ΣΧΕΔΙΟ ΑΝΑΝ ΚΑΙ ΜΝΗΜΟΝΙΟ

Συσχετισμοί:

Σχέδιο Ανάν και Μνημόνιο

Σε μια περίοδο παγκόσμιων ανταλλαγών σε όλους τους τομείς της πνευματικής και καλλιτεχνικής δημιουργικότητας -δοκίμιο, μυθιστόρημα, ποίηση, εικαστικές τέχνες- ΤΑ ΠΕΡΙΘΩΡΙΑ ΑΚΡΑΙΦΝΟΥΣ ΠΡΩΤΟΤΥΠΙΑΣ ΕΧΟΥΝ ΣΤΕΝΕΨΕΙ ΑΣΦΥΚΤΙΚΑ. Όλοι, ακόμα και οι πιο τα­λαντούχοι, δανείζονται ιδέες, σκάψεις, πολυσήμαντες λέξεις, υφολογικές ιδιαιτερότητα και τεχνοτροπίες και τις ενσωματώνουν, έντεχνα παραλλαγμένες, στο είδος της δικής τους παραγωγικής δραστηριότητας. Για να το πω κυνικά: Σχεδόν όλοι, άλλος λιγότερο και άλλος περισσό­τερο, ΑΝΤΙΓΡΑΦΟΥΜΕ.

0 Στάθης Σταυρόπουλος, με τη δοκιμιογραφική μορφή που διατυπώνει τα διανοήματα του -και αυτό πότε σε συ­νάρτηση και πότε ανεξάρτητα από τα εξαίσια σκίτσα του- συσχέτισε στον «ναυτίλο» της Τρίτης 13 Ιουλίου που δη­μοσιεύτηκε στην «Ελευθεροτυπία» το Μνημόνιο με το Σχέδιο Ανάν. Προέβη δηλαδή σε έναν ΠΡΩΤΟΤΥΠΟ συ­σχετισμό -ή μήπως δεν ήταν εντελώς πρωτότυπος και το αγνοώ;- που με αφήνει άφωνο. Πάντως, όπως και να έχει το πράγμα, συνιστώ ένθερμα να αναζητηθεί στον διαδικτυακό του τόπο αυτός ο «ναυτίλος» του και να διαβαστεί με τη δέουσα προσοχή.

Με έναυσμα αυτό το εκπληκτικό κείμενο θα πω κι εγώ τα δικά μου, θυμίζοντας πασίγνωστα πράγματα τα οποία έ­χουν καλύψει με ναφθαλίνη -με αδιαπέραστη πίσσα είναι το ακριβέστερο- τα διαπλεκόμενα ΜΜΕ και οι πάσης φύ­σεως δούλοι των υπονομευόντων την πατρίδα μας συμ­φερόντων.

Υπέρ του επαίσχυντου Σχεδίου Ανάν είχαν τα­χθεί αναφανδόν το Μητσοτακαίικο, ο Παπανδρέου ο τρί­τος (ως υπουργός Εξωτερικών τότε, ο οποίος μάλιστα ΕΙΧΕ ΣΠΕΥΣΕΙ ΝΑ ΤΟ ΔΗΛΩΣΕΙ ΠΡΙΝ ΑΠΟ ΤΟ ΔΙΑΓΓΕΛΜΑ ΤΟΥ ΑΕΙΜΝΗΣΤΟΥ ΤΑΣΣΟΥ ΠΑΠΑΔΟΠΟΥΛΟΥ (!) και ο σημερινός, άσχετος με το ποδόσφαιρο, πρόεδρος του Παναθη­ναϊκού Νίκος Κωνσταντόπουλος, λόγω προδήλως του αδελφού, υποτίθεται, κόμματος του αρχιφιλόδοξου και αμφίβολης φιλοπατρίας Χριστόφια. (0 Κώστας Καραμανλής, ύστερα από τέσσερα τηλεφωνήματα του Μπους, είχε πει δημοσίως ότι «υπό προϋποθέσεις το Σχέδιο Ανάν θα μπορούσε να έχει και ορισμένα θετικά σημεία». Ήταν σαν να προέτρεπε ευθέως τους Ελληνοκυπρίους να το κατα­ψηφίσουν και το καταψήφισαν πανηγυρικά.).

Ιδού αποσπασματικά πώς αρχίζει τις επισημάνσεις του ο Στάθης Σταυρόπουλος: «Το Μνημόνιο είναι για την Ελλά­δα ό,τι προσπάθησε να γίνει το Σχέδιο Ανάν για την Κύ­προ». «Τα δύο εξαμβλώματα τα υποστήριξαν περίπου οι ίδιες δυνάμει». «Αν το Σχέδιο Ανάν επιβαλλόταν, η Κύπρος θα είχε μεταλλαχθεί σε ένα μόρφωμα απισχνασμένου κράτους, μειωμένης κυριαρχίας και περιορισμένης ανεξαρτησίας. Σε ένα προτεκτοράτο νέου τύπου». Προτεκτοράτο «χωρίς ιστορικό προηγούμενο». Η αποτυχία στην Κύπρο των «παγκόσμιων Επικυρίαρχων» οφείλεται «στο “ένστικτο" του λαού και στην πολιτική ανάγκη του για αυτεξούσιον και θεσμισμένο συνανήκειν».

Οι «παγκόσμιοι Επικυρίαρχοι» έσπασαν τα μούτρα τους στην Κύπρο, αλλά διδάχτηκαν απ' το λάθος τους. Απέφυ­γαν δηλαδή «τις κακοτοπιές, όπως τα δημοψηφίσματα». Προέκριναν να μπάσουν τον «δούρειο ίππο» τους στη φι­λόξενη γι' αυτούς... σοσιαλιστική Ελλάδα -εκμεταλλεύτη­καν «τη σοσιαλιστική δορά», γράφει ο Στάθης- η οποία δεν δίστασε να παρακάμψει το Σύνταγμα της, να υποτάξει το Κοινοβούλιο της με ψεύδη και εκβιασμούς και να πετύ­χει «το έως τώρα ακατόρθωτο. Να θέσει τη χώρα υπό νεοαποικιακό καθεστώς».

«Σήμερα η Ελλάδα ΕΙΝΑΙ ΕΝΑ ΚΡΑΤΟΣ ΕΝΤΟΛΗΣ ΑΛ­ΛΩΝ ΔΥΝΑΜΕΩΝ». Κράτος υποχείριο των δανειστών του, αφού «δεν μπορεί να συνάψει δάνειο με καμιά άλλη χώ­ρα». Και ειδικά με τη Ρωσία και την Κίνα! «Ρητώς αποκλεί­ονται στο Μνημόνιο η Ρωσία και η Κίνα»!

Στο σημείο αυτό θέλω να θυμίσω τα ακόλουθα: Κάποια ημέρα της προ Μνημονίου κυβέρνησης Παπανδρέου του τρίτου, ο θρασύτατος και... πολυμήχανος Παπακωνσταντίνου άφησε να εννοηθεί σαφέστατα ότι θα μπορούσαμε να δανειστούμε από την Κίνα με πολύ χαμηλό επιτόκιο. Κάθε καλόπιστος παρατηρητής -και πρώτος εγώ ο αφελέστατος- θα σκέ­φτηκε σίγουρα: «Βρε ηλίθιε, τσέπωσε πρώτα το φθηνό χρήμα για τη χώρα και μετά το διατυμπανίζει». Πού να φανταστεί κανείς ότι ο αχρείος αυτος άνθρωπος έκανε επίτηδες αυτό το λάθος ΓΙΑ ΝΑ ΚΑΨΕΙ ΤΗΝ ΚΙΝΑ ΑΠΟ ΠΙΘΑΝΗ ΔΑΝΕΙΣΤΡΙΑ ΤΗΣ ΧΩΡΑΣ ΜΑΣ και να διατείνεται ύ­στερα από λίγο, όπως και το... αθώο του εγκλήματος αφε­ντικό του, ότι το Μνημόνιο και η «τρόικα» ήταν δήθεν μονόδρομος!

Με το δυσβάστακτο Μνημόνιο στην πλάτη «οι δανειστεί μας μπορούν να πουλήσουν τα δικαιώματα των δανείων τους σε όποιον επιθυμούν κι όποτε θέλουν. Η Ελλάδα έχει αμετακλήτως και άνευ όρων παραιτηθεί από κάθε ασυλία που έχει ή πρόκειται να αποκτήσει, όσον αφορά την πε­ριουσία της».

Και ακολουθεί η παράγραφος-καταπέλτης -Η ΠΕΜΠΤΟΥΣΙΑ του «ναυτίλου» της Τρίτης 13 Ιουλίου (Τρίτη και δεκατρείς ως γρουσούζικες αρνήσεις κάνουν μια ελ­πιδοφόρα κατάφαση)- που έχει ως εξής: «Αυτά και άλλα που περιέχονται στο Μνημόνιο, σε άλλες εποχές, θα συνιστούσαν για όσους το υπερψήφισαν ΠΡΑΞΗ ΕΣΧΑΤΗΣ ΠΡΟΔΟΣΙΑΣ. Στην εποχή μας, όπου οι οχληρές κυριολεξί­ες αποφεύγονται και οι περισσότεροι ομιλούν με ευφημισμούς, μπορεί κάτι τέτοιο να μη λέγεται, ΑΛΛΑ ΕΧΕΙ ΓΙ­ΝΕΙ. ΚΑΙ ΑΥΤΟΙ ΠΟΥ ΥΠΕΡΨΗΦΙΣΑΝ ΤΟ ΜΝΗΜΟΝΙΟ ΤΟ ΓΝΩΡΙΖΟΥΝ».

Σε λίγο -είμαι σίγουρος- δεν θα ψάχνουμε με το φανά­ρι τους Στάθηδες. Γι' αυτό και καταλήγω με τα δικά του λόγια: «Το Μνημόνιο δεν ήταν “μονόδρομος" για την Ελ­λάδα. Και το επόμενο ΣΤΑΥΡΟΔΡΟΜΙ που θα φθάσει η χώρα (όπως και άλλες ευρωπαϊκές) δεν φαίνεται πολύ μακριά...».

ΥΓ.: Τι είναι και σε τι αποσκοπεί το «Φόρουμ για την Ελλά­δα», τη σύσταση του οποίου ανακοίνωσε η κ. Μπακογιάννη; Είναι μια τρύπα στο νερό και αποσκοπεί στη με δεκα­νίκια συντήρηση ενός επικοινωνιακού θορύβου γύρω α­πό τον εαυτούλη της. Η εκλεκτή των media και των ισχυ­ρών του πλούτου αναμασάει χιλιοειπωμένες αντιδραστικές ιδέες και εμφανίζεται η πιο αυθεντική Θιασώτης του ε­γκληματικού για την πατρίδα μας Μνημονίου που θα μας... σώσει, όπως διατείνεται σφιχταγκαλιασμένη με τους λακέδες του Παπανδρέου του Γ , από τη χρεοκοπία. Αν το «Φόρουμ» αποτελεί πρόπλασμα για τη δημιουργία προσωποπαγούς κόμματος, να το χαίρεται! Με σάπια υλικά, αφθαρτοφθαρμένους «μαθητές» και υπεραιωνόβιες αντιλαϊκές ρητορείες, την περιμένει ένας αποϊδεολογικοποιημένος Γολγοθάς.

αντιπαραθέσεις

Του

ΚΩΣΤΑ ΝΙΚΟΛΑΟΥ

τ. βουλευτή, τ. ευρωβουλευτή

ΕΦΗΜΕΡΙΔΑ « ΠΑΡΟΝ» 18.7.2010

ΤΟ ΑΡΘΡΟ ΤΟΥ "ΝΑΥΤΙΛΟΥ"

Ναυτίλος

• πλασματικά χρόνια κι εκτοπλάσματα...

  «Πλασματικά χρόνια».
  
  Οι αιώνιες πασοκιές. Παίρνει η κυβέρνηση ένα απάνθρωπο (όποιο) μέτρο κι αμέσως αρχίζει να «εκπαιδεύει» τους πολίτες (που θεωρεί πελάτες της, όλους δηλαδή), πώς να το υπερφαλαγγίσουν και να το παρακάμψουν. Πάντα με πτωχοπροδρομισμούς και μαλαγανιές, με «κατά συνθήκην ψεύδη» (όμως κι αυτά ακόμα με το αζημίωτον· στάξε κι εξαγόρασε).
  
  Είναι δηλαδή σαν να σου παίρνουν ένα καρβέλι ψωμί και μετά να σου «επιτρέπουν» με δουλικότητες και ραγιαδιλίκια (αποτιμημένα πάντως εις χρυσίον) να πάρεις πίσω μια φετίτσα. Μια φετίτσα «βρώμικο ψωμί»...
  
  Τέτοιοι ήταν πάντα. Μια γλίτσα που όπου ακουμπούσε τον λαό τον μαγάριζε, τον διέφθειρε. Με μαϊμού συντάξεις, με πρασινοφρουρογαλάζιους συνδικαλιστές που «καθάριζαν για πάρτη σου» και με «μικρά δωράκια» προς πάντα ενδιαφερόμενο. Τώρα σου παίρνουν τη ζωή και σου γυρίζουν πίσω αντίδωρο μιαν ακόμα ρωμέικη κουτοπονηριά -τα «πλασματικά» χρόνια. Πλήρωσε, απ' το κεφάλι που σου κόψανε να σου γυρίσουν πίσω τ' αυτιά...
• 
  

• 

• Το Μνημόνιο είναι για την Ελλάδα ό,τι προσπάθησε να γίνει το Σχέδιο Ανάν για την Κύπρο.

  Το ότι και τα δύο εξαμβλώματα τα υποστήριξαν περίπου οι ίδιες δυνάμεις, ούτε τυχαίον είναι ούτε σύμπτωση.

  Αν το Σχέδιο Ανάν επιβαλλόταν, αν είχαν επικρατήσει οι δυνάμεις που το υποστήριζαν, η Κύπρος θα είχε μεταλλαχθεί σε ένα μόρφωμα απισχνασμένου κράτους, μειωμένης κυριαρχίας και περιορισμένης ανεξαρτησίας. Σε ένα προτεκτοράτο νέου τύπου.

  Με το Σχέδιο Ανάν παίχτηκε στην Κύπρο ένα στοίχημα ιδιαιτέρου ενδιαφέροντος για τους παγκόσμιους Επικυρίαρχους. Διότι, για πρώτη φορά, ετέθη σε δοκιμασία μια «λογική του σωλήνα», η δημιουργία δηλαδή ενός «νέου τύπου κράτους», χωρίς ιστορικό προηγούμενο. Ενός υβριδίου μέσα απ' το οποίο όλες οι ενδιαφερόμενες δυνάμεις, ΗΠΑ, Τουρκία, Ευρωπαϊκή Ενωση, Βρετανία και Ελλάδα, θα μπορούσαν να εκφράζονται οι ίδιες ισχυρότερα απ' όσον η ίδια η Κύπρος.

  Η προσπάθεια του ΟΗΕ μέσω του Σχεδίου Ανάν να δημιουργηθεί ένα πρόπλασμα μεταμοντερνικού «κράτους» (χρήσιμο για το μέλλον) που να διαθέτει απλώς χώρο και πληθυσμό (μάλιστα, ανοχύρωτα ακόμα κι αυτά στο άνωθεν μανιπουλάρισμα) σκόνταψε στο «ένστικτο» του λαού (στην πραγματικότητα στην πολιτική ανάγκη του λαού) για αυτεξούσιον και θεσμισμένο συνανήκειν.

  Το Μνημόνιο στην Ελλάδα έχει στην πραγματικότητα σκοντάψει στα ίδια. Ομως ο δούρειος ίππος που το έφερε μέσα στην πόλη υπήρξε πιο προσεκτικός (είχαν πάρει το μάθημά τους απ' την Κύπρο), απέφυγε τις κακοτοπιές όπως τα δημοψηφίσματα, εκμεταλλεύτηκε τη σοσιαλιστική δορά, παρέκαμψε το Σύνταγμα, υπέταξε το Κοινοβούλιο στα Καυδιανά Δίκρανα των εκβιασμών και πέτυχε το έως τώρα ακατόρθωτο. Να θέσει τη χώρα υπό νεοαποικιακό καθεστώς.

  Οχι ότι η Ελλάδα υπήρξε ποτέ, από γενέσεως του νεοελληνικού κράτους, μια χώρα με εδραία εθνική ανεξαρτησία και ασφαλή λαϊκή κυριαρχία -μάλιστα, συχνά το αντίθετο- αλλά για πρώτη φορά στην ιστορία της, εν καιρώ ειρήνης, βρίσκεται όχι υπό καθεστώς σχετικής υποτέλειας, αλλά σαφούς Κατοχής.

  Το Μνημόνιο πέτυχε στον Ελλαδικό χώρο, αυτόν που έως χθες διαχειριζόταν το Ελληνικό κράτος, ό,τι δεν πέτυχε το Σχέδιο Ανάν στην Κύπρο.

  Σήμερα η Ελλάδα είναι ένα κράτος υπό καθεστώς Εντολής άλλων Δυνάμεων. Κι όχι μόνον των δανειστών της. Το καθεστώς στο οποίο έχει περιέλθει η χώρα δεν διαθέτει πλέον Συνταγματική αυθεντία και υφίσταται τη διαρκή Επιτροπεία των δανειστών της.

  

• Η Ελλάδα δεν μπορεί να συνάψει δάνειο με καμιά άλλη χώρα (ρητώς στο Μνημόνιο αποκλείονται η Ρωσία και η Κίνα). Οι δανειστές μας μπορούν να πουλήσουν τα δικαιώματα των δανείων τους σε όποιον επιθυμούν κι όποτε θέλουν. Η Ελλάδα έχει αμετακλήτως κι άνευ όρων παραιτηθεί από κάθε ασυλία που έχει ή πρόκειται να αποκτήσει, όσον αφορά την περιουσία της.

  Το τρέχον δάνειο των 80 δισ. πρέπει να εξοφληθεί αμέσως με όλες του τις επιβαρύνσεις χωρίς η χώρα να μπορεί να δανεισθεί προς τούτο εκ νέου, όπως όλες οι άλλες χώρες.

  Αυτά και όλα τα άλλα που περιέχονται στο Μνημόνιο, σε άλλες εποχές, θα συνιστούσαν για όσους τα υπερψήφισαν πράξη εσχάτης προδοσίας. Στην εποχή μας, όπου οι οχληρές κυριολεξίες αποφεύγονται και οι περισσότεροι ομιλούν με ευφημισμούς, μπορεί κάτι τέτοιο να μη λέγεται, αλλά έχει γίνει.

  Και αυτοί που υπερψήφισαν το Μνημόνιο το γνωρίζουν.

  Μπορεί τώρα μερικοί απ' αυτούς να «διαμαρτύρονται» (με κραυγές ή ψιθύρους, οι Πασόκιοι), μπορεί να κάνουν κωλοτούμπες για να τα «γυρίσουν» οι πατριδοκάπηλοι του ΛΑΟΣ και μόνον η κυρία Μπακογιάννη να επιμένει, συνεπής στον ακροδεξιό νεοφιλελευθερισμό της, αλλά όλοι κατά βάθος γνωρίζουμε τι έχει συμβεί.

  Αν κάποια στιγμή οι Ελληνες, δηλαδή ο λαός, ανασυγκροτήσουν την τεμαχισμένη και υπόδουλη αυτήν τη στιγμή χώρα, αν τη βγάλουν απ' την απομόνωση και την περικύκλωση, υπάρχει η πιθανότης να ζητηθούν οι δέουσες εξηγήσεις από τους 159 τρέσες (Προσωπικώς το εύχομαι και θα αγωνισθώ για αυτό).

  Και για όσους έχουν «ξεχάσει» τη λέξη, «τρέσα» έλεγαν οι Λάκωνες τον δειλό που πέταγε την ασπίδα και την κοπάναγε προς τον «μονόδρομο» της φυγής.

  Το Μνημόνιο δεν ήταν «μονόδρομος» για την Ελλάδα.

  Και το επόμενο σταυροδρόμι που θα φθάσει η χώρα (όπως κι άλλες ευρωπαϊκές) δεν φαίνεται πολύ μακρυά...

  ΣΤΑΘΗΣ Σ. 13.VII.2010 stathis@enet.gr

ΠΗΓΗ:
http://www.enet.gr/?i=issue.el.home&date=13/07/2010&s=naytilos