Πασχαλινές Αναμνήσεις

 

Πασχαλινές Αναμνήσεις

 

Μια ανάρτηση της καλής διαδικτυακής φίλης κας Ρίτσας Μασούρα που ξυπνά, τουλάχιστον στις γενιές του 1940 έως 1970 γλυκιές  νοσταλγικές αναμνήσεις. Νάστε καλά αγαπητή φίλη που μας τις θυμίσατε.

Καλό Πάσχα και Καλή Ανάσταση

 

Ritsa Masoura

Ομολογώ ότι θα ήθελα να ζήσω μια Μεγάλη Εβδομάδα με τα ραδιόφωνα να παίζουν μόνον κλασσική μουσική. Χωρίς κανονικά τηλεοπτικά προγράμματα, αλλά με ταινίες με τα Πάθη του Χριστού, σαν εκείνες που βλέπαμε στο σινεμά και δεν βγαίναμε από τη μαγική σκοτεινή αίθουσα αν δεν έκλεινε ο κινηματογράφος κι αν δεν στέγνωνε και το τελευταίο δάκρυ στο μάγουλο.

Πολύ θα ήθελα να ζήσω για λίγο τις διατροφικές απαγορεύσεις της γιαγιάς, με τη δίχως λάδι ντοματόσουπα της Μεγάλης Τετάρτης, τις θεϊκές μυρουδιές από τις λαμαρίνες με τα κουλουράκια... δεν ξέρω τι άλλο, α, ναι, με την... κλοπή του κόκκινου αυγού πριν τη "σωστή" την ώρα, με την αγωνία να αντέξω ως την Ανάσταση ξύπνια...

Ναι, όλα αυτά που τώρα τα θεωρούμε cool και πηγαίνουμε καμια φορά στην εκκλησία να ακούσουμε το τροπάριο της εν πολλαίς αμαρτιαίας περιπεσούσης γυνής - μέσα από το τροπάριο μας κατακλύζει η τρυφερότητα της ζωής- ή σε έναν Επιτάφιο για να σιγοψάλλουμε «Ω Γλυκύ Μου Εαρ» σαν σε προσπάθεια εξιλέωσης και σε μια Ανάσταση, συχνά στο προαύλιο και στο παρά πέντε, για να σπεύσουμε στη συνέχεια στην κοντινή ψαροταβέρνα ή στο σπίτι για την παραδοσιακή μαγειρίτσα.

Μεγαλώνω, νοσταγλώ, ξεχωρίζω την ήρα από το σιτάρι και πορεύομαι...

Προς τα πού;

Μα προς τη δική μου νομοτέλεια.

(Σημ. Εξ όσων θυμάμαι, οι λαμαρίνες της γιαγιάς Μαρίας ήταν μαύρες και το ντοματόζουμο αραιό )

@Alessandro Allori - The Body of Christ Anointed by Two Angels