Πολύς θόρυβος για το περιεχόμενο του Μνημονίου και γενικά για την εφαρμογή του Σχεδίου Στήριξης της ελληνικής οικονομίας από την «τρόικα». Ο πολιτικός κόσμος έχει διαιρεθεί. Άλλοι βλέπουν τα πλεονεκτήματα και άλλοι τα μειονεκτήματα. Φυσικό είναι η κυβέρνηση να βλέπει τη φωτεινή όψη αυτών των δύο συμφωνιών και η αντιπολίτευση να επισημαίνει τη σκοτεινή πλευρά τους. Η κυβέρνηση βλέπει τη διάσωση από τη χρεοκοπία, αλλά σε χρονικό ορίζοντα πολύ μικρό. Η αντιπολίτευση επιπόλαια και επιδερμικά επισημαίνει τα μειονεκτήματα. Όπως κάθε λύση, έτσι και αυτή που δόθηκε από την κυβέρνηση έχει τη φωτεινή αλλά και τη σκοτεινή όψη. Τη φωτεινή όψη την εξυμνεί η κυβέρνηση και τα μέσα μαζικής ενημέρωσης που επηρεάζει. Εμείς θα προσπαθήσουμε να παρουσιάσουμε τη «σκοτεινή όψη της Σελήνης» γιατί η μέχρι τώρα κριτική της αντιπολίτευσης, των αντιπολιτευομένων ΜΜΕ και ασφαλώς και η δική μας από τη στήλη μας αυτή, έχει περιοριστεί στον αντίκτυπο των μέτρων, που θα είναι η μείωση του εισοδήματος των εργαζομένων και η ανισοκατανομή των βαρών, κατά παράβαση της συνταγματικής επιταγής που ορίζει ότι οι πολίτες πρέπει να συμμετέχουν στα δημόσια βάρη ανάλογα με τις εισοδηματικές ικανότητές τους.
Ένα από τα σοβαρότερα μειονεκτήματα που παρουσιάζει το πακέτο των μέτρων που μας επέβαλε η «τρόικα» είναι το ταχύρυθμο ξεπούλημα τις Ελλάδος. Μέσα στα αμέσως προσεχή χρόνια θα έχουμε πλήρη αφελληνισμό των τραπεζών, των επιχειρήσεων, του μορφωμένου κομματιού του εργατικού δυναμικού, των τεχνοκρατών και όλων των κέντρων αποφάσεων που ρυθμίζουν την τάχα ελληνική πολιτική. Αυτή η εκποίηση όχι μόνον της περιουσίας του κράτους, αλλά και γενικότερα της πολιτικής εξουσίας, θα είναι το αποτέλεσμα μιας βαθιάς ύφεσης. Καθόλου δεν αποκλείεται ύστερα από τρία χρόνια να έχουμε πουληθεί στους ξένους αντί πινακίου φακής. Ήδη ό,τι είναι κερδοφόρο σ' αυτή τη χώρα πουλιέται. Τώρα άρχισε να πουλιέται, μετά τα «ασημικά», και η ελληνική γη. Εξήντα μικρά νησιά, ακατοίκητα ως επί το πλείστον, βγαίνουν στο σφυρί, για να μαζέψει η κυβέρνηση λίγα ευρουδάκια.
Θα καταντήσουμε στον οικονομικό τομέα να διαθέτουμε μια περιορισμένη αγορά χωρίς αγοραστές. Θα παρουσιάζουμε στα χαρτιά και στις κυβερνητικές ανακοινώσει ευημερία χωρίς ανάπτυξη και απασχόληση χωρίς ζήτηση αγαθών, θα έχουμε στρατιές εργαζομένων χωρίς μόνιμη εργασία. Επιχειρήσεις που θα αγωνίζονται για να μη βάλουν λουκέτο και ζαλισμένοι φορολογούμενοι που θα αγωνίζονται να γλιτώσουν από τα δόκανα των ΔΟΥ και του ΣΔΟΕ. Αν αυτή η εικόνα ικανοποιεί την ΕΕ και την ΕΚΤ και δίνει αφορμή για πανηγυρισμούς στην κυβέρνηση είναι τραγικό. Όπως τραγική είναι και η συμπεριφορά του πολιτικού κόσμου τα τελευταία 35 χρόνια.
Αυτά τα χρόνια που τη διακυβέρνηση της χώρας είχαν κατ' εναλλαγή η ΝΔ και το ΠΑΣΟΚ, όλα τα βασικά στελέχη των κομμάτων αυτών διαβεβαίωναν τον ελληνικό λαό ότι η χώρα κινείται ομαλά σε όλους τους τομείς χωρίς ουσιώδη προβλήματα και ότι μέσα στο πλαίσιο της Ευρωζώνης θα βρει τη λύση όλων των προβλημάτων της. Αντί γι' αυτά είδαμε να επεκτείνεται η διαφθορά και η διαπλοκή και οι πολιτικές δυνάμεις της χώρας μας να υποτάσσονται στην επιρροή και στη δύναμη της αχαλίνωτης ελεύθερης αγοράς που κυριαρχεί στη ζωή του Έλληνα.
Τι βίωσε ο έλληνας πολίτης τα τελευταία αυτά 35 χρόνια; Είδε πολιτικούς χωρίς όραμα και χωρίς συγκροτημένο πρόγραμμα διακυβέρνησης. Άλλα υπόσχονταν και άλλα εφάρμοζαν είτε ήταν κυβέρνηση είτε αντιπολίτευση. Είδε πολιτικούς χωρίς πολιτική. Που όραμα είχαν την πολιτική τους επιβίωση και την εξυπηρέτηση των συμφερόντων αυτών των ιδίων και των ισχυρών ψηφοφόρων τους. Είδε πολιτικούς να υποδουλώνονται στην οικονομική ισχύ των δυνάμεων της αγοράς και να παραχωρούν εξουσία στους ξένους εκμεταλλευτές και στα ξένα, τάχα συμμαχικά, κέντρα λήψης αποφάσεων.
Πολιτικούς που δεν σεβάστηκαν τα σύνορα μεταξύ ηθικής και ανηθικότητας, μεταξύ δικαίου και αδίκου, μεταξύ αλήθειας και ψεύδους, μεταξύ εντιμότητας και απάτης. Ισοπέδωση των πάντων και εκθρονισμός κάθε αξίας που θα μπορούσε να συγκρατήσει την κοινωνία σε ένα ανεκτό επίπεδο ήθους.
Όλες οι αξίες θύμα της μοναδικής αξίας: του κέρδους. Αυτή η σήψη του πολιτικού συστήματος είναι που μεταδόθηκε και στον λαό. Και κυρίως στη νεολαία. Και ο λαός εκθρόνισε όλες τις αξίες και διατήρησε μόνο την πάση θυσία και με κάθε θεμιτό και αθέμιτο μέσο ευημερία. Ο λαός πίστεψε ότι μπορεί να αποκτήσει πλούτο και ευημερία με αθέμιτα μέσα, χωρίς ηθικές αναστολές, εξαπατώντας τους συμπολίτες του. Και δεν είναι μόνο ο λαός που διδάχτηκε από τα πολιτικά πρότυπα και από τη συμπεριφορά της μέγιστης πλειονότητας των πολιτικών. Η σήψη μεταδόθηκε και στην πνευματική ηγεσία της χώρας αυτής (ακαδημαϊκοί, δικαστές και επιστήμονες όλων των ειδικοτήτων) που προερχόμενη από τον λαό παραδόθηκε και αυτή αποκλειστικά και μόνο στην εξυπηρέτηση των ιδίων συμφερόντων της χωρίς φραγμούς και αναστολές.
Μέσα σ' ένα τέτοιο μολυσμένο περιβάλλον, ο Έλληνας «διδάχτηκε» μεθόδους του εύκολου και αδικαιολόγητου πλουτισμού, της φοροδιαφυγής, του ρουσφετιού και της κραιπάλης, με τη χρηματοδότηση των τραπεζών, την πληθώρα «πλαστικού χρήματος» (κάρτες, καταναλωτικά, προσωπικά δάνεια) και με κάθε είδους διευκολύνσεις για τη δημιουργία καταναλωτικής κοινωνίας.
Οι νέοι, αντιγράφοντας τη μεγάλη ζωή που τα ΜΜΕ προβάλλουν καθημερινά, γεμίζουν τα μπαράκια και τα κέντρα διασκέδασης, πληρώνονται με πιστωτικές κάρτες. Έχουν πάρα πολύ δίκιο εκείνοι που ισχυρίζονται ότι πρώτα επέρχεται η παρακμή και η κρίση αξιών στην πολιτική και πνευματική ηγεσία και στον λαό, και μετά αυτό καταλήγει σε οικονομική κρίση.
Η σημερινή οικονομική κρίση και οι δημοσιονομικές ανισορροπίες είναι το αποτέλεσμα της κρίσης αξιών που επικράτησε σε όλο τον πλανήτη. Από τον χρηματοπιστωτικό τομέα που πούλαγε απατεωνίστικα προϊόντα, αποτέλεσμα της ηθικής σήψης και κρίσης που τον μάστιζε, ξεκίνησε, ως γνωστόν, η σημερινή οικονομική παρακμή. Είναι φυσικό, όταν δεν υπάρχουν αναστολές στην κοινωνική συμπεριφορά, η εγκληματικότητα να επικρατεί σε όλους τους τομείς. Γίνεται γενικευμένη πρακτική σε όλο το φάσμα της κοινωνικής δραστηριότητας. Η οικονομική κρίση είναι βέβαια παγκόσμιο φαινόμενο, όμως η ένταση της είναι διαφορετική σε κάθε κράτος, ανάλογα με τους ελιγμούς που εφάρμοσαν οι διαχειριστές της εξουσίας και μπορούμε να πούμε και ανάλογα και με την ηθική τους υπόσταση.
Στην Ελλάδα η κρίση είναι βαθύτερη γιατί τη διαχειρίστηκαν άνθρωποι που φαίνεται να μην είχαν καμιά ηθική αναστολή. Και τώρα πολλοί διαπιστώνουν την ανάγκη να βρεθούν έλληνες πολίτες υψηλού ηθικού επιπέδου για να αναλάβουν την εξουσία.
Είναι πασιφανές ότι το σημερινό πολιτικό σύστημα και όλα τα πολιτικά κόμματα της χώρας μας έχουν χρεοκοπήσει. Κανένας πολιτικός και κανένα κόμμα δεν προσφέρει όραμα στον λαό. Και η πνευματική ηγεσία απέχει από τα πολιτικά δρώμενα. Η ασθένεια που παρουσιάζει το πολιτικό σύστημα είναι σφάλμα να θεωρούμε ότι μπορεί να γιατρευτεί με τη δημιουργία κάποιου νέου κόμματος με δοκιμασμένοι και αποτυχημένους πολιτικούς, βουτηγμένους στη διαπλοκή, στη διαφθορά, στο ρουσφέτι και στην πνευματική, ηθική και πολιτική παρακμή.
Βέβαια υπάρχουν ικανά και έντιμα στελέχη της ελληνικής κοινωνίας που θα μπορούσαν να συστήσουν ένα κόμμα με ηθικές αρχές και με οράματα για μια άλλη Ελλάδα. Η ανασυγκρότηση της ελληνικής κοινωνίας είναι το πρώτιστο που πρέπει να επιδιώξει η όποια πολιτική ηγεσία. Και για να γίνει αυτό χρειάζεται η παλινόρθωση των αξιών, η αγνότητα των συναλλακτικών ηθών και η βελτίωση του ηθικού επιπέδου του λαού. Ο λαός συνήθισε στην εύκολη ζωή, που του προσέφερε το υφιστάμενο πολιτικό σύστημα. Και γι' αυτό ψήφιζε συνέχεια τα ίδια κόμματα.
Τώρα χρειαζόμαστε και καινούργια κόμματα και καινούργιους πολιτικούς με αγάπη στην Ελλάδα και υπευθυνότητα απέναντι στα προβλήματα της. Χρειαζόμαστε όχι επαγγελματίες πολιτικούς. Αλλά πολιτικούς με διάθεση να προσφέρουν, ξεχνώντας την επιθυμία για την επανεκλογή τους στην εξουσία. Υπάρχουν τέτοιες προσωπικότητες, αλλά έχουν αποστασιοποιηθεί από την πολιτική, καθώς βλέπουν την αποπνικτική ατμόσφαιρα που επικρατεί στα πολιτικά δρώμενα. Βλέπουν ακόμη τον λαό να μην εκδηλώνει εμπιστοσύνη σ' αυτούς τους ελάχιστους καθαρούς ανθρώπους που διεκδικούν την ψήφο του. θέλει τους ψεύτες πολιτικάντηδες του ρουσφετιού, της αρπαχτής και της κραιπάλης. Γι' αυτό και δύσκολα θα βρεθεί κόμμα που θα δώσει όραμα και θα αγωνιστεί για την εξυγίανση της πολιτικής και κοινωνικής κατάστασης στην οποία βρισκόμαστε.
Αν δεν εξυγιανθεί το πολιτικό σύστημα που σήμερα πλέον παραπαίει, αν δεν ανυψωθεί το ηθικό επίπεδο της κοινωνίας, δεν πρέπει να περιμένουμε και την ανάκαμψη της οικονομίας μας. Από αποτυχόντες δοκιμασμένους χρόνια πολιτικούς, παιδιά και ανιψιούς παλαιοτέρων πολιτικών, δεν είναι δυνατόν ποτέ να πετύχουμε την «των τοιούτων παθημάτων κάθαρσιν», όπως έλεγαν και οι αρχαίοι ημών πρόγονοι, θα βρισκόμαστε για χρόνια ακόμη κάτω από την τριπλή κατοχή του ΔΝΤ, της ΕΕ και της ΕΚΤ.
Του Θεόδωρου ΔίζελουΑπό το «ΠΑΡΟΝ» 11.7.2010
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου