«Η Ντροπή της Ευρώπης»

Η ΕΛΛAΔΑ ΓΥΜΝH ΚΑΙ ΜOΝΗ ΚΟΥΒΑΛA ΣΤΟΥΣ ΩΜΟΥΣ ΤΟ "ΒΟΔΙ" ΤΗΣ ΕΥΡΩΠΗΣ.

O νομπελίστας ποιητής Γκύντερ Γκρας απευθύνεται στην Ευρώπη και την προειδοποιεί ότι κινδυνεύει, αν δεν στηρίξει τη χώρα που τη δημιούργησε: «η απληστία των τραπεζών, των επιτρόπων και των εγκαθέτων τους» θα προκαλέσει τον Ιερό Θυμό (Μήνι) των ίδιων των θεών. Δίχως την Ελλάδα η Ευρώπη θα είναι φτωχότερη, μία ήπειρος φθαρμένη και στερημένη από οποιαδήποτε πνευματικότητα.

«Η Ντροπή της Ευρώπης»

Ένα πραγματικά εκπληκτικό κείμενο απο την κ. Maria Tyradelli

Στο χάος κοντά, γιατί δεν συμμορφώθηκε στις αγορές· κι Εσύ μακριά από τη Χώρα, που σου χάρισε το λίκνο.

Όσα Εσύ με την ψυχή ζήτησες και νόμισες πως βρήκες, τώρα θα καταλυθούν, και θα εκτιμηθούν σαν σκουριασμένα παλιοσίδερα.

Σαν οφειλέτης διαπομπευμένος και γυμνός, υποφέρει μια Χώρα· κι Εσύ, αντί για το ευχαριστώ που της οφείλεις, προσφέρεις λόγια κενά.

Καταδικασμένη σε φτώχεια η Χώρα αυτή, που ο πλούτος της κοσμεί Μουσεία: η λεία που Εσύ φυλάττεις.

Χώρα χωρίς δικαιώματα, που η ισχυρογνώμονη εξουσία ολοένα και περισσότερο της σφίγγει το ζωνάρι.

Πιες επιτέλους, πιες! (το κώνειο) κραυγάζουν οι εγκάθετοι "ηγεμόνες"· όμως ο Σωκράτης, με οργή σου επιστρέφει το κύπελλο γεμάτο ως επάνω.

Θα καταραστούν εν χορώ, οι θεοί, ό,τι είναι δικό σου, που τον Ολυμπό, ζητάς ν' απαλλοτριώσεις.

Στερημένη από πνεύμα, Ευρώπη θα φθαρείς, χωρίς τη Χώρα, που το πνεύμα της, εσένα, Ευρώπη, δημιούργησε."

Ολόκληρο το ποίημα του Γκύντερ Γκρας,

για την Ελλάδα

όπως το επισύναψε σε ανάρτηση ο Κύριος Mitsis Giannis

Η ΝΤΡΟΠΗ ΤΗΣ ΕΥΡΩΠΗΣ

Είσαι ένα βήμα πριν το χάος, μια και δεν ανταποκρίθηκες στις αγορές,

είσαι μακριά απ’ τη χώρα, που κάποτε σου δάνεισε το λίκνο.

Ό,τι με την ψυχή ζητούσες και νόμιζες πως είχες βρει

τώρα το εξοβελίζεις, για σκουπίδι το περνάς.

Ολόγυμνη σαν οφειλέτης διαπομπεύεται, υποφέρει η χώρα εκείνη

που έλεγες και ξανάλεγες πως χάρη της χρωστάς.

Στη φτώχια καταδικασμένος τόπος, τόπος που ο πλούτος του

στολίζει τώρα τα μουσεία: λάφυρα που φυλάς Εσύ.

Κείνοι που χίμηξαν με τα όπλα στη χώρα την ευλογημένη με νησιά

στολή φορούσαν κι είχαν τον Χέλντερλιν κρυμμένο στο γυλιό.

Καμιά ανοχή πια γι’ αυτή τη χώρα, κι ας ανεχόσουν κάποτε

σαν σύμμαχους στο σβέρκο της τους κολονέλους.

Χώρα που ζει πια δίχως δίκιο, με τη δύναμη αυτών που έχουν πάντα δίκιο

να της σφίγγει κάθε μέρα το ζωνάρι πιο σφιχτά.

Κι όμως απείθαρχη η Αντιγόνη μαυροφορεί - σ’ όλη τη χώρα

πενθοφορεί ο λαός της που κάποτε σε είχε φιλέψει, σε είχε δεχθεί.

Μα η κουστωδία του Κροίσου έχει στοιβάξει έξω απ’ τη χώρα,

στα δικά σου θησαυροφυλάκια, τα αστραφτερά μαλάματα.

Πιες, επιτέλους, πιες, αναβοούν των επιτρόπων οι χειροκροτητές,

μα ο Σωκράτης οργίλος σου γυρνά γεμάτο πίσω το ποτήρι.

Εν χορώ θα ρίξουν οι θεοί κατάρα σ’ ότι σου ανήκει,

μια κι είναι βούλησή σου τον Όλυμπό τους να πουλήσεις .

Ανούσια πια θα μαραζώσεις δίχως τη χώρα,

που το δικό της πνεύμα σε επινόησε, Ευρώπη.

Facebook/ Αντώνης Μπάφης