Δυσκοιλιότητα:
Τα σωστά «όπλα»
Ένα
αθώο σύμπτωμα που μπορεί να αντιμετωπιστεί ακόμη και με κατανάλωση αρκετής
ποσότητας νερού
Από τον DR ΣΤΕΦΑΝΟ
ΚΑΡΑΓΙΑΝΝΟΠΟΥΛΟ
Η δυσκοιλιότητα είναι ένας
περιγραφικός όρος που χρησιμοποιείται ελεύθερα από τα άτομα, ανεξαρτήτως αιτιών
και αποτελεσμάτων. Αναφέρεται συνήθως σε κενώσεις που απαιτούν υπερβολική
προσπάθεια κατά τη διάρκεια της αφόδευσης, ενώ ταυτόχρονα συνυπάρχουν σκληρά
ογκώδη κόπρανα. Επίσης και τα πολύ μικρά σκληρά, τα σχηματισμένα σε σβόλους
-δίκην κατσίκας- κόπρανα είναι σημάδια έντονης δυσκοιλιότητας.
Ταυτόχρονα, η
«φυσιολογική» συχνότητα των κενώσεων είναι ως άποψη «ευρεία» και «χαλαρή»
κυμαινόμενη από 3-12 κενώσεις την εβδομάδα, στους ενηλίκους. Αντίθετα, ιατρικά
πιστεύεται ότι δυσκοιλιότητα υπάρχει όταν το άτομο έχει δύο ή λιγότερες
κενώσεις την εβδομάδα ή συνυπάρχει υπερβολική δυσκολία κατά την αφόδευση, που
οφείλεται στη σκληρότητα των κοπράνων. Αυτή η κατάσταση στους ενηλίκους
οφείλεται τις περισσότερες φορές σε κακές απλές συνήθειες διατροφής και
συμπεριφοράς του ατόμου.
Στις πρώτες περιπτώσεις
συμπεριλαμβάνονται δίαιτες πτωχές σε φυτικά προϊόντα και φυτικές ίνες. Δηλ.
επεξεργασμένες φυτικές τροφές π.χ. άσπρο ψωμί αντί για ψωμί ολικής άλεσης.
Πορτοκαλάδες ή άλλοι χυμοί αντί για την κατανάλωση του πλήρους φρούτου. Φυλλώδη
άφθονα πράσινα λαχανικά είναι συνήθως τα αποτελεσματικότερα όπλα στην επίλυση
του χρόνιου προβλήματος.
Πρέπει να τονιστεί η
μεγίστη σημασία της συστηματικής ημερήσιας αναπλήρωσης των υγρών του σώματος. Πρακτικά,
τα 10-12 ποτήρια υγρών (κάθε είδους) καθημερινά είναι αναντικατάστατο «φάρμακο»
στην αντιμετώπιση αυτής της επιζήμιας -και καθόλου αθώας- συνήθειας. Η μακρά
παραμονή των κοπράνων στο έντερο, είναι μορφή «αυτοδηλητηρίασης».
Η αντιμετώπιση της δυσκοιλιότητας
με φυσικούς ή φαρμακευτικούς τρόπους άρχεται ή περατούται με υγρά. Τα φυσικά ή
φαρμακευτικά υπακτικά στηρίζονται στην αύξηση του όγκου των κοπράνων
ενυδατώνοντας σκόνη πίτουρου ή ίνες ψύλλιου (είδος αποξηραμένων φύλλων). Αυτές
οι «σκόνες» λαμβάνονται προ της νυκτερινής κατάκλισης. Και εάν δεν συνοδεύονται
από 2-3 μεγάλα ποτήρια υγρών, είναι άχρηστες.
Άλλοι τρόποι αντιμετώπισης
είναι ωσμωτικά καθαρτικά και (σορβιτόλη, λακτουλόζη, κιτρικό μαγνήσιο,
φωσφορικό νάτριο), αναλόγως της δόσης και της ευαισθησίας του ατόμου,
χορηγούνται 1 -3 φορές την ημέρα.
Επίσης χρησιμοποιούνται
«ερεθιστικά» του εντέρου, δισακοδύλη, φύλλα σέννας ή απορρυπαντικοί παράγοντες,
δοκουσικό νάτριο. Όλα αυτά είναι δυνατόν να χρησιμοποιούνται μετά τη συμβουλή
του γιατρού ή του φαρμακοποιού μας. Επίσης όλα είναι άχρηστα ή επιζήμια αν δεν
έχει διασφαλιστεί πλήρης επάρκεια υγρών στον οργανισμό, προκαταβολικά.
Συχνά χρησιμοποιούνται και
ελαιώδη μαλακτικά κοπράνων: παραφίνη ή παραφινέλαιο. Πρόκειται για ένα σύμπλοκο
μείγμα κεκορεσμένων υδρογονανθράκων, πετρελαϊκής προέλευσης. Δεν στηρίζονται
στην παρουσία άφθονου ύδατος, αν και η έλλειψη υγρών θα έχει επιζήμιες
συνήθειες στον οργανισμό από τη λήψη αυτών των ελαιοειδών μαλακτικών.
Το πρόβλημα με τη
δυσκοιλιότητα δεν είναι η εφάπαξ κένωση του εντέρου, αλλά η καθημερινή λήψη
ποσοτήτων νερού και σωστής φυσικής φυτικής διατροφής. Και περπάτημα. Πάντως όλα
είναι προτιμότερα από την «αυτοδηλητηρίαση». ·
TV ΕΘΝΟΣ
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου