Αναπόσπαστο κομμάτι της ζωής της κοινωνίας μας αποτελεί η ορκωμοσία του Ανώτατου Άρχοντα, των βουλευτών, της Κυβέρνησης, στρατιωτικών, δικαστικών, ιατρών, αστυνομικών, δημοσίων υπαλλήλων σχετικά με την τήρηση του Συντάγματος, των νόμων, της προστασία των εθνικών συμφερόντων και των πολιτών και της ευμάρειάς τους.
Καθώς λοιπόν βιώνουμε μια ταραχώδη περίοδο της πολιτικής και όχι μόνο ζωής του τόπου -όπου η παραβίαση του Συντάγματος υπέρ των συμφερόντων του ημεδαπού και ξένου κεφαλαίου αποτελεί τον κανόνα - και καθώς διαπιστώνουμε καθημερινά την ύπαρξη πληθώρας επιόρκων σε κάθε έμφαση της ζωής αυτού του τόπου αξίζει να ασχοληθούμε έστω και για λίγο με τους όρκους, τις παρασπονδίες, τις προδοσίες και την φιλοπατρία.
Άραγε πόσο έντιμο θεωρούν τον εαυτό τους οι πολιτικοί και μια μερίδα «δημοσίων» υπαλλήλων όταν αποκαλύπτονται αυτά που πράττουν εις βάρος των Ελλήνων Πολιτών; Τι εμπιστοσύνη μπορεί να έχει σε αυτούς τους βουλευτές που συντάχθηκαν και συνέργησαν με την ψήφο τους στην επιβολή των Μνημονίων και τώρα συγκροτούν τάχατες αντιμνημονιακά κόμματα και ζητούν την ψήφο των ταλαιπωρημένων Ελλήνων. Πως μπορεί να έχει εμπιστοσύνη ο σημερινός Έλλην πολίτης σε αυτούς που ορκίζονταν να υπερασπίσουν το Σύνταγμά και τα συμφέροντα της Ελληνικής Πατρίδας και τελικά αποδεδειγμένα καταπατούσαν και καταπατούν τους όρκους που έδωσαν βλάπτοντας συνειδητά το εθνικό και κοινωνικό συμφέρον;
Οι βουλευτές πριν να αναλάβουν τα καθήκοντά τους δίνουν τον ακόλουθο όρκο:
"Ορκίζομαι στο όνομα της Αγίας και Ομοούσιας και Αδιαίρετης Τριάδας να είμαι πιστός στην Πατρίδα και το δημοκρατικό πολίτευμα, να υπακούω στο Σύνταγμα και τους νόμους και να εκπληρώνω ευσυνείδητα τα καθήκοντά μου".
Εδώ βεβαίως ο Ελληνικός Λαός σήμερα γελάει. Οχι βέβαια με τον όρκο αλλά με αυτούς τους 199 και κάτι της Βουλής που έδωσαν τον συγκεκριμένο όρκο κατά την ανάληψη των καθηκόντων τους και τον «παραβίασαν» πρόσφατα κατά την ψήφιση του Μνημονίου 2. Όταν με την ψήφο τους παρέδωσαν την χώρα στο ξένο και ημεδαπό κεφάλαιο κατά παραβαση του Συντάγματος, του Δημοκρατικού Πολιτεύματος της χώρας και κάθε λογικής καθιστώντας εαυτούς όχι προστάτες του Ελληνικού Λαού αλλά των τοκογλύφων του κεφαλαίου.
Αλλά ας συνεχίσουμε σχετικά με τους όρκους και τις ορκωμοσίες.
Ας δούμε τι συνέβαινε με τους όρκους στα αρχαία χρόνια.
Οι αρχαίοι Αθηναίοι, όταν γίνονταν 18 ετών παρουσιάζονταν στην εκκλησία του δήμου στην Πνύκα, αναγράφονταν στους καταλόγους των πολιτών, τους χορηγούνταν ένα δόρυ και μια ασπίδα, και υπηρετούσαν για δύο χρόνια στρατιώτες, αφού έδιναν πρώτα τον «Όρκο των Αθηναίων εφήβων», μπροστά από το ναό της Αγλαύρου, όπως μας τον διασώζει ο Λυκούργος στον «Κατά Λεωκράτους» λόγο 77. Λέγεται μάλιστα πως ο όρκος αυτός γράφτηκε από τον ίδιο το Σόλωνα, νομοθέτη των Αθηναίων.
Κρατώντας λοιπόν τα όπλα που του εμπιστευόταν η Πατρίδα, ο Αθηναίος έφηβος μπροστά στο ναό της Αγραύλου έδινε τον παρακάτω όρκο :
«Δε θα ντροπιάσω τα όπλα μου, ούτε θα εγκαταλείψω τον συμπολεμιστή μου όπου κι αν ταχθώ να πολεμήσω, θα υπερασπίζω τα ιερά και τα όσια, και μόνος και με πολλούς, και την πατρίδα δε θα παραδώσω μικρότερη, αλλά μεγαλύτερη και πολεμικότερη απ' όση θα μου παραδοθεί.
Θα πιστεύω στους Θεούς και στους ισχύοντες νόμους θα υπακούω, και σε όσους άλλους νόμιμα θεσπισθούν. Κι αν κάποιος αναιρέσει ή αμφισβητήσει τους θεσμούς δεν θα το επιτρέψω, θα τον πολεμήσω είτε μόνος είτε με όλους. Και τις ιερές παρακαταθήκες των πατέρων θα τιμήσω.
Μάρτυρές μου οι θεοί Άγραυλος, Ενυάλιος, Άρης, Ζεύς, Θαλλώ, Αυξώ, Ηγεμόνη».
Κάτι ανάλογο κάνει και ο σημερινός Έλληνας στρατιώτης δίνοντας τον πιο κάτω όρκο:
«Ορκίζομαι να φυλάττω πίστιν εις την Πατρίδα. Υπακοήν εις το Σύνταγμα, τους Νόμους και τα Ψηφίσματα του Κράτους. Υποταγήν εις τους ανωτέρους μου, να εκτελώ προθύμως και άνευ αντιλογίας τας διαταγάς των. Να υπερασπίζω, με πίστιν και αφοσίωσιν, μέχρι της τελευταίας ρανίδος του αίματός μου, τας Σημαίας. Να μην τας εγκαταλείπω, μηδέ να αποχωρίζομαι ποτέ απ' αυτών. Να φυλάττω δε ακριβώς τους Στρατιωτικούς Νόμους, και να διάγω εν γένει ως πιστός και φιλότιμος Στρατιώτης».
Βεβαίως όπως θα παρατηρήσατε υπάρχει μια ολοφάνερη διαφορά μεταξύ των δύο όρκων. Ο όρκος των αρχαίων Ελλήνων αποτελεί μοναδικό κείμενο ανδρείας, φιλοπατρίας, πίστης στα ιερά και τα όσια, νομιμοφροσύνης και σεβασμού προς τους θεσμούς, ενώ ο σημερινός όρκος των στρατιωτών αποτελεί ένα κείμενο που ζητά την υποταγή των κατωτέρων στους ανώτερους. Ο αρχαίος Έλληνας πολίτης ΠΙΣΤΕΥΕΙ στους θεσμούς και τους νόμους ενώ ο σημερινός ορκίζεται να ΥΠΑΚΟΥΕΙ!
Οι δήμαρχοι δίνουν τον πιο κάτω όρκο:
«Ορκίζομαι να είμαι πιστός στην πατρίδα, να υπακούω στο Σύνταγμα και στους νόμους και να εκπληρώνω τίμια και ευσυνείδητα τα καθήκοντά μου».
Διαβάστε τώρα το ψήφισμα του Δήμου Αθηναίων την εποχή που ήταν άρχοντας ο Δημόφαντος (410 π.Χ.) για την προστασία της Δημοκρατίας και τιμωρία των Τυράννων.
«Θα συντελέσω με λόγια και με έργα και με την ψήφο και με το ίδιο μου το χέρι, αν μπορώ, στην θανάτωση εκείνου που θα καταλύσει τη Δημοκρατία στην Αθήνα.
Τα ίδια θα πράξω και για όποιον καταλάβει κάποιο αξίωμα, αφού θα έχει καταλυθεί η Δημοκρατία και για όποιον επιχειρήσει να γίνει τύραννος ή συνεργήσει στην επιβολή τυραννίας.
Και αν κάποιος τον σκοτώσει θα τον θεωρήσω αναμάρτητο μπροστά σε θεούς και δαίμονες γιατί σκότωσε εχθρούς των Αθηναίων. Και αφού ξεπουλήσω ολόκληρη την περιουσία του σκοτωμένου θα δώσω τα μισά σε αυτόν που τον σκότωσε χωρίς να του στερήσω τίποτα. Και αν κάποιος καθώς θα σκότωνε κάποιον απ αυτούς τους τυράννους χάσει τη ζωή του, θα εκδηλώσω την ευγνωμοσύνη μου σε αυτόν και στα παιδιά του, όπως στον Αρμόδιο και τον Αριστογείτονα, και στους απογόνους τους..
Τους όρκους που έχουν δοθεί στην Αθήνα ή στο στρατόπεδο ή οπουδήποτε αλλού εναντίον του Δήμου των Αθηναίων τους καταργώ και τους ακυρώνω.
Για τους πάρα πάνω όλοι οι Αθηναίοι να δώσουν τον νόμιμο όρκο προ των Διονυσίων, θυσιάζοντας ζωντανά σφάγια και να εύχονται όποιος τηρεί τον όρκο του να δει πολλά καλά ενώ ο επίορκος να καταστραφεί ο ίδιος και η οικογένειά του».
Όλοι παραδέχονται την σοφία των αρχαίων Ελλήνων, την σοφία που έδωσε στην ανθρωπότητα το πολίτευμα της Δημοκρατίας.
Σήμερα κόμματα, πολιτικοί και θεσμοί βρίσκονται σε κρίση.
Μήπως άραγε υπάρχει κάποια ελαφρότητα στην αντιμετώπιση των εννοιών Πατρίδα, Δημοκρατία, Θεσμοί από τους πολιτικούς και τους νομοθέτες;
Μήπως δεν είναι στραβός ο γιαλός αλλά εμείς στραβά αρμενίζουμε;
Μήπως τελικά πρέπει να ξαναβρούμε την σοβαρότητα που αφήσαμε πίσω μας και με αυτήν οδηγό να προχωρήσουμε;
Ας διαβάσουμε προσεκτικά τους όρκους των αρχαίων Ελλήνων και τους όρκους των σημερινών Ελλήνων.
Ας παρατηρήσουμε την συμπεριφορά πολιτικών.
Ας τα σκεφτούμε όλα αυτά και ας βγάλουμε τα συμπεράσματά μας πριν βρεθούμε μπροστά στις κάλπες.
Ας ψηφίσουμε το σωστό και αυτό που επιβάλλει η ΣΥΝΕΙΔΗΣΗ ΜΑΣ και ΤΟ ΣΥΜΦΕΡΟΝ ΤΗΣ ΠΑΤΡΙΔΑΣ ΜΑΣ.
Το τελευταίο αυτό αποτελεί το ύψιστο των καθηκόντων μας ως Ελλήνων Πολιτών. "Ουδέν γλυκύτερον της Πατρίδος" έλεγαν οι σοφοί πρόγονοί μας κάτι που οι απάτριδες ξεπουλημένοι πολιτικοί μας το έχουν ξεχάσει. Δικιά μας υποχρέωση είναι να τους υπενθυμίσουμε τι περικλείει η έννοια της Ελληνικής ΠΑΤΡΙΔΑΣ.
Θα πρέπει να τους υπενθυμίσουμε ότι η έννοια αυτή περικλείει την αγάπη και την προσήλωση ΟΛΩΝ μας στην ιστορία και τις παραδόσεις μας, στην αγάπη των χωμάτων που ποτίστηκαν με το αίμα των συγγενών μας, των φίλων μας, των προγόνων μας - κατά τους διάφορους αγώνες που έδωσαν για την ελευθερία και την επιβίωση αυτού του έθνους - τον καθημερινό αγώνα που δίνει ο κάθε έντιμος Έλληνας πολίτης για να θρέψει την οικογένειά του και να συμβάλλει με τον ιδρώτα του στο να συνεχίσει να υπάρχει αυτή η χώρα που οι πολιτικοί της την προδίδουν και την παραδίδουν βορά στους ξένους τοκογλύφους.
Θα πρέπει να συνειδητοποιήσουν οι πολιτικάντηδες της πατρίδας μας , και αν δεν μπορούν από μόνοι τους να τους κάνουμε εμείς να το καταλάβουν ότι ΦΙΛΟΠΑΤΡΙΑ είναι η αγάπη και αφοσίωση στα ιδανικά μας, στην τιμή, την ευτυχία και την ευημερία των Ελλήνων πολιτών και όχι η ευημερία των αριθμών και των ξένων κεφαλαιούχων. Να τους υπενθυμίσουμε αυτό που έλεγαν οι πρόγονοί μας : " Μητρός τε και πατρός και των άλλων προγόνων απάντων τιμιώτερον και αγιώτερον εστί η Πατρίς" και κάτι ακόμα ότι δηλαδή προδότης δεν είναι μόνον αυτός που προδίδει την Πατρίδα στον εχθρό σε καιρό πολέμου, αλλά και αυτός που δεν αισθάνεται ριζωμένο στην ψυχή του το αίσθημα που περικλείει η έννοια της φιλοπατρίας
Ας κάνουμε λοιπόν τους πολιτικούς μας να νοιώσουν στο πετσί τους τι σημαίνει ΦΙΛΟΠΑΤΡΙΑ και ας τους δώσουμε επιτέλους με την ψήφο μας να καταλάβουν τι σημαίνει ΤΙΜΩΡΟΣ ΛΑΟΣ που κατέπνιγε την αγανάκτησή του αυτά τα τελευταία χρόνια παρατηρώντας τις ανομίες τους.
Ο ΛΑΟΣ ΤΗΝ ΩΡΑ ΤΗΣ ΨΗΦΟΥ ΕΧΕΙ ΔΥΝΑΜΗ ΚΑΙ ΡΥΘΜΙΖΕΙ ΤΗΝ ΤΥΧΗ ΤΟΥ.
ΑΣ ΣΚΕΦΘΕΙ ΛΟΙΠΟΝ Ο ΚΑΘΕ ΕΛΛΗΝΑΣ ΤΙ ΘΑ ΨΗΦΙΣΕΙ.
ΘΑ ΠΡΕΠΕΙ ΠΑΝΤΩΣ ΝΑ ΓΝΩΡΙΖΕΙ ΟΤΙ ΜΕΤΑ ΤΗΝ ΡΙΨΗ ΤΗΣ ΨΗΦΟΥ ΣΤΗΝ ΚΑΛΠΗ ΟΥΔΕΝ ΛΑΘΟΣ ΑΝΑΓΝΩΡΙΖΕΤΑΙ ΚΑΙ ΤΟ ΑΜΕΣΩΣ ΕΠΟΜΕΝΟ ΔΙΑΣΤΗΜΑ ΘΑ ΕΧΕΙ ΝΑ ΕΙΣΠΡΑΞΕΙ ΤΟ ΤΙΜΗΜΑ ΤΗΣ ΟΡΘΗΣ Ή ΤΗΣ ΛΑΝΘΑΣΜΕΝΗΣ ΕΠΙΛΟΓΗΣ ΤΟΥ.
ΚΑΙ ΤΟΤΕ ΔΕΝ ΘΑ ΥΠΑΡΧΟΥΝ ΔΙΚΑΙΟΛΟΓΙΕΣ ΓΙΑ ΟΣΑ ΘΑ ΑΚΟΛΟΥΘΗΣΟΥΝ
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου