Για την εκκλησία της Ελλάδος

Για την εκκλησία της Ελλάδος

Με όλα όσα συμβαίνουν στα θέματα Μακεδονίας, Θράκης και Κύπρου σκέφτηκα να αναφερθώ σε ένα θεσμό, που κατά την προσωπική μου άποψη,  έχει παίξει κατά το παρελθόν σημαντικό ρόλο στην Ελληνική ιστορία και αυτός είναι η εκκλησία της Ελλάδος.

Πριν προχωρήσω θα ήθελα να διευκρινίσω, καλοπροαίρετα, ότι αυτό το άρθρο γράφεται γιατί ολόψυχα πιστεύω ότι η ορθόδοξη χριστιανική πίστη δεν αντιστρατεύεται τον ελληνισμό και φυσικά δεν αφορά εκείνους που θεωρούν το αντίθετο ή ότι η θρησκεία είναι το όπιο των λαών. Όσοι λοιπόν θεωρούν ότι έχουν κάποια σχέση με την εκκλησία, έστω και αν παρακολουθούν μόνο τις λειτουργίες των μεγάλων εορτών, ή ακόμη όσοι δεν πιστεύουν στον χριστιανισμό αλλά θεωρούν  ότι η εκκλησία, σαν θεσμός που εκπροσωπεί την πλειοψηφία του ελληνικού λαού, δεν μπορεί να μην έχει φωνή, θα βρουν στο άρθρο αυτό κάτι που τους αφορά.   

Από τον Αρχιεπισκοπικό θρόνο της Εκκλησίας της Ελλάδος πέρασαν κατά το παρελθόν Αρχιεπίσκοποι που άφησαν στο πέρασμά τους ανεξίτηλη την μνήμη τους στον Ελληνικό Λαό. Πολλοί από αυτούς αγαπήθηκαν, λατρεύτηκαν ή ακόμα μισήθηκαν για όσα έπραξαν. Αρχιεπίσκοποι όπως ο Σπυρίδων, ο Δαμασκηνός, ο Σεραφείμ και τελευταία ο μακαριστός Αρχιεπίσκοπος Χριστόδουλος δεν μπορούν να ξεχαστούν.

Όμως κατά τις σημερινές ζοφερές μέρες, με τον λαό να ζει και να υποφέρει κάτω από ένα καθεστώς που μας επιβλήθηκε μέσω της Τρόικας  και του ΔΝΤ ζούμε την παντελή απουσία ενός ποιμενάρχη με φωνή βροντερή. Ενός Αρχιεπισκόπου που θα είχε την δύναμη να πει πέντε πράγματα στους κυβερνώντες και να συμπαρασταθεί με τα λεγόμενά του στο ποίμνιό του. Ενός ποιμενάρχη που την παρουσία του την έχει ανάγκη ο Ελληνικός ΛΑΟΣ, η ΠΑΤΡΙΔΑ και το ΕΘΝΟΣ ΜΑΣ.

Γιατί τις μέρες αυτές, που κρίσιμα ΕΘΝΙΚΑ ΘΕΜΑΤΑ βρίσκονται στο προσκήνιο και πολλά τεκμαίρονται στο παρασκήνιο,  η εκκλησία μας, που σε χαλεπούς ακόμα καιρούς, ήταν μπροστάρης στην υπεράσπιση των εθνικών συμφερόντων σήμερα είναι, πλην ελαχίστων φωτεινών εξαιρέσεων, ΠΑΝΤΕΛΩΣ ΑΠΟΥΣΑ και αυτό είναι που έχει άμεση σημασία.

Για αυτό αξίζει να επαναλάβω εδώ  τα όσα έγραψε ο Μάκης Κουρής στο «ΠΑΡΟΝ» την Κυριακή στις 10 Οκτωβρίου 2010  και που έχουν διαχρονική σημασία.

Ηγέτη και όχι παπά θέλει η Εκκλησία

Μακάρι να... πολιτικολογούσατε, Μακαριώτατε, απ’ το να είστε άφωνος μπροστά στην τραγωδία που ζει ο λαός και ο τόπος

Του ΜΑΚΗ ΚΟΥΡΗ

 

Αν πολιτικολογεί ο Μητροπολίτης που μιλάει για τον συνταξιούχο που του κόβουν από τις 3 και 60 που παίρνει κι αρχίζει να λέει το ψωμί ψωμάκι,

Αν πολιτικολογεί ο Μητροπολίτης που φωνάζει και συμπαραστέκεται στον εργαζόμενο που χάνει τη δουλειά του και κινδυνεύει η οικογένειά του,

Αν πολιτικολογεί ο Μητροπολίτης εκφράζοντας την αγωνία των νέων παιδιών που δεν βρίσκουν δουλειά και των γονιών τους,

Αν πολιτικολογεί ο Μητροπολίτης που δεν κλείνει τα μάτια στα μαγαζιά που βάζουν λουκέτα το ένα μετά το άλλο και ανησυχεί γι’ αυτό που έρχεται,

Αν πολιτικολογεί ο Μητροπολίτης που υπερασπίζεται τα ιερά και τα όσια του Ελληνισμού...

Αν πολιτικολογεί ο Μητροπολίτης που επιλέγει τη φωνή και όχι τη σιωπή, να ενδιαφέρεται για τη Μακεδονία, τη Θράκη, την Κύπρο, για την αποδόμηση της ιστορικής μνήμης αλλά και της ορθοδοξίας στα σχολεία,

Αν πολιτικολογεί ο Μητροπολίτης που ζει τη μοναξιά του κόσμου, βλέπει να πληθαίνουν οι ουρές στα συσσίτια, οικογένειες να μη μπορούν να τα βγάλουν πέρα και στέκεται δίπλα τους, δυναμώνοντας τη φωνή τους,

Αν πολιτικολογεί ο Μητροπολίτης που απαιτεί από την κυβέρνηση να σκύψει το κεφάλι στους αδύναμους, σ’ αυτούς που δεν έχουν στον ήλιο μοίρα...

... ε, τότε καλά κάνατε και τα ψάλατε, κύριε Αρχιεπίσκοπε, σ’ όλους εκείνους τους Μητροπολίτες, που δεν έχουν επιλέξει την αφωνία, όπως εσείς, για να είστε ευχάριστος στους κρατούντες, κλείνοντας τα μάτια σ’ αυτά που βιώνει το πλήρωμα της Εκκλησίας.

Με τη... λογική σας, κύριε Ιερώνυμε, και ο μακαριστός Αρχιεπίσκοπος Αμερικής Ιάκωβος πολιτικολογούσε, όταν οργάνωνε διαδηλώσεις και πορείες έξω από τον Λευκό Οίκο για τη Μακεδονία, για την Κύπρο, για το Οικουμενικό Πατριαρχείο, για τον «Αττίλα» και με στεντόρεια φωνή πρόβαλλε τα εθνικά δίκαια. Και η φωνή του εισακουγόταν από τον αμερικανό Πρόεδρο...

Καταλάβετέ το, Μακαριώτατε. Η Εκκλησία θέλει ηγέτη... Από παπάδες άλλο τίποτε. Η Εκκλησία πρέπει να είναι παρούσα παντού. Πολύ περισσότερο τώρα που χώρα και λαός βρίσκονται στο άγνωστο, χωρίς ελπίδα... Και δυστυχώς, κύριε Ιερώνυμε, είστε παντελώς απών... Ειλικρινά θα ευχόμασταν να πολιτικολογούσατε από το να μη μιλάτε...

 

http://www.paron.gr