Διαβήτης: Ένα ύπουλο νόσημα

Διαβήτης: Ένα ύπουλο νόσημα

Οι διαβητικοί στην Ελλάδα υπολογίζονται σε 700.000, ενώ πρέπει να προστεθούν και άλλοι 500.000 προδιαβητικοί. Είναι, λοιπόν, μια νόσος που απασχολεί έντονα.

Από τον DR ΣΤΕΦΑΝΟ ΚΑΡΑΠΑΝΝΟΠΟΥΛΟ

Μόνο το πολύ υψηλό ζάχαρο αίματος δίνει συμπτώματα (πολυδιψία, συχνή ούρηση και ξηρότητα στόματος). Ο διαβήτης ταλαιπωρεί τον οργανισμό για χρόνια χωρίς συμπτώματα. Ταυτόχρονα προκαλεί σοβαρές καταστροφές στα νεφρά, στα μάτια, στην καρδιά. Αυτή η ασυμπτωματική και δόλια διαδρομή του στα σημαντικότερα όργανα του σώματος τον καθιστούν ύπουλο δολοφόνο. Ενώ η έγκαιρη διάγνωση και η συστηματική αντιμετώπιση του δημιουργούν ελπίδες, δεν υπάρχει ακόμη ισόβια και πλήρης θεραπεία. Ουσιαστικά, η θεραπεία του διαβήτη πρέπει να αρχίζει σε αυτό το προδιαβητικό στάδιο, δηλαδή προτού προλάβουν τα συμπτώματα να γίνουν εμφανή και εγκατασταθούν οι «ανεπιστρεπτί» βλάβες που προκαλεί, κυρίως στις αρτηρίες και τα νεύρα.

Ιατρικά ο διαβήτης διαχωρίζεται σε δύο πολύ διαφορετικές αιτιολογικά κατηγορίες που θεραπεύονται με πολύ διαφορετικό τρόπο. Οι δύο κατηγορίες παρουσιάζουν μόνον ένα κοινό σημείο, το υψηλό ζάχαρο του αίματος, που προκύπτει ωστόσο από πολύ διαφορετικές αιτίες και αντιμετωπίζεται διαφορετικά. Το 9θ% των παχύσαρκων διαβητικών που βρίσκονται στη δεύτερη και τρίτη ηλικία, παρουσιάζουν διαβήτη τύπου 2. Ο διαβήτης τύπου 2 θεωρείται κληρονομικής αιτιολογίας, με τη διευκρίνηση ότι τα γονίδια κατατάσσουν έναν άνθρωπο σε μια κατηγορία υψηλού κινδύνου για την ανάπτυξη διαβήτη, αλλά οι μη υγιεινές διατροφικές συνήθειες (πολυθερμιδικό φαγητό) και η έλλειψη σωματικής άσκησης είναι αυτές που πυροδοτούν την εμφάνιση και δρομολογούν την εξέλιξη της πάθησης. Ο διαβήτης τύπου 2 οφείλεται σε συνδυασμό δύο παραγόντων, της μειωμένης ποσοτικά παραγωγής ινσουλίνης από το πάγκρεας, της ανικανότητας αυτής της ινσουλίνης να πυροδοτήσει καύσεις μέσα στα κύτταρα του οργανισμού (ινσουλινοαντίστασης) και στην αύξηση της (αυτόματης) ενδογενώς παραγώμενης γλυκόζης από το συκώτι του ασθενούς. Ο διαβητικός ασθενής τύπου 2, για να έχει σωστή ρύθμιση της πάθησης του, πρέπει τα επίπεδα ζαχάρου αίματος το πρωί, πριν του γεύματος, να ευρίσκονται κάτω των 110mg/dl, τα μεταγευματικά, δύο ώρες από τη λήψη του γεύματος, να μην υπερβαίνουν τα 140mg/dl και η γλυκοζυλιωμένη του 6.5%· Η επιμελής ρύθμιση του διαβήτη οδηγεί σε εντυπωσιακή μείωση της εμφάνισης επιπλοκών και στη μακροβιότητα του ασθενούς.

Οι χρόνιες επιπλοκές του διαβήτη είναι χρόνιες και δυσθεράπευτες. Όταν οι διαταραχές εκδηλώνονται επί των μικρών διαμέτρου αρτηριών εμφανίζεται διαβητική αμφιβληστροειδοπάθεια με συμπτώματα τύφλωσης, π.χ., ενώ αν η πάθηση προσβάλλει τα μικρά αγγεία των νεφρών, παρουσιάζεται διαβητική νεφροπάθεια και ο ασθενής καταλήγει στο τεχνητό νεφρό. Η ρύθμιση του διαβήτη απαιτεί τετραπλή ταυτόχρονη συνδυαστική αντιμετώπιση: λιτή διατροφή (ολιγο-θερμιδική), επαναφορά του σωματικού βάρους στο φυσιολογικό, σωματική άσκηση και φάρμακα. ·

TV ΕΘΝΟΣ