Του Μίμη Ανδρουλάκη
Η ασυνήθιστη τρικομματική κυβέρνηση ανάγκης έγινε εφικτή μόνο από ένα μεγάλο φόβο. Και θα συνεχίσει να υπάρχει όσο η αναλαμπή μιας πρώτης ελπίδας νεφοσκεπάζεται ακόμη από το μεγάλο φόβο ότι μπορεί ανά πάσα στιγμή να γλιστρήσουμε από το σημερινό κακό στο χειρότερο, το ανεξέλεγκτο καταστροφικό χάος. Το ντελίριο πρόωρης και σε μεγάλο βαθμό τεχνητής ευφορίας του αστερισμού “Σαμαράς” συνεπώς στην πορεία είναι πιθανό να διαβρώσει τη βάση της κυβέρνησης και να ενισχύσει τη διάθεση “πάμε τώρα για άλλα”. Αντίθετα η καλλιέργεια από την πλευρά “Τσίπρα” της αναμονής επικείμενων καταστροφικών, προκατακλυσμιαίων συμβάντων ανανεώνει το μεγάλο φόβο, σταθεροποιεί και ενισχύει το κυβερνητικό σχήμα. Φαίνεται παράδοξο αλλά οι προοπτικές του αστερισμού “Τσίπρας” δεν ενισχύονται από το “όσο χειρότερα τόσο καλύτερα” αλλά από τη σταθεροποίηση και την ελπίδα μιας αναδιανομής μέσω μιας νέας βιώσιμης ανάπτυξης. Τηρουμένων των αναλογιών ο “Τσίπρας” χρειάζεται μια γερή δόση “Άττλι” έναντι του “Τσώρτσιλ”. Οι αντίπαλοι πρέπει να μυηθούν στη διαλεκτική ενότητα “ελπίδας - φόβου” που πρώτος παρουσίασε με διαύγεια ο Σπινόζα, ένας φιλόσοφος του 17ου αιώνα.
Το ντελίριο βέβαια πρόωρης ευφορίας στην Ελλάδα είναι εισαγόμενο από την υπερβολική και φαινομενικά παράλογη ευφορία των διεθνών χρηματαγορών. Η “διάθεση” των αγορών αλλάζει, τα χρηματιστήρια ανεβαίνουν ενώ τα θεμελιώδη δεδομένα της παγκόσμιας οικονομίας είναι τα ίδια ή και λίγο χειρότερα ειδικά όσων αφορά στη ζήτηση και την την απασχόληση. Έχει συμβεί πολλές φορές στην ιστορία του καπιταλισμού. Ο ψυχολογικός κύκλος έχει ένα σχετικό ετεροχρονισμό από τους μεγάλους και μικρούς κύκλους της πραγματικής οικονομίας. Το μόνο που έχει αλλάξει μέχρι στιγμής στην παγκόσμια και ευρωπαϊκή οικονομία είναι ότι έχουν μειωθεί οι πιθανότητες ενός μη προβλέψιμου καταστροφικού σεναρίου. Δεν είναι και λίγο.
*Το άρθρο δημοσιέυεται και στο ιστολόγιο του Μίμη Ανδρουλάκη
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου