Δεν θα υπάρχει αγοραστής, κ. Παπαδήμο...

Πετσοκόβουν συνεχώς μισθούς και συντάξεις και καταργούν δώρα για να γίνουμε ανταγωνιστικοί, αλλά στο τέλος...

Δεν θα υπάρχει αγοραστής, κ. Παπαδήμο...

Πέστε όλοι μαζί «ως εδώ» στη Μέρκελ, αλλιώς η χώρα θα γίνει απέραντο νεκροταφείο...

Πρέπει να είστε ανταγωνιστικοί. Είναι το μόνιμο ρεφρέν της «τρόικας» (ΕΕ, ΔΝΤ και δανειστές). Έτσι, λένε, θα υπάρξει... ανάπτυξη. Θα βγείτε στις αγορές και θα αρχίσουν οι... χοροί και δεν θα πάτε στη δραχμή, όπου θα καταστραφεί η χώρα σας κι εσείς μαζί.

Την ίδια καραμέλα μασουλάει και η κυβέρνησή μας, και η χθεσινή του κ. Παπανδρέου και η σημερινή του τεχνοκράτη κ. Παπαδήμου, που προσφέρθηκε κι αυτός να έλθει να μας σώσει, μαζί με τα 2-3 εξαπτέρυγά του.

Είκοσι οκτώ μήνες τώρα έχουν πάρει τη χατζάρα και κόβουν, κόβουν, και παρότι έχει μείνει ο... γάιδαρος πετσί και κόκαλο, συνεχίζουν να τον φορτώνουν κάθε μέρα και απ’ ένα χαράτσι-φόρο. Με πρωτοφανή αναλγησία, δείχνοντας ότι έχουν πάρει εργολαβικά το έργο να τον πεθάνουν... Και ταυτόχρονα γκρεμίζουν ό,τι έχει κτισθεί –κοινωνικές παροχές, δικαιώματα, συμβάσεις– με νύχια και με δόντια πενήντα χρόνια, με αγώνα, στερήσεις, ιδρώτα, ακόμα και αίμα... Και τα καταφέραμε... Σήμερα, σου λένε, δεν σου ανήκουν... Ό,τι έφαγες θα το... ξεράσεις (με το συμπάθιο) – αυτό λέει σε απλά, χωριάτικα, ελληνικά ο κ. Πάγκαλος.

Και το ωραίο είναι ότι μας λένε πως όλα αυτά είναι για το... καλό μας. Ότι έτσι θα μας σώσουν, τη στιγμή που οι ίδιοι ψάλλουν το... Μακαρία η οδός... Νεκροταφείο κάθε μέρα είναι η εικόνα της χώρας. Εκεί έχουν οδηγήσει με τα καμώματά τους. Οι αριθμοί είναι αμείλικτοι. Αν και δεν χρειάζονται... Αρκεί μια ματιά... Όπου κι αν κοιτάξεις όχι απλώς σε πληγώνει, όπως λέει ο Σεφέρης, αλλά σου μαυρίζει την ψυχή, κόβονται τα γόνατά σου. Με τη σκέψη και σ’ αυτά που έρχονται. Μόνο οι κρατούντες συμπεριφέρονται σα να ζουν σ’ άλλη χώρα. Σ’ άλλον κόσμο... Και συνεχίζουν να λένε το ποίημά τους...

Στο 19% πάτησε η ανεργία. Το 2012 προβλέπεται να ανέβει στο 22%, κάνοντας ευρωπαϊκό ρεκόρ. Τα μεγάλα αστικά κέντρα, με πρώτη την Αττική, έχουν γίνει κρανίου τόπος... Από κει που έσφυζαν από ζωή και εργασία, τα φουγάρα δεν καπνίζουν πια... Μαγαζιά κλειστά παντού... Μποτιλιάρισμα δεν υπάρχει πλέον. Άνετη η κυκλοφορία στους δρόμους... Να μια ακόμη επιτυχία... Χωρίς έξοδα το καταφέρανε...

Όλα αυτά είναι δευτερεύοντα. Πάνω απ’ όλα η ανταγωνιστικότητα. Κι όταν με χρόνια με καιρούς θα έρθει, δεν θα υπάρχει αγοραστής, κύριε πρωθυπουργέ και υπουργοί που εκτελείτε αυθωρεί και παραχρήμα τις εντολές της «τρόικας» από τη στιγμή που αποδεχθήκατε τον ρόλο του κλητήρα...

Ποιος, κ. Παπαδήμο και κ. Βενιζέλο, θα αγοράζει αυτά που υποτίθεται ότι θα παράγουμε; Με τι λεφτά θα αγοράζει ο έλληνας πολίτης; Με τα 300 ευρώ μισθό που θα του εξασφαλίσετε; – γιατί εκεί το πάτε... Για να είμαστε ανταγωνιστικοί με τους Κινέζους... Χάρη θα μας κάνετε που θα δίνετε κάτι παραπάνω από ένα πιάτο ρύζι...

Αυτό είναι το μέλλον που μας προετοιμάζουν... Ψωμί κι ελιά... Πίσω στο ’50. Και μάλιστα με ευρώ... Που αποδεικνύεται πολύ πιο θανατηφόρο από την επιστροφή στη δραχμή...

Είναι μέγα πράγματι... κατόρθωμα...

Καταφέρατε και ΑΠΟΤΥΧΑΤΕ σε ΟΛΑ, με τόση μάλιστα... επιτυχία, που χρεώσατε την Ελλάδα και τον λαό της με άλλα 220 δισ. ευρώ (110 του πρώτου Μνημονίου και τα 110 που τώρα θα μας δώσουν, για να πληρωθούν οι δανειστές μας), ενώ υποτίθεται ότι θα είχαμε σωθεί με τα πρώτα 110 δισ. ευρώ...

Και το ερώτημα που μπαίνει στον καθένα μας είναι ΠΟΥ ΠΗΓΑΝ αυτά τα ΔΙΣΕΚΑΤΟΜΜΥΡΙΑ; Αντί να μειωθεί το χρέος, το πολλαπλασιάσατε...

Κατορθώσατε να διαψεύσετε ακόμη και το γνωστό «η εγχείρηση επέτυχε, ο ασθενής απεβίωσε». Απεβίωσε και η εγχείρηση... Υπάρχει όμως γιατρειά...

Αν ανακαλύψετε ότι εκτός από το «ναι» υπάρχει και το «όχι».

Να γίνετε Μόντι, κύριε Παπαδήμο. Να πείτε «ως εδώ». Και εσείς και οι τρεις αρχηγοί που σας στηρίζουν. Μαζί και με τον Πρόεδρο της Δημοκρατίας. Έχοντας μαζί όλο τον ελληνικό λαό. Νεκροταφείο να γίνει η Ελλάδα με ζωντανούς νεκρούς τους Έλληνες, δεν βάζουμε την υπογραφή μας...

Αυτή είναι η ΜΟΝΑΔΙΚΗ στάση που οδηγεί στην πραγματική σωτηρία.

Το μπορείτε; Ιδού η Ρόδος...

ΥΓ.: Και κάτι ακόμα, κύριε Παπαδήμο, για να έχετε την εικόνα που πρέπει για το τι συμβαίνει στους δρόμους, στα σπίτια πίσω από τις κλειστές πόρτες, στα άδεια μαγαζιά. Έχει φθάσει σε τέτοιο σημείο ο κόσμος, που λέει, χωρίς δισταγμό, επιτέλους ας πτωχεύσουμε... Να τελειώνουμε, να πιάσουμε τον πάτο, που δεν υπάρχει άλλος παρακάτω. Να πάψουμε να ζούμε κάθε μέρα με εκβιασμούς, απειλές, με το πιστόλι στον κρόταφο... Έχουμε τρελαθεί... Δεν αντέχουμε άλλο, κάθε μέρα να μην ξέρεις τι θα σου έρθει... Όταν υπάρχουν τέτοιες φωνές, κύριε πρωθυπουργέ, δεν μπορεί να κρατάει κανένας κλειστά τα αυτιά του. Και να συνεχίζει στην ίδια ρότα που έχει μπει παραπάνω από δύο χρόνια τώρα και δεν οδηγεί πουθενά αλλού από το... παγόβουνο...