ΝΙΚΟΛΑΣ ΑΛΕΞΑΝΔΡΙΝΟΣ : Στο παλιό βαγόνι το παροπλισμένο

 

 ‘’  Στο παλιό βαγόνι το παροπλισμένο  ‘’

 

Ο μικρός αλήτης το παιδί του δρόμου

Συγγενείς δεν έχει να το περιμένουν

Κι όλο γύρω φέρνει στο παροπλισμένο

Στο παλιό βαγόνι στον σταθμό των τραίνων

 

Σαν σκιά στη νύχτα

Τη ματιά γυρίζει

Πάει και τη φέρνει

Σαν τον διαρρήκτη

Που όταν δεν βλέπουν

Με ένα σάλτο μπαίνει

Στο παλιό βαγόνι

Όλο μπαινοβγαίνει

 

Ο μικρός αλήτης το παιδί του δρόμου

Όνειρα δεν κάνει κι ας έχει χρόνο

Νοιώθει τόσο μόνο σε μια ξένη πόλη

Ξένοι είναι όλοι μα κανείς δεν ξέρει

 

Αποξενωμένοι

Σαν τους βλέπει όλους

Όταν κάνει βόλτες

Στους γεμάτους δρόμους

Λες καταλαβαίνει

Το μικρό αγόρι

Τη ζωή μαθαίνει

Κι από πρώτο χέρι

 

Όταν επιστρέφει συλλογιέται εκείνο

Όλα όσα είδε στης ζωής το ήλιο

Ο μικρός αλήτης το μικρό αγόρι

Ένα μόνο θέλει ότι θέλουν όλοι

 

Μόνο λίγη αγάπη,

Του αρκεί του φτάνει

Για να νοιώσει κάτι

Κάτι σαν αγάπη

Όταν δεν αντέχει

Μες στη μοναξιά του

Πνίγεται φωνάζει

Θέλει τον μπαμπά του

 

Ο μικρός αλήτης που κοιμάται μόνος

Στο παλιό βαγόνι το παροπλισμένο

Που ‘χει κάνει σπίτι στα εγκαταλειμμένα

Στη στροφή επάνω π έρχονται απ τα ξένα

 

Σαν ακούει τραίνα

Λες κάτι παθαίνει

Του θυμίζει κάτι

Κάτι από πατέρα

Τέρας του θυμίζει

Σαν του πήρε εκείνον

Κι έφυγε μια μέρα

Μακριά στα ξένα…

 

Κι η μητέρα πόρνη.. πόρνη η μητέρα

Εκπορνεύει άνδρες για να βρει τη δόση

Πούλησε τα πάντα, μέχρι και το γιο της

Που ‘λεγε μωρό της, το μικρό Χριστό της

 

Ένα ακόμη θύμα

Της ζωής κι η ίδια

Έπεσε η καημένη

Στη ναρκοπαγίδα..

 

ΝΙΚΟΛΑΣ ΑΛΕΞΑΝΔΡΙΝΟΣ ©