"Περί κομματόσκυλων" το ανάγνωσμα

 

Είμαστε μια πανέμορφη χώρα στο σταυροδρόμι των κόσμων. Είμαστε σκορπισμένοι σε όλη τη γη. Είμαστε μορφωμένοι. Μιλάμε οι περισσότεροι ξένες γλώσσες. Ζούμε σε κάποια από τα πιο ιερά χώματα της ανθρωπότητας, που όλοι μα όλοι οι άνθρωποι θέλουν να έρθουν και να προσκυνήσουν. Έχουμε την πατέντα του πνεύματος και του λόγου. Μιλάμε την γλώσσα της φιλοσοφίας και της ποίησης. Όποια πέτρα και να σηκώσεις στις επιστήμες, στα γράμματα, στην σκέψη, στο εμπόριο, θα βρεις έναν μεγάλο Έλληνα. Και όμως την "πατήσαμε" από τα κομματόσκυλα.

"Περί κομματόσκυλων" το ανάγνωσμα

του Θ. Γραικιώτη

Τώρα που είμαστε στο χείλος του γκρεμού, τώρα αντιλαμβανόμαστε πόσο κακό μας έκανε το ασφυκτικό δέσιμο με τα κόμματα. Από κει ο οπαδός του κόμματος περίμενε την κοινωνική του ανέλιξη. Μπορεί να μην είχε τα προσόντα αλλά για τους κομματικούς μηχανισμούς αυτά δεν μετρούσανε. Ήταν ψιλά γράμματα… Αρκεί ότι το αγράμματο κομματόσκυλο που κατέλαβε σπουδαία θέση, η οποία αξιοκρατικά σε άλλον θα έπρεπε να ανήκει, είχε διατελέσει, αφισοκολλητής του κόμματος, είχε καλύψει την κόμη του με πράσινο (ή μπλε) σκουφάκι, φέροντας τον τίτλο του πρασινοφρουρού η του οιουδήποτε κομματικού φρουρού, ότι είχε μεταφέρει σωρεία γερόντων και γεροντισσών παραπληγικών, ανιάτων και δεν συμμαζεύεται προς άσκηση του εκλογικού των δικαιώματος, ότι είχε διαπληκτιστεί με κομματικούς αντιπάλους, ότι είχε βάψει το σπίτι του με πράσινη, μπλε, κόκκινη μπογιά, ανάλογα με τις πολιτικές του πεποιθήσεις, ότι  είχε σημαιάκια της κομματικής του προτίμησης τα οποία έσειε περιχαρής μια που ήξερε ότι εξασφαλίζει έτσι το μέλλον του και βεβαίως τραγουδούσε με την αγριοφωνάρα του τα κομματικά θούρια και φυσικά είχε μάθει νεράκι σε κάθε νεύμα του επικεφαλής να ξεστομίζει το ποιηματάκι του «Ελλάς και ΝΑΤΟ το ίδιο συνδικάτο», «Έξω οι βάσεις του θανάτου» και αλλά σχετικά  ποιηματάκια ανάλογα στο κόμμα που ανήκε.

Εκεί όμως που ήταν άσσος ήταν στα χειροκροτήματα και στην επ’ ώμου μεταφορά του εκλεκτού του πολιτικού. Όχι δεν του έπεφτε ο ωμός απ’ το βάρος του μεταφερομένου πολιτικού του μια που ο επί του ώμου ευρισκόμενος ήταν φελλός. Κανένα ιδιαίτερο βάρος δεν είχε. Γι αυτό και ως φελλός δεν δυσκολευόταν να επιπλεύσει.

Δυστυχώς αυτά τα ρεμάλια, οι ανώριμοι πολίτες με τους ανώριμους πολιτικούς τους μας οδήγησαν εδώ. Το χειρότερο ότι ενώ το φαινόμενο, λόγω συνθηκών βρίσκεται σε ύφεση, παρ’ όλα αυτά δεν έχει εκλείψει εντελώς. Ακόμη δυστυχώς ακούγονται γαυγίσματα κομματόσκυλων. Γιατί χούι είναι αυτό. Και όπως λένε πρώτα φεύγει η ψυχή του ανθρώπου και μετά το χούι...........