Ο συνταγματάρχης Sanders του KFC και η μοναδική ιστορία του

 

Η Ιστορία του ιδρυτή του KFC

Ο συνταγματάρχης Sanders του KFC και η μοναδική ιστορία του

Πώς ξεκίνησε το Kentucky Fried Chicken τη δεκαετία του 1950 - Ιστορία της αλυσίδας γρήγορου φαγητού KFC

Η ιστορία των αυθεντικών εστιατορίων KFC είναι μοναδική όχι μόνο επειδή η αλυσίδα έγινε τεράστια επιτυχία, αλλά και επειδή ο ιδρυτής του KFC —ένα πραγματικό πρόσωπο που στην πραγματικότητα ονομαζόταν Colonel Sanders— ξεκίνησε το Kentucky Fried Chicken σε μια ηλικία που οι περισσότεροι άνδρες συνταξιοδοτούνται.

Χωρίς δουλειά και ουσιαστικά χωρίς χρήματα, ο συνταγματάρχης Χάρλαντ Σάντερς ξεκίνησε μια μέρα το 1956 για να φτιάξει μια νέα ζωή για τον εαυτό του.

Στα 66 του, ο συνταγματάρχης δεν είχε πολλά να πουλήσει εκτός από την κατσικίσια εικόνα του με μουστάκι και τη μυστική συνταγή του για τηγανητό κοτόπουλο .

Εκείνη την εποχή, η έννοια του franchising fast food ήταν στα σπάργανα. Αλλά ο Σάντερς, άνθρωπος με όραμα, του κίνησε το ενδιαφέρον. Στόχος του ήταν να δώσει franchise το κοτόπουλο του σε 100 εστιατόρια στο Κεντάκι, το Ιλινόις και το Οχάιο. Ζητούσε 5 λεπτά  ανά μερίδα και τα υπόλοιπα πήγαιναν στο εστιατόριο.

Δεν ήταν εύκολο στην αρχή. Οι ιδιοκτήτες των εστιατορίων διασκέδαζαν από το τολμηρό ανθρωπάκι με το μαύρο κορδόνι και το λευκό κοστούμι της φυτείας του από την άλλη όμως να παραδεχόντουσαν ότι το τηγανητό κοτόπουλο του ήταν, όπως έλεγαν, « να γλείφεις καλά και τα δάχτυλά του».

Η πρώτη τοποθεσία KFC

Αλλά ο Σάντερς δυσκολεύτηκε να τους κάνει να αποδεχτούν την ιδέα του franchise. Έτσι, χρησιμοποιώντας τα χρήματα της Κοινωνικής Ασφάλισης και όσα είχε κερδίσει πουλώντας το συγκρότημα μοτέλ-εστιατόριο-βενζινάδικό του στο Κόρμπιν του Κεντάκι, ο Σάντερς έπρεπε να διανύσει χιλιάδες μίλια πριν πουλήσει τελικά το πρώτο franchise στο Σολτ Λέικ Σίτι .

 «Η γυναίκα μου και εγώ περάσαμε πολλές νύχτες στο δρόμο και κοιμόμασταν στο αυτοκίνητο», είπε κάποτε ο Σάντερς. «Αλλά οι δυσκολίες δεν έβλαψαν ποτέ κανέναν. Απλώς σε προετοιμάζουν για κάτι καλύτερο».

Σήμερα, σχεδόν 70 χρόνια αργότερα, είναι αδύνατο να μην βρει κανείς πόλη στη Γη που να μην έχει τουλάχιστον ένα κατάστημα Col. Sanders Kentucky Fried Chicken. Με 5.283 καταστήματα σε 44 χώρες, το KFC ξεπερνούσε το 1975 τα McDonald’s ως η Νο. 1 αλυσίδα φαστ φουντ στον κόσμο.

Για να βάλουμε την ιστορία του KFC σε μια άλλη οπτική γωνία, η εταιρεία τηγάνισε και σέρβιρε 260 εκατομμύρια κοτόπουλα το 1975. Αυτό υπολογίζεται ότι είναι 800 εκατομμύρια γεύματα και σχεδόν 2,4 δισεκατομμύρια κομμάτια κοτόπουλου — αρκετά για 11 κομμάτια για κάθε άνδρα, γυναίκα και παιδί στις Ηνωμένες Πολιτείες.

Όλα αυτά έχουν κάνει τον Σάντερς εκατομμυριούχο και διεθνή διασημότητα. Πράγματι, εκτός από τον Άγιο Βασίλη , ο Σάντερς και ο συνάδελφός του από το Κεντάκι Μοχάμεντ Άλι μπορεί κάλλιστα να είναι οι πιο εύκολα αναγνωρίσιμες φιγούρες στον κόσμο σήμερα.

Όπως αρέσκεται να λέει ο Σάντερς, «Δεν υπάρχει κανένας στον κόσμο που το όνομα «Κεντάκι» να σημαίνει κάτι περισσότερο από εμένα». Είναι ενδιαφέρον ότι ο άνθρωπος που έχει κεφαλαιοποιήσει το Κεντάκι περισσότερο από οποιονδήποτε δεν είναι καν ιθαγενής.

Ο Σάντερς γεννήθηκε στις 9 Σεπτεμβρίου 1890 , σε ένα αγρόκτημα κοντά στο Χένρυβιλ της Ιντιάνα. Ευτυχώς για εκείνον, εγκαταστάθηκε τελικά στο Κεντάκι και ευτύχώς για αυτόν το "Hoosier Fried Chicken" απλά δεν είναι ένα πιασάρικο όνομα συνταγής.

Γεννημένος από φτωχούς γονείς, ο Σάντερς παράτησε το σχολείο μετά την έκτη δημοτικού για να μπορέσει να συντηρήσει τη χήρα μητέρα του και τον μικρότερο αδερφό και την αδερφή του δουλεύοντας για 2 $ την ημέρα στο αγρόκτημα ενός γείτονα.

Κατά τη διάρκεια των επόμενων 30 περίπου ετών, ο Σάντερς εργάστηκε σε πολλές διαφορετικές δουλειές - στρατός, εργάτης σιδηροδρόμων, πυροσβέστης, μάγειρας, πωλητής ασφαλίσεων.

Ήταν στο δρόμο και πουλούσε λάστιχα μια μέρα στα τέλη της δεκαετίας του 1920 όταν έσπασε ένα καλώδιο γέφυρας. Ο Σάντερς το καινούργιο του αυτοκίνητο έπεσαν 42 πόδια σε ένα ρέμα κοντά στο Nicholasville, του Κεντάκυ.

Έτσι ο Σάντερς αν και επέζησε, βρέθηκε χωρίς μεταφορικό μέσο, ​​οπότε αποφάσισε και εγκατέλειψε την επιχείρηση του περιφερόμενου πωλητή για να ανοίξει ένα πρατήριο καυσίμων στο Nicholasville. Τα πήγε τόσο καλά που, το 1929, μια μεγάλη εταιρεία πετρελαιοειδών του κατασκεύασε έναν νέο σταθμό καυσίμων στην 25η ΗΠΑ, κοντά στο Κόρμπιν.

Πάντα ως πωλητής, ο Sanders διαφήμιζε το "Free Air" για ελαστικά. Αυτό τον βοήθησε να βγάλει αρκετά χρήματα για να ανοίξει ένα μικρό εστιατόριο και, αργότερα, ένα μοτέλ.

Το μενού του εστιατορίου του ήταν φτιαγμένο γύρω από το τηγανητό κοτόπουλο με τον τρόπο που τον είχε μάθει η μητέρα του ως αγόρι στην Ιντιάνα. Το σέρβιρε λοιπόν με ζεστά μπισκότα και μέλι και το τηγανητό κοτόπουλο του πουλιόταν καλά, παρά το μύνημα στο κάτω μέρος του μενού: «Δεν αξίζει τον κόπο, αλλά πολύ καλό».

Τον ονόμασαν συνταγματάρχη του Κεντάκι το 1936, και ο Σάντερς κέρδισε από αυτόν τον τιμητικό τίτλο περισσότερα από οποιονδήποτε άλλο στην ιστορία. Σύντομα άρχισε να παίζει το ρόλο του συνταγματάρχη του Κεντάκι με το κατσικίσιο, μουστακάκι του – και αυτός ο ρόλος του αργότερα έμελλε να γίνει το πιο διάσημο σήμα κατατεθέν στον κόσμο.

Το 1948, αφού χώρισε από την πρώτη του σύζυγο, ο Sanders παντρεύτηκε την Claudia Price, επίσης διαζευγμένη. Είχε πάει να δουλέψει μαζί του το 1930 ως σερβιτόρα και στη συνέχεια τον βοήθησε να διευθύνει διάφορες άλλες επιχειρηματικές δραστηριότητες του στη Βόρεια Καρολίνα και τη Φλόριντα. Αργότερα έκανε πολλή δουλειά βοηθώντας τον Sanders να κάνει franchise το κοτόπουλο του.

Μέχρι το 1955, η επιχείρηση του Σάντερς πήγαινε τόσο καλά που απέρριψε μια προσφορά 164.000 δολαρίων για να την πουλήσει. Ένα χρόνο αργότερα, ωστόσο, ο Sanders δύσκολα θα μπορούσε να την πουλήσει, λόγω της ανακοίνωσης ότι ένας νέος διακρατικός αυτοκινητόδρομος, ο I-75, θα κατασκευαζόταν επτά μίλια μακριά.

 

Για τους εμπόρους κατά μήκος των ΗΠΑ ο νέος δρόμος σήμαινε καταστροφή. Μόλις κατασκευαζόταν ο νέος αυτοκινητόδρομος, το US 25 θα γινόταν αυτοκινητόδρομος φάντασμα.

Μέσα σε ένα χρόνο από την ανακοίνωση, η επιχείρηση του Σάντερς είχε πέσει τόσο άσχημα που το συγκρότημα του πουλήθηκε σε δημόσια δημοπρασία για τιμή σημαντικά χαμηλότερη από την προσφορά των 164.000 δολαρίων που είχε αρνηθεί.

Τότε ήταν που αυτός και η κυρία Σάντερς βγήκαν στο δρόμο για να πουλήσουν την μορφή του συνταγματάρχη μαζί με τη συνταγή του τηγανητού κοτόπουλου. Όπως εξήγησε κάποτε ο Sanders στη δημοσιογράφο Irene Reid του The Courier-Journal , αυτός και η σύζυγός του χρησιμοποίησαν ένα «κόλπο» για να προωθήσουν τα franchises:

«Όταν έπαιρνε το franchise σε ένα εστιατόριο - δεν είχαν χώρους για φαγητά εκείνες τις μέρες – ο Sanders ντυνόταν  με το κοστούμι του συνταγματάρχη και τηγάνιζα το κοτόπουλο. Και η Claudia, ντυνόταν με το δικό της φόρεμα πριν από την καταιγίδα — ήταν ένα ωραίο φόρεμα. Θα ήταν η οικοδέσποινα στην τραπεζαρία. Μετά έβγαινε και μοίραζε συνταγές στις κυρίες».

Η ιδέα άρχισε να πιάνει στα τέλη της δεκαετίας του 1950. Μέχρι το 1964, στην πραγματικότητα, ο Sanders είχε 600 καταστήματα σε όλη τη χώρα και κέρδη 1.000 $ την ημέρα.

Τις πρώτες μέρες, αυτός και η κυρία Σάντερς μετρούσαν βότανα και μπαχαρικά στο σπίτι και στη συνέχεια τα συσκεύαζαν και τα έβαζαν σε βαγόνια για να αποσταλούν στα καταστήματα.

 

 

Ο συνταγματάρχης μετακόμισε στο Shelbyville για να είναι πιο κοντά σε αεροδρόμια και σιδηροδρόμους, αλλά η επιχείρηση είχε μεγαλώσει τόσο πολύ που αποφάσισε να την ξεπουλήσει το 1964 σε ένα συνδικάτο με επικεφαλής τον John Y. Brown Jr. από το Louisville και τον Jack Massey από το Nashville, Tenn.

Οι νέοι ιδιοκτήτες πλήρωσαν στον Σάντερς 2 εκατομμύρια δολάρια για την επιχείρησή του, τη συνταγή του και την εικόνα του. Προσέλαβαν επίσης τον Σάντερς [σε ηλικία 73 ετών] ως «πρεσβευτή καλής θέλησής» τους με 40.000 δολάρια το χρόνο για το υπόλοιπο της ζωής του.

 «Σκέφτηκα ότι είναι καλύτερο να πουλήσω για να έχω την περιουσία μου και να μπορώ να συντηρήσω τον εαυτό μου», είπε ο Σάντερς. «Με αυτόν τον τρόπο, μπορώ να κάνω κάτι για τα εγγόνια μου τώρα και να διαιωνίσω την εταιρεία επίσης».

Ταξιδεύοντας σε όλο τον κόσμο για να κάνει διαφημίσεις, να ανοίξει εστιατόρια και να προωθήσει το KFC, ο Sanders κέρδιζε το μισθό του. Ωστόσο, κατά καιρούς το KFC έπρεπε να αναρωτηθεί αν η καλή θέληση που δημιουργούσε άξιζαν τα προβλήματα που τους προκαλούσε.

Το 1974, για παράδειγμα, ο Sanders μήνυσε την Heublein, Inc. — την εταιρεία που είχε αγοράσει την KFC από τον όμιλο του Brown — για 122 εκατομμύρια δολάρια, με το σκεπτικό ότι η Heublein έκανε κατάχρηση του ονόματος, της εικόνας και της ομοιότητας του Sanders για την προώθηση προϊόντων με τα οποία δεν ήταν ποτέ συνδεδεμένος.

Ωστόσο, μόλις η αγωγή είχε διευθετηθεί εξωδικαστικά, ο Sanders παραπονέθηκε στους δημοσιογράφους των εφημερίδων ότι το κοτόπουλο που έφτιαξε ο Heublein ήταν «το χειρότερο που έχω δει ποτέ».

 

 

Επιπλέον, ο συνταγματάρχης παρομοίασε τον πουρέ πατάτας του KFC με πάστα ταπετσαρίας και τη σάλτσα του με λάσπη.

Ο Sanders Εξακολουθούσε να είναι δυναμικός και στα 86 του και να ταξιδεύει ακόμα και 500 χιλιάδες μίλια το χρόνο ως πρεσβευτής καλής θέλησης του KFC, λέγονας  ότι είχε την ελπίδα να ζήσει και να εργαστεί μέχρι τα 100 του.

Πέθανε στις 16 Δεκεμβρίου 1980, στο Λούισβιλ, Κεντάκι, και είναι θαμένος στο νεκροταφείο Cave Hill του Λούισβιλ στον τάφο που είε ήδη χτίσει — μια στοά από γρανίτη με τέσσερις κίονες και μια προτομή του εαυτού του ύψους 2 ποδών.

Και αν έφτασε και στον παράδεισο, ο Σάντερς σχεδόν σίγουρα θα βρήκε ένα κατάστημα Kentucky Fried Chicken δίπλα στις μαργαριταρένιες πύλες.

Πηγή:

Διασκευή από την ομάδα της click americana και ενός άρθρου από το The Courier-Journal (Louisville, Kentucky)