Translate -TRANSLATE -

Πέμπτη 19 Ιανουαρίου 2012

ΚΕΙΜΕΝΑ ΝΙΚΟΥ ΛΥΓΕΡΟΥ (6) - Οι βρισιές της κοινωνίας






Ο κλόουν και η μπαλαρίνα


Η αλήθεια είναι πως ήταν ένα αστείο ζευγάρι
υπήρχε, ωστόσο, ανάμεσά τους
περισσότερο από ένα μουσικό κουτί
που πάντοτε λέει το ίδιο πράγμα.
Για κείνους ο κόσμος είχε ένα τέλος
και το θέατρο ήταν η ζωή
που δεν ήτανε δυνατό να χωριστούν
με την απειλή να πεθάνουν επί τόπου
σκέψου τους λοιπόν
όπως σκέφτεσαι
τον Αρλεκίνο και την Κολομπίνα
χωρίς να περιγελάς την κατάστασή τους.

Μετάφραση από τα γαλλικά Σάνη Καπράγκου





Στρατηγική μέσα στο χάος


Πτητικότης
αμφιταλάντευση
πολυπλοκότης
επαμφοτερισμός
ιδού τα προβλήματα
που έπρεπε ν’ αντιμετωπίσει
η στρατηγική μέσα στο χάος
εάν δεν ήτανε γι’ αυτό ικανή
τότε θα πέθαινε
δίχως τίποτε να έχει προσφέρει
στους ανθρώπους μέσα στη σύγχυση
ειδεμή θα τους έδειχνε
την οδό του φωτός
για να τους λυτρώσει από την καταδίκη.

Μετάφραση από τα γαλλικά Σάνη Καπράγκου







Eρμηνεία της Κείρας Σταμπολίδου,
στο κείμενο του Ν.Λυγερού
Οι βρισιές της κοινωνίας.






Είναι τόσο δύσκολο;


Είναι τόσο δύσκολο
να γίνεις άνθρωπος;
Γιατί χρειάζεσαι λοιπόν
τόση γραφειοκρατία;
Γιατί θέλεις να πάρεις
μια βεβαίωση παρακολούθησης
αφού δεν έζησες ακόμα;
Και γιατί με κοιτάς παράξενα
δεν έχεις ακούσει ποτέ
για τέρατα που αγαπούν
πεντάμορφες που ανακάλυψαν
πόσο όμορφες σκέψεις
έκρυβε η ασχήμια τους;






Ασπρόμαυρη ταινία

Ασπρόμαυρη ταινία ήταν κι αυτή
αλλά δεν ήταν βουβή σαν τις άλλες
ο αλήτης είχε μεγαλώσει βέβαια
αλλά δεν είχε αλλάξει
ήταν πάντα γλυκός και τρυφερός
ακόμα και στις πιο δύσκολες στιγμές
όταν όλοι οι άλλοι θα είχαν εγκαταλείψει
και αυτό μόνο και μόνο για να βοηθήσει
εκείνους και εκείνες που είχαν
ακόμα περισσότερο ανάγκη
από ανθρωπιά και αγάπη,
έτσι όταν την είδα
μετά από τόσα χρόνια
λυπήθηκα και πάλι
τον ασπρόμαυρο ήρωα.






Είχε το ύφος

Είχε το ύφος
της παλιάς γνώσης
που ξέρει ότι για τους άλλους
δεν αξίζει πια τίποτα
αλλά μέσα του ένιωθε
όλο και πιο βαθιά
ότι άγγιζε την ανθρωπιά
έτοιμη να βοηθήσει
δίχως να υπολογίσει
ούτε το κόστος της θυσίας
ούτε την ανάγκη
απλώς ζούσε
μ' εκείνο το σπάνιο πρέπον
που σ'έκανε άνθρωπο
ακόμα και μέσα
στην πιο βάρβαρη κοινωνία.

Δεν υπάρχουν σχόλια: