Του Γ.ΔΕΛΑΣΤΙΚ*
Διαφέρει
ουσιωδώς από πολιτική σκοπιά η νέα κυβέρνηση Σαμαρά-Βενιζέλου από την
προηγούμενη που είχαν συγκροτήσει η ΝΔ, το ΠΑΣΟΚ και η ΔΗΜΑΡ. Δεν
αναφερόμαστε απλώς στο γεγονός ότι η νέα δικομματική κυβέρνηση είναι πολύ ασταθέστερη ακόμη
και από πλευράς κοινοβουλευτικής ισχύος αφού έχει οριακή πλειοψηφία -
μόλις 153 δικούς της βουλευτές έναντι 179 βουλευτών που είχε η
προηγούμενη μόλις ξεκίνησε. Είναι αυτονόητο ότι ο Αντώνης Σαμαράς
αποδυναμώθηκε θεαματικά μετά την αποχώρηση της ΔΗΜΑΡ. Αλλο όμως είναι το
σοβαρότερο ζήτημα κατά τη γνώμη μας.
Η συγκυβέρνηση της ΝΔ με το ΠΑΣΟΚ επισφραγίζει το οριστικό τέλος του κάποτε κραταιού αυτού κόμματος ως αυτόνομου πόλου εξουσίας -
και υπογραμμίζουμε τη λέξη «αυτόνομου». Η υπουργοποίηση του Ευάγγελου
Βενιζέλου υπό τον πρωθυπουργό Αντώνη Σαμαρά βεβαίως και παρατείνει
προσωρινά τον πολιτικό βίο του αρχηγού του ΠΑΣΟΚ, όπως και κάποιων
στελεχών του ίδιου κόμματος.
Στα μάτια του κόσμου όμως μετατρέπει όντως το ΠΑΣΟΚ σε απλή «συνιστώσα» της ΝΔ -
και μάλιστα όχι και τόσο συμπαθή είτε στους ψηφοφόρους της Δεξιάς είτε
στους εναπομείναντες ψηφοφόρους του κόμματος που ίδρυσε ο Ανδρέας
Παπανδρέου και τώρα πνέει τα λοίσθια. Ενα ΠΑΣΟΚ όμως που είναι απλώς
«τσόντα» της ΝΔ δεν λύνει κανένα ουσιαστικό πρόβλημα για το σύστημα και
το κατεστημένο, αφού έτσι μένει χωρίς δεύτερο κόμμα πέραν εκείνου της
Δεξιάς. Το ζητούμενο μέχρι εντελώς πρόσφατα ήταν η συνένωση, η
συγχώνευση του ΠΑΣΟΚ με τη ΔΗΜΑΡ προκειμένου να δημιουργηθεί ένας
κεντροαριστερός πόλος που να υπερασπίζεται τα συμφέροντα του συστήματος.
Στόχος
δεν ήταν να παραμείνει αυτοτελής αυτός ο νέος κομματικός φορέας που θα
προερχόταν από την ενοποίηση του ΠΑΣΟΚ με τη ΔΗΜΑΡ, αλλά να συνεργαστεί
αμέσως με τον ΣΥΡΙΖΑ σε όλα τα επίπεδα. Μέσω της συνεργασίας αυτής να
επιδιώξει κατ' αρχάς να εγκλωβίσει τον ΣΥΡΙΖΑ απολύτως εντός του
συστήματος και στη συνέχεια να βοηθήσει στη μετάλλαξη και πλήρη
ενσωμάτωσή του ώστε αυτή η νέα Κεντροαριστερά που θα προέκυπτε να ήταν
το νέο κεντροαριστερό κόμμα του κατεστημένου.
Αυτή η προσπάθεια εξαφανίστηκε από το πολιτικό προσκήνιο μετά την προσχώρηση του ΠΑΣΟΚ στην κυβέρνηση υπό
τον Σαμαρά. Αντικειμενικά μειώθηκαν έτσι οι δυνατότητες του συστήματος
να ενσωματώσει ταχύτερα τον ΣΥΡΙΖΑ μέσω του εκβιασμού εξελίξεων. Αλλο,
βέβαια, αν τμήμα της ηγεσίας του κόμματος της αξιωματικής αντιπολίτευσης
θελήσει αυτοτελώς και αυτοβούλως να παίξει τέτοιο ρόλο - κάτι που
κανένας δεν μπορεί να αποκλείσει εκ των προτέρων ως πιθανότητα. Σήμερα
όμως που μιλάμε ο ΣΥΡΙΖΑ δεν είναι κόμμα του συστήματος. Δεν είναι
κόμμα που η άρχουσα τάξη της χώρας μας προωθεί στην εξουσία για να
εξυπηρετήσει τα συμφέροντά της. Το τι θα γίνει στο μέλλον, θα το δούμε.
Η εξάλειψη όμως του ΠΑΣΟΚ ως εναλλακτικού κόμματος εξουσίας έχει δύο τουλάχιστον σοβαρές συνέπειες. Πρώτον, το κατεστημένο πρέπει πάση θυσία να βγάλει πρώτο κόμμα τη ΝΔ με την ΠΑΣΟΚική «συνιστώσα» της. Δεύτερον, πρέπει να εντείνει τις προσπάθειες να ενσωματώσει τον ΣΥΡΙΖΑ όσο το δυνατόν γρηγορότερα. Οι
παράγοντες που καθορίζουν τις πολιτικές εξελίξεις γνωρίζουν πολύ καλά
πόσο ζοφερό είναι το άμεσο μέλλον της Ελλάδας. Ξέρουν ότι ανά πάσα
στιγμή μπορεί να εκδηλωθεί κοινωνική έκρηξη ακόμη και από απρόβλεπτη
αφορμή. Η απροσδόκητη κινητοποίηση εκατοντάδων χιλιάδων Ελλήνων σε όλη
την επικράτεια εξαιτίας της απόφασης του πρωθυπουργού να κλείσει την ΕΡΤ
τους το υπενθύμισε με έντονο τρόπο. Δεν θα ήθελαν λοιπόν κατά
κανένα τρόπο να λάβουν χώρα λαϊκές κινητοποιήσεις που ενδεχομένως να
οδηγήσουν σε κατάρρευση την κυβέρνηση Σαμαρά-Βενιζέλου, με τον ΣΥΡΙΖΑ να μη έχει ακόμη μεταλλαχθεί σε αξιόπιστο εκφραστή και υπερασπιστή των συμφερόντων τους.
Ο χρόνος πιέζει, επομένως, και πρέπει να δράσουν αποφασιστικά και συντονισμένα. Για την ώρα,
η απόφαση του Αντώνη Σαμαρά να κλείσει την ΕΡΤ ενίσχυσε τους βουλευτές
και τα στελέχη της ΔΗΜΑΡ που τάσσονται υπέρ της συνεργασίας με τον
ΣΥΡΙΖΑ και υποχρέωσε τον Φώτη Κουβέλη να ηγηθεί ο ίδιος της
αποστασιοποίησης από την κυβέρνηση. Πέρα από τους αβάσιμους ισχυρισμούς
περί δήθεν αποτελεσματικότερης κυβέρνησης, η αλήθεια είναι ότι ο πρωθυπουργός τα έκανε κυριολεκτικά ρόιδο! Τα
θαλάσσωσε και έφερε την κυβέρνησή του στο χείλος του γκρεμού, ένα μόλις
βήμα πριν από την κοινοβουλευτική κατάρρευση! Ο σχηματισμός της
δικομματικής κυβέρνησης με το ΠΑΣΟΚ τον διέσωσε μεν προσωρινά, αλλά τον
αποδυνάμωσε δραστικά. Οι επαΐοντες γνωρίζουν πλέον ότι
βρισκόμαστε σε παραμονές σοβαρών πολιτικών εξελίξεων παρά τα φληναφήματα
περί... «κυβέρνησης με προοπτική τετραετίας».
*Δημοσιεύθηκε στο «ΕΘΝΟΣ» την Τετάρτη 26 Ιουνίου 2013
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου