Σχέση πολιτικής και παρανομίας

Σχέση πολιτικής και παρανομίας 

 

 

Toυ Σταμου Zουλα

Αλήθεια, δεν υπάρχουν πολιτικές ευθύνες για την ίδρυση και δράση, επί μια 10ετία, των τεσσάρων πολυμελών εγκληματικών οργανώσεων που εξαρθρώθηκαν στη Β. Ελλάδα; Κατά τον κ. Ευ. Βενιζέλο, όχι. Η δήλωσή του αναφερόταν σε έναν από τους πέντε αρχηγούς της σπείρας, ο οποίος τυχαίως ήταν επί δεκαετίες στέλεχος του ΠΑΣΟΚ, πρόεδρος των εφοριακών και εξ ίσου τυχαία βρέθηκε επί των ημερών του επικεφαλής της Επιχειρησιακής Διεύθυνσης Εσωτερικών Υποθέσεων του ΣΔΟΕ Θεσσαλονίκης. Μάλιστα, για να διακωμωδήσει κάθε πολιτική διάσταση στην υπόθεση, ο υπουργός Οικονομικών πιθανολόγησε πως το άτομο αυτό μπορεί να είναι «ένας από τους χιλιάδες ψηφοφόρους του στη Θεσσαλονίκη», στη συνέχεια δε αναφέρθηκε και σε άλλα αρχηγικά μέλη της σπείρας, τα οποία ανήκαν σε άλλους πολιτικούς χώρους, όπως η Ν.Δ. και ο ΛΑΟΣ. Επομένως και αν υπάρχει ίχνος πολιτικής ευθύνης, αυτή διαχέεται και εκμηδενίζεται, ως διακομματική και «ακαταλόγιστη»...

Θα περίμενε κανείς από έναν έμπειρο πολιτικό, που στοχεύει να ανέλθει στα ύψιστα αξιώματα της πολιτείας, επιπλέον δε διαθέτει επαρκέστατη νομική γνώση και κρίση, να δει την υπόθεση κάπως βαθύτερα. Κανείς δεν κατηγορεί τον κ. Βενιζέλο για προστασία, υπόθαλψη ή ανοχή εγκληματικών πράξεων. Οπως δεν μπορεί να εγκαλέσει τον κ. Σαμαρά ή τον... Πατριάρχη, διότι ένας γνωστός δημοσιογράφος που εμπλέκεται στην υπόθεση εμφανιζόταν ως ακραιφνής νεοδημοκράτης και βαθύτατα θεοσεβής. Το ίδιο ισχύει και για τον κ. Καρατζαφέρη, διότι συμπεριέλαβε στο ψηφοδέλτιό του και μάλιστα ως υποψήφιο αντιπεριφερειάρχη Ημαθίας, ένα επίσης αρχηγικό μέλος της σπείρας. Η πολιτική ευθύνη για τα συγκεκριμένα περιστατικά και τις κομματικές διασυνδέσεις πολλών από τους 53 συλληφθέντες δεν είναι στενά προσωπική. Είναι γενικευμένη, αλλά και σαφέστατη. Επ’ ευκαιρία, λοιπόν, ο κ. Βενιζέλος όφειλε να αναφερθεί δημοσίως σε κάποιες πασίδηλες διαπιστώσεις. Με τη μορφή, έστω, αφελών αποριών και ερωτημάτων. Γιατί, αίφνης, μια σημαντικότατη μερίδα αποκαλυπτομένων εγκληματιών (με πατριάρχη τον προ 25ετίας αρχηγό της εταιρείας δολοφόνων και πασοκικό δήμαρχο Χαλκηδόνας Χρ. Παπαδόπουλο) επιδιώκει να έχει επίσημη κομματική ιδιότητα και «αναγνωρισμένη δράση»; Μήπως, πέραν των πολιτικών φιλοδοξιών ανεπάγγελτων και μετριότατων στοιχείων, η κομματική ένταξη αποβλέπει και σε άλλους -περισσότερο «σκοτεινούς»- στόχους; Οπως π.χ. την επαγγελματική ή επιστημονική άνοδο, βάσει κομματικής επετηρίδας; (Στην οποία, δυστυχώς, έχουν επί χρόνια ενταχθεί σημαντικές μερίδες πανεπιστημιακών, στρατιωτικών και δικαστικών. Αναφερόμαστε δε στην κομματικοποίηση μόνον των κορυφαίων λειτουργημάτων της πολιτείας.) Μήπως, τέλος, αυτή η πελατειακή σχέση απέβλεπε και στην κάλυψη ανομιών «στελεχών», στις οποίες ήταν άμεσοι συνεργοί και πολιτικά πρόσωπα;

Αυτόν τον «προβληματισμό» όφειλε να φέρει στη δημοσιότητα ο επίδοξος διάδοχος του κ. Παπανδρέου στο ΠΑΣΟΚ και μελλοντικά στην πρωθυπουργία, κ. Βενιζέλος.

Μαζί του δε όφειλαν να «προβληματισθούν» και όλοι οι άλλοι αρχηγοί, οι οποίοι δήθεν αποκηρύσσουν το αμαρτωλό παρελθόν των κομμάτων τους και πασχίζουν να εμφανισθούν ως ευαγγελιστές μιας νέας πολιτικής εποχής για τη χώρα μας. Διότι, αν μη τι άλλο, όλα τα παραπάνω «ερωτήματα» δεν προκαλούν «απορίες» και «προβληματισμούς» στους πολίτες. Αντίθετα, συνιστούν στοιχειοθετημένα συμπεράσματα και τελεσίδικους καταλογισμούς, ιδίως κατά των δύο κομμάτων εξουσίας, ως προς την ευθύνη εκπεσμού του πολιτικού μας συστήματος και γενικότερα της σημερινής κατάστασης, στην οποία έχει περιέλθει η χώρα...

http://news.kathimerini.gr/4dcgi/_w_articles_columns_2_22/01/2012_469833