Φράνκλιν Ρούζβελτ : Κάλεσμα στα όπλα!

Σήμερα καθώς βαδίζουμε τον δρόμο προς τις κρίσιμες ευρωπαϊκές εκλογές και στις ακόμη πιο κρίσιμες εθνικές εκλογές, η γνώση της πολιτικής που ο Φραγκλίνος Ρούσβελτ, ως 32^ος πρόεδρος των ΗΠΑ, ακολούθησε για να βγάλει την χώρα του από την οικονομική κρίση αποτελεί ένα φωτισμένο παράδειγμα για όλους πολιτικούς και πολίτες.   

Θεωρώ λοιπόν – καθώς παραλληλίζω τα όσα βίωσαν οι ΗΠΑ τότε με αυτά που βιώσαμε οι Έλληνες τα 10 τελευταία χρόνια- ότι  το παράδειγμά της πολιτικής του είναι περισσότερο επίκαιρο παρά ποτέ και αρκετά διαφωτιστικό.

Διαβάστε λοιπόν προσεκτικά τα παρακάτω και προβληματιστείτε σοβαρά  πριν βρεθείτε μπροστά στην κάλπη και πριν αποφασίστε που θα ρίξετε την ψήφο σας.

  

Κων. Γραικιώτης

Φράνκλιν Ρούζβελτ : Κάλεσμα στα όπλα!

Ο Φράνκλιν Ρούζβελτ αντιμετώπισε τη δραματικότερη οικονομική κρίση στην ιστορία του καπιταλισμού με τρόπο διαμετρικά αντίθετο από εκείνον που υπαγόρευσαν τα τελευταία δέκα χρόνια τα κυρίαρχα, στην Ελλάδα και σε όλη την Ευρώπη, δόγματα της οικονομικής «ορθοδοξίας».

Έχοντας κληρονομήσει μια Αμερική που οδηγήθηκε στα πρόθυρα της κατάρρευσης από την απληστία της Γουόλ Στριτ και την ιδεοληψία της απαρέγκλιτης «δημοσιονομικής πειθαρχίας» που χαρακτήριζε την κυβέρνηση Χούβερ, έδωσε το σύνθημα μιας στροφής 180 μοιρών ήδη από την ομιλία της 11ης Ιουλίου 1932, όταν, αποδεχόμενος το χρίσμα του υποψηφίου του Δημοκρατικού Κόμματος, έριξε το σύνθημα της «Νέας Κοινωνικής Συμφωνίας» (New Deal).

«Επί δέκα χρόνια, επεκτεινόμαστε πέρα από τα όρια που επέτρεπε η φύση και η ομαλή, οικονομική ανάπτυξη. Τα επιχειρηματικά κέρδη ήταν τεράστια. Ο καταναλωτής, ο εργάτης και ο μικρομέτοχος αγνοήθηκαν. (… ) Από τη μια άκρη της χώρας μέχρι την άλλη, άνδρες και γυναίκες, ξεχασμένοι από την πολιτική φιλοσοφία αυτής της κυβέρνησης, προσβλέπουν σε μας για καθοδήγηση και για πιο δίκαιη κατανομή του εθνικού πλούτου. Δεσμεύομαι για μια νέα κοινωνική συμφωνία με τον αμερικανικό λαό. Αυτό είναι κάτι περισσότερο από μια προεκλογική εκστρατεία. Είναι κάλεσμα στα όπλα»!

Οκτώ μήνες αργότερα, στις 4 Μαρτίου 1933, ο Ρούζβελτ, έχοντας θριαμβεύσει στις εκλογές, θα έδινε μια πραγματικά ιστορική ομιλία, στην επίσημη τελετή ανάληψης των καθηκόντων του. Μιλώντας σε αυστηρούς, σχεδόν θρησκευτικούς όρους, έδωσε στο χειμαζόμενο έθνος μια αίσθηση ελπίδας και προοπτικής, διακηρύσσοντας: «Θα αντέξουμε όπως αντέξαμε σε κάθε δοκιμασία, θα αναγεννηθούμε και θα δημιουργήσουμε… Το μόνο πράγμα που πρέπει να φοβόμαστε, είναι ο ίδιος ο φόβος»!

Και συνέχισε:

«Τα δεινά που υφιστάμεθα δεν οφείλονται σε κάποια θεμελιώδη έλλειψη. Δεν μας έπληξε επιδημία πανώλης ή σμήνος ακρίδων. Η φύση μάς προσφέρει πάντα τους καρπούς της και η ανθρώπινη εργασία τους πολλαπλασιάζει. Η αφθονία βρίσκεται στο κατώφλι μας, αλλά η γενναιόδωρη διανομή της ακυρώνεται προτού καλά καλά αντικρίσουμε τη σοδειά του μόχθου μας. Ο βασικός λόγος βρίσκεται στο γεγονός ότι οι άρχοντες του χρήματος απέτυχαν, με τη στενοκεφαλιά και την ανικανότητά τους. Οι πρακτικές της αναίσχυντης τοκογλυφίας στέκονται καταδικασμένες στο δικαστήριο της κοινής γνώμης… Οι χρηματιστές εκδιώχθηκαν από τις υψηλές θέσεις τους στον ναό του πολιτισμού μας… Το μέτρο της ανόρθωσης θα είναι να ακολουθήσουμε κοινωνικές αρχές υψηλότερες από το στενό, χρηματικό κέρδος».

Στην ίδια ομιλία, ο Ρούζβελτ περιέγραψε ως «βασικές γραμμές της επίθεσης» στον κοινωνικό του «πόλεμο» την αυστηρή χαλιναγώγηση του χρηματιστικού κεφαλαίου και τη μαζική απασχόληση, με την εκτεταμένη κρατική παρέμβαση στην οικονομία.

Τέσσερα χρόνια αργότερα, στις 29 Ιανουαρίου 1937, ο πιο πετυχημένος πρόεδρος της Αμερικής στον εικοστό αιώνα επιθεωρούσε και πάλι τη γενική εικόνα του έθνους, στην ομιλία που εγκαινίασε τη δεύτερη προεδρική θητεία του. Τα επιτεύγματα του New Deal δεν του επέτρεψαν να εξωραΐσει την κατάσταση και οι πολεμικές κραυγές ανανεώθηκαν:

«Βλέπω δεκάδες εκατομμύρια πολίτες -σημαντικό μέρος του έθνους- που στερούνται το μεγαλύτερο μέρος των εντελώς απαραίτητων για την επιβίωση… Είμαστε αποφασισμένοι να φέρουμε κάθε πολίτη στο κέντρο του εθνικού ενδιαφέροντος. Δεν θα θεωρήσουμε ποτέ καμία νόμιμη κοινωνική οργάνωση και διεκδίκηση στη χώρα μας ως περιττή. Το μέτρο της προόδου δεν θα είναι αν προσθέσουμε περισσότερη αφθονία σε αυτούς που ήδη έχουν πάρα πολλά, αλλά αν θα καταφέρουμε να προσφέρουμε αρκετά σε αυτούς που έχουν πολύ λίγα».

Άλλοι καιροί, άλλη χώρα, άλλα ήθη, θα πουν πολλοί. Και άλλοι θα πουν ότι ακούει κανείς μόνον αυτά που θέλει να ακούσει…

Ποιος ήταν ο Φρανκλίνος Ντελάνο Ρούζβελτ

(Franklin Delano Roosevelt)

30 Ιανουαρίου 1882 - 12 Απριλίου 1945)

Ήταν Αμερικανός πολιτικός, μέλος του Δημοκρατικού κόμματος. Υπήρξε ο 32ος πρόεδρος των ΗΠΑ (1933-1945).

Γεννήθηκε στο Χάιντ Παρκ της Πολιτείας της Νέας Υόρκης και ήταν ανιψιός του Θίοντορ Ρούσβελτ. Σπούδασε στο Χάρβαρντ και στο πανεπιστήμιο της Ν. Υόρκης. Σε ηλικία 28 χρονών εκλέχτηκε γερουσιαστής στην πολιτεία της Ν. Υόρκης και το 1912 διορίστηκε υφυπουργός Ναυτικών. Το 1921 έπαθε πολιομυελίτιδα και έμεινε παράλυτος για όλη του τη ζωή. Το 1928 εκλέχτηκε κυβερνήτης της Νέας Υόρκης και το 1933 πρόεδρος των ΗΠΑ.

Έγινε πρόεδρος την περίοδο της παγκόσμιας οικονομικής κρίσης, όταν οι προηγούμενες κυβερνήσεις, προσκολλημένες στο δόγμα του οικονομικού φιλελευθερισμού, είχαν αποτύχει να ανορθώσουν την αμερικανική οικονομία και να λύσουν τα προβλήματα που είχαν προκύψει. Η οικονομική πολιτική του Φ. Ρούσβελτ δεν ακολούθησε τις καθιερωμένες αρχές της ελεύθερης οικονομίας. Εγκαινίασε τον κρατικό παρεμβατισμό, πρόβλεψε εκτεταμένη -για την Αμερική της εποχής εκείνης- χρηματοδότηση δημόσιων έργων, έλαβε μέτρα υπέρ των ανέργων και όλων των οικονομικά ασθενών κοινωνικών ομάδων και μπόρεσε να σώσει την αμερικανική οικονομία από την καταστροφή. Η οικονομική αυτή πολιτική έγινε γνωστή με την ονομασία «Νιου Ντιλ» (Νέα Συμφωνία).

Το 1936 επανεκλέχτηκε πρόεδρος. Καθιέρωσε την υποχρεωτική στρατιωτική θητεία και εφάρμοσε ένα πρόγραμμα εξοπλισμού των ΗΠΑ για την αντιμετώπιση του επικείμενου πολέμου, παρά τις διαμαρτυρίες των απομονωτιστών και των φιλοναζιστών. 

Το 1940 κατά παράβαση της αμερικανικής παράδοσης επανεκλέχτηκε για τρίτη φορά πρόεδρος. Μετά την ιαπωνική επίθεση στο Περλ Χάρμπορ (7 Δεκεμβρίου 1941) κήρυξε τον πόλεμο εναντίον της Ιαπωνίας και οι ΗΠΑ μπήκαν στο Β' παγκόσμιο πόλεμο. Το 1944 εκλέχτηκε για τέταρτη φορά πρόεδρος, αλλά στις 12 Απριλίου 1945 πέθανε από εγκεφαλική αιμορραγία.

Κατά τη διάρκεια του πολέμου προσπάθησε να συμβιβάσει τις αντιθέσεις ΕΣΣΔ και Μ. Βρετανίας σχετικά με το διαχωρισμό του κόσμου σε σφαίρες επιρροής μετά την ήττα του Άξονα, αλλά η πολιτική του αυτή δε συνεχίστηκε από το διάδοχο του Τρούμαν. Εργάστηκε επίσης με πάθος για τη δημιουργία του ΟΗΕ, ενός οργανισμού που θα εξασφάλιζε την παγκόσμια ειρήνη.

Ο Ρούσβελτ χαρακτηρίστηκε ως ο σωτήρας των ΗΠΑ από την οικονομική κρίση της περιόδου 1928-1932, καθώς και υπέρμαχος της ελευθερίας και της δικαιοσύνης.

Πηγές :

ΚΑΘΗΜΕΡΙΝΗ

Εγκυκλοπαίδεια Μάλλιαρης-Παιδεία

Βικιπαίδεια, την ελεύθερη εγκυκλοπαίδεια