Οι χίπις και το «Καλοκαίρι της Αγάπης»

 

 

Οι χίπις και το «Καλοκαίρι της Αγάπης»

Γράφει ο Κων/νος Γραικιώτης

Η δεκαετία του 1960 ήταν μια εποχή μεγάλης ιδεολογικής απελευθέρωσης για τη νέα γενιά των νέων μετά τον Β’ Παγκόσμιο Πόλεμο. Ήταν η εποχή που οι νέοι χρησιμοποιούσαν ένα δικό τους τρόπο ζωής για να ερμηνεύσουν τις απόψεις τους για τον κόσμο, τα ανθρώπινα δικαιώματα, την ελευθερία, την ειρήνη και την αγάπη. Είναι η εποχή που οι νεαροί αυτοί βρίσκονται σε αντίθεση με τους νεαρούς επαναστάτες φοιτητές και εργάτες στη Γαλλία, που εκφράζουν την αντίθεσή τους στο «σύστημα» καταλαμβάνοντας ιδρύματα τριτοβάθμιας εκπαίδευσης, που αντιπροσωπεύουν για αυτούς το σύγχρονο αριστοκρατικό πνεύμα, και δεν έχουν καμιά σχέση με τους μπερδεμένους νέους στις παλίες ανατολικές κουμουνιστικές χώρες που στριμώχνονταν στους δικούς τους μικρόκοσμους και διάβαζαν αρχαία βιβλία και κείμενα για να βρουν έναν δρόμο στην πρόοδο.

 

 

 Διαφορετικοί από τους προκατόχους τους, της Beat Genaration οι νεαροί Αμερικανοί που γεννήθηκαν μέσα στα χρόνια του Ψυχρού Πολέμου και μεγάλωσαν τη δεκαετία του 1960 έχουν μια ευημερούσα και σταθερή ζωή, που επηρεάζεται από τον Έλβις Πρίσλεϊ έως τον Γούντι Άλεν και τους Beatles, από την μίνι φούστα μέχρι το ταξίδι του ανθρώπου στο φεγγάρι, το ντύσιμο με unisex ρούχα και την κατανάλωση κονσερβών τροφίμων από τα  ταχυφαγάδικα του δρόμου, μέχρι τα «φτωχικά ταξίδια» τους στην Ασία και την Ευρώπη όπου ζουν νομαδικά σε άτυπες κοινοβιακές κοινότητες που απολαμβάνουν την ελεύθερη ζωή και το σεξ. Παράλληλα μέσα από μια  πλούσια υλικά και πνευματικά ζωή και με αφορμή τον πόλεμο του Βιετνάμ πυροδοτούν ένα νεανικό αγώνα ενάντια στην παραδοσιακή εξουσία που ενδυναμώνεται από την  αγάπη τους για αδελφοσύνη και ειρήνη στον κόσμο. Το καλοκαίρι του 1967, εκατοντάδες χιλιάδες νέοι συγκεντρώθηκαν στο Σαν Φρανσίσκο. Είτε οδήγησαν φορτηγά Volkswagen T1, είτε έκαναν ωτο-στοπ κατάφεραν πάντως να συγκεντρωθούν από κάθε γωνιά των Ηνωμένων Πολιτειών στο δικό τους κέντρο της ελευθερίας. 

 

 

Ήταν το «Καλοκαίρι της Αγάπης» (Summer of Love αποκλήθηκε το κοινωνικό και πολιτιστικό φαινόμενο που συνέβη πριν πενήντα επτά χρόνια, το καλοκαίρι του 1967) που υπήρξε μία από τις πολλές εκφράσεις της αντικουλτούρας της δεκαετίας του 1960 και των αρχών της δεκαετίας του 1970. Ήταν μια περίοδος πολιτικής ανυπακοής, αντιαυταρχισμού, πολιτικής διαμαρτυρίας. Ήταν η εποχή των «παιδιών των λουλουδιών» και του «flower power». 

 

 

Ο πολιτικός ακτιβισμός διευρύνθηκε για να περιλάβει τον κοινωνικο-πολιτιστικό ακτιβισμό και τους εναλλακτικούς τρόπους ζωής (σεξουαλική ελευθερία, κοινοβιακή ζωή, κοινοκτημοσύνη). Πολλοί νέοι που μεγάλωσαν μετρημένα στα δύσκολα μεταπολεμικά χρόνια δεν ενδιαφέρονταν τόσο για το χρήμα, την ιδιοκτησία και την οικονομική επιτυχία. Ήταν έντονα πολιτικοποιημένοι και έτρεφαν ζωντανή την ελπίδα για έναν καινούργιο, διαφορετικό κόσμο, γεμάτο αγάπη και αμοιβαία κατανόηση, πράγμα που εκ των υστέρων μπορεί να φαίνεται ρομαντικό και αφελές. 

 

 

Οι χίπις διαμαρτύρονται κατά του πολέμου. Το διάσημο τραγούδι του Scott McKenzie "San Francisco: Be Sure to Wear Flowers In Your Hair" που διαχέεται στον αέρα, απλώνεται από άκρη σε άκρη του κόσμου και γιορτάζει το "καλοκαίρι της αγάπης" που ανήκει σε αυτούς και σε αυτόν τον κόσμο. Μια σύγχρονη ουτοπία που απέτυχε αλλά άφησε κάτι σημαντικό στο πέρασμά της Σήμερα μπορούμε να στοχαστούμε πάνω σε αυτή την περίοδο και να τη συγκρίνουμε με τη σημερινή εποχή του εξοντωτικού ατομικισμού και του αχαλίνωτου ανταγωνισμού. Δεν είναι τυχαίο ότι πολλοί άνθρωποι που διατηρούν αναμνήσεις από το 1967 προτιμούν τον αγνό ιδεαλισμό της εποχής εκείνης από τον στυγνό κυνισμό του σήμερα.

 

 

Το καλοκαίρι του 1967 και το 1968 περιβάλλονται ίσως στην Ευρώπη από ακόμη ένα μεγαλύτερο μύθο, λόγω των φοιτητικών εξεγέρσεων στο Παρίσι και της Άνοιξης της Πράγας. Το 1967 όμως αφήνει το σημαντικότερο αποτύπωμα  από γεωπολιτική, πολιτιστική και πνευματική άποψη. Ήταν η χρονιά του Πολέμου των Έξι Ημερών, που άλλαξε οριστικά το τοπίο στη Μέση Ανατολή, με συνέπειες που είναι αισθητές ακόμη και σήμερα. Στην Ελλάδα, ήταν η χρονιά που έφερε την επταετία της δικτατορίας. Από ειρωνεία της τύχης, ήταν επίσης η χρονιά που το Ηνωμένο Βασίλειο υπέβαλε αίτηση για ένταξη στην ΕΟΚ. Στις Η.Π.Α. και σε ολόκληρο τον κόσμο, το 1967 έγιναν επίσης οι πρώτες μαζικές πολιτικές διαμαρτυρίες των νέων κατά του πολέμου στο Βιετνάμ.

Η εκρηκτική άνθηση της μουσικής ποπ και των διαφόρων μορφών υποκουλτούρας υπήρξε άλλο ένα καθοριστικό χαρακτηριστικό του «Καλοκαιριού της Αγάπης». Η μουσική και το σεξ ήταν ένα σημαντικό μέρος της ζωής των χίπηδων. 

 

 

Η λέξη hippie καθιερώθηκε να εκφράζει έντονα την εξέγερση των νέων ενάντια στον υπερσυντηρητικό κόσμο και την εξουσία εκείνης την εποχής (κάπως παρόμοια με το σημερινό σηκωμένο μεσαίο δάχτυλο). Η εξέγερση είναι το πιο εκθαμβωτικό μέρος των νέων αυτών ανθρώπων. Αυτοί οι νέοι της μεσαίας τάξης είτε παίζουν ροκ μουσική, είτε κάνουν ελεύθερα σεξ, θα βγουν επίσης στους δρόμους για να κρατήσουν τεράστια πανό για την ελευθερία και να διαμαρτυρηθούν ενάντια στους πολέμους και τις φυλετικές διακρίσεις προσπαθώντας συγχρόνως να ξυπνήσουν συνειδήσεις και να επικοινωνήσουν με την κοινωνία φέρνοντας ένα αισιόδοξο μήνυμα ότι κάτι πάει να αλλάξει. Αυτοί οι νέοι θέλησαν με τον δικό τους τρόπο να πολεμήσουν την αδικία και για αυτό επέλεξαν να είναι ελεύθεροι χίπις στην πόλη και η πόλη να είναι ο παράδεισος και το πεδίο της μάχης τους.

Πηγές:

https://www.zhihu.com/question/39997143/answer/761468712

https://www.schwarzfoundation.com/el/initiative/summer-of-love