ΜΑΡΙΟΝ ΜΙΝΤΣΗ : ΓΥΝΑΙΚΕΣ!!! ΦΤΑΙΜΕ ΚΙ ΕΜΕΙΣ…

ΓΥΝΑΙΚΕΣ!!! ΦΤΑΙΜΕ ΚΙ ΕΜΕΙΣ…

Συ καταπιεσμένη φίλη που τώρα με διαβάζεις! Βύθισε αν θέλεις τον στοχασμό σου στην δική σου κοινωνική υπόσταση κι αναλογίσου το χρέος που οφείλεις απέναντι στον δικό σου λυτρωμό. Στρέψε για λίγο με ειλικρίνεια τη ματιά σου στην αλύτρωτη σκέψη των άλλων γυναικών κι ύστερα έλα εδώ, βήμα με βήμα τα λάθη μας να ερευνήσουμε, ώστε την καταδίκη του υποτιμημένου φύλου μας να αποτρέψουμε.

Και σε σένα καινούργια μάνα. Σε σένα ,το χθεσινό κοριτσόπουλο, που ξέφυγες απ΄την δυναστεία του πατέρα και του αδελφού για να γλυτώσεις, θα΄θελα τούτο να σου πω: H άβυσσος που χωρίζει το κορίτσι από τ΄αγόρι, για να καταλήξει στον ανελέητο πόλεμο των δύο φύλων, ανοίγεται από τα πρώτα κιόλας στάδια της παιδικής τους ζωής.

Κι αυτήν την ευθύνη, την επωμίζεσαι μονάχα εσύ. Θυμήσου πώς μεγάλωσες και γίνε παράδειγμα προς αποφυγήν.

Ναι το ξέρω, γιατί και άλλοτε μου το είχες ξαναπεί. ‘’Εκείνος που ανατρέφεται παράλογα, είναι δύσκολο να αναθρέψει τους άλλους με την λογική’’.

Να λοιπόν το λάθος, το πρώτο το ασυγχώρητο και το μεγάλο. Όχι, δεν είχες το δικαίωμα δύστυχη μάνα εσύ, μ΄αυτά τα ίδια της ανατροφής σου αγκαθωτά στεφάνια, να στέψεις και τα δικά σου γεννητάρια. Μα ούτε και στην ψυχή τους να μπολιάσεις ,όλα τα κατάλοιπα της πνευματικής και κοινωνικής σου δουλοσύνης, που σου κληροδότησαν εσένα οι εξευτελιστικοί θεσμοί.

Όχι, δεν σε αδικώ δύσμοιρη γυναίκα και πάψε πια να διαμαρτύρεσαι, πως μπορεί της χειραφέτησης το δρόμο να της έφραξες, αλλά… στην λεωφόρο της ωραιοπάθειας και του ναρκισσισμού δυνατά την έσπρωξες, συμβουλεύοντάς την: Nάναι σέξυ και παρθενική συγχρόνως! Να είναι αρκετά έξυπνη, ώστε κάποιον άντρα πλούσιο να τυλίξει, μα ακόμα εξυπνότερη, ώστε από κείνον με επιμέλεια την ευφυΐα της να κρύψει.

Γιατί λοιπόν αναρωτιέσαι, πώς είναι δυνατόν, ο χειρότερος εχθρός της κόρης, να είναι η ίδια η γυναίκα! Αφού εσύ την οδήγησες στο παιχνίδι του ανταγωνισμού και της αντιζηλίας. Έχει πλήρως μυηθεί να καταφέρεται, μέσα από την ανασφάλειά της, με αποστροφή και απέχθεια η μια απέναντι στην άλλη.

Η ερωμένη εναντίον της νόμιμης συζύγου. Η ιερόδουλη εναντίον της παρθένας. Η εργαζόμενη κόντρα στην νοικοκυρά. Η διανοούμενη εναντίον της απαίδευτης και του σαλονιού η οικοδέσποινα, εναντίον της κυράς της γειτονιάς.

Κι όλες μαζί, ελεύθερες και παντρεμένες, χήρες, ζωντοχήρες, άσχημες κι ωραίες με το περίστροφο στο βλέμμα και το ακουστικό της συκοφαντίας, καρφωμένο στο αυτί.

Για σκέψου λίγο, πώς γαλούχησες τον υιό και πώς την θυγατέρα! Σε κείνη, με τι τσαλίμι με το μήλο της έριδας να παίζει και σε κείνον, από φόβο μήπως και μπλεχτεί με Μία και την παντρευτεί, πώς να το προσφέρει απ΄την καλή, πάντα στην καλλίστη, την ίδια ώρα, δίχως καμία ενοχή.

Όχι, δεν αρκεί μόνο να καθοδηγήσουμε. Πρέπει και την ανισότητα των δύο φύλων από την κοινωνική ψευτοηθική να εξυγιάνουμε.

‘’Αυτός ο κώδικας των αντίθετων ηθικών κανόνων που αξιολογεί την προσωπικότητα της γυναίκας απ΄την σεξουαλική της ζωή,’’ ενώ από την αξιολόγηση του άντρα, αυτό το ίδιο να συγχωρείται κι από την κοινωνία να χειροκροτείται, πρέπει το ταχύτερο να παταχτεί.

Και πέτα αυτήν την εμετική καραμέλα από το στόμα. ‘’Άκου κόρη μου, ο έρωτας του άντρα, περνάει πρώτα απ΄το στομάχι’’

Έλα λίγο πιο κοντά και πες μου την αλήθεια! Αυτό το γραμμωτό κορμί, που κάποτε έκαιγε καρδιές κι έτρεχες από πίσω του και συ, μετά τον Ησαϊα , τον χορεύεις με γεμάτο το ταψί! Γιατί; Για να παίρνει δρόμο η καλλονή κι ας χαϊδεύεις στο κρεββάτι σου εσύ, μια σαμπρέλα αντιερωτική…

Το νοιώθω πως σε πίκρανα καλή μου! Μα δεν πρέπει ούτε συ, ούτ΄εγώ, να χάνουμε καιρό. Τούτη την ώρα απ΄τα ξεφτίδια της ηττημένης μας ζωής, συχνά δε και ξοφλημένης, να υφάνουμε το στημόνι μιας αναγεννημένης και ισοδύναμης αρχής. Μια έναρξη που θα αποκαλύψει σε όλες μας, το ανομολόγητο φταίξιμο. Όχι μόνο για την δική μας τύχη, μα για τη μοίρα των ανθρώπων, που με τα χέρια μας καθοδηγούμε.

Και τότε μόνο, εμείς οι Γυναίκες που ζυμωθήκαμε με την ΑΓΑΠΗ αντάμα, να ξεπλύνουμε την προσβολή της ανισοτιμίας, μέσα από την οποίαν γεννήθηκαν και πέθαναν εκατομμύρια γυναίκες, πριν συνειδητοποιήσουν, πως η χειραφέτηση και η ατομική ελευθερία, δεν ήταν αντρικά προνόμια, αλλά Ανθρώπινα Δικαιώματα!

Ας ευχηθούμε, αυτή η Άγια Μέρα, να είναι κοντινή! ΑΜΗΝ!!!

Μάριον Μίντση

<Συρραφή μικρών αποσπασμάτων άρθρου, ομότιτλου βιβλίο μου>
Δημοσιευμένο στην ‘’Ελευθεροτυπία’’ ‘’Βραδυνή’’ και ‘’Φιλολογική Πρωτοχρονιά’’