Ο βασιλιάς πέθανε, ζήτω ο βασιλιάς!

Ο βασιλιάς πέθανε, ζήτω ο βασιλιάς!

Σε καθοριστικές καμπές είναι αναγκαίο πριν από την επόμενη επιλογή να αναλογίζεσαι τα ουσιώδη κι όχι τα επιφαινόμενα. Πρώτο, ας θυμηθούμε ότι αρχικώς ο στόχος των στόχων της μνημονιακής πολιτικής ταυτιζόταν με την έξοδο της Ελλάδας στις διεθνείς χρηματαγορές. Τη νέα... Μεγάλη Ιδέα, που θα έσωζε τη χώρα από την πτώχευση.Οστόχος αυτός κείται, ήδη, κομμάτια και θρύψαλα κάτω από τα κοινωνικά ερείπια του πρώτου χρόνου εφαρμογής του Μνημονίου. Είτε επειδή η συνταγή των δανειστών ήταν λάθος είτε επειδή δεν έγινε καλή χρήση του «φαρμάκου» και είχε παρενέργειες. Αδιάφορο, όμως, αν έφταιγε το ίδιο, ο τρόπος χορήγησης και η δοσολογία, το αποτέλεσμα είναι ότι ο στρατηγικός στόχος απέτυχε μετά πολλών επαίνων.

Δεύτερο και κυριότερο. Μέχρι την περασμένη βδομάδα η μείζων παραδοχή για οποιαδήποτε μνημονιακή λύση του «ελληνικού προβλήματος» ήταν η βιωσιμότητα του εξωτερικού χρέους. Τα θεμέλια των μηχανισμών στήριξης και των πολιτικών που οικοδομούνταν πάνω τους στηρίζονταν ακριβώς σ' αυτήν την αρχή.

Τρόικα, κυβέρνηση, φορείς και οπαδοί του Μνημονίου πίστευαν δογματικά στη διαχειρισιμότητα του χρέους στο πλαίσιο της Ευρωζώνης και των νόμων της αγοράς. Από την προηγούμενη βδομάδα η «αρχή της βιωσιμότητας» αμφισβητείται, πια, από τους ίδιους τους αρχιτέκτονες των μηχανισμών στήριξης. Χρειάστηκε ένας χρόνος για να ομολογηθεί, έστω με μισόλογα, αυτό που εξαρχής ήταν ορατό διά γυμνού οφθαλμού, σ' όσους δεν έπασχαν από νεοφιλελευθερίτιδα. Δηλαδή, ότι το Μνημόνιο προοριζόταν να είναι ο ελληνικός Τιτανικός.

Μετά, λοιπόν, την πτώση της πρώτης μεγάλης βεβαιότητας για ανάκτηση της πιστοληπτικής ικανότητας το 2011 πέφτει τις τελευταίες μέρες και ο μύθος της δυνατότητας καταβολής των τοκοχρεολυσίων, μέσω των πολιτικών του τελευταίου χρόνου. Το συμπέρασμα είναι αυτονόητο. Η πορεία από την αρχή ήταν καταστροφική.

Παρ' όλα αυτά, όσοι φόρτωσαν στον λαό το Μνημόνιο φορτώνουν τώρα, με τον έναν ή άλλο τρόπο, στην ελληνική κοινωνία και την αποτυχία του. Εκτός από το ίδιο το Μνημόνιο όλοι φταίμε! Οπως όλοι μαζί τα φάγαμε, όλοι κλέβουμε, όλοι είμαστε ένοχοι αναδρομικά. Για εγκλήματα κατά του αχαλίνωτου χρηματοπιστωτικού καπιταλισμού και του νεοφιλελευθερισμού αλά ελληνικά. Προς το παρόν, η ποινή είναι αυτή που περιγράφεται ως νέο μνημόνιο. Αλλιώς διατυπωμένο: ο βασιλιάς πέθανε, ζήτω ο βασιλιάς!

του ΤΑΚΗ ΚΑΤΣΙΜΑΡΔΟΥ
ΕΘΝΟΣ 22.Ο5.2011