Έκθεση από μαθητὴ του δημοτικού μὲ θέμα:
«Τι να ζητήσω απὸ τὸν Θεό».
«Θεέ μου, απόψε σου ζητάω κάτι που το θέλω πάρα πολύ. Θέλω να με κάνεις τηλεόραση! Θέλω να πάρω τη θέση της τηλεόρασης που είναι στο σπίτι μου. Να έχω το δικό μου χώρο. Να έχω την οικογένειά μου γύρω απὸ εμένα. Να με παίρνουν στα σοβαρὰ όταν μιλάω. Θέλω να είμαι τὸ κέντρο της προσοχής και να με ακούνε οι άλλοι χωρίς διακοπὲς ἢ ερωτήσεις. Θέλω να έχω την ίδια φροντίδα που έχει ἡ τηλεόραση όταν δὲν λειτουργεί. Όταν είμαι τηλεόραση, θάχω την παρέα του πατέρα μου όταν έρχεται σπίτι απὸ τη δουλειά, ακόμα κι αν είναι κουρασμένος. Και θέλω τη μαμά μου να με θέλει όταν είναι λυπημένη και στενοχωρημένη, αντί να με αγνοεί… Θέλω τ΄ αδέλφια μου να μαλώνουν για το ποιὸς θα περνάει ώρες μαζί μου. Θέλω να νοιώθω ότι η οικογένειά μου αφήνει τα πάντα στην άκρη, πότε – πότε, μόνο για να περάσει λίγο χρόνο με μένα. Και το τελευταίο, κάνε με έτσι ώστε να τους κάνω όλους ευτυχισμένους και χαρούμενους.
Θεέ μου, δε ζητάω πολλά. Θέλω μόνο να γίνω σαν μια τηλεόραση!»
Τη δασκάλα που την διάβασε (καθώς βαθμολογούσε) την έκανε να κλάψει.
Ο σύζυγός της που μόλις είχε μπει στο σπίτι, τη ρώτησε: «τι συμβαίνει;» Αυτὴ απάντησε: «Διάβασε αυτὴ την έκθεση, την έχει γράψει ένας μαθητής μου». Ο σύζυγος είπε: «Το καημένο το παιδί. Τι αδιάφοροι γονείς είναι αυτοί!» Τότε αυτὴ τον κοίταξε και είπε: «Αυτὴ η έκθεση είναι του γιού μας!..»
Ευχαριστώ Τατιάνα
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου