Φόλα. Γιατί δε μιλάς;

ΕΙΔΗΣΗ ΤΕΛΕΥΤΑΙΑΣ ΣΤΙΓΜΗΣ

ΓΙΑ ΤΗΝ ΠΕΡΙΟΧΗ ΤΗΣ ΝΕΑΣ ΜΑΚΡΗΣ

Φόλα; Γιατί δε μιλάς;

της Νικολέττας Μποζίκας


Η φόλα μπαίνει από ανθρώπινο χέρι. Η ευθύνη, όμως, μοιράζεται μεταξύ του δολοφόνου και του απλού πολίτη.

Ένα μεγάλο γιατί πλημμυρίζει τη σκέψη και το θυμικό κάθε σύγχρονου λογικού ανθρώπου όταν αντικρίζει, ακούει ή διαβάζει για θάνατο αδέσποτου ζώου από φόλα. Δεν υπάρχει φιλόζωος και μη σε αυτά τα περιστατικά. Όποιος κάνει αυτή τη διάκριση σφάλλει. Μπορεί να μη σε νοιάζει για τα ζώα. Να μη θες επ’ ουδενί το κακό τους, αλλά από την άλλη, αυτές οι βασανισμένες, υποσιτισμένες σκιές ας περνούν απαρατήρητες δίπλα σου στο δρόμο. Από αυτό μέχρι το να τις δεις να υποφέρουν τον αργό και μαρτυρικό θάνατο της φόλας, υπάρχει μεγάλη απόσταση.
Θα πρέπει κάθε νέος άνθρωπος να φέρει σα γνώση πως δεν είναι πολυτέλεια η καλή συμπεριφορά μας στα ζώα, ακόμη και υπό συνθήκες βαθιάς οικονομικής κρίσης. Απεναντίας ο εκπολιτισμός μας, θα επέλθει από τη συνειδητοποίηση της ελάχιστης ευθύνης μας ως προς την ευζωία τους. Από την εξάλειψη της αδιαφορίας μας ως προς την ύπαρξη ή την κακοποίησή τους.

Η φόλα μπαίνει από ανθρώπινο χέρι, αυτό είναι de facto. Η ευθύνη, όμως, σήμερα μοιράζεται μεταξύ του δολοφόνου και του απλού πολίτη.

Ο δολοφόνος δεν έχει συγκεκριμένα χαρακτηριστικά, αν και μέχρι πρότινος κατά κόρον έμοιαζε με έναν αμέμπτου ηθικής πολίτη, ρατσιστή με οτιδήποτε ξέφευγε από τα στερεότυπά του, που δηλητηρίαζε το σκυλάκι- μοναδική συντροφιά της γειτόνισσάς του και μετά εκκλησιαζόταν μετά της συζύγου του σαν καλός χριστιανός. Κάποιες φορές αυτός ο συμπαθής παππούλης δασκάλευε καλά και τις επερχόμενες γενιές πως να “ξεπαστρεύουν τα βρωμερά αδέσποτα”. Δεν είναι, όμως, η μοναδική κατηγορία. Ακόμη και νέοι άνθρωποι με ψυχολογικά προβλήματα προβαίνουν σε τέτοια εγκλήματα και μάλιστα, σύμφωνα με πρόσφατη έρευνα στις ΗΠΑ, το μεγαλύτερο ποσοστό των εγκληματιών που διέπραξαν ανθρωποκτονίες και στυγερά εγκλήματα, είχαν προηγουμένως στο μητρώο τους καταγεγραμμένες δολοφονίες ζώων. Λογικό, αφού το ανυπεράσπιστο δε θα επιφέρει άμεσα συνέπειες.

Κάπου εκεί ξεκινά η δική μας ευθύνη. Αν θες να λέγεσαι πολιτισμένος άνθρωπος, αρχικά ακολουθείς τη νόμιμη οδό που συνήθως είναι και η ηθική. Αυτό σημαίνει πως δεν αποσιωπάς το έγκλημα. Δε γίνεσαι συνένοχος. Υπάρχει ο νόμος που σε στηρίζει. Καλείς την αστυνομία και καταγγέλλεις επώνυμα τον εγκληματία. Η ποινή είναι ιδιαίτερα επαχθής και περιλαμβάνει φυλάκιση και πρόστιμο, ενώ σχηματίζεται άμεσα δικογραφία. Άλλη λύση; Κάνεις μήνυση, μόνος ή μαζί με άλλους μάρτυρες. Στοιχίζει 100 ευρώ και είναι βέβαιο πως θα δρομολογηθεί αμεσότερα η διαδικασία. Όχι πως δεν ισχύει το ίδιο με την καταγγελία. Κακά τα ψέματα, σε μια γειτονιά, γνωρίζεις ποιος το έκανε. Δε χρειάζονται ιδιαίτερα αποδεικτικά στοιχεία αλλά περισσότερες μαρτυρίες.

Μπορεί όλα αυτά σε κάποιους να ηχούν δακρύβρεχτα και άνευ σημασίας αφού πρόκειται απλώς για ζώα…όμως όποιος είχε ή φρόντιζε ένα ζώο συντροφιάς, μπορεί να καταλάβει τον πόνο ψυχής μπροστά σε αυτό το θέαμα. Δε χρειάζεται να είσαι ευαίσθητος. Αρκεί απλά να είσαι άνθρωπος για να νιώσεις την κατάφορη αδικία μιας τόσο ύπουλης και άνανδρης πράξης με αποδέκτη ψυχές χωρίς δυνατότητα αντίδρασης. Πόσο ποταπό να προσφέρει το ανθρώπινο χέρι θάνατο σε ένα πλάσμα που το εμπιστεύεται και το υποδέχεται με αγνότητα και χαρά…προσμένοντας απλά λίγη τροφή; Πόση αδικία μπορεί να αντέξει ο σύγχρονος άνθρωπος και γιατί να την υπομείνει και να μη πράξει τα δέοντα; Η αδιαφορία μας για τα αδέσποτα ζώα και η μη καταγγελτική συμπεριφορά ενισχύει τα δόλια σχέδια των απολίτιστων και επικίνδυνων συνανθρώπων μας.

  http://maga.gr