ΘΑΡΡΑΛΕΑ
Του Μάκη Κουρη
Αποχαιρέτα την Αλεξάνδρεια...
...που χάνεται... Διά χειρός Γιώργου Παπανδρέου...
Χάνονται κατακτήσεις...
Μια ζωή ποτισμένη με ιδρώτα...
Επιστροφή στο χθες...
Επαναπαυτήκαμε στις δάφνες.
Μας πλάνεψε η καλοπέραση, η σύγχρονη Κίρκη.
Πανάκριβο το αντάλλαγμα.
Παραδώσαμε τον αγώνα. Κάτσαμε στον καναπέ... Και τώρα ξανά από την αρχή...
Έχουμε ευθύνες. Γιατί ξεφύγαμε από το μέτρο. Ξεπεράσαμε τα όρια μας. To πάρτι όμως δεν το οργανώσαμε εμείς. Αυτοί που κυβέρνησαν όλα αυτά τα μεταπολιτευτικά χρόνια το έστησαν. Μας κάλεσαν κι εμάς... Κάποια κοκαλάκια από τον μόσχο τον σιτευτό άφησαν στο πιάτο μας…
Τώρα τα ζητάνε όλα πίσω. Πολλαπλάσια. Με ληστρικό τόκο. Λες και ήμασταν συμμέτοχοι. Με το ίδιο ποσοστό στο μοίρασμα...
Μας κόβουν το οξυγόνο. Καρφάκι δεν τους καίγεται, αν σταματήσει να αναπνέεις...
Μήπως έχουν τίποτα να χάσουν;
Ξεχνούν κάτι βασικό. 'Οτι ο τελευταίος πληρώνει τον λογαριασμό... Πολύ περισσότερο όταν είναι αυτός που τράβηξε το σχοινί της γκιλοτίνας... Που δεν θα... ενεργοποιείτο, αν από τον Οκτώβρη είχαμε δανεισθεί... Και δεν θα ήταν σήμερα τόσο βαρύς ο φόρος του αίματος... θα μας στραγγίξουν μέχρι και την τελευταία σταγόνα.. Στα πέντε (και βάλε...) χρόνια που θα κάτσουν στον λαιμό μας τα νέα αφεντικά, στα οποία παρέδωσε η... σοσιαλιστική μας κυβέρνηση. Κι αυτό θα καταγράψει η Ιστορία, Γιώργο. Ο μόνος από τους Παπανδρέου με μελανή, κατάμαυρη σελίδα.. Αλλά αυτό λίγο ενδιαφέρει τον λαό. Εσάς πρέπει να ανησυχεί...
Ο κόσμος σας εμπιστεύτηκε, σας πίστεψε. Όμως εσείς άλλα υποσχεθήκατε, γι' αυτά υπογράψατε συμβόλαιο, και άλλα κάνετε...
Αποχαιρέτα την, την Αλεξάνδρεια Γιώργο...
Όμως ο ελληνικός λαός είναι εδώ... Σταυρωμένος... Πελαγωμένος... Πάνω σε μια βόμβα που κάθε στιγμή μπορεί να εκραγεί. Και να τα τινάξει όλα στον αέρα. Και την πατρίδα μαζί...
Για άλλη μια φορά μόνος του στο κακοτράχαλο μονοπάτι...
Είναι η μοίρα μας. Μοίρα μας και να βρίσκουμε τον δρόμο.
Άλλη επιλογή δεν έχουμε...
Η ΧΩΡΑ ΒΥΘΙΖΕΤΑΙ ΣΤΟ ΧΑΟΣ, Ο ΛΑΟΣ ΑΝΕΒΑΙΝΕΙ ΓΟΛΓΟΘΑ ΤΕΤΕΛΕΣΤΑΙ...
Φόβοι για κοινωνική εξέγερση που θα παρασύρει τα πάντα
Τούτη η Πρωτομαγιά, του 2010, μοιάζει να είναι η πιο μαύρη της μεταπολίτευσης. Και η πιο σημαδιακή, αφού είναι πολύ πιθανό να αποτελέσει αφετηρία δραματικών και ανεξέλεγκτων εξελίξεων, τέτοιων που να οδηγήσουν σε κατεδάφιση του πολιτικού σκηνικού που παγιώθηκε στα χρόνια της μεταπολίτευσης και έχει χαρακτηριστεί «κύκλος της μεταπολίτευσης».
Σίγουρα πάντως είναι η Πρωτομαγιά της κατεδάφισης ενός ολόκληρου κύκλου εργασιακών και κοινωνικών δικαιωμάτων, που κατακτήθηκαν με αγώνες. Ίσως να μην αξιοποιήθηκαν πάντοτε σωστά. Αλλά από το σημείο αυτό μέχρι του σημείου να μπαίνει ένας λαός στον γύψο του ΔΝΤ και των υποπροϊόντων του προκειμένου να «τιμωρηθεί» υπάρχει απόσταση μεγάλη!
ΕΦΗΜΕΡΙΔΑ "ΤΟ ΠΑΡΟΝ"
2.5.2010
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου