ΓΙΑ ΤΟΝ ΚΑΤΑΚΕΡΜΑΤΙΣΜΟ ΤΗΣ ΑΡΙΣΤΕΡΑΣ

Οι θρήνοι: Η ακατανοησία του δράματος

 

Εκείνο που συναντά κανείς σήμερα μέσα στον κόσμο της πάλαι ποτέ αριστεράς είναι το αξιολύπητο γονάτισμά του μπροστά στις δυσκολίες και τους κινδύνους της ιστορίας: Ένα γονάτισμα το οποίο προέρχεται από την ενσωμάτωση αυτού του «αριστερού» κόσμου στον καπιταλιστικό κόσμο.
 

Αυτή την ενσωμάτωση πολλοί πρώην αριστεροί αγωνιστές δεν την έχουν συνειδητοποιήσει. Γι’ αυτό πιστεύουν ότι παραμένουν ακόμα αριστεροί.
 

Αυτή η τραγική τους κατάσταση τούς έχει οδηγήσει σε μια δραματική πτώση του ηθικού και σε θρηνωδίες.
 

ΟΧΙ μόνο δεν μπορούν να δράσουν, αλλά ούτε και να σκεφτούν μπορούνε πλέον όλοι αυτοί της πάλαι ποτέ αριστεράς. 


Πολλοί διαπιστώνουν γενικά τη φρίκη αυτού του καπιταλιστικού κόσμου. Μόνο διαπιστώνουν γιατί οι πάντες τη βιώνουν, αλλά δεν μπορούν, πλέον, ούτε να σκεφτούν, ούτε να εξηγήσουν τη φρίκη. 
 

Αναστενάζουν απλώς και χύνουν ποταμούς ηθικών δακρύων…
 

Ένα τέτοιοι κείμενο ηθικών δακρύων διαβάσαμε από τη συμπαθέστατη Ιωάννα Καρυστιάνη στο «Κλασσικοπερίπτωση»:
 

http://klassikoperiptosi.blogspot.com/2010/11/blog-post_4378.html
 

Διαβάζουμε μεταξύ άλλων:

 
«Δεν είναι μόνον... η Αριστερά στην Ελλάδα και παντού που έχει πρόβλημα. Έχουν και οι Απέναντι. Η κατάσταση μοιάζει εκτός ελέγχου και δεν υπάρχουν λύσεις στα τσεπάκια. Πειράματα γίνονται. Θα πιάσει το ροκάνισμα του κοινωνικού κράτους; Θα πιάσουν οι (δραματικές) αλλαγές στις εργασιακές σχέσεις; Τώρα που ξηλώνουν θεμέλια, ο κατακερματισμός της Αριστεράς τούς πέφτει λουκούμι. Οι αριστερές δυνάμεις οφείλουν να στηρίξουν τον κόσμο με ενότητα στη δράση. Αυτό επείγει και στις παρούσες συνθήκες, μόνον αυτό παρέχει "ταυτότητα" σοβαρότητας. Θα πάρουν άλλες στροφές και τα μυαλά για περαιτέρω». 
 

Συμπαθέστατη και τραγική Ιωάννα, ούτε την τραγωδία της «αριστεράς» ακόμα δεν έχεις καταλάβει.
 

Η «αριστερά» αυτή δεν είναι «Απέναντι», αλλά στην ίδια όχθη, μέσα στο σύστημα.
 

Γι αυτό και έχει πρόβλημα, γιατί δεν είναι ΑΡΙΣΤΕΡΑ. Αν ήταν Αριστερά θα ήταν «ΑΠΕΝΑΝΤΙ» και δεν θα είχε ΚΑΝΕΝΑ πρόβλημα.
 

Αντίθετα, θα αποτελούσε σήμερα την κεντρική και ακαταμάχητη πολιτική δύναμη ανατροπής των «απέναντι»…
 

Γι αυτό, αυτή η «αριστερά», επειδή δεν είναι «απέναντι», αλλά «δίπλα» και μέρος του καθεστώτος καταρρέει μαζί με τους «απέναντι» και το καθεστώς.
 

«Τώρα που ξηλώνουν θεμέλια», ξηλώνεται και αυτή η «αριστερά». 
 

Ο «κατακερματισμός της Αριστεράς» δεν οφείλεται στις «κακές» προθέσεις» της ή στις «ιδιοτροπίες» της, αλλά στο γεγονός ότι δεν είναι Αριστερά, στο γεγονός ότι έχει μεταλλαχτεί σε γρανάζι ενός συστήματος που καταρρέει.
 

Όταν αυτή η «αριστερά» έχει βάλει πλάτες σε όλα τα στρατηγικά σχέδια του πλανητικού ιμπεριαλισμού, σχέδια που υπονομεύουν την εθνική και ταξική ύπαρξη και οργάνωση της κοινωνίας, ουσιαστικά έχει υπογράψει η ίδια την ληξιαρχική πράξη του θανάτου της.
 

Οι θρήνοι και τα ηθικά αναθέματα απλώς πιστοποιούν την ακατανοησία του δράματος.

Ας αφήσουμε τους θρήνους και ας προσπαθήσουμε να βάλουμε σε κίνηση το μυαλό μας και να καταλάβουμε…

Πηγή:
http://resaltomag.gr/forum/viewtopic.php?t=5169

Σάββατο, 27 Νοεμβρίου 2010

Ιωάννα Καρυστιάνη:"Δεν βλέπω λύπη ή ντροπή στα μάτια των πολιτικών μας"

(Ένα μικρό  απόσπασμα  απο  την συνέντευξη της συγγραφέως Ιωάννας Καρυστιάνη  στον  Β. Καλαμάρα "Ελευθεροτυπία" )

  Ερώτηση : Η Ελλάδα πώς θα ανασηκώσει το ανάστημα που της απέμεινε, για να αντιμετωπίσει την κρίση; Θ' αντέξει ή θα διολισθήσει σ' ένα τριτοκοσμικό μοντέλο;

  

Απάντηση :«Η διατύπωση "τριτοκοσμικό μοντέλο" είναι όλα τα -ψευτισμένα- λεφτά. Για αρχή, ας αποσύρουμε τη λέξη "μοντέλο", μας τρέλαναν πότε με το ιρλανδικό, πότε με το δανέζικο, και να τα αποτελέσματα. 

Δεν είμαι πολιτικός ή οικονομολόγος, οπότε μπορώ να πω μόνον ό,τι μου αναλογεί.

Πως δεν βλέπω λύπη ή ντροπή στα μάτια των πολιτικών μας, μόνο ζόρι για την πολιτική τους τύχη. 

Πως μας φόρτωσαν τα δικά τους "Σακιά". Αποποποιούνται τη διαφθορά τους χρεώνοντας ως διεφθαρμένους συλλήβδην τους Ελληνες και ζητώντας τους καπάκι να πληρώσουν το μαύρο πολιτικό χρήμα και το κόστος της δικής τους υποταγής σε συμφέροντα. 

Πως προκαλεί η ανανδρεία τους να εξισώνουν τις δικές τους τεράστιες ευθύνες με αυτές των πολιτών, μαζί και των χιλιάδων νέων που δεν πρόλαβαν να φτιάξουν το παραμικρό, μαζί και των χιλιάδων μεγάλων και γερόντων που βολοδέρνουν μεταξύ ανεργίας και πενιχρής σύνταξης.

Για την ώρα "περπατάει" ο βασικός όρος του Μνημονίου, η διάσωση του οικονομικοπολιτικού συστήματος. Μας βάζουν σεκιουριτάδες των τραπεζών και των κομματικών αξιωματούχων. Αν ανοίξουμε τους "άκοπους" τόμους και τους διαβάσουμε, αν στρέψουμε επιτέλους το βλέμμα στα παιδιά μας και φανταστούμε τι ζωή τα περιμένει, θα βρούμε το κουράγιο να αντέξουμε και τους τρόπους να αγωνιστούμε για χάρη τους».

Ερώτηση:- Η Αριστερά, κατακερματισμένη πια, πέρα από τον καταγγελτικό της λόγο, πού μπορεί να αναζητήσει επιχειρήματα για να φανεί η σημερινή της ταυτότητα;

Απάντηση:«Δεν είναι μόνον... η Αριστερά στην Ελλάδα και παντού που έχει πρόβλημα. Εχουν και οι Απέναντι. Η κατάσταση μοιάζει εκτός ελέγχου και δεν υπάρχουν λύσεις στα τσεπάκια. Πειράματα γίνονται. Θα πιάσει το ροκάνισμα του κοινωνικού κράτους; Θα πιάσουν οι (δραματικές) αλλαγές στις εργασιακές σχέσεις; Τώρα που ξηλώνουν θεμέλια, ο κατακερματισμός της Αριστεράς τούς πέφτει λουκούμι. Οι αριστερές δυνάμεις οφείλουν να στηρίξουν τον κόσμο με ενότητα στη δράση. Αυτό επείγει και στις παρούσες συνθήκες, μόνον αυτό παρέχει "ταυτότητα" σοβαρότητας. Θα πάρουν άλλες στροφές και τα μυαλά για περαιτέρω».

Ερώτηση:- Τι εκτιμάτε, η Ευρώπη κατρακυλάει προς έναν υφέρποντα φασισμό, που θα οδηγήσει μόνο σε οικονομικό πόλεμο;

Απάντηση:

«Η ταπείνωση σε δόσεις, ο φόβος σε δόσεις, ο φασισμός σε δόσεις. Εκρηκτικός ο λογαριασμός. Η Ιστορία κρατάει στα λογιστικά της βιβλία πολλές ζημίες και χρεοκοπίες της ανθρωπότητας. Να μην αφεθούμε σε επαναλήψεις». 

 Πηγή:

http://klassikoperiptosi.blogspot.com/2010/11/blog-post_4378.html 

ΠΡΟΣΩΠΙΚΗ ΑΠΟΨΗ  ΓΙΑ ΤΟΝ ΚΑΤΑΚΕΡΜΑΤΙΣΜΟ ΤΗΣ ΑΡΙΣΤΕΡΑΣ  
ή συμπεράσματα από τα παραπάνω κείμενα

Θεωρώ ότι όλα οφείλονται στο γεγονός ότι υπάρχει αρκετός εγωισμός περί του πολιτικά ορθού ΑΡΙΣΤΕΡΟΥ ΛΟΓΟΥ  και της προσκόλλησης σε μοντέλα του παρελθόντος.

Πιστεύω όμως ότι ακόμα και κάτω από τις συνθήκες που βρίσκεται η σημερινή αριστερά, έχει την δύναμη να αποτελέσει ένα άλλο πόλο έλξης και αλλαγής αρκεί να έχει την διάθεση και την θέληση να αντικρίσει κατάματα τα τρέχοντα και να προχωρήσει κοιτάζοντας μπροστά με μεγαλύτερη ευρύτητα πνεύματος και όχι με το σύνδρομο της πάλαι ποτέ μετεμφυλιακής αριστεράς.

Κάτω από τέτοιες συνθήκες θα μπορούσε να έχει διεισδυτικότητα ακόμα και σε χώρους που ούτε μπορεί να το φανταστεί. 

κγ