Αναζητώντας το Γιετί στα Ιμαλάϊα
Το Γέτι, ή Χιονάνθρωπος των Ιμαλαΐων, ή Απαίσιος Χιονάνθρωπος είναι ένα πραγματικό όν ή απλά ένα μυθικό ζώο, που προέρχεται από τους μύθους και τη λαογραφία του Θιβέτ;
Λέγεται ότι μοιάζει σε μεγάλο βαθμό με τον αμερικανικό μεγαλοπόδαρο αλλά δεν θα πρέπει να συγχέεται με αυτόν. Σύμφωνα με την παράδοση των Θιβετιανών βουδιστών, αν κάποιος δει το πλάσμα πρόκειται να πεθάνει.
Η πιο κοινή περιγραφή του πλάσματος το θέλει ως πολύ ψηλό (πολύ ψηλότερο από τον άνθρωπο), το οποίο μοιάζει με τεράστιο πίθηκο. Βαδίζει όρθιο. Το σώμα του καλύπτεται από παχιά λευκή ή καστανή γούνα.
Θεωρείται ότι είναι ένας ζωντανός Γιγαντοπίθηκος, ένα προϊστορικό, ογκώδες και ψηλό πρωτεύον θηλαστικό, το οποίο ζούσε στα υγρά δάση της Κίνας και του Βιετνάμ.
Παρόμοια πλάσματα με περιγραφές κοινές με το γέτι είναι ο μεγαλοπόδαρος (Bigfoot) που λέγεται ότι ζει στη Βόρεια Αμερική και τα Άλμας, που είναι μυθικά ζώα της Μογγολίας.
Δεν είναι λίγες ούτε ευκαταφρόνητες οι μαρτυρίες που κάνουν λόγο για ίχνη στο χιόνι, τα οποία προέρχονται από τις πατημασιές αυτού του παράξενου πλάσματος. O μέσος όρος ζωής του άγριου ζώου εκτιμάται στα 120 με 130 χρόνια. Οι περιοχές όπου έχει θεαθεί κατά καιρούς είναι το Νεπάλ, το Θιβέτ, η Κίνα, η Σιβηρία και άλλα μέρη της Ασίας.
Γενικά θεωρείται τριχωτό, με μακρύ, καστανοκόκκινο τρίχωμα σε ολόκληρο το ψηλό, πιθηκοειδές σώμα του. Τα χέρια του θηρίου κρέμονται μέχρι τα γόνατα και το πρόσωπο του είναι ανθρωπόμορφο, με κωνοειδές κρανίο και μυτερά αυτιά. Κρίνοντας από το πόσο βαθιά είναι τα αποτυπώματα που αφήνει στο χιόνι, ειδικοί έχουν αποφανθεί ότι ένα μέσο Γιετί (yeti) ζυγίζει περίπου 370 κιλά, αλλά πιστεύεται ότι υπάρχουν συνολικά τριών ειδών yeti, με ανατομικές διαφορές μεταξύ τους.
Ο πρώτος που έκανε λόγο για το γέτι ήταν ένας Άγγλος αξιωματικός τον 19ο αιώνα, ο οποίος καθώς ταξίδευε στα χιονισμένα θιβετιανά βουνά παρατήρησε μεγάλες πατημασιές στο χιόνι. Πρόκειται για τον ταγματάρχης του Βρετανικού στρατού L.Α. Wondel που ήταν ένας από τους πολλούς που έχουν ανακαλύψει στο χιόνι σημάδια, πιθανότατα από τις τεράστιες πατημασιές του Γέτι, σε μια Βουνοκορφή βορειοανατολικά του όρους Sikkim, το 1889. Οι περισσότερες πάντως μαρτυρίες αναφέρονται σε πατημασιές και όχι σε συνάντηση με το πλάσμα αυτό. Μέχρι σήμερα, πολλοί πιστεύουν ότι το γιέτι είναι αληθινό, ενώ οι επιστήμονες υποστηρίζουν ότι το γιέτι δεν είναι τίποτα άλλο από μια αρκούδα.
Στα 1959 οργανώθηκε μια αποστολή στα Ιμαλάϊα με επιστήμονες και ορειβάτες υπό τον Σερ Έντμουντ Χίλαρι, που πήγε στα Ιμαλάια, σε αναζήτηση του χιονάνθρωπου Γιετί. Επιστρέφοντας ο Χίλαρι δημοσιευει στην Αγγλική εφημερίδας Sunday Τimes, τον Ιανουάριο το 1960, το παρακάτω άρθρο με τα συμπεράσματά από την αποστολή που ανέλαβε αυτός και η ομάδας του.
Υπάρχει ο Γιετί;
Γράφει ο Έντμουντ Χίλαρι
Υπάρχει πράγματι ο Γιετί ή είναι απλώς ένας μύθος χωρίς πραγματική βάση;
Στο διάστημα των τελευταίων τεσσάρων μηνών η αποστολή, η Επιστημονική και Ορειβατική αποστολή των Ιμαλάϊων προσπάθησε να βρει απάντηση στο ερώτημα αυτό.
Αλλά παρ’ όλες τις προσπάθειες μας ο Γιετι εξακολουθεί να παραμένει ένα πολύ αληθινό μέρος της μυθολογίας και της παράδοση των Λαών των Ιμαλάϊων και σε αυτόν άλλωστε τον μυθολογικό τομέα ανήκει δικαιωματικά.
Μολονότι πολλοί εξερευνητές των Ιμαλάϊων πιστεύουν ακράδαντα στην ύπαρξή του εγώ άρχισα την αναζήτηση με κάποιο σκεπτικισμό, έστω και αν δεν μπορούσα να σκεφτώ μία αποτελεσματική απάντηση στις συνεχώς αυξανόμενες ενδείξεις της ύπαρξης του πλάσματος αυτού.
Ξεκινήσαμε από το Κατμαντού τον Σεπτέμβριο του 1959 και βαδίσαμε κάπου 100 μίλια κάτω από βροχή και καταιγίδες, για να φτάσουμε στο χωριό των Σερπα Μπέντινγκ, πού βρίσκεται σε ύψος 12 χιλιάδων ποδών στο οροπέδιο Ρολβαλιγκ. Εκεί μείναμε καθηλωμένοι οκτώ μέρες από την βροχή και το χιόνι αλλά αξιοποιήσαμε τον καιρό μας, συγκεντρώνοντας πληροφορίες από τους χωρικούς και τους Λάμα του κοντινού μοναστηρίου. Επιβεβαιώθηκαν έτσι όσα γνωρίζαμε ήδη και μάθαμε περισσότερα.
Οι Σέρπας πιστεύουν ότι υπάρχουν τρεις τύποι Γιετί:
Ο ΤΣΟΥΤΕΧ, ένα πελώριο ξανθό μαύρο πλάσμα ύψους 2,40 μέτρων πολλές φορές, συνήθως χορτοφάγο και ακίνδυνο για τον άνθρωπο, εφόσον δεν ταραχθεί ή παρενοχληθεί.
Ο ΜΙΤΕΧ, Ύψους συνήθως 1.20 έως 1.50 μέτρων με στενόμακρο μυτερό κρανίο, πόδια φυτρωμένα ανάποδα, άγριο ταμπεραμέντο, που ευχαριστιέται να τρώει όποιον άνθρωπο συναντήσει στο δρόμο του και
Ο ΘΕΛΜΑ, ένα μικροκαμωμένο πλάσμα ύψους μέχρι 0,60 μέτρων που ζει στα πυκνά δάση έχει ανθρώπινα χαρακτηριστικά και αρέσκεται στο να φτιάχνει μικρές στοίβες από κλαδιά και πέτρες.
Ένας από τους Σέρπας που χρησιμοποιήσαμε, ο Ανγκ Τέμπα, αποδείχθηκε πραγματικός Σέρλοκ Χολμς. Τριγύριζε στα χωριά για να συγκεντρώσει στοιχεία και μας έφερε την πληροφορία ότι υπήρχε σε ένα από αυτά το δέρμα ενός Γιετι.
Το δέρμα διατηρούταν πολύ καλά αλλά κατά τη γνώμη μας δεν ήταν Γιετί αλλά το δέρμα μιας σπάνιας, γαλάζιας αρκούδας του Θιβέτ. Οι Σέρπα δεν συμφωνούσαν με την διάγνωση μας αυτή και επέμειναν ότι ήταν Τσουτέχ, και κανείς δεν μπορούσε να κάνει κάτι για να τους αλλάξει την γνώμη.
Όταν τον Οκτώβριο βελτιώθηκαν οι καιρικές συνθήκες αρχίσαμε τις αναζητήσεις στο οροπέδιο Ρολβαλιγκ και μερικές βδομάδες αργότερα οι προσπάθειές μας ανταμείφθηκαν με την ανακάλυψη πολλών ιχνών στον παγετώνα Ριπιμου σε ύψος 18.000 - 19.000 ποδών. Οι Σέρπας που μας συνόδευαν επέμειναν με βεβαιότητα πως ήταν ίχνη του Γιετι. Όμως διαπιστώσαμε πως στα σημεία που τα ίχνη περνούσαν κάτω από την σκιά βράχων ή από τις βόρειες κλιτές γίνονταν ίχνη αλεπούδων ή άγριων σκύλων που είχαν κινηθεί κατά αγέλες. Είδαμε επανειλημμένα τα αποτελέσματα που είχαν οι ακτίνες του ήλιου πάνω στα μικρά αυτά ίχνη καθώς τα έλιωναν και τα μετέβαλαν στα καλύτερα Γιετί που μπορούσε να βρει ποτέ άνθρωπος.
Στις αρχές Νοεμβρίου περάσαμε τη μεγαλοπρεπή κορυφή Τασί Λάπτσα, ύψους 19.200 ποδών και συνεχίσαμε τις έρευνές μας στην περιοχή Χούμπου στους πρόποδες του Έβερεστ. Στα χωριά Νάμτσε Μπαζάρ και Χουμτζουγκ βρήκαμε δύο ακόμη δέρματα γαλάζιας αρκούδας των Ιμαλάϊων. Όταν δείξαμε τα δέρματα στους Σέρπας επέμειναν πάλι πως ήταν του Γιετί Τσουτέχ.
Επίσης εξετάσαμε με προσοχή τα δείγματα που υπήρχαν στα μοναστήρια του Χουμτζουγκ, του Πυγκμποτσε και του Ναμτσε Μποζαρ. Τα οστά του χεριού που βρήκαμε στο μοναστήρι του Πυγκμποτσε κρίθηκε από τους ειδικούς μας ως προερχόμενα από ανθρώπινο σκελετό. Τα κομμάτια τριχωτού κεφαλής που βρήκαμε στα μοναστήρια αυτά ήταν περισσότερο αινιγματικά. Είχαν σχήμα κουκούλας και ήταν σκεπασμένα με σκληρές κόκκινομαύρες τρίχες, προφανώς αρκετά μεγάλης ηλικίας.
Αντιληφθήκαμε τότε ότι αν δεν εξασφαλίζαμε μία έγκυρη γνωμάτευση για τα κομμάτια αυτά δέρματος θα αποτελούσαν συνεχή πρόκληση για οποιαδήποτε θεωρία θα διατυπώναμε για τον Γιετί. Ήδη η γνωμάτευση ανθρωπολόγων ζωολόγων και άλλων επιστημόνων του Σικάγου των Παρισίων και του Λονδίνου είναι ομόφωνες. Το δέρμα που εξέτασαν δεν ήταν από τριχωτό κεφαλής. Έχει φορμαριστεί από κάποιο άλλο μέρος δέρματος και οι επιστήμονες συμφωνούν με τη θεωρία μας ότι δηλαδή είναι το δέρμα ενός σπανίου είδους των αιγοειδών. Επίσης τα δέρματα Τσουτέχ που φέραμε, επιβεβαιώθηκε ότι ανήκουν στη Γαλάζια αρκούδα του Θιβέτ.
Έτσι στην μεγάλη αναζήτηση που κάναμε για τον Γιετί, μάθαμε πολλά. Αλλά απομένουν ακόμη πολλά που θέλουν εξήγηση. Η θεωρία που διαμορφώσαμε για τα αποτυπώματα των ποδιών δεν μπορούν να καλύψουν όλες τις περιπτώσεις και δεν μπορούν ακόμη να δώσουν μία ικανοποιητική απάντηση στο θόρυβο γύρω από τον Γιετί που πολλοί Σέρπας ισχυρίζονται ότι έχουν ακούσει. Πάντως πιστεύουμε ότι λύσαμε μερικά από τα σημαντικότερα προβλήματα γύρω από το “άπιαστο” αυτό πλάσμα.
ΕΠΙΛΟΓΟΣ
Τα στοιχεία που υπάρχουν μέχρι τις μέρες μας θα πρέπει να μελετηθούν με ιδιαίτερη προσοχή.
Για ποιο λόγο άραγε είναι τόσο διαδεδομένη η πίστη για την ύπαρξη τέτοιων πλασμάτων στις λαϊκές παραδόσεις πολλών πολιτισμών; Οι σκεπτικιστές υποστηρίζουν ότι η σύγχρονη κοινωνία έχει δημιουργήσει ένα κενό στη ζωή του ανθρώπου, οπότε εκείνος τείνει να στρέφεται στους παραδοσιακούς μύθους. Ωστόσο, εκτός του ότι κάτι τέτοιο μοιάζει αδιανόητο για λαούς όπως οι Σέρπα (Serpah), δεν πρόκειται για ένα φαινόμενο που άνθησε στη σημερινή εποχή, αλλά για αντιλήψεις βαθιά ριζωμένες εδώ και χιλιάδες χρόνια, από τότε που πιστεύεται ότι υπάρχει το yeti και άλλα ανθρωπόμορφα θηρία, όπως το bigfoot.
Πρόκειται άραγε για έναν παγκόσμιο μύθο, ο οποίος έχει προσαρμοστεί από κάθε λαό σύμφωνα με την παράδοση του; Ακόμη και αν είναι έτσι, δεν πρέπει να ξεχνάμε ποιος είναι ο βασικός ρόλος της μυθολογίας: να αναπληρώνει τα κενά που δημιουργεί η αδυναμία του ανθρώπου να εξηγήσει κάποια πλευρά της πραγματικότητας. Το άγριο, ανθρωπόμορφο πλάσμα που συναντάμε στις παραδόσεις διάφορων λαών ίσως τελικά να συμβολίζει τη ζωώδη φύση που κρύβεται μέσα σε κάθε ανθρώπινο πλάσμα.
Ωστόσο κατά τη διάρκεια του αιώνα μας επτά νέα είδη άγριων ζώων ανακαλύφθηκαν, συμπεριλαμβανομένου του sao-ta, ενός κερασφόρου Βιετναμέζικου βοοειδούς το οποίο οι ζωολόγοι θεωρούσαν μυθικό, αλλά τελικά η ύπαρξη του επιβεβαιώθηκε πριν από λίγα χρόνια. Δεν πρέπει να ξεχνάμε ότι πολλά σημαντικά ερωτήματα εξακολουθούν να μένουν αναπάντητα, λες και η φιγούρα του Yeti είναι προορισμένη να μας καταδιώκει.
Ίσως τελικά ένας γερο-Serpah να είχε δίκιο: «Υπάρχει ένα yeti στο βάθος του μυαλού του καθενός και μόνο οι ευλογημένοι δεν στοιχειώνονται από αυτό.»
Ο δρόμος που οδηγεί στην ανεύρεση της αλήθειας είναι μακρύς και δύσκολος. Και δεν θα μπορούσε να μην περνά μέσα από απόμακρα μέρη, όπως είναι οι αιώνια χιονισμένες βουνοκορφές του όρους Έβερεστ…
Πηγές
Εφημερίδα Εμπρός
https://el.wikipedia.org/wiki/Γέτι_(μυθολογία)
http://www.diakonima.gr/2010/08/12/μυθικά-πλάσματα-γιέτι-ο-γίγαντας-των/
https://en.wikipedia.org/wiki/Yeti
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου