Οι σεισμοί του (εγγυτάτου) μέλλοντος

 

του Κ. Γρηγοριάδη

"Με αρωγό την πανίσχυρη, καταλυτική προπαγάνδα το σημιτικό ΠΑΣΟΚ 

γελοιοποίησε την ιδέα του σοσιαλιστικού μετασχηματισμού 

και εκθεμελίωσε βασικά βάθρα της κεντρικής του ιδεολογίας."

Οι σεισμοί του (εγγυτάτου) μέλλοντος

του Γιάννη Τριάντη

Όταν η Ελλάδα έμπλεξε με το Μνημόνιο, ένας αμερικανός πανεπιστημιακός προέβλεψε ότι η κοινωνική αναστάτωση θα επιφέρει σημαντικές αλλαγές στο πολιτικό τοπίο. Εναλλαγές κομμάτων στην εξουσία, διασπάσεις, συρρίκνωση καθεστωτικών σχηματισμών, εμφάνιση νέων σχημάτων, αστάθεια, διαρκείς εκλογικές αναμετρήσεις. Εν πολλοίς επιβεβαιώθηκε ο Αμερικανός. Αλλά ούτε ο διορατικός αυτός καθηγητής μπορούσε να διανοηθεί ότι θα επισυμβούν τόσο δραστικές αλλαγές, όπως η εκτίναξη του ΣΥΡΙΖΑ, η εντυπωσιακή εγκατάσταση της Χρυσής Αυγής στην πολιτική –και κοινωνική– σκηνή και, βέβαια, η εκμηδένιση του άλλοτε κραταιού ΠΑΣΟΚ…

Οι τελευταίες δημοσκοπήσεις (στο «Ποντίκι» και στην «Ελλάδα») δείχνουν ότι ο σχηματισμός κυβέρνησης δεν ανέτρεψε τα μέχρι τότε δεδομένα: η κοινωνία είναι δυσαρεστημένη με τους κυβερνώντες και βρίσκεται εκ νέου στο όριο της έκρηξης, η δυσπιστία προς το πολιτικό σύστημα παραμένει στα ύψη και η αισιοδοξία στο ναδίρ. Ταυτόχρονα επιβεβαιώνεται η εδραίωση του ΣΥΡΙΖΑ στις πρώτες θέσεις, η σημαντική υποχώρηση της ΔΗΜΑΡ και η περαιτέρω συρρίκνωση του ΠΑΣΟΚ. Όμως το στοιχείο που εντυπωσιάζει είναι η ιλιγγιώδης άνοδος της Χρυσής Αυγής. Όχι μόνο αναδεικνύεται τρίτο κόμμα με 12%, αλλά παρουσιάζει δυναμική περαιτέρω ανόδου (η διακύμανση είναι από το 9,9% έως το 14,1%)…

Η στήλη ασχολήθηκε εκτενώς με την περίπτωση της Χρυσής Αυγής στο σημείωμα της παρελθούσης Κυριακής, σημειώνοντας κατά λέξη τα εξής: «Όπως έχουν σήμερα τα πράγματα, δεν αποκλείεται να εκτιναχτεί εκλογικά και να καταστεί ρυθμιστική πολιτική δύναμη (…) Όσο αιμορραγεί η πατρίδα και παιδιαρίζουν οι πολιτικοί, συντηρητικοί και προοδευτικοί, τόσο αυξάνεται ο κίνδυνος για φαιό κατακλυσμό». Επρόκειτο για ούτως ειπείν πρόβλεψη εκ του ασφαλούς: μονάχα όσοι έχουν τα μάτια τους ερμητικά κλειστά και τους αισθητήρες ανενεργούς αδυνατούν να διαπιστώσουν τη δυναμική του απειλητικού φαινομένου.

Η Χρυσή Αυγή δεν είναι ΛΑΟΣ ούτε –για να θυμηθούμε τα παλιά– «Εθνική Παράταξη». Δεν «παίζει» με τα ΜΜΕ, δεν επιθυμεί την αναγνώριση θεσμικού ρόλου από το κυρίαρχο πολιτικό σύστημα, ενσωματώνει στη ρητορική της βασικά αντισυστηματικά στοιχεία και, κατά τούτο, φαντάζει δύσκολο, αν όχι αδύνατο, να αφομοιωθεί «από το σύστημα» και να χλωμιάσει, έως ότου σβήσει, όπως ο Καρατζαφέρης… Το δύσμορφο, φαιό πρόσωπό της κρύβεται μαεστρικά πίσω από την έγνοια για το έθνος και την πατρίδα, εκμεταλλευόμενη την παρώθηση στη γωνία αυτών των εννοιών από τους «εκσυγχρονιστές», την κλασική Αριστερά και τη νεοφιλελεύθερη δράκα, που επισημαίνεται πανταχού παρούσα στα μίντια και στα πανεπιστήμια. Αν συνυπολογιστούν οι μόνιμοι τροφοδότες της (οικονομική κρίση, μεταναστευτικό), καθώς και η αξιοποίηση της κοινωνικής αμηχανίας και του φόβου για το μέλλον –γεγονότα που καθιστούν την κοινωνία ευεπίφορη στο να υιοθετεί σενάρια συνωμοσίας και να βλέπει παντού εχθρούς εναντίον της Ελλάδος–, τότε μπορεί εύκολα να συναχθεί ένα συμπέρασμα ασφαλές: η Χρυσή Αυγή είναι ικανή, αν δεν αλλάξουν επί τα βελτίω τα πράγματα, να διεμβολίσει το υπάρχον σύστημα εξουσίας με απρόβλεπτες, οδυνηρές συνέπειες για το μέλλον της πατρίδος…

Στον αντίποδα του εν λόγω φαιού μορφώματος κινούνται τα σχήματα της καθεστωτικής Κεντροαριστεράς – το ΠΑΣΟΚ και η ΔΗΜΑΡ. Το κάποτε κραταιό Σοσιαλιστικό Κίνημα, η πλέον ριζοσπαστική και φιλόδοξη εκδοχή της ευρωπαϊκής σοσιαλδημοκρατίας, υποχωρεί σταθερά και φθίνει. Η αμετάκλητη ιδεολογική μετάλλαξη επί Σημίτη δεν του κόστισε τότε, διότι ο ψευδώνυμος «εκσυγχρονισμός» ασκούσε αδιατάρακτα εξουσία, έχοντας εξαρτημένο και εγκλωβισμένο ικανό μέρος της κοινωνίας στον ιστό του. Με αρωγό την πανίσχυρη, καταλυτική προπαγάνδα –ποτέ η διαπλοκή δεν υποστήριξε τόσο φανατικά οποιονδήποτε άλλον σχηματισμό εξουσίας– το σημιτικό ΠΑΣΟΚ γελοιοποίησε την ιδέα του σοσιαλιστικού μετασχηματισμού και εκθεμελίωσε βασικά βάθρα της κεντρικής του ιδεολογίας. Ταυτόχρονα έπραξε τα πάντα για να απαξιώσει την έννοια της εργασίας, υψώνοντας τη σημαία του εύκολου πλουτισμού (χρηματιστήριο), ενώ παράλληλα αποκοίμισε την κοινωνία με τα εύκολα δάνεια και τα ψεύδη περί ισχυρής οικονομίας, γεγονότα που οδήγησαν στην ενθουσιώδη αποδοχή του ευρώ. Το έγκλημα, τόσο για την κοινωνία όσο και για το ΠΑΣΟΚ, είχε συντελεστεί.

Το ΠΑΣΟΚ υπήρξε άνισο και αντιφατικό από γεννησιμιού του. Όμως τόσο ο σημιτικός «εκσυγχρονισμός» όσο και η εξίσου θλιβερή συνέχειά του, το «οικογενειακό» μόρφωμα του τραγικού Γ. Παπανδρέου, δεν προσπάθησαν να θεραπεύσουν και να άρουν τα υπαρκτά παθογενή, αλλά βάλθηκαν να διαγράψουν οριστικά τα θετικά, λαϊκά στοιχεία του. Τον οραματικό του λόγο, τα ευφρόσυνα φάλτσα του έναντι της αφομοιωμένης σοσιαλδημοκρατίας και ένα θολό με τα χρόνια, αλλά ανατρεπτικό εν δυνάμει… Όταν το ΠΑΣΟΚ έφτασε να φαντάζει νεοφιλελεύθερο μπροστά στη ΝΔ του Κώστα Καραμανλή, μπορούσε να καταλάβει ο πάσα εις ποια θα ήταν η κατάληξή του. Την απάντηση την έδωσε έμπρακτα ο Γ. Παπανδρέου με το Μνημόνιο και τα συναφή. Είχε αρχίσει η αρχή του τέλους για το ΠΑΣΟΚ…

Εκτός απροόπτου, το σημερινό ΠΑΣΟΚ και η ΔΗΜΑΡ θα διεκδικήσουν ρόλο στην πολιτική πολυνησία του μέλλοντος, μονάχα (ότ)αν φθαρεί ανεπανόρθωτα ως κυβέρνηση ο ΣΥΡΙΖΑ και επιστρέψει στα ισχνά ποσοστά του προβληματικού παρελθόντος. Το ίδιο αναμένεται να συμβεί και με νέα μορφώματα «εκσυγχρονιστικής» κοπής και καθεστωτικής λογικής, που ήθελε αναφανούν (Λοβέρδος κ.ά.). Όσο για τον ευρύτερο χώρο της Κεντροδεξιάς, ενδεχόμενη επανασυσπείρωση (υπό την κυρία Μπακογιάννη;) μετά την έξοδο Σαμαρά, ουδόλως παραπέμπει στην ανάδειξη της ΝΔ σε φορέα πολιτικής ισχύος, όπως ήταν μέχρι την ήττα του Κώστα Καραμανλή. Η οξειδωτική επέλαση της Χρυσής Αυγής και η εμφάνιση των νέων μορφωμάτων που προαναφέρθηκαν, θα της αφαιρέσουν κρίσιμα ποσοστά και θα την προσγειώσουν ποσοστιαία στο επίπεδο της 6ης Μαΐου.

Κάπως έτσι βλέπει η στήλη να διαμορφώνεται μελλοντικώς το πολιτικό σκηνικό, υπό την προϋπόθεση ότι δεν θα επισυμβούν δραστικές αλλαγές επί τα βελτίω ή δραματικές εξελίξεις επί τα χείρω. Αν ισχύσει η δεύτερη εκδοχή θα ανοίξει ο ασκός του Αιόλου. Και τότε, οιαδήποτε σημερινή πρόβλεψη θα φαντάζει παιδική προσέγγιση. Ακόμη και αν προέρχεται από τον διορατικό αμερικανό καθηγητή…

http://www.paron.gr/v3/new.php?id=79709&colid=69&dt=2012-09-09%200:0:0