Πώς
δεν καθιερώθηκε το λατινικό αλφάβητο και η φωνητική γραφή από τον Κ.Καραμανλή
Σε ένα άρθρο του Σ. Ψυχάρη
στις 25.7.1999, στο "Βήμα" αναφέρεται ότι ο Κ. Καραμανλής επιχείρησε
να καθιερώσει, στην πρώτη τετραετία της μεταπολίτευσης, το λατινικό αλφάβητο
και την φωνητική γραφή και υποχώρησε μετά την σθεναρή αντίδραση του Κ. Τσάτσου
και του Ε. Παπανούτσου. Δεδομένου ότι ο Κ. Καραμανλής, παρότι επιθυμούσε να
βρίσκεται κοντά σε σημαντικούς στοχαστές, ο ίδιος ποτέ δεν είχε ιδιαίτερους
θεωρητικούς προβληματισμούς, είναι αξιοπερίεργο τι τον ώθησε να ασπαστεί θέσεις,
που στην χώρα μας συμμερίζονταν μόνο ένα κομμάτι του δημοτικισμού.
Πως ένας πολιτικός που δεν
είχε γίνει γνωστός για την εμπλοκή του στις γλωσσικές διαμάχες λαμβάνει μια
τέτοια πρωτοβουλία, που αιφνιδιάζει τους κατ' εξοχήν δημοτικιστές συνεργάτες
του.
Βεβαίως η κατάργηση της
αραβικής γραφής από τον Κεμάλ θεωρήθηκε ως μεγάλο βήμα προόδου για τους
Τούρκους. Όμως σε μια γλώσσα με παράδοση χιλιάδων ετών, με αδιάλειπτη συνέχεια,
στην οποία έχουν γραφεί σπουδαία έργα, μια τέτοια πρωτοβουλία, ανεξάρτητα από τις
πιθανές προθέσεις, όσων την υποστήριζαν, θα είχε ως αποτέλεσμα να χάσουμε άλλο
ένα αγκωνάρι της αυτοτέλειας και ανεξαρτησίας μας.
Φυσικά αυτό το επεισόδιο
δεν ερευνήθηκε ποτέ περισσότερο.
Το απόσπασμα, από το άρθρο
του Σ. Ψυχάρη, με τον τίτλο "Κ. Καραμανλής" είναι το ακόλουθο:
" ...Και όμως, ο
άνθρωπος αυτός δύο φορές βρήκε το κουράγιο να αντιταχθεί αποφασιστικά στον
Καραμανλή. Και τις δύο φορές ο Καραμανλής ήταν έτοιμος να προχωρήσει σε εντελώς
ριζοσπαστικά μέτρα.
Την πρώτη φορά η κρίση
ξέσπασε σε μια συνάντηση του Καραμανλή με τον Κ. Τσάτσο (προτού γίνει Πρόεδρος
της Δημοκρατίας ήταν υπουργός Πολιτισμού) και τον αείμνηστο Ευάγγελο
Παπανούτσο. Τους είχε καλέσει ο τότε πρωθυπουργός στο γραφείο του για να
συζητήσουν θέματα της Παιδείας. Σε μια στιγμή ο Καραμανλής τους είπε ότι θα
έπρεπε κάποια στιγμή να σκεφθούν το ενδεχόμενο να συνδυασθεί το ελληνικό
αλφάβητο με το λατινικό, να εξετασθεί ακόμη και το θέμα της φωνητικής γραφής.
Σαν ελατήρια πετάχτηκαν
επάνω οι δύο συνομιλητές του Καραμανλή. «Δεν πίστευα στα αφτιά μου!» θα
αφηγηθεί αρκετά χρόνια αργότερα ο Κ. Τσάτσος... Οπωσδήποτε οι δύο συνομιλητές
του τότε πρωθυπουργού δήλωσαν ότι παραιτούνται κλπ., κλπ. και ο Καραμανλής
απέσυρε το θέμα.
Λίγα χρόνια αργότερα ο
Καραμανλής έδωσε το πράσινο φως για την κατάργηση των τόνων και των πνευμάτων.
Ο τότε αρμόδιος υπουργός Παιδείας, δεν τολμούσε να διαφωνήσει ανοιχτά με τον
Καραμανλή, φοβούμενος την απόλυσή του από την κυβέρνηση. Για τον λόγο αυτό,
όπως ο ίδιος ο Καραμανλής έχει αφηγηθεί, ο υπουργός ειδοποίησε τον Κ. Τσάτσο,
που είχε ήδη γίνει Πρόεδρος της Δημοκρατίας. Ο Κ. Τσάτσος έσπευσε να
τηλεφωνήσει στον Π. Μολυβιάτη, ζητώντας του να πει στον πρωθυπουργό ότι ήταν
έτοιμος να υποβάλει την... παραίτησή του αν η Κυβέρνηση Καραμανλή προχωρούσε
στην κατάργηση των τόνων...
Ήταν η δεύτερη φορά που
διαφώνησε ο Κ. Τσάτσος".
Βεβαίως το τελευταίο αυτό
μέτρο υλοποιήθηκε τελικά επί κυβερνήσεως
Ανδρέα Παπανδρέου με πρόεδρο τον Κων. Καραμανλή αλλά ουδείς δεν διανοήθηκε να επαναφέρει την πρόταση του τελευταίου για
χρήση του λατινικού αλφαβήτου.
http://amina-politiki.blogspot.gr/2014/10/blog-post_21.html
http://www.tovima.gr/politics/article/?aid=112955&wordsinarticle=Τσάτσος
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου