Δεν είπε ούτε μια αλήθεια,
αλλά ο γιατρός έχει πει να του λέμε πάντα «ναι»
16/01/2012
Γράφει η Σοφία Βούλτεψη
Εντάξει, για τον κ. Παπανδρέου ο γιατρός έχει συστήσει να του λέμε πάντα «ναι».
Επομένως, μπορεί να λέει ό,τι θέλει. Όλοι οι άλλοι, όμως, που τον άκουγαν επί χρόνια – και κυρίως τα δύο τελευταία καταστροφικά - σε ατέλειωτες ώρες συνεδριάσεων σε μαραθώνια Πολιτικά, Εθνικά και υπουργικά συμβούλια, σε διάφορα όργανα και οργανάκια του κόμματος, στο περίφημο διαθεσμικό, τι παριστάνουν;
Και κυρίως, τι παριστάνουν όταν κάθε φορά – και στο Εθνικό Συμβούλιο του περασμένου σαββατοκύριακου – έβγαιναν μονιασμένοι και υποτάσσονταν (και εξακολουθούν να υποτάσσονται) στις εμμονές και στα τελεσίγραφα Παπανδρέου, στις αποφάσεις και στα σχέδιά του;
Τι παριστάνει ο κ. Βενιζέλος που ξαφνικά ένιωσε να «συνδέεται συναισθηματικά» με τον κ. Παπανδρέου (προφανώς επειδή μαζί οδήγησαν τη χώρα σε σωρούς ερειπίων);
Τι παριστάνει ο κ. Λοβέρδος, όταν λέει ότι «βασικός πυλώνας της επόμενης κυβέρνησης πρέπει να είναι το ΠΑΣΟΚ»; Και πώς τολμά να ασχολείται τέτοιες ώρες, με το αν το ΠΑΣΟΚ «μπορεί να κερδίσει τις επόμενες εκλογές»;
Και τι εννοεί ο κ. Ρέππας όταν λέει πως «δεν λείπει ο αρχηγός, λείπει το ΠΑΣΟΚ», αλλά παρ’ όλα αυτά «είμαστε όλοι μαζί στο ΠΑΣΟΚ σήμερα και θα είμαστε όλοι μαζί στο ΠΑΣΟΚ αύριο»;
Συγγνώμη, αλλά σε ποιο ΠΑΣΟΚ θα είστε όλοι μαζί αφού αυτό… απουσιάζει;
Και τι θέλει να πει ο κ. Χρυσοχοΐδης όταν υποστηρίζει πως «εξαιτίας και δικών μας πολιτικών καταστράφηκαν η εργασία και η παραγωγή» και πως «ουδείς δικαιούται να απεμπολήσει κοινωνικές κατακτήσεις των τελευταίων 60 ετών» και πως «οι σοσιαλιστές κυβέρνησαν ως δεξιοί» και πως «η κρίση του 2008 μας βρήκε απροετοίμαστους, και πως «το ΠΑΣΟΚ αργοπεθαίνει γιατί δεν διεκδικεί τον ρόλο του που είναι η σύνδεση με την κοινωνία και η σύνθεση των απόψεων»;
Αφού συνέβησαν όλα αυτά, τότε γιατί να εμπιστευθεί κανείς τον ίδιο και τους ομοίους του; Επειδή έφτιαξε κιόλας το καινούργιο προπαγανδιστικό σύνθημα του κόμματος «Η Ελλάδα από την αρχή»; Δηλαδή την γκρέμισαν και τώρα (ξανα)υπόσχονται να την… ξαναχτίσουν;
Για να μην μιλήσουμε για τον κ. Παπουτσή, που διακήρυξε πως η παρουσία του κ. Παπανδρέου στα τελευταία δύο χρόνια υπήρξε καταλυτική!
Αν εννοεί ότι οδήγησε τη χώρα στην χρεοκοπία, έχει δίκιο. Αν εννοεί κάτι άλλο, τότε θα πρέπει να ζητήσουμε και γι’ αυτόν τη γνώμη του γιατρού.
Μιλάμε για τους ανθρώπους που δεν έκαναν τίποτε για να αποτρέψουν την καταστροφή.
Έκαναν τάχαμου ότι διαφωνούν και μόλις έμπαιναν στις υπό την προεδρία Παπανδρέου διάφορες συνεδριάσεις, ψέλλιζαν κάτι και στο τέλος ΕΛΕΓΑΝ ΝΑΙ ΣΕ ΟΛΑ.
Ουδέποτε οι κύριοι αυτοί και διάφορες κυρίες έπραξαν κάτι για να αποτρέψουν την καταστροφή.
Ουδέποτε έθεσαν έστω και μία κόκκινη γραμμή.
Ουδέποτε ασχολήθηκαν με τα κρίσιμα θέματα που μας έφεραν στη σημερινή κατάσταση.
Υπήρξαν απόντες στις τρεις πιο κρίσιμες ώρες για τη χώρα: Όταν σκόπιμα διογκώθηκε το έλλειμμα του 2009, όταν αποφασίστηκε η είσοδος του ιδιωτικού τομέα στο χρέος και όταν ο κ. Παπανδρέου έθεσε το ζήτημα του δημοψηφίσματος.
Στην περίπτωση του ελλείμματος, είναι και αυτοί το ίδιο υπεύθυνοι για εθνική προδοσία.
Στην περίπτωση του ιδιωτικού τομέα, ούτε ήξεραν τι τους γινόταν και πού θα μας οδηγούσε – σ’ αυτά που τραβάμε τώρα με το PSI.
Στην περίπτωση του δημοψηφίσματος, κάθισαν και κουβέντιαζαν επί επτά (νυχτερινές) ώρες και στο τέλος, όταν είδαν ότι ο Παπανδρέου επιμένει, αντί να τον θέσουν αμέσως υπό επιτροπεία, τον εξαπέλυσαν στην Ευρώπη, μαζί με μια δήλωση ομόφωνης στήριξης.
Έτσι και το περασμένο Σάββατο, κάθισαν και τον άκουγαν να λέει του κόσμου τα ψέματα και μετά έλαβαν τον λόγο για να τον… συγχαρούν για τη γενναιότητά του να φύγει!
Τον άκουσαν να λέει πως δεν μετανιώνει για τίποτε, πως τα έκαμε όλα τέλεια, πως αν του δινόταν η ευκαιρία πάλι τα ίδια θα έκανε – και δεν είπαν κουβέντα!
Δεν τον ρώτησαν καν για ποιο λόγο αναγκάστηκε να φύγει!
Όσο για τον κ. Παπανδρέου, τι να πούμε; Ίχνος αληθείας δεν υπάρχει σε όσα είπε.
Βροντοφώναξε σε όλους τους τόνους ότι έσωσε τη χώρα από τη χρεοκοπία. Και τα έλεγε αυτά ενώ ακριβώς αυτή τη στιγμή συζητείται η χρεοκοπία της χώρας (διότι αυτό είναι το PSI) και μάλιστα οι συζητήσεις έχουν διακοπεί!
Υποστήριξε πως έκανε τον γύρο του κόσμου για να πείσει ότι η χώρα είναι αξιόπιστη, ενώ είναι ο άνθρωπος που συκοφάντησε την Ελλάδα στα πέρατα της υφηλίου.
Κατήγγειλε το πολιτικό σύστημα της χώρας, που «κοιμόταν τον ύπνο του δικαίου» και συμπεριφερόταν «μικροκομματικά, ανεύθυνα, πελατειακά, ψηφοθηρικά και με μια βολεμένη ολιγαρχία της εξουσίας και του πλούτου», ενώ ο ίδιος είναι ανελλιπώς υπουργός από το 1985 – και επομένως το πιο επίλεκτο στέλεχος αυτού του πολιτικού συστήματος.
Ακόμη και για το «λεφτά υπάρχουν» μίλησε, λέγοντας πως διαστρεβλώθηκε η φράση του, αλλά δεν τον ρώτησε κανείς γιατί δεν τα βρήκε ποτέ αυτά τα λεφτά.
Υποστήριξε ότι τον Νοέμβριο του 2009… έπεισε τους εταίρους ότι χρειαζόταν χρόνος για τις διαρθρωτικές αλλαγές – αλλά τελικά φαίνεται ότι δεν πείστηκαν και τόσο πολύ, με αποτέλεσμα να μας οδηγήσει στον μηχανισμό στήριξης.
Είπε πως δεν καθυστέρησε να πάρει μέτρα, αλλά απλώς δεν… ήθελε να πάρει μέτρα! Αλλά τελικά πήρε ακόμη πιο σκληρά – επειδή δεν… ήθελε!
Και το καταπληκτικό: Υποστήριξε πως δεν ήξερε την κατάσταση (προφανώς όταν έλεγε πως λεφτά υπάρχουν)!
«Δεν ξέραμε την πραγματική κατάσταση της χώρας και δεν προλάβαμε να κάνουμε αυτές τις αλλαγές που θέλαμε, τις διαρθρωτικές αλλαγές, πριν έρθει η κρίση», είπε!
Και όμως! Υπάρχουν αναρίθμητες (προεκλογικές) δηλώσεις δικές του και των στελεχών του που αποδεικνύουν ότι ΗΞΕΡΑΝ!
Άλλωστε, όπως έλεγαν, γι’ αυτό ήθελαν την εξουσία και προκαλούσαν εκλογές δηλώνοντας πως τον Μάρτιο του 2010 δεν θα ψήφιζαν τον κ. Παπούλια. Για «να προλάβουν τα χειρότερα»!
Δήλωνε ο κ. Παπανδρέου στα «Νέα» (3-4 Οκτωβρίου 2009): «Ξέρουμε καλά – και το ξέρει και η αγορά – πως η κατάσταση είναι πολύ χειρότερη από τα επίσημα στοιχεία».
Δήλωνε η κ. Λούκα Κατσέλη στο «Έθνος» (1 Οκτωβρίου 2009): «Έχουμε απόλυτη επίγνωση της κατάστασης».
Δήλωνε ο κ. Χρυσοχοΐδης στη «RealNews» (27 Οκτωβρίου 2009): «Ξέρουμε ότι η χώρα βρίσκεται στα όρια της χρεοκοπίας».
Δήλωνε ο κ. Ραγκούσης στην «Ημερησία» (4-5 Απριλίου 2009): «Το 2010 θα είναι χρονιά απόλυτης χρεοκοπίας των δημοσίων οικονομικών της χώρας».
Επομένως, ήξεραν και παραήξεραν!
Όσο για τον κ. Παπανδρέου, επανέλαβε τα γνωστά περί του τρόπου υπολογισμού των δαπανών για εξοπλισμούς, κατηγορώντας τη Ν.Δ. ότι τα υπολόγισε στον χρόνο της παραγγελίας (δηλαδή πριν από το 2004) και όχι στον χρόνο της παράδοσης.
Είναι, όμως, γνωστό πως σε ερώτηση ευρωβουλευτών του ΠΑΣΟΚ απάντησε η Κομισιόν ότι δεν έχει σημασία πότε καταγράφονται – αρκεί να καταγράφονται –όπως είναι επίσης γνωστό ότι υπήρχε η... ωραία συνήθεια να προκαταβάλλεται το μεγαλύτερο μέρος των ποσών κατά την παραγγελία (ώστε να εξασφαλίζονται εγκαίρως και οι μίζες)!
Το εξοργιστικό είναι ότι ο κ. Παπανδρέου υποστήριξε το Σάββατο πως «τελικά» το έλλειμμα, «με τις διαδοχικές αναθεωρήσεις», έφτασε στο 16%!
Δεν φτάνει δηλαδή που με εντελώς παράνομο τρόπο η ΕΛΣΤΑΤ φούσκωσε το έλλειμμα και το οδήγησε στο 15,4%, αλλά τώρα ο κ. Παπανδρέου το… φούσκωσε κι’ άλλο και το πήγε στο 16%!
Κατά τα λοιπά, όλα ήταν καλά καμωμένα. Φταίνε η «συντηρητική Ευρώπη», οι αγορές, τα μέσα ενημέρωσης.
Ο ίδιος, είναι ο σωτήρας, ο άνθρωπος που «κράτησε την Ελλάδα όρθια», που χάρη σ’ αυτόν «αποφύγαμε την χρεοκοπία» και «πετύχαμε το μείζον».
Επιπλέον, αν καταλάβαμε καλά από όσια είπε, είναι και ο… εφευρέτης του ευρωομόλογου και του Φόρου Τόμπιν!
Πραγματικά, η επιστήμη σηκώνει τα χέρια ψηλά.
Για ευρωομόλογο μίλησε για πρώτη φορά στις 18 Δεκεμβρίου του 2010, όταν η συζήτηση γύρω από το θέμα είχε ανάψει για τα καλά στη Γερμανία. Τότε ανακοίνωσε (ο Παπανδρέου) την συλλογή 1 εκ υπογραφών – αλήθεια τι απέγιναν αυτές οι υπογραφές, μαζεύονται ακόμη;
Οργάνωσε και μια σύσκεψη στις 2 Ιανουαρίου 2011 με τη συμμετοχή Παπακωνσταντίνου, Βάσως Παπανδρέου, που την είχε τοποθετήσει επικεφαλής της σχετικής επιτροπής (και αποδέχθηκε ασμένως, ενώ τώρα του επιτίθεται)– αλήθεια τι απέγινε εκείνη η επιτροπή; - και… Παπαδήμου, που τότε ήταν ένας απλός σύμβουλος του Παπανδρέου (και μάλιστα συμφωνούσε με τον Τρισέ και διαφωνούσε με το ευρωομόλογο).
Όσο για τον Φόρο Τόμπιν, έλεος! Είναι ο φόρος που πρότεινε το 1972 ο νομπελίστας οικονομολόγος Τζέιμς Τόμπιν και από τότε τον θυμούνται όλοι όποτε υπάρχει οικονομική κρίση!
Αλλά, είπαμε: Ο γιατρός τους έχει πει να του λένε πάντα «ναι»!
Επομένως, μπορεί να λέει ό,τι θέλει. Όλοι οι άλλοι, όμως, που τον άκουγαν επί χρόνια – και κυρίως τα δύο τελευταία καταστροφικά - σε ατέλειωτες ώρες συνεδριάσεων σε μαραθώνια Πολιτικά, Εθνικά και υπουργικά συμβούλια, σε διάφορα όργανα και οργανάκια του κόμματος, στο περίφημο διαθεσμικό, τι παριστάνουν;
Και κυρίως, τι παριστάνουν όταν κάθε φορά – και στο Εθνικό Συμβούλιο του περασμένου σαββατοκύριακου – έβγαιναν μονιασμένοι και υποτάσσονταν (και εξακολουθούν να υποτάσσονται) στις εμμονές και στα τελεσίγραφα Παπανδρέου, στις αποφάσεις και στα σχέδιά του;
Τι παριστάνει ο κ. Βενιζέλος που ξαφνικά ένιωσε να «συνδέεται συναισθηματικά» με τον κ. Παπανδρέου (προφανώς επειδή μαζί οδήγησαν τη χώρα σε σωρούς ερειπίων);
Τι παριστάνει ο κ. Λοβέρδος, όταν λέει ότι «βασικός πυλώνας της επόμενης κυβέρνησης πρέπει να είναι το ΠΑΣΟΚ»; Και πώς τολμά να ασχολείται τέτοιες ώρες, με το αν το ΠΑΣΟΚ «μπορεί να κερδίσει τις επόμενες εκλογές»;
Και τι εννοεί ο κ. Ρέππας όταν λέει πως «δεν λείπει ο αρχηγός, λείπει το ΠΑΣΟΚ», αλλά παρ’ όλα αυτά «είμαστε όλοι μαζί στο ΠΑΣΟΚ σήμερα και θα είμαστε όλοι μαζί στο ΠΑΣΟΚ αύριο»;
Συγγνώμη, αλλά σε ποιο ΠΑΣΟΚ θα είστε όλοι μαζί αφού αυτό… απουσιάζει;
Και τι θέλει να πει ο κ. Χρυσοχοΐδης όταν υποστηρίζει πως «εξαιτίας και δικών μας πολιτικών καταστράφηκαν η εργασία και η παραγωγή» και πως «ουδείς δικαιούται να απεμπολήσει κοινωνικές κατακτήσεις των τελευταίων 60 ετών» και πως «οι σοσιαλιστές κυβέρνησαν ως δεξιοί» και πως «η κρίση του 2008 μας βρήκε απροετοίμαστους, και πως «το ΠΑΣΟΚ αργοπεθαίνει γιατί δεν διεκδικεί τον ρόλο του που είναι η σύνδεση με την κοινωνία και η σύνθεση των απόψεων»;
Αφού συνέβησαν όλα αυτά, τότε γιατί να εμπιστευθεί κανείς τον ίδιο και τους ομοίους του; Επειδή έφτιαξε κιόλας το καινούργιο προπαγανδιστικό σύνθημα του κόμματος «Η Ελλάδα από την αρχή»; Δηλαδή την γκρέμισαν και τώρα (ξανα)υπόσχονται να την… ξαναχτίσουν;
Για να μην μιλήσουμε για τον κ. Παπουτσή, που διακήρυξε πως η παρουσία του κ. Παπανδρέου στα τελευταία δύο χρόνια υπήρξε καταλυτική!
Αν εννοεί ότι οδήγησε τη χώρα στην χρεοκοπία, έχει δίκιο. Αν εννοεί κάτι άλλο, τότε θα πρέπει να ζητήσουμε και γι’ αυτόν τη γνώμη του γιατρού.
Μιλάμε για τους ανθρώπους που δεν έκαναν τίποτε για να αποτρέψουν την καταστροφή.
Έκαναν τάχαμου ότι διαφωνούν και μόλις έμπαιναν στις υπό την προεδρία Παπανδρέου διάφορες συνεδριάσεις, ψέλλιζαν κάτι και στο τέλος ΕΛΕΓΑΝ ΝΑΙ ΣΕ ΟΛΑ.
Ουδέποτε οι κύριοι αυτοί και διάφορες κυρίες έπραξαν κάτι για να αποτρέψουν την καταστροφή.
Ουδέποτε έθεσαν έστω και μία κόκκινη γραμμή.
Ουδέποτε ασχολήθηκαν με τα κρίσιμα θέματα που μας έφεραν στη σημερινή κατάσταση.
Υπήρξαν απόντες στις τρεις πιο κρίσιμες ώρες για τη χώρα: Όταν σκόπιμα διογκώθηκε το έλλειμμα του 2009, όταν αποφασίστηκε η είσοδος του ιδιωτικού τομέα στο χρέος και όταν ο κ. Παπανδρέου έθεσε το ζήτημα του δημοψηφίσματος.
Στην περίπτωση του ελλείμματος, είναι και αυτοί το ίδιο υπεύθυνοι για εθνική προδοσία.
Στην περίπτωση του ιδιωτικού τομέα, ούτε ήξεραν τι τους γινόταν και πού θα μας οδηγούσε – σ’ αυτά που τραβάμε τώρα με το PSI.
Στην περίπτωση του δημοψηφίσματος, κάθισαν και κουβέντιαζαν επί επτά (νυχτερινές) ώρες και στο τέλος, όταν είδαν ότι ο Παπανδρέου επιμένει, αντί να τον θέσουν αμέσως υπό επιτροπεία, τον εξαπέλυσαν στην Ευρώπη, μαζί με μια δήλωση ομόφωνης στήριξης.
Έτσι και το περασμένο Σάββατο, κάθισαν και τον άκουγαν να λέει του κόσμου τα ψέματα και μετά έλαβαν τον λόγο για να τον… συγχαρούν για τη γενναιότητά του να φύγει!
Τον άκουσαν να λέει πως δεν μετανιώνει για τίποτε, πως τα έκαμε όλα τέλεια, πως αν του δινόταν η ευκαιρία πάλι τα ίδια θα έκανε – και δεν είπαν κουβέντα!
Δεν τον ρώτησαν καν για ποιο λόγο αναγκάστηκε να φύγει!
Όσο για τον κ. Παπανδρέου, τι να πούμε; Ίχνος αληθείας δεν υπάρχει σε όσα είπε.
Βροντοφώναξε σε όλους τους τόνους ότι έσωσε τη χώρα από τη χρεοκοπία. Και τα έλεγε αυτά ενώ ακριβώς αυτή τη στιγμή συζητείται η χρεοκοπία της χώρας (διότι αυτό είναι το PSI) και μάλιστα οι συζητήσεις έχουν διακοπεί!
Υποστήριξε πως έκανε τον γύρο του κόσμου για να πείσει ότι η χώρα είναι αξιόπιστη, ενώ είναι ο άνθρωπος που συκοφάντησε την Ελλάδα στα πέρατα της υφηλίου.
Κατήγγειλε το πολιτικό σύστημα της χώρας, που «κοιμόταν τον ύπνο του δικαίου» και συμπεριφερόταν «μικροκομματικά, ανεύθυνα, πελατειακά, ψηφοθηρικά και με μια βολεμένη ολιγαρχία της εξουσίας και του πλούτου», ενώ ο ίδιος είναι ανελλιπώς υπουργός από το 1985 – και επομένως το πιο επίλεκτο στέλεχος αυτού του πολιτικού συστήματος.
Ακόμη και για το «λεφτά υπάρχουν» μίλησε, λέγοντας πως διαστρεβλώθηκε η φράση του, αλλά δεν τον ρώτησε κανείς γιατί δεν τα βρήκε ποτέ αυτά τα λεφτά.
Υποστήριξε ότι τον Νοέμβριο του 2009… έπεισε τους εταίρους ότι χρειαζόταν χρόνος για τις διαρθρωτικές αλλαγές – αλλά τελικά φαίνεται ότι δεν πείστηκαν και τόσο πολύ, με αποτέλεσμα να μας οδηγήσει στον μηχανισμό στήριξης.
Είπε πως δεν καθυστέρησε να πάρει μέτρα, αλλά απλώς δεν… ήθελε να πάρει μέτρα! Αλλά τελικά πήρε ακόμη πιο σκληρά – επειδή δεν… ήθελε!
Και το καταπληκτικό: Υποστήριξε πως δεν ήξερε την κατάσταση (προφανώς όταν έλεγε πως λεφτά υπάρχουν)!
«Δεν ξέραμε την πραγματική κατάσταση της χώρας και δεν προλάβαμε να κάνουμε αυτές τις αλλαγές που θέλαμε, τις διαρθρωτικές αλλαγές, πριν έρθει η κρίση», είπε!
Και όμως! Υπάρχουν αναρίθμητες (προεκλογικές) δηλώσεις δικές του και των στελεχών του που αποδεικνύουν ότι ΗΞΕΡΑΝ!
Άλλωστε, όπως έλεγαν, γι’ αυτό ήθελαν την εξουσία και προκαλούσαν εκλογές δηλώνοντας πως τον Μάρτιο του 2010 δεν θα ψήφιζαν τον κ. Παπούλια. Για «να προλάβουν τα χειρότερα»!
Δήλωνε ο κ. Παπανδρέου στα «Νέα» (3-4 Οκτωβρίου 2009): «Ξέρουμε καλά – και το ξέρει και η αγορά – πως η κατάσταση είναι πολύ χειρότερη από τα επίσημα στοιχεία».
Δήλωνε η κ. Λούκα Κατσέλη στο «Έθνος» (1 Οκτωβρίου 2009): «Έχουμε απόλυτη επίγνωση της κατάστασης».
Δήλωνε ο κ. Χρυσοχοΐδης στη «RealNews» (27 Οκτωβρίου 2009): «Ξέρουμε ότι η χώρα βρίσκεται στα όρια της χρεοκοπίας».
Δήλωνε ο κ. Ραγκούσης στην «Ημερησία» (4-5 Απριλίου 2009): «Το 2010 θα είναι χρονιά απόλυτης χρεοκοπίας των δημοσίων οικονομικών της χώρας».
Επομένως, ήξεραν και παραήξεραν!
Όσο για τον κ. Παπανδρέου, επανέλαβε τα γνωστά περί του τρόπου υπολογισμού των δαπανών για εξοπλισμούς, κατηγορώντας τη Ν.Δ. ότι τα υπολόγισε στον χρόνο της παραγγελίας (δηλαδή πριν από το 2004) και όχι στον χρόνο της παράδοσης.
Είναι, όμως, γνωστό πως σε ερώτηση ευρωβουλευτών του ΠΑΣΟΚ απάντησε η Κομισιόν ότι δεν έχει σημασία πότε καταγράφονται – αρκεί να καταγράφονται –όπως είναι επίσης γνωστό ότι υπήρχε η... ωραία συνήθεια να προκαταβάλλεται το μεγαλύτερο μέρος των ποσών κατά την παραγγελία (ώστε να εξασφαλίζονται εγκαίρως και οι μίζες)!
Το εξοργιστικό είναι ότι ο κ. Παπανδρέου υποστήριξε το Σάββατο πως «τελικά» το έλλειμμα, «με τις διαδοχικές αναθεωρήσεις», έφτασε στο 16%!
Δεν φτάνει δηλαδή που με εντελώς παράνομο τρόπο η ΕΛΣΤΑΤ φούσκωσε το έλλειμμα και το οδήγησε στο 15,4%, αλλά τώρα ο κ. Παπανδρέου το… φούσκωσε κι’ άλλο και το πήγε στο 16%!
Κατά τα λοιπά, όλα ήταν καλά καμωμένα. Φταίνε η «συντηρητική Ευρώπη», οι αγορές, τα μέσα ενημέρωσης.
Ο ίδιος, είναι ο σωτήρας, ο άνθρωπος που «κράτησε την Ελλάδα όρθια», που χάρη σ’ αυτόν «αποφύγαμε την χρεοκοπία» και «πετύχαμε το μείζον».
Επιπλέον, αν καταλάβαμε καλά από όσια είπε, είναι και ο… εφευρέτης του ευρωομόλογου και του Φόρου Τόμπιν!
Πραγματικά, η επιστήμη σηκώνει τα χέρια ψηλά.
Για ευρωομόλογο μίλησε για πρώτη φορά στις 18 Δεκεμβρίου του 2010, όταν η συζήτηση γύρω από το θέμα είχε ανάψει για τα καλά στη Γερμανία. Τότε ανακοίνωσε (ο Παπανδρέου) την συλλογή 1 εκ υπογραφών – αλήθεια τι απέγιναν αυτές οι υπογραφές, μαζεύονται ακόμη;
Οργάνωσε και μια σύσκεψη στις 2 Ιανουαρίου 2011 με τη συμμετοχή Παπακωνσταντίνου, Βάσως Παπανδρέου, που την είχε τοποθετήσει επικεφαλής της σχετικής επιτροπής (και αποδέχθηκε ασμένως, ενώ τώρα του επιτίθεται)– αλήθεια τι απέγινε εκείνη η επιτροπή; - και… Παπαδήμου, που τότε ήταν ένας απλός σύμβουλος του Παπανδρέου (και μάλιστα συμφωνούσε με τον Τρισέ και διαφωνούσε με το ευρωομόλογο).
Όσο για τον Φόρο Τόμπιν, έλεος! Είναι ο φόρος που πρότεινε το 1972 ο νομπελίστας οικονομολόγος Τζέιμς Τόμπιν και από τότε τον θυμούνται όλοι όποτε υπάρχει οικονομική κρίση!
Αλλά, είπαμε: Ο γιατρός τους έχει πει να του λένε πάντα «ναι»!
http://www.elzoni.gr/html/ent/688/ent.17688.asp
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου