ΓΕΩΡΓΙΟΣ ΛΕΟΝΤΑΡΙΤΗΣ : 1821-2015

 

ΜΕ ΤΟΝ ΦΑΚΟ ΤΗΣ ΙΣΤΟΡΙΑΣ

 

1821-2015

 

Γράφει ο ΓΕΩΡΓΙΟΣ ΛΕΟΝΤΑΡΙΤΗΣ

Η επέτειος της μεγάλης Εθνεγερσίας του Γένους μας βρίσκει την πατρίδα μας πάλι δέσμια σε μια νέα «Ιερά Συμμαχία», το ίδιο στυγνή όπως η παλιά, αλλά πιο δόλια από εκείνην. Διότι ο Μέτερνιχ έλεγε ξεκάθαρα ότι ήθελε να καταπνίξει κάθε απελευθερωτικό κίνημα, ενώ ο Σόιμπλε -ο σημερινός Μεττερνίχος- υποκρίνεται ότι «βοηθά» την Ελλάδα. Πραγματικός στόχος του είναι να μας αφανίσει και εξοργίζεται όταν βλέπει τους υπόδουλους στην Ευρωζώνη Έλληνες να εξεγείρονται και να αμφισβητούν την περιβόητη «γερμανική πειθαρχία».

Στα χρόνια που κύλησαν, η Ιστορία της Ελλάδας είναι μία Ιστορία από τερατώδεις εθνικές ταπεινώσεις, από μια απροσχημάτιστη καταπάτηση της κυριαρχίας της, από το ξεδιάντροπο διαφέντεμα του δυτικού κεφαλαίου σε όλους τους τομείς της οικονομίας της, από μια ατέλειωτη αλλαγή κυβερνήσεων, ανάλογα με τον «προσανατολισμό» τους προς τη μια ή την άλλη δύναμη. Οι «δυτικοί φίλοι» τού 19ου αιώνα υποδούλωσαν την Ελλάδα από οικονομική άποψη. Άρπαξαν, με μορφή ετεροβαρών προνομιακών εκχωρήσεων, όλο τον εθνικό της πλούτο και για πολλές δεκαετίες εμπόδισαν τη συνένωση των εδαφών της. Οι «εταίροι», σήμερα, υποδούλωσαν την Ελλάδα με το «ευρώ» και χρησιμοποίησαν για τα σκοτεινά τους σχέδια εξωνημένους «νεοκοτζαμπάσηδες», τύπου Σημίτη, Παπανδρέου, Σαμαρά κ.λπ., θιασώτες της… γερμανοευρωπαϊκής προοπτικής. 

Στο πρώτο τέταρτο του 19ου αιώνα, ο ευρωπαϊκός χώρος συγκλονιζόταν από εθνικοαπαλευθερωτικές εξεγέρσεις. Σήμερα, στον ευρωπαϊκό χώρο οι λαοί ξεσηκώνονται κατά των κυβερνήσεων, που υπηρετούν τη λιτότητα που θέλει η Ευρωπαϊκή Ένωση του Σόιμπλε και της Μέρκελ. Ιδεολογικά, η Ελληνική Επανάσταση του 1821, ως εθνικό κίνημα με στόχο την απελευθέρωση της χώρας και τον σχηματισμό ανεξάρτητου κράτους, κατάγεται από τη Γαλλική Επανάσταση και την ιδεολογία της. Δηλαδή είναι φαινόμενο της αστικής τάξης στην πορεία της προς την εξουσία, με όλα τα ιδεολογικά συνακόλουθα που το πλαισιώνουν. Και η μεν κυβέρνηση της Γαλλίας σήμερα λησμόνησε τελείως τη μεγάλη εκείνη επανάσταση στη χώρα της. Η δε κυβέρνηση της Νέας Δημοκρατίας και του ΠΑΣΟΚ έπληξαν θανάσιμα αυτήν ακριβώς την αστική τάξη, ενώ οι Σαμαράς - Βενιζέλος δεν τολμούν να απολογηθούν για το ανήκουστο έγκλημα που διέπραξαν, προκειμένου να ευχαριστήσουν τη Γερμανία και τη μισητή «τρόικα». 

Ο κυνικός Σόιμπλε φοβάται -αλλά δεν το ομολογεί- ότι εάν η Ελλάδα φύγει από την Ευρωζώνη, η αμαρτωλή Ευρωπαϊκή Ένωση θα υποστεί μεγάλο οικονομικό πλήγμα. Στα 1797, όταν πιάστηκε ο Ρήγας Φεραίος στην Τεργέστη, η αυστριακή αστυνομία έβαλε στο χέρι κάπου εκατό ρωμιούς και βαλκάνιους εμπόρους ως συνενόχους του. Γρήγορα, όμως, αναγκάστηκε να τους αφήσει, διότι επήλθε τέτοιος κλονισμός στην αγορά της αυστριακής πρωτεύουσας, ώστε η κυβέρνηση του Καισαροβασιλιά ανησύχησε για το μέλλον της οικονομίας της Αυστρίας και για την τύχη του εμπορίου με την Ανατολή. Η αυστριακή αστυνομία, λοιπόν, κράτησε μόνο μια δεκαπεντάδα, περίπου, απελευθερώνοντας τους άλλους. Έναν τέτοιο κλονισμό στην ευρωπαϊκή αγορά φοβάται σήμερα η Γερμανία, εάν φύγουμε από το γκέτο τους. Οι Αυστριακοί του Μέτερνιχ παρέδωσαν τον Ρήγα στους Τούρκους επειδή ξεσήκωσε όχι μόνο τους Έλληνες αλλά και τους βαλκανικούς λαούς εναντίον της οθωμανικής δεσποτείας. Οι Γερμανοί σήμερα μισούν τον Τσίπρα και θέλουν να τον ανατρέψουν επειδή έφερε μια επαναστατική πνοή στους λαούς του Νότου που στενάζουν. Οι Τούρκοι πέρασαν τον βρόχο στον λαιμό του Ρήγα και πέταξαν το πτώμα του από το κάστρο της Νεμπόιζας στο αφρισμένο ρέμα του Δούναβη (Ιούνιος του 1798). Ο Σόιμπλε και η ευρωπαϊκή συμμορία του περνούν τον βρόχο γύρω από τον λαιμό του Τσίπρα και του Βαρουφάκη για να τους εμφανίσουν ότι με εκβιαστικές αξιώσεις εγκατέλειψαν το πρόγραμμά τους και δι' αυτού του τρόπου να τους αχρηστεύσουν. Κι ακόμα, μην ξεχνάμε ότι ο Μέτερνιχ ήταν εκείνος που βλέποντας τη δράση τού Αλεξάνδρου Υψηλάντη κατά της Ιεράς Συμμαχίας τον συνέλαβε και τον έριξε δέσμιο στο φρούριο του Μούνκατς. Βγήκε ο πρίγκιπας, ύστερα από εφτά χρόνια, με σοβαρά κλονισμένη την υγεία του και πέθανε σε λίγο από την καρδιά του. 

Γεννάται το ερώτημα: Ποια είναι η επανάσταση που μπορούμε να κάνουμε σήμερα; Το τονίσαμε και στο προηγούμενο άρθρο μας : Η στροφή προς τη Ρωσία. Η ρωσική Βουλή επικύρωσε συμφωνία για την ίδρυση της νέας Τράπεζας Ανάπτυξης. Απ' αυτήν την τράπεζα μπορούν να υπάρξουν χρηματοδοτήσεις χωρών, όπως η Ελλάδα, οι οποίες θα ήθελαν να απαλλαγούν από τον θανατηφόρο εναγκαλισμό της Ευρωζώνης. Κύριος σκοπός της τράπεζας είναι η χρηματοδότηση έργων ανάπτυξης, τα οποία αρχικά θα αφορούν τις χώρες-μέλη των BRICS (Βραζιλία, Ρωσία, Ινδία, Κίνα, Νότια Αφρική), και στη συνέχεια η χρηματοδότηση θα επεκταθεί και σε χώρες που δεν είναι μέλη της Συμφωνίας. Η Ρωσία είναι ο παραδοσιακός μας σύμμαχος από τα χρόνια της Εθνεγερσίας. Πολλά τα παραδείγματα. Το 1711 με τον Ρωσοτουρκικό Πόλεμο, οι ραγιάδες τραγουδούσαν το άσμα για «τον Μόσκοβο που θα φέρει το σεφέρι». Το 1766 η Τσαρίνα Αικατερίνη έστειλε στην Ελλάδα τον έλληνα λοχαγό του ρούσικου στρατού Γ. Παπάζολη να προετοιμάσει το ελληνικό μέρος μιας παμβαλκανικής εξέγερσης. Τον Φλεβάρη του 1770 μοίρα ρωσικού στόλου, με τον Ορλώφ, έφτασε στη Μάνη για να μεταδώσει στην Ελλάδα τη φλόγα τής εξέγερσης. Ο Τσάρος ήθελε να ρυμουλκήσει τη «Φιλόμουσο εταιρεία» (επαναστατική οργάνωση) που είχαν ιδρύσει οι Χαμωτιανός, Ναρμαροτούρης και Ρεβελάκης στη ρούσικη πολιτική. Γι' αυτό ακριβώς ο Τσάρος έδωσε εντολή στον Καποδίστρια να προχωρήσει προς αυτόν τον σκοπό. «Ανήσυχους ταραχοποιούς» αποκαλούσαν οι Αυστριακοί και ο γάλλος υπουργός της Αστυνομίας, ο Φουσέ, τα μέλη της «Φιλομούσου» και του «Ελληνόγλωσσου ξενοδοχείου», που μετέφερε την έδρα του από το Παρίσι στη Μόσχα. Πράγματι, η τσαρική κυβέρνηση επεδίωκε να εξαπλώσει την επιρροή της στα ανασυγκροτημένα βαλκανικά κράτη και στην Ελλάδα. Γεγονός είναι ότι η Ιερά Συμμαχία, με τον υπέρμετρο αλαζόνα καγκελάριό της Μέτερνιχ, αντιδρούσε με πείσμα σε καθετί που θα μπορούσε να βοηθήσει στην απελευθέρωση των βαλκανικών λαών και των Ελλήνων από την ξένη εξάρτηση, όπως σήμερα ο αλαζόνας Σόιμπλε αντιδρά με λύσσα σε οτιδήποτε θα ανακούφιζε τον ελληνικό λαό από τη λιτότητα και τη δυστυχία. 

Το 1821 αποτελούσε πρότυπο που ενέπνεε όλους τους απελευθερωτικούς αγώνες τού έθνους στα χρόνια που ακολούθησαν. Είναι χαρακτηριστικό ότι κατά τη γερμανική Κατοχή, η αίθουσα όπου συνεδρίαζε η Κυβέρνηση του Βουνού, του ΕΑΜ, ήταν στολισμένη με προσωπογραφίες των ηρώων του '21. Σε ομιλία του στο Εθνικό Συμβούλιο των Κορυσχάδων, στις 19-5-1944, ο Γραμματέας της Δικαιοσύνης Ηλίας Τσιριμώκος επεσήμανε: «Δεν είναι αλαζονική διάθεση το ζωγράφισμα στους τοίχους τής αίθουσας αυτής προσώπων του 1821. Ό,τι έκαναν οι ήρωες, αυτά τα παλικάρια τα παλιά, έκαναν κι οι ήρωες του εθνικοαπελευθερωτικού μας αγώνα, τα παλικάρια τα καινούργια. Χωρίς ντροπή και χωρίς φόβο, μπορεί το Συμβούλιο τούτο να ατενίσει τις συνελεύσεις του '21 κι οι Κορυσχάδες μπορούν να στείλουν στην Επίδαυρο περήφανο χαιρετισμό…». 

Σήμερα, περήφανο χαιρετισμό προς τις Κορυσχάδες και προς τις πιο παλιές συνελεύσεις του έθνους μπορούν να στείλουν μόνον ο ΣΥΡΙΖΑ και οι Ανεξάρτητοι Έλληνες. Αν ήθελε, θα μπορούσε και το ΚΚΕ, που λησμονεί τον ενωτικό χαρακτήρα του ΕΑΜ. Τα άλλα κόμματα βασίζονται στις γνώμες και στη «βοήθεια» των ξένων. Η προειδοποίηση όμως του Αλεξάνδρου Υψηλάντη, στις 8 Οκτωβρίου του 1820, προς τους Έλληνες εξακολουθεί να είναι επίκαιρη: «Έχετε πάντοτε προ οφθαλμών ότι ουδέποτε ξένος βοηθεί ξένον, χωρίς μεγαλώτατα κέρδη. Ουαί εις την Ελλάδα, όταν συστηματική δεσποτεία ενθρονισθεί εις τα σπλάχνα της…».  

"ΤΟ ΠΑΡΟΝ"