Το 2010 ο δημοσιογράφος Χρήστος Ξανθάκης ξεφυλλίζοντας κάποια περιοδικά ανακάλυψε ένα Έλληνα επαγγελματία φωτογράφο που έκανε τότε καριέρα στο Μιλάνο σαν φωτογράφος μόδας. Ήταν τόσο εντυπωσιακή η παρουσία του στο χώρο της φωτογραφίας που έκανε τον Ξανθάκη να τον αναζητήσει και να του πάρει μια συνέντευξη που δημοσιεύτηκε στην «Κυριακάτικη Ελευθεροτυπία» της 14ης Μαρτίου του 2010.
Ο φωτογράφος ήταν ο Σάκης Λάλας που φεύγοντας από την Θεσσαλονίκη είχε ξεκινήσει μια νέα καριέρα στην Ιταλία στο Μιλάνο. Σήμερα με διεθνή καριέρα στο εξωτερικό και αφού περιπλανήθηκε ανά τον κόσμο επέστρεψε στην Ελλάδα στο πατρικό του σπίτι στην Περαία όπου περνά όλο και περισσότερο χρόνο. Τα 100 μέτρα απόστασης του σπιτιού του από τη θάλασσα τον βοηθάνε στην ξεκούραση ανάμεσα στα επαγγελματικά του ταξίδια ανά τον κόσμο και συνάμα του δίνουν έμπνευση για καινούργια projects.
Εδώ σας παρουσιάζουμε αυτούσια την συνέντευξη που προαναφέραμε.
ΣΑΚΗΣ ΛΑΛΑΣ, Φωτογράφος
«Βασικός κανόνας στη φωτογραφία είναι ότι... δεν υπάρχουν κανόνες!»
Συνέντευξη στον ΧΡΗΣΤΟ ΞΑΝΘΑΚΗ
Όπως ξεφύλλιζα το περιοδικό «Style» της «Corriere Della Sera», περνώντας από μεγιστάνα σε μεγιστάνα και από υπερδιάσημο σε υπερδιάσημο έπεσε το μάτι μου στη σελίδα με τους συνεργάτες.
Ο Ρομπέρτο Καβάλι και ο Λουτσιάνο Μπένετον (δεξιά) φωτογραφημένοι από τον Θεσσαλονικιό Σάκη Λάλα, που κάνει καριέρα σε διεθνή περιοδικά, έχοντας έδρα του το Μιλάνο. Ανάμεσα σε σπουδαίους ιταλούς δημοσιογράφους, φιγουράριζε κι ένας έλληνας φωτογράφος: ο Σάκης Λάλας, που είχε αναλάβει τα ενσταντανέ ενός εκ των υπερδιασήμων. Οπως καταλαβαίνετε, ήταν μια έξοχη αφορμή για επίσκεψη στο Google και τη συνακόλουθη αναζήτηση. Τι προέκυψε; Μια σειρά από πληροφορίες για έναν σαλονικιό καλλιτέχνη του φακού, που κάνει σοβαρή καριέρα στην Ιταλία εδώ και δώδεκα έτη!
Επόμενο βήμα ήταν η αναζήτηση του Σάκη στο Μιλάνο, όπου και η έδρα του, για μια συζήτηση επί παντός του επιστητού. Ευρέθη, και το αποτέλεσμα ακολουθεί.
*Πώς βρέθηκες στην Ιταλία;
-Δεν ήταν τυχαία επιλογή. Από το δημοτικό σχολείο ακόμη ονειρευόμουν ένα ταξίδι στη Βενετία και στο λύκειο είχα επιλέξει να αλληλογραφώ με ένα κορίτσι από την Ιταλία για να εξασκώ τα αγγλικά μου -το οποίο κορίτσι είναι σήμερα η γυναίκα μου! Στην πορεία έκανα ταξίδια σε διάφορες ιταλικές πόλεις, ώσπου στο τέλος να καταλήξω ότι το Μιλάνο, η λιγότερο ιταλική πόλη, ήταν το μέρος όπου ίσως θα μπορούσα να διεισδύσω επαγγελματικά. Ηδη από το 1993 εξασκούσα το επάγγελμα του φωτογράφου στη Θεσσαλονίκη, ώς το ξέσπασμά μου, το 1998, όπου δεν άντεξα άλλο τα σύνορα αυτής της πανέμορφης αλλά τόσο ασφυκτικά προαστιακής μεγαλούπολης και έφυγα.
*Όταν μεγάλωνες σκεφτόσουν ότι μια μέρα θα έκανες καριέρα ως φωτογράφος;
-Περισσότερο πίστευα ότι θα κάνω κάτι με το σκίτσο και τη ζωγραφική, μιας και ήμουν αρκετά καλός, αλλά τελικά η φωτογραφία με τράβηξε περισσότερο. Το πρόβλημα ήταν ότι οι δυτικές συνοικίες, το Μπρονξ της συμπρωτεύουσας, από όπου και προέρχομαι, δεν έδιναν ιδιαίτερα ερεθίσματα σε νέα παιδιά που ήθελαν να ασχοληθούν με τις τέχνες. Ευτυχώς κληρονόμησα έναν χαρακτήρα αρκετά επίμονο, αλλά ενθαρρύνθηκα αρκετά και από τον πατέρα μου, που δεν είχε καμία σχέση με τις οπτικές τέχνες αλλά είχε πολύ ανοιχτό μυαλό.
*Πόσο δύσκολο ήταν για σένα, τον ξένο, να σπάσεις τα στεγανά και να κερδίσεις την εμπιστοσύνη των Ιταλών;
-Πολύ δύσκολο! Όχι μόνο των Ιταλών να κερδίσω την εμπιστοσύνη, αλλά και πολλών άλλων ξένων από τη βιομηχανία της μόδας που κινούνται στο Μιλάνο. Τα κατάφερα όμως και έως σήμερα έχουν δημοσιευθεί φωτογραφίες μου σε έντυπα από τουλάχιστον δέκα διαφορετικές χώρες, όπως τα «Style», «Glamour Italy», «GIOIA Italy», «GQ Germany», «Stern Germany», «Financial Times Germany», «Marie Claire Taiwan», «W magazine» και πολλά άλλα.
*Όταν θέλεις να κερδίσεις την εμπιστοσύνη ενός διάσημου πώς τα καταφέρνεις;
- Με τους διάσημους, δεν μου αρέσει να υποδεικνύω δικές μου πόζες και να καθοδηγώ. Προτιμώ να απαθανατίζω στιγμές και κινήσεις αυθόρμητες που αντανακλούν το άτομο που έχω μπροστά μου. Αυτή η τακτική με έχει βοηθήσει να κερδίζω τα άτομα, διάσημα και μη.
*Πιστεύεις ότι η φωτογραφία ως τέχνη έχει κερδίσει την αναγνώριση που της αξίζει;
-Ποτέ δεν κατάλαβα τον διαχωρισμό της φωτογραφίας σε καλλιτεχνική και μη. Τα τελευταία χρόνια, παγκοσμίως γνωστές γκαλερί έχουν γεμίσει τους τοίχους τους με φωτογραφίες από «κουνημένα περιστεράκια» και άλλου τέτοιου είδους ψευτοκουλτούρες, που όταν τις κοιτάς δεν καταλαβαίνεις καν τι θέλουν να μεταδώσουν! Όταν πηγαίνω να δω μια έκθεση, θέλω να βλέπω κάτι που να με συνταράζει ή γενικότερα να μου μεταδίδει ένα συναίσθημα, ένα μήνυμα, κάτι τέλος πάντων. Συμφωνώ με ένα γνωστό σχόλιο του Χέλμουτ Νιούτον: Η τέχνη είναι βρόμικη λέξη στον κόσμο της φωτογραφίας.
*Συμβουλές σε έναν νέο φωτογράφο;
-Να ταξιδεύει για να ανοίξει το μυαλό του και να πειραματίζεται συνέχεια με νέες τεχνικές. Για μένα ο πιο σημαντικός κανόνας στη φωτογραφία είναι ότι δεν υπάρχουν κανόνες, τους κανόνες τους οριοθετεί ο επουράνιος δημιουργός. Και στη φωτογραφία, αυτός είναι ο φωτογράφος.
http://www.enet.gr/?i=news.el.article&id=141128
Ο Σάκης Λάλας
Γεννήθηκε στην Θεσσαλονίκη το 1971 και από το 1998 ζει και εργάζεται στο Μιλάνο. Είναι μέλος της Ένωσης Ανταποκριτών Ξένου Τύπου Ιταλίας και εξειδικευμένος στη φωτογραφία πορτραίτου και μόδας. Τα τελευταία δυο χρόνια το πάθος του για την κινούμενη εικόνα τον έκαναν να ασχοληθεί επίσης με τη σκηνοθεσία και τη διεύθυνση φωτογραφίας, ενώ στο ενεργητικό του έχει εκατοντάδες πορτρέτα πολλών διασημοτήτων, όπως: Roberto Cavalli, Luciano Benetton, οικογένεια Ferragamo, οικογένεια Zegna, Silvia Venturini Fendi, Matthew Williamson, Roberto Bolle, Joaquin Cortes. Οι φωτογραφίες του έχουν δημοσιευθεί σε πολλά διεθνή έντυπα, όπως: W & WWD (Conde Nast) στις ΗΠΑ, Style (Corriere Della Sera magazine) και ioDonna, Cosmopolitan, GENTE στην Ιταλία, Marie Claire Taiwan, και Business Punk, Stern & Financial Times Deutchland στη Γερμανία. (www.sakislalas.com)
Πηγή : Andro.gr [ https://www.andro.gr/author/lalas/]
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου