Τα αεροπορικά δυστυχήματα που έζησα

 

ΕΝΑΣ ΣΥΝΤΑΞΙΟΥΧΟΣ ΜΗΧΑΝΙΚΟΣ ΤΗΣ ΟΛΥΜΠΙΑΚΗΣ ΘΥΜΑΤΑΙ

 

Τα αεροπορικά δυστυχήματα που έζησα

 

Γράψει ο Δημήτρης Βέργος,

Συνταξιούχος μηχανικός αεροπλάνων Ολυμπιακής  

 

Ξεφυλλίζοντας παλιά περιοδικά και προσωπικές μου σημειώσεις, ξαναθυμήθηκα, εκείνο το τρομερό αεροπορικό δυστύχημα, μαύρη μέρα για την αεροπορία μας, που συνέβη στις 15 Οκτωβρίου του 2004, και που συντάραξε το πανελλήνιο με τη συντριβή δύο F-16, παίρνοντας μαζί τους τέσσερα παλικάρια, πιλότους άξιους και διαλεχτούς. Όλο το πανελλήνιο συγκλονίστηκε τότε. Βαθύ πόνο όμως νιώσαμε και εμείς οι ξωμάχοι της αεροπορίας που η ζωή μας ήταν και είναι άρρηκτα συνδεδεμένη με το αεροπλάνο και πονάμε πολύ όταν συμβαίνουν τέτοια μοιραία δυστυχήματα στην αεροπορική οικογένεια.

Εγώ προσωπικά ήμουν δυστυχώς αυτόπτης μάρτυρας σε αρκετά αεροπορικά δυστυχήματα που έχουν μείνει ανεξίτηλα στη μνήμη μου. Οσάκις συμβαίνει κάποιο παρόμοιο δυστύχημα, ξανάρχονται στη μνήμη μου παλιές κακές αναμνήσεις και η καρδιά μου ματώνει.

Το πρώτο αεροπορικό δυστύχημα το έζησα στον εμφύλιο, όταν υπηρετούσα ως υποσμηνίας και με είχαν στείλει σύνδεσμο αεροπορίας στρατού στις επιχειρήσεις.

Στις μεγάλες μάχες του Μετσόβου στην 21η ταξιαρχία με ταξίαρχο τον αείμνηστο Ταβουλάρη, που έγιναν αρχές Οκτωβρίου το 1947 κοντά στο χωριό Κηπουρειό, είχα καλέσει από το αεροδρόμιο της Κοζάνης δύο Spitfire για αεροπορική υποστήριξη. Το ένα από τα δύο με πιλότο τον Βασίλη Βούτσα, χτυπήθηκε από εχθρικά πυρά και κατέπεσε σε μικρή απόσταση από μένα. Το αεροπλάνο έπεσε σε δέντρα του δάσους και καταστράφηκε, ευτυχώς όμως ο πιλότος επέζησε. Η μοίρα όμως αλλιώς όριζε και δυστυχώς κατέπεσε μετά από μερικές μέρες από εχθρικά πυρά κοντά στα σύνορα της Σερβίας. Ο ηρωικός πιλότος Βουτσάς δυστυχώς δεν στάθηκε τυχερός να δει το τέλος του εμφυλίου. Ενός εμφυλίου που τόσα δεινά συσσώρευσε στη δόλια πατρίδα.

Το δεύτερο αεροπορικό δυστύχημα που είδα ήταν στις αρχές του 1962 στο αεροδρόμιο του Ελληνικού. Όταν εντελώς ξαφνικά πέρα από τον Άλιμο, ερχόταν μία Ντακότα τυλιγμένη στις φλόγες για προσγείωση. Ήταν μία στρατιωτική Ντακότα με κυβερνήτη τον Δημήτρη Σουφρίλα, πολύ έμπειρο πιλότο από την Κόρινθο, που το προσγείωσε με τέτοια μαεστρία, ώστε βοηθούντος και του αέρα, οι φλόγες κρατήθηκαν μακριά από το αεροσκάφος. Έτσι κανένας από τους επιβαίνοντες δεν έπαθε το παραμικρό. Την ώρα όμως που πάτησε στο διάδρομο με το δεξί του τροχό γιατί ο αριστερός ήταν φλεγόμενος, τότε ο αριστερός κινητήρας πυρακτωμένος όπως ήταν, αποκολλήθηκε από το αεροσκάφος κι αυτό πραγματικά ήταν μεγάλη τύχη για όλους.

Το τρίτο αεροπορικά δυστύχημα ήταν εκείνο της Κερατέας στις 8 Δεκεμβρίου 1969, το πιο πολύνεκρο δυστύχημα στην ιστορία της Ολυμπιακής, με το DC-6-SΧ-DΑΕ, με το όνομα “ISLAND OF KERKYRA" που εκτελούοε το δρομολόγιο Ο. Α. 954 Χανιά- Αθήνα με κυβερνήτη τον Σπύρο Κουλουμουδιώτη.

Στην Επιτροπή διερεύνησης του ατυχήματος υπ. αριθμόν 42576/69 περιελάμβανε και την αφεντιά μου.

Κατά τη διαδικασία της έρευνας, μου δόθηκε η ευκαιρία να ακούσω εκτιμήσεις, κρίσεις και πορίσματα από βετεράνους κυβερνήτες της ΟΛΥΜΠΙΑΚΗΣ και της πολεμικής αεροπορίας, καθώς και των πιο έμπειρων εγκεφάλων της χώρας, που τα συμπεράσματα τους είχα καταχωρήσει στο ατομικό μου ημερολόγιο. Στο δυστύχημα της Κερατέας χάσαμε δυστυχώς και τρία εκλεκτά μέλη του τεχνικού κλάδου, τον Φανούρη Καργάκη, τον Δημήτρη Παπαδομιχελάκη και τον Αλκή Παπαγεωργίου.

Τρεις ήταν οι βασικές αιτίες όπως ελέχθησαν τότε, οι οποίες ευθύνονται για τα δυστυχήματα: Πρώτον η αστοχία υλικού, που περιλαμβάνει κακοτεχνίες, αμέλειες και παραλείψεις από τους τεχνικούς.

Δεύτερον η έλλειψη εμπειρίας, οι κακοί χειρισμοί και η υπερβολική σιγουριά που αμελούν την εφαρμογή του checklist τόσο από πλευράς κυβερνητών όσο και τεχνικών.

Και τέλος οι κακές καιρικές συνθήκες.

Η Υ.Π.Α. με τη συμβολή της πολεμικής αεροπορίας έχοντας πλούσιο ιστορικό των στατιστικών, διαπίστωσαν ότι το δυστύχημα καταχωρήθηκε στη δεύτερη κατηγορία. Δηλαδή στο ανθρώπινο σφάλμα.

Σήμερα τα αεροπλάνα βρίσκονται στο υψηλότερο βάθρο ασφαλείας από όλα τα άλλα συγκοινωνιακά μέσα, λόγω της υψηλής τεχνολογίας τόσο στην ποιότητα κατασκευής τους, όσο και των επιστημονικών μέσων ελέγχου κατά τη συντήρηση που περιοδικά εφαρμόζεται. Όμως και οι πιλότοι έχουν σήμερα στη διάθεση τους τον εξομοιωτή πτήσεων, άριστο δάσκαλο για την εκπαίδευση και την μετεκπαίδευση τους, σχεδόν πάντοτε πριν από κάθε εκτεταμένη πτήση.

Όσον αφορά τα ραδιοναυτιλιακά μέσα, όπως το ραντάρ το Ι.L.S.το V.Ο.R. το D.Μ.Ε. και το Ι.Ν.S. είναι τέλεια και παραστατικά, έτσι ώστε ο κυβερνήτης διασχίζει τους ωκεανούς με τη σιγουριά που έχει όταν βρίσκεται μέσα στο σπίτι του.

Με το ραντάρ βλέπει τις καταιγίδες από εκατοντάδες μίλια μακριά και τις αποφεύγει, αλλά και από το έδαφος τον βλέπουν, τον παρακολουθούν και τον συμβουλεύουν έγκαιρα και έγκυρα με τα ραντάρ εδάφους.

(από το προσωπικό μου ημερολόγιο)

Πηγή :

Τα δικά μας φτερά - Τεύχος 187 σ. 25

Σημείωση kgrek

Είναι λυπηρό αυτό που διαπίστωσα τυχαία σήμερα να έχει γίνει αντιγραφή ολόκληρης ανάρτησης μου σε ένα πολύ μεγάλο αριθμό ιστοσελίδων χωρίς οι αντιγραφείς να μπουν στον κόπο να αναφέρουν την πηγή προέλευσης που είναι :

http://boraeinai.blogspot.com/2015/12/8-1969-954.html

Πρόκειται για μια ανάρτηση σχετικά με το δυστύχημα της ΟΑ στην Κερατέα.

Ελπίζω ότι όσοι αντιγραφείς δουν το παρόν να  φιλοτιμηθούν  και να κάνουν την σχετική διόρθωση στις σελίδες τους.

Κωνσταντίνος Γραικιώτης