Θεοδόσης Τάσιος : «Αθωότητες» και φαρισαϊσμοί

«Αθωότητες» και φαρισαϊσμοί
24/03/2013
Από τον Θεοδόση Τάσιο


  1. Δυστυχώς, δεν είναι εύκολο να είναι κανείς ευχάριστος - εγώ τουλάχιστον. Πρώτον διότι δεν διαθέτω βεβαιότητες: Παραείναι μεγάλο το πλήθος και η έκταση των απαιτούμενων δεδομένων για να μπορούμε να μιλούμε τάχα περί της Αληθείας. Δεύτερον διότι νομίζω ότι το πρόβλημα «Κύπρος» δεν προκλήθηκε από μία μόνον αιτία (ούτε από  σημερινές μόνο αφορμές).  Αρά δεν έχω την πολυτέλεια να βρίζω έναν κακούργο και να ξεθυμαίνω ως ηρωικός και ανεύθυνος αγανακτισμένος. Ωστόσο, έχομε καθήκον να αποπειρόμαστε να εντοπίζομε τα πιθανότερα απ' τα αίτια της σοβούσας τραγωδίας - έστω και με τις όποιες αμφιβολίες. Μ' αυτόν τον τρόπο, ίσως να είμαστε σε θέση να υποπτευθούμε και ορισμένους φαρισαίους: Παράγοντες δηλαδή οι οποίοι, παρ' όλον ότι πιθανότατα έχουν συμβάλει στο κακό, έχουν το θράσος να κατηγορούν «άλλους» εις τούτο.

2. Λοιπόν, για ν' αρχίσομε από κάπου, κατά τις πατριωτικές εκρήξεις των τελευταίων ημερών, δεν ακούσθηκε πολύ το άσμα της «μάνας που πνίγει το παιδί της», παρ' όλο που ως γνωστόν ο πατριωτισμός των Κυπρίων τούς είχε εκθέσει δυσανάλογα στην αγορά ελληνικών ομολόγων - κεκαρμένων τώρα τόσο βαθειά, ώστε οι Κύπριοι καταθέτες να έχουν ήδη συμβάλει στη σωτηρία της Ελλάδος - δηλαδή, μ' άλλα λόγια, να βουλιάζουν τώρα αυτοί χωρίς εμείς να μολογάμε φωναχτά το κρίμα μας. Φαρισαϊσμός πρώτος, ελλαδικός και καραμπινάτος.

3. Μοίρα των μικρών και απομονωμένων Οικονομιών είναι η αναζήτηση καινοτομικών (άρα ενδεχομένως και επικίνδυνων) δραστηριοτήτων. Μια απ' αυτές είναι κι ο υπερτροφικός τραπεζικός τομέας. Έτσι, ορισμένες νήσοι στη θάλασσα (όπως η αρχαία Ρόδος ή η σύγχρονη Μάλτα), είτε ορισμένες βουνίσιες νήσοι (όπως λ.χ. η Ελβετία) στήριξαν μέγα μέρος της Οικονομίας-τους στην προσφορά καταφυγίου μυστικών καταθέσεων. Μπίζινα προσοδοφόρος τα μάλα. Η οποία, καθώς βρίσκεται στα εύπλαστα όρια της διεθνούς νομιμότητας, συνοδεύεται κι από κάποιαν ετοιμότητα δια πάσαν στραβοτιμονιάν: Όταν διαχειρίζεσαι καταθέσεις πέντε φορές περισσότερες απ' το ακαθάριστο εθνικό προϊόν σου, όπως στην Κύπρο, θα 'ρθει μέρα όπου μες στην ανθοδέσμη θα 'βρεις και κανα φιδάκι - ιδέστε τί τραβάει κατά καιρούς κι η κοτζάμ Ελβετία.

Εδώ λοιπόν ίσως βρισκόμαστε μπροστά σε μια κυπριακή «αθωότητα: Εδώ και χρόνια, μάλλον τους περίμεναν στη γωνία οι ευρωπαίοι ανταγωνιστές - ίσως δε και το επίσημο ρωσικό Κράτος. Άραγε, τί μακρόπνοη θωράκιση διέθετε η Κύπρος αντίστοιχα;

Μπορεί όμως εδώ να διακρίνει κανείς κι έναν ευρωπαϊκό φαρισαϊσμό: Αντί να πούνε το πράμα με τ' όνομά-του τόσα χρόνια, τώρα βρήκανε την ευκαιρία να υπονομεύσουν το κυπριακό τραπεζικό σύστημα με το αντικαπιταλιστικό κούρεμα των καταθέσεων «για να σώσουμε την Κύπρο...».

4. Ποιός τους έδωσε όμως τη χρυσή ευκαιρία στο πιάτο; Αν έχω καταλάβει καλά, η αφορμή δόθηκε εξαιτίας των ελλαδίτικων φερσιμάτων του κυπριακού λαού: Το κοινωνικό κουβαρδαλίκι των αδελφών-μας, λέγεται πως ήταν ανάλογο με το δικό μας, σε όρους θαλασσοδανείων για παροχές και αυξήσεις μισθών πέραν των ικανοτήτων της Χώρας. Το σημερινό-τους χρέος είναι περίπου ίσο με το 110% του ΑΕΠ. Πόσο τα λογάριαζαν τα παιδιά-τους άραγε; Τώρα που δεν μπορούσαν να πληρώσουν - φάνηκε κι άλλος φαρισαϊσμός... Και πέσαν στην αγκαθωτή αγκάλη των Ευρωπαίων, οι οποίοι πιθανολογήσαμε πως τους την είχαν από χρόνια στημένη. Και τότε ακούσθηκε η κραυγή της αθωότητας των αδελφών μας «καλέ, κοιτάξτε τί μας κάνουν...».

5. Κι οι δήθεν-εταίροι Ευρωπαίοι; Μα, Φαρισαίοι - και αυτοί! Πρώτον διότι το μίσος για τις καταθέσεις των Ρώσων στην Κύπρο (κι ο φθόνος για τις υψηλές αποδόσεις των εν Κύπρω καταθέσεων) δεν φαίνεται να είχαν εκδηλωθεί λ.χ. κατά την είσοδο της Κύπρου στην νομισματική ένωση - τί τα φυλάγανε; Και, φαρισαϊσμός δεύτερος και αυτοκτονικός, είναι η αδιαφορία για την παγκόσμια κεφαλαιοκρατική κατακραυγή «μην κλονίζετε τα άγια των αγίων - την εμπιστοσύνη των καταθετών στην ασφάλεια των κεφαλαίων τους». Κακιώσανε λοιπόν οι Βόρειοι και δεν ξέρουν τί κάνουνε; Ήδη σήμερα (22 Μαρτίου) ένας στους δύο Γερμανούς «ανησυχεί για τις καταθέσεις του»! Άραγε, με τα πεισματάκια χτίζεται το μέλλον της Ευρώπης;

6. Κι η δόλια η Κύπρος; Οι Πολιτικοί-της (στην κοσμάρα τους), δεν είχαν άραγε πάρει είδηση, προ 2-ετίας έστω: ούτε για το τερατούργημα του δημοσίου χρέους-των, ούτε για την μπαρουταποθήκη του υπερτροφικού τραπεζικού συστήματος; Και τί επίγνωση είχαν όταν πήγαν απροετοίμαστοι στις Βρυξέλλες - και ποίαν γνώση συνεπειών διέθεταν όταν την ωραία εκείνη νύχτα στη Βουλή θριαμβολογούσαν για την «λεβεντιάν» των - χωρίς να ξέρουν ούτε της Ρωσίας τη δίβουλη αδιαφορία (άλλοι Φαρισαίοι αυτοί), ούτε την αργεντίνικη δυστυχία μετά την άτακτη χρεωκοπία, ενός λαού τόσο πολιτισμένου όσον ο κυπριακός.

Τώρα που αναζητείται το μη-χείρον (εκεί ασκείται η φιλολαϊκή πολιτική - όχι στις ζητωκραυγές), τώρα ξέρομε ότι ούτως ή άλλως το αύριο θα είναι τελείως διαφορετικό απ' το χθες. Ωστόσο, ο κυπριακός λαός έχει ένα εξελικτικό πλεονέκτημα έναντι του ελλαδικού: Είναι πιο μορφωμένος, είναι πιο εργατικός και πιο καινοτόμος - και θα βγει πολύ ταχύτερα απ' την Κρίση.

(Είδατε τί σας έλεγα; Με τόσες «αθωότητες» και τόσους πολλαπλούς φαρισαϊσμούς πού να βγάλεις άκρη...)