιμη συμφωνία με τους Ευρωπαίους. Οι Ευρωπαίοι είναι εκείνοι που ΔΕΝ ΘΕΛΟΥΝ καμία λογική συνεννόηση. Κυνικά, απαιτούν υποταγή. Έως εδώ. Φτάνουν οι άχρηστες συνομιλίες και διαπραγματεύσεις με κωφούς. Να σταματήσει η εμετική υμνολογία για την «ανάγκη της Ευρώπης». Να σηματοδοτηθεί ξεκάθαρα η έξοδος από το γκέτο του Σόιμπλε, της Μέρκελ, του Ντάισελμπλουμ, του Ντράγκι και των άλλων πολιτικών αγυρτών. Και μια κι αναφέραμε τη μαντάμ Μέρκελ, να καταγράψουμε και μια ιστορική λεπτομέρεια που όλοι αγνοούν και την αποκάλυψε ο εκλεκτός συνάδελφος Δημοσθένης Κούκουνας στο βιβλίο του «Τα ένοχα μυστικά της Κατοχής». Γράφει ο κ. Κούκουνας για τον ρόλο ενός γερμανού αρχικατασκόπου που έδρασε μέχρι τον Σεπτέμβριο του 1940 με έδρα την Αθήνα, και τομέα ευθύνης τη Μέση Ανατολή. Επρόκειτο για τον Ρολφ Μέρκελ, που εμφανιζόταν ως στέλεχος της εταιρείας «Ζήμενς - Τελεφούνκεν». Ο Ρολφ Μέρκελ ήταν αδελφός του πεθερού της σημερινής καγκελαρίου. Κλείνουμε την ιστορική παρένθεση. Εθνική πολιτική πρέπει να είναι το ξήλωμα της Ευρωζώνης. Τα ψέματα τελείωσαν και οι πλάνες δεν συγχωρούνται. Η εικόνα που παρουσιάζουμε στις μέρες μας είναι ίδια με εκείνη της Γαλλίας του 1931. Και τότε υπήρχε μια φοβερή οικονομική κρίση που μάστιζε τις περισσότερες καπιταλιστικές χώρες. Ανεργία, κλείσιμο εργοστασίων, πτώση πραγματικών μισθών. Έβραζε ολόκληρη η κοινωνία από οργή, αλλά περισσότερο αγανακτούσαν τα μεσαία στρώματα, που έβλεπαν τα κόμματα να στέκονται ανίκανα να προσφέρουν λύση στα λαϊκά προβλήματα. Μέσα σ' αυτήν την κρίση χανόταν η αξιοπιστία στους κοινοβουλευτικούς θεσμούς. Η Αριστερά (σοσιαλιστές - κομμουνιστές) ήταν διασπασμένη και άνοδο σημείωνε μόνο η δυνατή φασιστική οργάνωση CROIX DE FEU. Όπως έλεγε ο αληθινός ιταλός σοσιαλιστής ηγέτης Πιέτρο Νένι: «Η χρεοκοπία του Λαϊκού Μετώπου στη Γαλλία και η ματωμένη ήττα του FRENTE POPULAR στην Ισπανία άφησαν ελεύθερο τον δρόμο στον φασισμό και τον χιτλερισμό». 

Εάν εδώ αποτύχει ο ΣΥΡΙΖΑ και υποκύψει στους ωμούς εκβιασμούς των αισχρών «εταίρων», δεν πρόκειται να ωφεληθεί η Πέμπτη τους φάλαγγα, η Νέα Δημοκρατία. Θα αυξήσει τη δύναμή της η Χρυσή Αυγή και καμία δίκη δεν θα αναχαιτίσει αυτήν την άνοδο. Ας χαράξει, λοιπόν, μια νέα οικονομική και εξωτερική πολιτική ο κ. Τσίπρας, μια πολιτική εκτός Ευρωπαϊκής Ένωσης, την οποία να εκθέσει στους πολίτες. Και τότε -τον Ιούνιο- ΣΥΡΙΖΑ - ΑΝΕΛ, ως συνασπισμός αντιμνημονιακών κομμάτων, ας κατέβουν μαζί σε εκλογές για να πάρουν νέα λαϊκή εντολή ή ας κάνουν δημοψήφισμα με συγκεκριμένο ερώτημα, για παραμονή ή έξοδο ηρωική από το γκέτο του Δ' Ράιχ.

"ΤΟ ΠΑΡΟΝ"