Οι τρεις "σωματοφύλακες" της Goldman Sachs

H Goldman Sachs ενώνει τους Λουκά Παπαδήμο, Μάριο Μόντι και Μάριο Ντράγκι. Η σχέση των τριών ανδρών και η αμερικανική τράπεζα στο προσκήνιο της γαλλικής Le Monde 

Το δημοσίευμα της γαλλικής εφημερίδας Le Monde αναφέρεται στη σχέση της Goldman Sachs με τους Λουκά Παπαδήμο, Μάριο Μόντι και Μάριο Ντράγκι.

"Τι κοινό έχουν οι τρεις άνδρες;" διερωτάται η Le Monde, δίνοντας η ίδια την απάντηση: Την Goldman Sachs.

Η εφημερίδα αναφέρει πως η αμερικανική επενδυτική τράπεζα τους συνδέει ενώ τους χαρακτηρίζει ως "μέλη της ευρωπαϊκής κυβέρνησης Goldman Sachs".

Μάλιστα, το δημοσίευμα κάνει λόγο για ένα "διακριτικό" δίκτυο επιρροής της τράπεζας στην Ευρώπη, το οποίο, όπως όλοι οι θεσμοί διαθέτει ιεραρχία.

"Το πρώτο βραβείο πήγε στον Ιταλό, Μάριο Ντράγκι, αντιπρόεδρο της Goldman Sachs στην Ευρώπη την περίοδο 2002-2005", αναφέρει χαρακτηριστικά, προσθέτοντας πως μια από τις αποστολές του ήταν να πουλήσει τα περίφημα "swaps" για να καλυφθεί μέρος του χρέους της Ελλάδας, πριν από την είσοδο στην ευρωζώνη.

Η Goldman Sachs είχε στήσει δηλαδή ένα δίκτυο στην Ευρώπη και βοήθησε στο μαγείρεμα του χρέους της Ελλάδας.

Ο Μάριο Ντράγκι, ήταν ο άνθρωπος που κάθισε στην καρέκλα του αντιπροέδρου της τράπεζας από το 2002 ως το 2005 και το όνομά του ενεπλάκη με το μαγείρεμα του ελληνικού χρέους.

Ο Ντράγκι διαβεβαίωσε όταν ανέλαβε τη θέση του αντιπροέδρου το 2002, ότι δεν είχε αναμιχθεί στην παραποίηση των ελληνικών στοιχείων από την Goldman Sachs, δύο χρόνια νωρίτερα.

Έπειτα, ακολουθεί ο Μάριο Μόντι, διεθνής σύμβουλος της τράπεζας από το 2005 και τρίτος στη σειρά ο Λουκάς Παπαδήμος, επικεφαλής της Τράπεζας της Ελλάδος από το 1994 ως το 2002, που σύμφωνα με την εφημερίδα, "συμμετείχε στην επιχείρηση των ψεύτικων λογαριασμών που έφτιαξε η Goldman Sachs", στην απόκρυψη δηλαδή του ελληνικού χρέους!

Μεταξύ άλλων, το δημοσίευμα αναφέρεται και στο πρόσωπο του Πέτρου Χριστοδούλου. "Διαχειριστής του ελληνικού χρέους ήταν επίσης ο Πέτρος Χριστοδούλου, ένας πρώην trader της εταιρίας", αναφέρει χαρακτηριστικά.

Σύμφωνα με το δημοσίευμα, η Goldman Sachs δεν αφήνει ποτέ τους ανθρώπους της να αποκαλύπτουν τη σχέση μαζί της, ακόμα κι όταν τους έχει ανατεθεί κάποια θεσμική αποστολή, όπως στην περίπτωση του Μάριο Μόντι, ο οποίος είχε αναλάβει το 2010 μία έρευνα για την ευρωπαϊκή αγορά και την οποία του είχε αναθέσει ο πρόεδρος της Κομισιόν, Ζοζέ Μανουέλ Μπαρόζο.

Τέλος, η Le Monde επισημαίνει ότι το δίκτυο επιρροής που είχε δείξει την ισχύ του πριν ή και κατά τη διάρκεια της αναταραχής που προκάλεσε η κρίση του 2008, έχασε την "αποτελεσματικότητά' του, αν και υπήρχαν περιπτώσεις όπου οι μέθοδοι της επενδυτικής τράπεζας έπιαναν, όπως για παράδειγμα στην ελληνική περίπτωση και στα σενάρια για κλυδωνισμούς στην ευρωζώνη.

Πηγή:

http://news247.gr/kosmos/diethnis-politiki/oi_treis_swmatofulakes_ths_goldman_sachs.1491960.html

Goldman Sachs : Mario Draghi, Mario Monti et Lucas Papadémos

Qu'ont en commun Mario Draghi, Mario Monti et Lucas Papadémos ? Le nouveau président de la Banque centrale européenne, le président désigné du conseil italien et le nouveau premier ministre grec appartiennent à des degrés divers au "gouvernement Sachs" européen. La banque d'affaires américaine a en effet tissé en Europe un réseau d'influence unique sédimenté depuis des lustres grâce à un maillage serré, souterrain comme public.

A tout concours, il faut une hiérarchie. Le premier prix revient bien sûr à Mario Draghi, vice-président de Goldman Sachs pour l'Europe entre 2002 et 2005. Nommé associé, il est chargé des "entreprises et pays souverains". A ce titre, l'une des missions est de vendre le produit financier "swap" permettant de dissimuler une partie de la dette souveraine, qui a permis de maquiller les comptes grecs. Vient ensuite Mario Monti, conseiller international depuis 2005. Arrive en troisième position Lucas Papadémos, qui vient d'être nommé premier ministre de la Grèce, qui fut gouverneur de la Banque centrale hellénique entre 1994 et 2002, qui a participé à ce titre à l'opération de trucage des comptes perpétré par GS. Le gestionnaire de la dette grecque est d'ailleurs un certain Petros Christodoulos, un ex-trader de la firme.


Deux autres poids lourds tiennent le haut du pavé dans la défenestration de l'euro, Otmar Issing, ex-président de la Bundesbank et Jim O'Neill, l'inventeur du concept des BRICS, l'acronyme désignant les marchés émergents à fort potentiel de croissance (Brésil, Russie, Inde, Chine et Afrique du Sud). Ex-président de Goldman Sachs International dont il est resté l'un des administrateurs, l'Irlandais Peter Sutherland a joué un rôle-clé dans le sauvetage de l'Irlande. Enfin, Paul Deighton, qui a passé 22 ans chez Goldman Sachs, est directeur général du comité organisateur des Jeux olympiques de Londres en 2012. La lanterne rouge car chacun sait que le sport comme l'amitié est hors concours.


Pourtant, au-delà des apparences, le réseau d'influence qui a fait sa puissance avant ou pendant la tourmente politique financière de 2008 a perdu de son efficacité. En effet, les complicités anciennes entretenues par les ex-banquiers centraux chevronnés mobilisés pour tirer les ficelles se révèlent moins utiles face à des politiciens sensibles à l'impopularité des professionnels de la finance tenus pour responsables de la crise. Là où Goldman Sachs pouvait facilement exercer ses talents, une série d'affaires – la Grèce, la spéculation contre l'euro, le scandale Abacus auquel a été mêlé le goldmanien français Fabrice Tourre – lui ont mis à dos la puissance publique.
 
Le carnet d'adresses est utile mais ne suffit plus à lui tout seul sur une planète financière complexe et technique et face à une nouvelle génération d'industriels moins pétris de respect pour l'establishment. Les patrons européens partis à la conquête du monde se sont émancipés des croisés de la haute finance style Goldman Sachs. La quête de valorisation de l'actionnaire, les exigences de transparence des comptes et les impératifs de l'expansion à l'étranger émoussent l'"effet réseau". Enfin, devenus plus exigeants sur la qualité et l'indépendance du métier de conseil, les clients européens, mais pas seulement, exigent le respect d'un minimum d'éthique.
Et c'est là que le bât blesse à propos de Goldman Sachs. Car la banque aime placer ses hommes sans jamais laisser tomber le masque. C'est pourquoi ses hommes liges cachent cette filiation quand ils donnent une interview ou mènent une mission officielle (comme ce fut le cas de Monti qui s'est vu confier en 2010 une étude sur le marché unique européen par le président de la Commission, José Manuel Barroso).


Mario Draghi affirme qu'étant entré en fonction en 2002, il n'a rien eu à voir avec le maquillage des comptes grecs orchestré deux ans plus tôt par la banque. Et il a démissionné en 2005, soit un an avant que Goldman Sachs ne revendre une partie du "swap" en question à la National Bank of Greece, la première banque commerciale du pays, dirigée par un ancien Goldmanien, Petros Christodoulos, aujourd'hui responsable de l'organisme gérant la dette grecque.


Marc Roche
 
Source : http://www.lemonde.fr/europe/article/2011/11/14/goldman-sachs-le-trait-d-union-entre-mario-draghi-mario-monti-et-lucas-papademos_1603675_3214.html

http://meditationsdunsolitaire.over-blog.com/article-goldman-sachs-le-trait-d-union-entre-mario-draghi-mario-monti-et-lucas-papademos-88748507.html