Η γυναίκα στην αεροπορία

Η γυναίκα στην αεροπορία

Γράφει ο Χρήστος Φακίνος

Δεν θα ήταν υπερβολή αν έλεγε κανείς ότι στο όνομα της γυναικάς, της Αμέλια Έρχαρτ, γράφτηκε ολόκληρη η αεροπορική ιστορία του γυναικείου φύλλου.

Ξεκίνησε σαν εθελόντρια νοσοκόμα για την περίθαλψη των τραυματιών του Α' Παγκόσμιου Πολέμου και συνέχισε το ανθρωπιστικό της έργο σαν κοινωνικός λειτουργός των παιδιών της Βοστόνης και Μασαχουσέτης.

Όμως ξαφνικά αυτή η τόσο ευγενική και ήσυχη ύπαρξη ξεπετάγεται στα ουράνια με μια μοναδική δύναμη ψυχής. Ο αεροπόρος Λίνιμπεργκ την ίδια εποχή (1927) περνάει τον Ατλαντικό και καταπλήσσει τον κόσμο όλο.

Την Αμέλια πλέον δεν την χωράει η γη. Παίρνει πτυχίο αεροπόρου και εισβάλει δυναμικά σ' αυτόν τον κόσμου του γαλάζιου. Έναν χώρο που σχεδόν μονοπωλιακά μόνο οι άνδρες τον κατείχαν.

Ταυτόχρονα το καπρίτσιο κάποιας πλούσιας γυναικάς της εποχής θα δώσει στην Αμέλια την ευκαιρία που ζητούσε για να ξεχωρίσει. Ήταν η εκατομμυριούχος Έιμυ Γκεσι η οποία αγοράζει ένα τρικινητήριο Fokker με πρόθεση να κροσάρει όπως ο Λίντμπεργκ, τον Ατλαντικό. Τα αδέλφια της όμως την αποτρέπουν. Πείθεται και παραιτείται, αλλά η επιθυμία για δόξα του γυναικείου φύλλου παραμένει. Ταυτόχρονα ένας εκδότης, ο Πάτναμ κυκλοφορεί με μεγάλη επιτυχία τα κατορθώματα του Λίντμπεργκ. Κάτι που του βάζει την ιδέα το πέρασμα τώρα του Ατλαντικού να έχει πλήρωμα και γυναικείο φύλλο. Εξαγγέλλει την πρόθεση του και πολλές ήταν οι γυναικείες υποψηφιότητες μεταξύ των οποίων και της νεαράς Έρχαρτ, η οποία και επιλέγεται και το Fokker της Έιμυ τίθεται στη διάθεση του πληρώματος Έρχαρτ, με την απεραντοσύνη του Ατλαντικού να τους περιμένει με τις όποιες απειλές του αγνώστου.

Και όντως άγριος και ανταριασμένος ο ωκεανός τους υποδέχεται καθώς ιδιαίτερα δυσμενείς καιρικές συνθήκες επικρατούν. Χαμηλές νεφώσεις και αφάνταστα γρήγορες μεταβολές καιρικών φαινομένων, όπως δυνατές βροχές, άνεμοι και τεράστιες καταιγίδες, που τους αναγκάζουν πολλές φορές να πετούν σύρριζα με το νερό. Μπερδεύονται σε ύπουλες παγίδες που τους στήνουν οι ομίχλες και τα περίεργα ερεβώδη σχήματα των νεφών. Έχουν ήδη που πετάνε 19 ολόκληρες ώρες και μια αφάνταστη ταλαιπωρία τους έχει εξουθενώσει. Το κυριότερο όμως είναι ότι αγνοούν την θέση τους. Αρχίζουν να απελπίζονται και το φάσμα μιας αναγκαστικής προσθαλάσσωσης, με τις όποιες συνέπειες, μέσα στα παγωμένα και ανταριασμένα νερά, πλησιάζει απειλητικά. Αλλά ξάφνου, να η καλή τους τύχη δεν τους εγκαταλείπει. Κάτω, στον Ωκεανό, πλέει ένα υπερωκεάνιο. Ζητούν και λαμβάνουν με τον ασύρματο πορεία προσανατολισμού, και σε λίγο θα αντικρίσουν κάποια αλιευτικά. Παρήγορο σημάδι ότι βρίσκονταν κοντά σε ακτές. Γρήγορα καθησυχάζουν τους φόβους και την αγωνία τους καθώς με νοήματα και χειρονομίες, οι ψαράδες τους καταδεικνύουν την διεύθυνση που πρέπει να ακολουθήσουν. Και δεν αργεί πράγματι μέσα από τα σπασμένα σύννεφα να αντικρύσουν τις ακτές κάποιας γης! Είναι της Ιρλανδίας! Το πέρασμα του Ατλαντικού με πλήρωμα γυναίκα, είχε επιτευχθεί.

Ακολουθούν: Φήμη, πλούτος, δόξα, επιτυχία. Ο Εκδότης περιγράφει με μεγάλη επιτυχία εκείνο το εγχείρημα που τιμά και δοξάζει την ΓΥΝΑΙΚΑ, αλλά κι εκείνη των ονείρων του. Την διάσημη πλέον Έρχαρτ, που σε λίγο θα γίνει η σύντροφος της ζωής του.

Σαν παραμύθι ακούγονται όλα αυτά. Ήρωες και ηρωίδες που έδρασαν και δοξάστηκαν μέσα σ' ένα φανταστικό κόσμο, με αόρατους δράκους και στοιχειά, που παλεύουν μαζί τους και τα νικούν. Συνεχίζει λοιπόν να ζει, μέσα σ' αυτό το υπέροχο αλλά και τολμηρό παραμύθι των αιθέρων και καταρρίπτει αεροπορικά ρεκόρ το ένα μετά το άλλο. Λαμβάνει μέρος, σε όποιες αεροπορικές επιδείξεις οργανώνονται με ενθουσιασμό και πολλές φορές πρωτεύει...

Έτσι έρχεται και η μεγάλη στιγμή. Το αποφασίζει. Μόνη αυτή τη φορά θα παλέψει. Με σύντροφο ένα μονοκινητήριο αεροπλάνο Vegas τηw Lockheed, στις 21 Μαΐου του 1932 ξεκινάει και πάλι για διάσχιση του Ατλαντικού! Ευτυχώς αυτή την φορά, δεν αντιμετωπίζει δυσμενή καιρικά φαινόμενα και μετά από 14 ώρες και 22 λεπτά, προσγειώνεται για δεύτερη φορά στη βόρεια Ιρλανδία. Πανζουρλισμός στα μέσα ενημέρωσης και η δόξα της γυναίκας στα ουράνια!

Αλλά δυστυχώς η μοίρα των πρωτοπόρων τις περισσότερες φορές είναι άχαρη και σκληρή. Το παραμύθι τους, τελειώνει θλιβερά. Η Οδύσσεια τους λίγες φορές θα καταλήξει στην Ιθάκη, για να αναπαυθούν από τις τρικυμίες της ζωής.

Η γλυκιά Αμέλια Έρχαρτ που είδε το φως του κόσμου στις 24 Ιουλίου του 1887 στο Atchison του Κάνσας, ένα πρωινό ξεκινάει για ένα άλλο μεγάλο κατόρθωμα. Πενήντα χρόνων τώρα πια, γεμάτη ωριμότητα αλλά και ζωντάνια, χαράσσει στο χάρτη το τελευταίο ταξίδι της που θα την οδηγήσει στην αιωνιότητα! Απογειώνεται μ' ένα δικινητήριο Electra της Lockheed. Η απογείωση γίνεται από το Oakland της Καλιφόρνιας στις 17 Μαρτίου του 1937 με πρώτο σταθμό τη Χαβάη. Προορισμός το αγκάλιασμα ολόκληρης της Γης. Διανύει μια απόσταση πάνω από 22.000 μίλια της γήινης σφαίρας και προσγειώνεται ένα δειλινό για μια ακόμη φορά στο έδαφος της μητέρας Γης. Θα είναι και η τελευταία. Την επομένη στις 2 Ιουλίου του 1937 από το Lea της Νέας Γουινέας απογειώνεται και χάνεται για πάντα στα βάθη του Ουρανού που τόσο αγάπησε και ασφαλώς την αγάπησε κι αυτός και την πήρε κοντά του.

Το παρόν άρθρο αφιερώνεται στη μνήμη των Ελληνίδων αεροσυνοδών που έχασαν την ζωή τους κατά την εκτέλεση των καθηκόντων τους.

- 6/06/1949 ΤΑΕ Βασιλική Λεβεντοπούλου (Αυλώνα)

- 29/10/1959  Ο.Α. Κόκκινου Μαρία (Αυλώνα)

- 08/12/1969 Ο.Α. Μαρίνα Μόσχα και Μάρθα Πιταούλη (Κερατέα)

- 23/11/1976 Ο.Α. Σταματίνα Σπαθοπούλου και Γεωργία Τσουκαντά (Κοζάνη)

-  03/08/1989  Ολυμπιακή Αεροπλοΐα: Β. Δόλγηρα (Σάμος)

- 28/02/1990 Ελένη Γρηγορίου (Κάιρο) 

Πηγή :

Τα δικά μας φτερά