ΑΝΔΡΩΝ ΕΠΙΦΑΝΩΝ ΠΑΣΑ ΓΗ ΤΑΦΟΣ
ΝΕΑΠΟΛΗ ΚΡΗΤΗΣ 1940
-Μαρικάκι φεύγουμε
Η αδελφή του -το Μαρικάκι- δεν άντεχε την ώρα του αποχωρισμού.
Είχε απομονωθεί στο δωμάτιο του πάνω ορόφου. Έκλαιγε
Δεν ήθελε να τον δει να φεύγει για το Μέτωπο
Έσφιξε την καρδιά της. Έπρεπε να τον χαιρετήσει. Έτσι
το Μαρικάκι όπως το λεγε, πρόβαλε δειλά στην πόρτα.
Μόλις είχε σκουπίσει τα δάκρυα της.
Ήταν ο αγαπημένος της αδελφός.
Έφευγε για το Μέτωπο
Δεν ήθελε να την δει να κλαίει
Αυτός ανέβηκε δέκα δέκα τα σκαλιά.
Να την συναντήσει. Να την αγκαλιάσει
Με τα φτερά και τον ενθουσιασμό των είκοσι χρόνων
-ΗΞΕΡΕ ΓΙΑ ΠΟΥ ΚΙΝΑΓΕ ΚΙ ΟΜΩΣ ΧΑΜΟΓΕΛΟΥΣΕ-
Την αγκάλιασε.
-Κλαις;;;; την αποπήρε.
Πρέπει νάσαι ευτυχισμένη που θα υπερασπιστούμε την πατρίδα.
Έτσι της είπε και συμπλήρωσε
-Όταν τελειώσουν όλα...θα σας φέρω τους κοκορόφτερους...
Να μας μαζέψουν τις ελιές βρέ κουτό........
Το Μαρικάκι δεν ήθελε αυτή η αγκαλιά να τελειώσει ποτέ. Προσπαθούσε να φανεί δυνατή. Προσπαθούσε να τον κρατήσει στην αγκαλιά της όσο πιο πολύ μπορούσε.
Να ρουφήξει τις τελευταίες αυτές στιγμές της πικρής ευτυχίας
Κύλησε ο χρόνος γρήγορα...
Το βλέμμα της καρφώθηκε στα γαλάζια του μάτια
Τον είδε να απομακρύνεται κουνώντας το χέρι
Τον είδε να κατεβαίνει τις σκάλες του πατρικού σπιτιού βιαστικά.
Να προλαβαίνει το στρατιωτικό καμιόνι ...
Για το Μέτωπο.
Στάθηκε ακίνητη.
-Στο καλό Μιχαλάκη... Στο καλό... Να προσέχεις
Να γυρίσεις πίσω. Θα σε περιμένω............
Η αδελφή του -το Μαρικάκι- δεν άντεχε την ώρα του αποχωρισμού.
Είχε απομονωθεί στο δωμάτιο του πάνω ορόφου. Έκλαιγε
Δεν ήθελε να τον δει να φεύγει για το Μέτωπο
Έσφιξε την καρδιά της. Έπρεπε να τον χαιρετήσει. Έτσι
το Μαρικάκι όπως το λεγε, πρόβαλε δειλά στην πόρτα.
Μόλις είχε σκουπίσει τα δάκρυα της.
Ήταν ο αγαπημένος της αδελφός.
Έφευγε για το Μέτωπο
Δεν ήθελε να την δει να κλαίει
Αυτός ανέβηκε δέκα δέκα τα σκαλιά.
Να την συναντήσει. Να την αγκαλιάσει
Με τα φτερά και τον ενθουσιασμό των είκοσι χρόνων
-ΗΞΕΡΕ ΓΙΑ ΠΟΥ ΚΙΝΑΓΕ ΚΙ ΟΜΩΣ ΧΑΜΟΓΕΛΟΥΣΕ-
Την αγκάλιασε.
-Κλαις;;;; την αποπήρε.
Πρέπει νάσαι ευτυχισμένη που θα υπερασπιστούμε την πατρίδα.
Έτσι της είπε και συμπλήρωσε
-Όταν τελειώσουν όλα...θα σας φέρω τους κοκορόφτερους...
Να μας μαζέψουν τις ελιές βρέ κουτό........
Το Μαρικάκι δεν ήθελε αυτή η αγκαλιά να τελειώσει ποτέ. Προσπαθούσε να φανεί δυνατή. Προσπαθούσε να τον κρατήσει στην αγκαλιά της όσο πιο πολύ μπορούσε.
Να ρουφήξει τις τελευταίες αυτές στιγμές της πικρής ευτυχίας
Κύλησε ο χρόνος γρήγορα...
Το βλέμμα της καρφώθηκε στα γαλάζια του μάτια
Τον είδε να απομακρύνεται κουνώντας το χέρι
Τον είδε να κατεβαίνει τις σκάλες του πατρικού σπιτιού βιαστικά.
Να προλαβαίνει το στρατιωτικό καμιόνι ...
Για το Μέτωπο.
Στάθηκε ακίνητη.
-Στο καλό Μιχαλάκη... Στο καλό... Να προσέχεις
Να γυρίσεις πίσω. Θα σε περιμένω............
ΝΕΑΠΟΛΗ 2014
Γύρισε
Η μαρμάρινη πλάκα
Στην Πλατεία της Νεάπολης έγραφε:
ΜΙΧΑΗΛ ΤΣΑΓΚΑΡΑΚΗΣ ΤΟΥ ΚΩΝΣΤΑΝΤΙΝΟΥ Δεκανέας
ΕΠΕΣΕΝ ΥΠΕΡ ΠΑΤΡΙΔΟΣ......
Γύρισε
Η μαρμάρινη πλάκα
Στην Πλατεία της Νεάπολης έγραφε:
ΜΙΧΑΗΛ ΤΣΑΓΚΑΡΑΚΗΣ ΤΟΥ ΚΩΝΣΤΑΝΤΙΝΟΥ Δεκανέας
ΕΠΕΣΕΝ ΥΠΕΡ ΠΑΤΡΙΔΟΣ......
Facebook/Theofanis Graikiotis
Διαβάστε επίσης : ΜΝΗΜΗ ΔΕΚΑΝΕΑ ΠΕΖΙΚΟΥ ΜΙΧΑΗΛ ΤΣΑΓΚΑΡΑΚΗ του Κων/νου
http://boraeinai.blogspot.gr/2013/10/blog-post_9587.html
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου