Ο θίασος της Σοφίας Βέμπο στη Μέση Ανατολή

Ο θίασος  της Σοφίας Βέμπο στη Μέση Ανατολή

Η ΣΟΦΙΑ ΒΕΜΠΟ ΚΑΙ Ο ΜΙΜΗΣ ΤΡΑΪΦΟΡΟΣ ΚΟΝΤΑ ΣΤΟ ΝΑΥΤΙΚΟ ΜΑΣ ΣΤΗΝ ΠΕΡΙΟΔΟ ΤΗΣ ΚΑΤΟΧΗΣ

Την πρώτη επαφή με το εξόριστο Πολεμικό μας Ναυτικό είχε η Σοφία Βέμπο στη Βυρηττό, στη βάση των ελληνικών υποβρυχίων. Εκεί πρωτοτραγούδησε για τα εξόριστα ναυτάκια της πατρίδας, που τη σήκωσαν στα χέρια τους από τον ενθουσιασμό τους. «Η φωνή της "τραγουδίστριας της νίκης", που ζέσταινε τους παγωμένους της Αλβανίας, γιόμιζε αγέρα ελληνικό τα εξόριστα ναυτάκια μας».

Ο Παναγιώτης Κανελλόπουλος έγραψε στον Τραϊφόρο μόλις πέθανε η Βέμπο: «...Και είμαστε υπερήφανοι όλοι όσοι είχαμε την τύχη να την γνωρίσουμε από κοντά. Έτυχε να βρίσκομαι στη Βυρηττό όταν διέφυγε η Σοφία από την κατεχόμενη Ελλάδα. Εκεί περάσαμε μια έξοχη βραδιά επάνω στο "Κορινθία", το πλοίο που ήταν η μάνα των υποβρυχίων μας. Τα εξόριστα ναυτάκια μας την αποθέωσαν - και με το δίκιο τους...¨».

Η θεατρική ομάδα της Σοφίας Βέμπο και του Μίμη Τραϊφόρου έτρεχε παντού. Δεν άφησε καράβι για καράβι που να μην προσφέρει την ψυχαγωγία της και την αγάπη της, αλλά και όσα χρόνια έπαιζαν στην Αλεξάνδρεια η είσοδος του θεάτρου ήταν ελεύθερη για τους ναύτες. 

 

Στα 1943 επισκέφθηκαν το θρυλικό «Αβέρωφ» στο Πορτ Σάιντ. Το πλήρωμα με επικεφαλής το ναύαρχο Σακελλαρίου τους υποδέχτηκε με συγκίνηση και ενθουσιασμό. Το πρόγραμμα ήταν πατριωτικού περιεχομένου και μαζί με τα γελαστικά επιθεωρησιακά νούμερα, γραμμένα από τον Τραϊφόρο, σκόρπισε τη συγκίνηση αλλά και το πλούσιο γέλιο στους ναύτες, που χειροκροτούσαν σαν τρελοί τον Τραϊφόρο, την Αλίκη Βέμπο, το Λιάκο, τον Κωνσταντίνου, το Ζαφειρόπουλο, το ακορντεόν και το Μαλωνιτσάκη για τις κρητικές μαντινάδες. «Κι όταν ακούστηκε η πολεμική φωνή της τραγουδίστριας της νίκης στο διθυραμβικό τραγούδι του Τραϊφόρου "Παιδιά, της Ελλάδοδ παιδιά", που στάθηκε ο ύμνος της Αλβανίας καθώς και στα σατιρικά τραγούδια που εξευτέλιζαν και ταπείνωναν το θερμοκέφαλο Ντούτσε και τους αστείους φρατέλους του, το χειροκρότημα και οι ζητωκραυγές απ' τα συγκινημένα ναυτάκια μας αντηχούσαν σ' όλο το λιμάνι του Πορτ Σάιντ, που εκείνο το αλησμόνητο πρωινό είχε ντυθεί κι αυτό στα γαλάζια και είχε καταληφθεί απ' το ανίκητο πολεμικό μας ναυτικό. Είχε γίνει για ένα πρωί το Πορτ Σάιντ ελληνικό!».

«Γεια σου αθάνατη Βέμπο! Έτσι θαρρείς και λέγαν τα περήφανα πρόσωπα, του   ναύτη,   του   αξιωματικού,   του   ναυάρχου, που κυριολεκτικά την αποθέωσαν εκείνο το γιομάτο Ελλάδα πρωινό πάνω στο κατάστρωμα του πιο δοξασμένου καραβιού». 

 

Το θέμα που έδωσαν οι ναύτες μέσα σε γέλια και χειροκροτήματα στο Μίμη Τραϊφόρο ήταν «Ο δοξασμένος Αβέρωφ», με λέξεις αναγκαστικές: πλεούμενο - στεφανώνει - προηγούμενο - κανόνι -χρόνια - εχθρός - καψόνια - εμπρός. Κι ο Τραϊφόρος μέσα σε πέντε λεπτά κατασκεύασε το οχτάστιχο:

Με περηφάνια μπήκαμε σε τούτο το πλεούμενο

που η δόξα η ελληνική χρόνια το στεφανώνει

κι οι νίκες του οι θρυλικές δεν έχουν προηγούμενο

που βγήκαν απ' το κάθε του ατίμητο κανόνι.

Στη μνήμη μας Αβέρωφ μου, θα ζεις χιλιάδες χρόνια

κι αν μας πουλήσει τσαμπουκά κανένας μας εχθρός,

θα πάψουν τα ναυτάκια μας τα γλέντια, τα καψόνια

και θα τους βομβαρδίσουμε και πίσω κι από μπρος.

Ο «Αβέρωφ» σείστηκε απ' τα χειροκροτήματα κι από τα «ζήτω» και τις επευφημίες του πληρώματος. Ο Τραϊφόρος και η Βέμπο αποθεώθηκαν.

Ο ναύαρχος Σακελλαρίου βαθιά συγκινημένος αγκάλιασε και φίλησε τον Τραϊφόρο, ενώ όλος ο θίασος με τη Βέμπο επικεφαλής και μ' όλο το πλήρωμα τραγούδαγαν το «Κορόιδο Μουσολίνι». Κατόπιν έγινε στο θίασο μια σύντομη ξενάγηση στο καράβι, βγήκαν αναμνηστικές φωτογραφίες και το συγκρότημα αναχώρησε κατασυγκινημένο και γεμάτο όμορφες εντυπώσεις ενώ οι ναύτες και οι αξιωματικοί εκδήλωναν με ενθουσιασμό τις επευφημίες τους.

Από την επίσκεψη στον Αβέρωφ ο Μίμης Τραϊφόρος θυμόταν :

Έχουμε πάει σε πολλά απ' τα δοξασμένα μας καράβια. Έχουμε παίξει κι' έχουμε τραγουδήσει πολλές φορές μπροστά σε όλους εκείνους πού αντιπροσωπεύουν εδώ κάτω τους παλμούς του Έθνους μας, κι' έχουμε επικοινωνήσει άπειρες φορές ως τώρα με την ψυχή της Πατρίδος μας, πού την ενσαρκώνουν γενναία ηρωικά μας αδέλφια πού σε στεριές και σε θάλασσες, σ' αέρες και σε πελάγη περιφέρουν περήφανα και τροπαιούχα την αιματόβρεχτη Ελληνική θέληση για μια ωραία και δυνατή Αύριο,  για μια  πλατειά  και δίκαιη   αποκατάσταση.

Παντού όπου κι' αν πήγαμε πήραμε κι' από μια συγκίνηση κι' από ένα δονισμό. Παντού ντυθήκαμε λίγο απ' το γαλάζιο φώς της Πατρίδας μας λίγο απ' την αντρίκια ανάσα της σκλαβωμένης μας χώρας. Μα εκείνο πού αισθανθήκαμε σαν πατήσαμε στο κατάστρωμα του ·Γέρο Αβέρωφ» ήταν το πιο δυνατό και πιο γόνιμο απ' τα συναισθήματα πού νοιώσαμε ως τώρα. Ολόκληρες χαρούμενες εποποιΐες ζωντάνεψαν στα έκπληκτα μάτια μας και κάποιες ωραίες μεγάλες εποχές ζωντάνεψαν για να μας θυμίσουν το Ακατάβλητο, το Αιώνιο, της Ελληνικής ράτσας, πού δεν πέθανε. Πού δεν θα πεθάνη ποτέ.

 

Κι' όταν σε λίγο βρεθήκαμε μπροστά στο πλήρωμα του γέρου θαλασσόλυκου και μπροστά στο Εγγλέζικο Ναυτικά Επιτελείο της Μεσογείου, πού είχε έρθει σύσσωμο μαζί με κάμποσα Εγγλεζάκια ναυτάκια για να τραγουδήσουνε, να συγκινηθούνε και να χαρούνε μαζί μας. Όταν βρεθήκαμε μπροστά σ' αυτή τη μπλε ανθρωποπλημύρα, πού μάς υποδέχθηκε με τις κραυγές «Καλώς ορίσατε αδέλφιά μας», προσπαθήσαμε να πνίξουμε κάποιο κρυφό λυγμό. Κι' όταν σε λίγο συνήλθαμε απ' την  πρώτη δυνατή δόνηση, τότε τα πράγματα πήραν το φυσικό τους δρόμο. Η Σοφία μάς πήρε και μας ανέβασε σε κάποια κορφοβούνια μας, σε κάποιες δαντελένιες ακρογιαλιές, μάς μίλησε για την μάννα μας, για τα αδέρφιά μας, για κάποια αρραβωνιαστικιά μας, κι' όταν ακούστηκε η βαριά της φωνή να λέει :

Τώρα πια νέα Ζωή ας' αρχίσει

οι έχθρες και τα μίση

για πάντα   ας ξεχαστούν.

Τώρα ας δώσουμε τα χέρια

και τα παλιά τεφτέρια

στο δρόμο ας πεταχτούν  . .

 

Τότε ένα μυριόστομο : «Αμήν Παναγία μου» γιόμισε τις μπουκαπόρτες και τα κανόνια του δοξασμένου μας καραβιού, κι' αυτή τη μυριόστομη κραυγή την πήρε στερνά ο αγέρας για να την φέρει στα σκλαβωμένα μας αδέρφια, πού μάς περιμένουνε να πάμε ενωμένοι για να φτιάξουμε όλοι μαζί μια νέα Ελλάδα πιο Δυνατή και πιο Χαρούμενη. Ο «Γέρω Αβέρωφ» εκείνο Το βράδυ είχε αφήσει το γκρίζο σιωπηλό του ύφος και τις βαρετές του σκέψεις και μάς χαμογέλασε, και μας τραγούδαγε και μας μίλαγε για κάποιες ωραίες περήφανες εποχές, για κάποιους παλιούς σεμνούς καιρούς πού δεν μπορούν παρά να ξανάρθουν. Και μαζί με τον Γέρο-Αβέρωφ» χαμογέλαγε η ψυχή όλων μας ….  Χαμογέλαγε η Ελλάδα  μας . ..

Το κείμενο που παρουσιάζεται εδώ περιγράφει την επίσκεψη της Σοφίας Βέμπο και του Μίμη Τραϊφόρου στα ελληνικά πληρώματα και πλοία στη Μέση Ανατολή. Η θεατρική ομάδα της Σοφίας Βέμπο και του Μίμη Τραϊφόρου συνέβαλλε απλόχερα στην τέρψη και την ανύψωση του ηθικού προσφέροντας μία ευχάριστη ανάπαυλα από τιε πολεμικές επιχειρήσεις.

Πηγή:

Ναυτική Επιθεώρηση | ΤΕΥΧΟΣ 598-Τ0Μ0Σ 177

www.onalert.gr