ΙΝ ΜΕΜΟΡΙΑΜ
Τα διδυμάκια
Λένε πως τα δίδυμα είναι μια ψυχή σε δυο σώματα.
Από παιδιά μοιράζονταν το ψωμί, το γέλιο, τη σιωπή.
Ο ένας ήξερε τον άλλο πριν καν μιλήσουν•
μια ματιά αρκούσε για να καταλάβουν τα πάντα.
Όσο μεγάλωναν, έμεναν αχώριστοι —
σαν δυο ποτάμια που κυλούν πλάι πλάι προς τη θάλασσα.
Αν πονούσε ο ένας, δάκρυζε κι ο άλλος.
Αν γελούσε, άνοιγε ο ουρανός.
Μα ήρθε η ώρα του γάμου.
Κι εκεί που άπλωσαν τα χέρια να χτίσουν ο καθένας τη δική του ζωή,
ο δεσμός τους άρχισε να χαλαρώνει σαν σχοινί παλιό.
Για τον ένα η κακιά γυναίκα, το σπίτι,— όλα όσα φέρνει η μοίρα —
η αλλοτρίωση, ο ναρκισσισμός
πήραν τη θέση που άλλοτε είχε ο δίδυμος αδελφός του.
Κι ο άλλος έμεινε πίσω με την οικογένεια του να απορεί,
γιατί όλα αυτά
και να φυλάει τις αναμνήσεις
από τις καλές μέρες τους
σαν παλιές πολύτιμες φωτογραφίες,
και να περιμένει κάτι που δεν έρχεται,
ένα βλέμμα,
μια συγνώμη
μια έμπρακτη μετάνοια
για όσες ζημιές χρόνια τώρα του προκάλεσε
ο δίδυμος και η τρομερή συμβία του.
Έτσι συμβαίνει συχνά•
ο γάμος δεν χωρίζει μονάχα δυο ζωές που ενώνονται,
μα και δυο ψυχές που ήταν κάποτε μία.
ΚΓ
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου