ΚΑΛΗ ΧΡΟΝΙΑ

Ο ΑΙ ΒΑΣΙΛΗΣ ΤΙΣ ΧΑΡΕΣ

ΠΟΥ ΕΧΕΙ ΚΑΙ ΦΥΛΑΣΣΕΙ

ΑΠΟΨΕ ΣΤΟ ΚΑΤΩΦΛΙ ΣΑΣ

ΝΑ ΡΘΕΙ ΚΑΙ ΝΑ ΜΟΙΡΑΣΕΙ

ΚΑΛΗ ΧΡΟΝΙΑ ΣΕ ΟΛΟΥΣ ΚΑΙ ΚΑΛΗ ΑΠΑΛΛΑΓΗ

Αν συνεχίσει η συγκυβέρνηση των τριών

η  ΕΛΛΑΔΑ του 2012

θα είναι κάπως έτσι

Για αυτό εύχομαι ολόψυχα

Για όλους μας

Ότι και η Ελλαδίτσα

ΚΑΛΗ ΧΡΟΝΙΑ

ΣΕ ΟΛΟΥΣ

ΚΑΙ 

ΚΑΛΗ ΑΠΑΛΛΑΓΗ

ΓΙΑΤΙ ΟΠΩΣ ΜΟΥ ΓΡΑΦΕΙ
Ο ΦΙΛΟΣ κ. ΓΙΑΝΝΗΣ ΠΑΡΙΣΗΣ
ΟΥΤΕ Ο ΘΕΟΣ ΔΕΝ ΜΠΟΡΕΙ ΝΑ ΜΑΣ ΣΩΣΕΙ

ΚΑΙ ΙΔΟΥ ΓΙΑΤΙ....

Βλέποντας ο Θεός το τεράστιο πρόβλημα της Ελλάδας και τις μεγάλες δυσκολίες που αντιμετωπίζει ο πιστός ελληνικός λαός, αποφασίζει να στείλει τον Υιό Του και πάλι στη Γη για να συμπαρασταθεί στους Έλληνες.

Ο Ιησούς εμφανίζεται ενώπιον της Βουλής των Ελλήνων και μετά από μια θερμή ομιλία συμπαράστασης και υποστήριξης της Ελλάδας, ανακοινώνει ότι διαγράφει όλα τα χρέη της χώρας, φέρνει μεγάλες επενδύσεις, παρέχει αυξήσεις 100% σε όλους τους Έλληνες και διαγράφει τα δάνειά τους.

Όλοι οι Βουλευτές όρθιοι ζητωκραυγάζουν. Αλαλαγμοί χαράς και ικανοποίησης από όλες τις πτέρυγες. Ακόμα και η Παπαρήγα… σταυροκοπιέται.

Τότε ο Ιησούς λέει: «Υπό έναν όρο!». Όλοι ησυχάζουν και περιμένουν να ακούσουν. «Όλοι σας θα παραιτηθείτε και κανείς σας δεν θα είναι του λοιπού υποψήφιος βουλευτής».

Νεκρική σιγή στην αίθουσα.  Κάποιοι του απαντούν ότι θα πρέπει να συνέλθουν τα κόμματα για να αποφασίσουν.

«Πολύ καλά. Θα περιμένω την απάντησή σας αύριο το πρωί» λέει ο Ιησούς.

Την επομένη ο Πρόεδρος δίνει στον Ιησού την ομόφωνη απάντηση όλων των πτερύγων της Βουλής, με την οποία «καταγγέλλεται η απαράδεκτη παρέμβαση του Θεού στα εσωτερικά ζητήματα της χώρας»!!!

Καλή Χρονιά

NEWS 247 : Οι πιο σημαντικές στιγμές της Ελλάδας το 2011

 

 

 

Οι πιο σημαντικές στιγμές της Ελλάδας το 2011

Από το φαινόμενο "Αγανακτισμένοι" και τις μαζικότατες συγκεντρώσεις ενάντια στα μέτρα λιτότητας, στον 12ημερο πολιτικό Γολγοθά και τη μεταβατική κυβέρνηση Παπαδήμου. Το NEWS 247 σάς παρουσιάζει τα γεγονότα που χαράχτηκαν στη μνήμη μας, λίγο πριν πέσει η αυλαία του 2011

(Επιμέλεια: Μίκα Κοντορούση, Μαρίνα Κουτσούμπα)

Ένα δύσκολο 2011, πλούσιο σε ειδήσεις εντός και εκτός συνόρων μάς αποχαιρετά.

Μια χρονιά που βύθισε τη χώρα μας στη μεγαλύτερη κρίση της σύγχρονης μεταπολιτευτικής ιστορίας, ωθώντας την στο χείλος της οριστικής πτώχευσης.

Σε διάστημα 365 ημερών, εκατομμύρια Έλληνες ήρθαν αντιμέτωποι με δυσβάσταχτα οικονομικά μέτρα που δεν μπόρεσαν να αποδεχτούν.

Ο Έλληνας "αγανάκτησε", βγήκε στους δρόμους, φώναξε υπέρ των εργασιακών του δικαιωμάτων και μιας ευνοϊκότερης φορολογικής μεταχείρισης και δεν δίστασε να γιουχάρει υπουργούς και βουλευτές, όταν είδε ότι η καθημερινότητά του αλλάζει προς το χειρότερο από υποσχέσεις που δεν τηρήθηκαν.

Όταν τον περασμένο Νοέμβριο, η χώρα άλλαξε σελίδα στην πολιτική σκηνή και χιλιάδες Έλληνες παρακολουθούσαν τις καταιγιστικές εξελίξεις με κομμένη την ανάσα, οι σκέψεις όλων ενώθηκαν σε μία ελπίδα. Να δοθεί τέλος στο πολιτικό και οικονομικό αδιέξοδο της χώρας.

Η χρονιά έκλεισε επεισοδιακά με την σύλληψη του Ηγούμενου Εφραίμ για την υπόθεση Βατοπεδίου, η οποία προκάλεσε αλυσιδωτές αντιδράσεις στο εσωτερικό και το εξωτερικό, με συγκεντρώσεις πιστών και παρεμβάσεις από τη Μόσχα για την απελευθέρωσή του.

To Νews 247 συγκέντρωσε τις δέκα πιο σημαντικές στιγμές του 2011 και εύχεται η νέα χρονιά να χαρίσει σε όλους σας δύναμη, κουράγιο και αισιοδοξία.

10. Το τελευταίο αντίο...

Φτωχότεροι οι χώροι των τεχνών, των γραμμάτων και της πολιτικής, με τη χρονιά που αφήνουμε πίσω να έχουμε αποχαιρετήσει πρόσωπα που έλαμψαν και διακρίθηκαν στον τομέα που δραστηριοποιήθηκαν.

Σε ηλικία 72 ετών "έσβησε" ο πρώην πρόεδρος της Νέας Δημοκρατίας και πρώην δήμαρχος Αθηναίων Μιλτιάδης Έβερτ.

Στο σπίτι του, όπου κείτονταν νεκρός επί δέκα ημέρες, βρέθηκε νεκρός ο μουσικοσυνθέτης Μανώλης Ρασούλης. Η δημοσίευση επιστολής του ιδίου στον Λευτέρη Παπαδόπουλου φώτισε τις τελευταίες ημέρες του.

Έχοντας αφήσει πίσω του δεκάδες σπουδαία έργα, ο θεατρικός συγγραφέας Ιάκωβος Καμπανέλλης άφησε την τελευταία του πνοή στα 89 του χρόνια.

Στα 63 του χρόνια έφυγε από τη ζωή ο Νίκος Παπάζογλου που γέμισε την ελληνική μουσική για μία εικοσαετία με τα τραγούδια του.

 

Ο Λάκης Σάντας, ο άνθρωπος που μαζί με τον Μανώλη Γλέζο είχε κατεβάσει τη χιτλερική σημαία από τον βράχο της Ακρόπολης το 1941, έφυγε από τη ζωή στα 69 του χρόνια.

Η μοναδική φορά που ο "καλός μας άνθρωπος" Θανάσης Βέγγος βύθισε τους Έλληνες σε θλίψη ήταν στο άκουσμα της είδησης του θανάτου του. Άνθρωπος πρότυπο καλοσύνης και αθωότητας, ο Θανάσης Βέγγος αγαπήθηκε όσο λίγοι από το σύνολο των Ελλήνων.

Στα 89 του χρόνια έφυγε από τη ζωή ο μεγάλος Έλληνας σκηνοθέτης Μιχάλης Κακογιάννης.

Ο ιστορικός ηγέτης της Αριστεράς, Λεωνίδας Κύρκος, έφυγε από τη ζωή στα 87 του χρόνια.

Το 2011 αποχαιρετήσαμε και τους: Τζον Μοδινός, Καίτη Λαμπροπούλου, Παύλος Σαρλής, Κώστας Παππάς, Κωνσταντίνος Κοσμόπουλος, Νίκος Αλεξίου, Θανάσης Πουλιάδης, Χρήστος Τσάγκας, Μόνικα Βασιλείου, Λάζαρος Μουρκάκος, Τίμης Παρίσης, Αναστάσιος Πεπονής, Λυκούργος Καλλέργης, Βασίλης Ανδρεόπουλος, Νίκος Θέμελης, Γεώργιος Αλέξανδρος Μαγκάκης, Νίκος Κοεμτζής, Παύλος Τάσσιος, Γιώργος Παπαγιαβής, Αλέξανδρος Γιώτης, Βαγγέλης Λειβαδάς, Δημήτρης Χαραλάμπους

9. Στη δίνη των εγκλημάτων

Η υπόθεση του θανάτου της 16χρονης Στέλλας Ακουμιανάκη από υπερβολική κατανάλωση αλκοόλ συντάραξε την Ελλάδα στα τέλη Απριλίου. Η ομολογία των δύο φίλων της πως τη μέθυσαν για να τη βιάσουν εξόργισε τους συντετριμμένους γονείς της και προκάλεσε το κοινό αίσθημα.

Εκτός από τους δύο νεαρούς, οι οποίοι κατηγορήθηκαν για βιασμό, εξαναγκασμό σε ασελγείς πράξεις και έκθεση ανηλίκου, ασκήθηκε ποινική δίωξη και κατά τριών γιατρών του νοσοκομείου όπου μεταφέρθηκε σε κωματώδη κατάσταση η Στέλλα, καθώς προέκυψαν ενδείξεις ευθυνών για το θάνατό της.

Δεκαοχτώ χρόνια μετά την πολύκροτη υπόθεση του Μανώλη Δουρή, η Ελλάδα συγκλονίζεται από τις αποκαλύψεις για την αρρωστημένη δράση του Νίκου Σειραγάκη. Η επ’ αυτοφώρω σύλληψη του 47χρονου προπονητή μπάσκετ με δύο ανήλικα αγόρια στο κρεβάτι του προκαλεί σοκ στην τοπική κοινωνία της Κρήτης.

Οι μαρτυρίες των ανήλικων θυμάτων του συγκλονίζουν το πανελλήνιο, ενώ η απολογία του δράστη προκαλεί συναισθήματα οργής, με τον Νίκο Σειραγάκη, να δέχεται επίθεση στο γραφείο της ανακρίτριας.

Η σύζυγός του, αηδιασμένη από τις αποκαλύψεις, κατέθεσε αίτηση διαζυγίου και απομάκρυνε τα δύο τους παιδιά από την Κρήτη. Λίγες ημέρες μετά την παραδοχή των πράξεών του, που όπως υποστήριξε ήταν για το καλό των παιδιών και πάντα με τη συναίνεσή τους, πρόκειται, βάσει πληροφοριών, να δηλώσει αθώος, αποδίδοντας τις κατηγορίες σε σκευωρία.

Ενώ η τοπική κοινωνία δεν είχε ακόμα συνέλθει από την αποκάλυψη της δράσης του, οι αρχές προχώρησαν στη σύλληψη ενός καθηγητή φυσικής αγωγής για ασέλγεια σε βάρος ανήλικων κοριτσιών. Ο 50χρονος έδωσε τέλος στη ζωή του, ενώ οι αρχές ερευνούσαν στοιχεία που θα ενδυνάμωναν τη δικογραφία.

Λίγο προτού εκπνεύσει η χρονιά, η Ελλάδα πάγωσε στο άκουσμα της άγριας δολοφονίας της Αδριάνας Γαρδικιώτη. Η παθολογική ζήλια όπλισε το χέρι του 35χρονου συντρόφου της, κόβοντας το νήμα της ζωής της με τον πιο φριχτό τρόπο. Με τη σορό της 21χρονης φοιτήτριας να φέρει περισσότερες από 78 μαχαιριές, ο ιατροδικαστής έκανε λόγο για πρωτοφανές έγκλημα.

8. Μεσοπρόθεσμο και στην Παιδεία με βιβλία προς εξαφάνιση

Αντιμέτωποι με πρωτόγονες συνθήκες ήρθαν για πρώτη φορά στα εκπαιδευτικά χρονικά μαθητές της πρωτοβάθμιας και δευτεροβάθμιας εκπαίδευσης κατά την έναρξη του σχολικού έτους.

Η κρίση και το Μεσοπρόθεσμο δεν κατάφεραν να αφήσουν ανέπαφο τον κλάδο της Παιδείας. Έτσι ο Σεπτέμβριος 2011 βρίσκει τους μαθητές με DVD, CD, φωτοτυπίες και laptop ανά χείρας, αντί βιβλίων.

Οι δυο προγραμματισμένοι διαγωνισμοί για την προμήθεια χάρτου ακυρώθηκαν, ο ΟΕΔΒ δήλωσε αδυναμία να αναλάβει το βαρύ φορτίο της τύπωσης και η "συγγνώμη" της Άννας Διαμαντοπούλου δεν φάνηκε να πείθει.

Από τις 5 Σεπτεμβρίου, τα βιβλιοπωλεία στερεύουν από βιβλία κάθε εκπαιδευτικής βαθμίδας, καθώς δεκάδες απελπισμένοι γονείς σπεύδουν να τα προμηθευτούν μόνοι τους.

Δημαρχεία και πανεπιστήμια μετατρέπονται σε τυπογραφεία, ενώ σχολείο στο Ηράκλειο της Κρήτης να οργανώνει λαχειοφόρο αγορά με έπαθλο γουρούνι, προκειμένου να αντιμετωπίσει  το κόστος των φωτοτυπιών.

Συλλαλητήρια εκπαιδευτικών και μαθητών οργανώνονται σε όλη την Ελλάδα με κεντρικό σύνθημα "Όχι στην υποβάθμιση της δημόσιας Παιδείας".

Ο κυριολεκτικός "χαρτοπόλεμος" εντείνεται, όταν στο φως της δημοσιότητας έρχονται έγγραφα - φωτιά για "ενδο-υπουργική" διακίνηση σχολικών βιβλίων σε παιδιά υπαλλήλων.

Με ανακοίνωση - κόλαφο λίγες μέρες αργότερα, το Ελεγκτικό Συνέδριο καταγγέλλει παρατυπίες στους διαγωνισμούς προμηθειών. Το υπουργείο Παιδείας ασκεί πειθαρχική δίωξη κατά του αντιπροέδρου. Η κόντρα θα λυθεί στα δικαστήρια.

Τα σχολεία απαντούν με ντόμινο καταλήψεων. Στο "χορό" των λουκέτων θα μπουν και Σχολές.

Παρά τις εξαγγελίες της κυβέρνησης για ομαλοποίηση της κατάστασης το Νοέμβριο, το τέλος του 2011 θα βρει τους μαθητές στην επαρχία να μελετούν από απλές σημειώσεις και μόλις το 60% των σχολείων του λεκανοπεδίου να έχει παραλάβει το σύνολο των "δημόσιων, δωρεάν και υποχρεωτικών" σχολικών εγχειριδίων.

Την ίδια χρονιά, οι λιποθυμίες μαθητών από ασιτία θα έρθουν να επισφραγίσουν την καλπάζουσα ανεργία που δεν αφήνει περιθώρια σε γονείς ακόμα και να ταΐσουν τα παιδιά τους.

7. Σε κίτρινη ομηρία η χώρα

Απεργίες στα ΜΜΜ, κομφούζιο στους δρόμους και τα ταξί... άφαντα. Το 2011 εκτός από καταιγιστικές εξελίξεις στην πολιτική και την οικονομία, έφερε τα πάνω - κάτω στον κλάδο των μεταφορών.

Η πλήρης απελευθέρωση του επαγγέλματος των ταξί από τον υπουργό Μεταφορών Γιάννη Ραγκούση, ανατρέποντας τις αποφάσεις του προκατόχου του Δημήτρη Ρέππα, προκάλεσε σφοδρότατες αντιδράσεις.

Χιλιάδες αυτοκινητιστές "πλημμύρισαν" τις κεντρικότερες πλατείες της χώρας, προχώρησαν σε απανωτές απεργίες και δεν δίστασαν να αποκλείσουν δρόμους, λιμάνια και αεροδρόμια, ζημιώνοντας την τουριστική εικόνα της χώρας.

Η άκαρπη συνάντηση του υπουργού Μεταφορών με αντιπροσωπεία ιδιοκτητών ταξί στις 7 Ιουλίου θα κλιμακώσει τις κινητοποιήσεις, με επ΄αόριστον αποχή.

"Η απεργία δεν έχει ημερομηνία λήξης", απειλούσε ο πρόεδρος του ΣΑΤΑ Θύμιος Λυμπερόπουλος.

Οι πορείες σημαδεύονται από κατασχέσεις αδειών, αφαίρεση πινακίδων, συλλήψεις και αυτόφωρα αυτοκινητιστών για παρακώλυση συγκοινωνιών, αλλά και μεγάλης έντασης επεισόδια.

 

Στο μεταξύ, ξεσπά αντάρτικο στο ΠΑΣΟΚ ενάντια στους χειρισμούς Ραγκούση και σύσσωμη η αντιπολίτευση ζητά την παραίτηση του αρμόδιου υπουργού.

Η κυβέρνηση δεν ρίχνει νερό στο κρασί της και στις 7/9 εγκρίνεται από το υπουργικό συμβούλιο σχέδιο νόμου για επαναφορά της άδειας ταξί στην αποκλειστικότητα του κράτους. Οι τελευταίες "πινελιές" στο νομοσχέδιο μπαίνουν στις 12/10.

Η κόντρα Ραγκούση Λυμπερόπουλου θα φτάσει στα άκρα, με αποκορύφωμα τις παράλληλες απεργίες σε ΜΜΜ και ταξί που παραλύουν τη χώρα, ενώ το σχέδιο νόμου παραμένει σε δημόσια διαβούλευση.

Τελικά, ο άνθρωπος που σήκωσε στις πλάτες του τους αγώνες του κλάδου διαγράφεται από τη ΝΔ τον Οκτώβριο, εξαιτίας αιχμηρών δηλώσεων κατά του προέδρου του ΙΚΑ, Ρ. Σπυρόπουλου. "Του είπα ότι είναι το μεγαλύτερο φασισταριό. Του είπα ότι εγώ δεν πίνω ούζα στις πλατείες και στις παραλίες", ήταν τα λόγια που αποτέλεσαν το μήλον της έριδος.

6. Το αντάρτικο της Κερατέας

Μπλόκα, συμπλοκές με ΜΑΤ και στη μέση... η κατασκευή ΧΥΤΑ στη θέση Οβριοκάστρου στην Κερατέα.

Από τις αρχές του 2011, η λεωφόρος Λαυρίου μετατρέπεται σε πεδίο μάχης για περισσότερους από 3 μήνες. Οι κάτοικοι αντιστέκονται στα σχέδια της κυβέρνησης για κατασκευή Χώρου Υγειονομικής Ταφής Απορριμμάτων, καθώς, όπως υποστηρίζουν μέχρι και σήμερα, "το έργο θα προκαλούσε ανεπανόρθωτη βλάβη στο φυσικό περιβάλλον και τη δημόσια υγεία".

Στα μπλόκα των πολιτών πρωτοστατεί ο δήμαρχος Σταύρος Ιατρού, ο οποίος επιχείρησε να εμποδίσει τη λειτουργία σκαπτικών μηχανημάτων να ξεκινήσουν εργασίες.

Οι αστυνομικές Αρχές τον συλλαμβάνουν και λίγες ώρες αργότερα, με εντολή εισαγγελέα, αφήνεται ελεύθερος.

Ο κατάλογος των συλλήψεων και των προσαγωγών δεν έχει τελειωμό. Το ίδιο και οι τραυματισμοί απλών πολιτών, ενός δημοσιογράφου και αστυνομικών.

Στις 10 Ιανουαρίου, το ΣτΕ απορρίπτει την προσφυγή των κατοίκων και ανοίγει το δρόμο στα σκαπτικά μηχανήματα. Η τοπική κοινωνία βρίσκεται εκ νέου σε αναβρασμό.

Τα χημικά πνίγουν την περιοχή, σημειώνονται βίαια επεισόδια με ξύλο, δακρυγόνα, μολότοφ, αλλά και πυροβολισμούς για εκφοβισμό. Το βομβαρδισμένο τοπίο συμπληρώνουν τα αναποδογυρισμένα αυτοκίνητα της ασφάλειας και το σπασμένο αστυνομικό τμήμα.

 

Οι κάτοικοι δεν το βάζουν κάτω και σκάβουν το δρόμο. Στήνουν οδοφράγματα από πέτρες, μπάρες και τσιμεντωμένα σίδερα και διακόπτουν την κυκλοφορία στην έξοδο Πέτα.

Η εκρηκτική κατάσταση εκτονώνεται στις 18 Απριλίου με τη συμφωνία για ανακωχή μεταξύ του υπουργού Προστασίας του Πολίτη και το δημάρχο Λαυρεωτικής. Ο μεν απομάκρυνε τις δυνάμεις των MAT και ο δήμαρχος έδωσε και πάλι τη λεωφόρο Λαυρίου στην κυκλοφορία.

Και μπορεί οι αγώνες των κατοίκων να δικαιώθηκαν, ωστόσο άλλο ένα δημόσιο έργο έμεινε στα χαρτιά, ενώ η κυβέρνηση πλέον εξετάζει την κατασκευή Ολοκληρωμένης Εγκατάστασης Επεξεργασίας Απορριμμάτων στις Φοβόλες, αντί στο Οβριόκαστρο.

5. Ανεξέλεγκτο κύμα βίας σάρωσε τη χώρα

Η έξαρση της εγκληματικότητας σημάδεψε την Ελλάδα του 2011, με τους πολίτες να αισθάνονται απροστάτευτοι στο κέντρο της Αθήνας, καθώς οι κακοποιοί δεν δίσταζαν να εισβάλουν σε σπίτια ακόμα και μέρα - μεσημέρι.

Σε καταδίωξη βαριά οπλισμένων κακοποιών, αστυνομικοί της ομάδας ΔΙΑΣ έπεσαν σε ενέδρα, με τον 23χρονο Ιωάννη Ευαγγελινέλη και τον 22χρονο Γεώργιο Σκυλογιάννη να βρίσκουν τραγικό θάνατο.

Η σύλληψη των αδίστακτων κακοποιών είχε αναχθεί σε θέμα τιμής και ύστερα από συντονισμένες επιχειρήσεις έπεσαν στα χέρια της Αστυνομίας.

 

Η Ελλάδα συγκλονίστηκε από την άγρια δολοφονία του 44χρονου Μανώλη Καντάρη, κίνητρο για την οποία ήταν μία κάμερα που οι Αφγανοί κακοποιοί πούλησαν αργότερα προς 120 ευρώ.

Η σύζυγος του αδικοχαμένου Μανώλη Καντάρη καταδίκασε τις πράξεις αντεκδίκησης και αντιποίνων μελών ακροδεξιάς οργάνωσης κατά αλλοδαπών.

Στο άκουσμα της είδησης της σεξουαλικής κακοποίησης μιας νέας γυναίκας υπό την απειλή καλάσνικοφ μπροστά στα μάτια του συζύγου της και ενώ τα δύο ανήλικα παιδιά της βρίσκονταν στο σπίτι "πάγωσε" η Ελλάδα.

Μία ακόμα γυναίκα είχε πέσει θύμα των ανθρωπόμορφων τεράτων που δεν δίστασαν να ικανοποιήσουν τις αρρωστημένες ορέξεις τους, ενώ στο διπλανό δωμάτιο βρισκόταν ο γιος της.

Η σύλληψη των αδίστακτων Αλβανών δραστών αποτέλεσε θέμα τιμής για τους αστυνομικούς, ενώ η εμπλοκή μιας ανήλικης Ελληνίδας στην εγκληματική οργάνωση συγκλόνισε την κοινή γνώμη.

Οργή ήταν το μόνο συναίσθημα που προκάλεσαν καταθέσεις των αμετανόητων ληστών με τα καλάσνικοφ, μη δείχνοντας σημάδια μεταμέλειας για τις αποτρόπαιες πράξεις τους.

4. Από την στρωματσάδα της Νομικής στην κατάργηση ασύλου

Το 2011 συνειδητοποιήσαμε ότι οι μάχες κερδίζονται, μόνο όταν δίνονται. Στις 24 Ιανουαρίου, η είδηση ότι 250 περίπου μετανάστες ταξίδεψαν από τα Χανιά στην Αθήνα, με στόχο να διεκδικήσουν τη νομιμοποίησή τους, σοκάρει το πανελλήνιο. Δεν γνωρίζαμε ακόμα, ως πού μπορούσαν να φτάσουν για να το καταφέρουν.

Αντιρατσιστικές οργανώσεις και εθελοντές Έλληνες βρίσκονται από την πρώτη στιγμή στο πλευρό των οικονομικών μεταναστών που παλεύοντας για ένα αξιοπρεπές "αύριο" κατασκηνώνουν στη Νομική Σχολή Αθηνών και ξεκινούν απεργία πείνας.

Το πινγκ πονγκ ευθυνών μεταξύ κυβέρνησης και πανεπιστημιακών Αρχών για το ποιος θα αναλάβει την ευθύνη 250 ψυχών, αλλά και η κόντρα φοιτητικών παρατάξεων, είχε μόλις ξεκινήσει.

Στο αίτημα Εργατικών Κέντρων για επιτάχυνση των γραφειοκρατικών διαδικασιών, το υπουργείο Προστασίας απαντά: "Δεν ενδίδουμε σε εκβιαστικά τελεσίγραφα. Οι νόμοι είναι για όλους ίδιοι" και επικαλούμενο το πανεπιστημιακό άσυλο, παίρνει αποστάσεις από το θέμα.

Η Νομική βάζει λουκέτο. Πλέον ο χώρος δεν θυμίζει σε τίποτα πανεπιστημιακό ίδρυμα. Οι αντιδράσεις μεταφέρονται και στη Θεσσαλονίκη, με άλλους 50 μετανάστες να δίνουν μάχη με το χρόνο και τη ζωή τους.

Μετά από θρίλερ διαπραγματεύσεων, οι μετανάστες μεταφέρονται στο κτίριο Υπατία. Οι πρώτες λιποθυμίες από την ασιτία πιέζουν για άμεση λύση, ενώ για το αδιέξοδο διώκεται ποινικά ο πρύτανης του πανεπιστημίου Αθηνών Θ. Πελεγρίνης.

Η απεργία πείνας θα τερματιστεί 44 ημέρες μετά, με τη συμφωνία της κυβέρνησης για μείωση των χρόνων που απαιτούνται για άδεια παραμονής από 12 σε 8 και την ένταξη των απεργών πείνας σε καθεστώς αναβολής απέλασης για έξι μήνες.

Στο μεταξύ, τα γεγονότα αναζωπυρώνουν τις συζητήσεις για την κατασκευή φράχτη στον Έβρο, με στόχο να σταματήσει η εισροή παράνομων μεταναστών, ενώ με συναίνεση ΠΑΣΟΚ-ΝΔ καταργείται το πανεπιστημιακό άσυλο που ίσχυε από το 1982.

3. Η χρονιά των "Αγανακτισμένων" Ελλήνων

Ένα μεγάλο κεφάλαιο έμελλε να γραφτεί το 2011, με τη χρονιά να χαρακτηρίζεται από το ξέσπασμα της συσσωρευμένης δυσαρέσκειας των Ελλήνων απέναντι στα συνεχή μέτρα λιτότητας.

Τα ειρωνικά σχόλια των Ισπανών "Idignados" αφύπνισαν τους πολίτες και έτσι γεννήθηκε το κίνημα των "Αγανακτισμένων" με βασικό του χαρακτηριστικό το ετερόκλητο πλήθος.

Οι Έλληνες είχαν ξυπνήσει και η δυναμική του κινήματος αυξανόταν μέρα με τη μέρα, έως ότου εκατοντάδες χιλιάδες πολίτες κατέκλυσαν τις πλατείες όλης της χώρας και τα διεθνή βλέμματα στράφηκαν στην Ελλάδα.

 

Το καθημερινό ραντεβού... σταθερό στις 18:00 το απόγευμα, ενώ οι Κυριακές αποτέλεσαν το μεγάλο ατού των "Αγανακτισμένων", με τη συμμετοχή του κόσμου να ξεπερνά κάθε προσδοκία.

Σε αυτή την ανταπόκριση οφείλεται και το από κοινού με τους Ισπανούς κάλεσμα σε πανευρωπαϊκή κινητοποίηση, με τους Ευρωπαίους να ενώνουν τις φωνές τους σε έναν αγώνα διαρκείας.

Οι διαδηλωτές έδωσαν το σύνθημα "μένουμε πλατεία" και δεκάδες σκηνές στήθηκαν σε Αθήνα και επαρχία που παρέμειναν μέχρι το τέλος του αγώνα των "Αγανακτισμένων" που είχαν πάντα με το μέρος τους τον επαναστάτη σκύλο Λουκάνικο.

 

Η εμφάνιση των πολιτικών αποτελούσε κόκκινο πανί για τους πολίτες, με αποτέλεσμα οι πρώτοι να εγκλωβίζονται ακόμα και στη Βουλή και να γίνονται δέκτες αποδοκιμασιών και επιθέσεων, ενώ τα εξώδικα εναντίον τους για το Μνημόνιο "έπεφταν βροχή".

Οι "Αγανακτισμένοι" έδωσαν το παρών σε κρίσιμες για τη χώρα στιγμές, επιχειρώντας πάντα να διατηρήσουν τον ειρηνικό χαρακτήρα του κινήματος με ομάδες περιφρούρησης.

Ο κόσμος δεν πτοήθηκε από τα εκτεταμένα επεισόδια στο Σύνταγμα και παρέμεινε στο κέντρο της Αθήνας, διαδηλώνοντας κατά της οικονομικής πολιτικής που οδηγούσε τους πολίτες με μαθηματική ακρίβεια στην εξαθλίωση.

Το φαινόμενο των "Αγανακτισμένων" άρχισε να φθίνει μετά τη συμπλήρωση ενός και πλέον μήνα στους δρόμους, με τις όποιες προσπάθειες για "επανεκκίνηση" να μην έχουν το επιθυμητό αποτέλεσμα...

2. Σκηνικό πολέμου στη φλεγόμενη Αθήνα

Ο δρόμος λιτοτήτας που κλήθηκαν να βαδίσουν οι Έλληνες έκανε την κατάσταση να μυρίζει μπαρούτι από τις αρχές της χρονιάς.

Η χειρουργική μάσκα και τα maalox αποτέλεσαν τα must have "αξεσουάρ" κάθε Έλληνα που σεβόταν... την υγεία του και ήθελε να διαδηλώσει στο πνιγμένο από δακρυγόνα κέντρο της Αθήνας.

Από την "απεργιακή πρώτη" ενάντια στις περικοπές κατέστη σαφές ότι το 2011 θα αποτελούσε το έτος που θα ξεχείλιζε η οργή των πολιτών.

Η πανεργατική απεργία του Φεβρουαρίου σημαδεύτηκε από εκτεταμένα επεισόδια, ενώ λίγο έλειψε να θρηνήσουμε θύματα στη μεγαλειώδη διαδήλωση του Μαΐου.

Η ανεξέλεγκτη βία αστυνομικών παραλίγο να στοιχίσει τη ζωή του 31χρονου Γιάννη Καυκά, ο οποίος χτυπήθηκε με απίστευτη μανία.

Από τα μέσα Ιουνίου, μήνα που έφερε στις ζωές μας το Μεσοπρόθεσμο, οι πολίτες θα ξεχυθούν στους δρόμους της Αθήνας.

Η κατάσταση δεν άργησε να ξεφύγει από τον έλεγχο και το Σύνταγμα μετατράπηκε κατά τις απεργιακές κινητοποιήσεις σε πεδίο μάχης, με τις μολότοφ και τις πέτρες να πέφτουν βροχή και τα δακρυγόνα να δημιουργούν αποπνικτική ατμόσφαιρα.

Στα επεισόδια της 15ης Ιουνίου δέχτηκε επίθεση από αγνώστους ο δημοσιογράφος Τάσος Τέλλογλου, ενώ ο δημοσιογράφος Μανώλης Κυπραίος έχασε την ακοή του από χειροβομβίδα κρότου λάμψης που εκτόξευσαν αστυνομικοί δίπλα του.

Αμέτρητοι τραυματίες, ανυπολόγιστες καταστροφές από τους βανδαλισμούς και τουρίστες σε... απόγνωση. Οι εικόνες ωμής βίας κατά την ψήφιση του Μεσοπρόθεσμου θα κάνουν τον γύρο του κόσμου και η Ελλάδα θα καταστεί ως ο πλέον επικίνδυνος τουριστικός προορισμός.

Μπαίνοντας στην καρδιά του χειμώνα, το πολεμικό σκηνικό θα μεταφερθεί και στη Θεσσαλονίκη ενόψει ΔΕΘ, ενώ στις διαδηλώσεις της Αθήνας οι άνδρες των ΜΑΤ θα ασκήσουν βία και κατά δημοσιογράφων και φωτορεπόρτερ.

Η μεγαλύτερη διαδήλωση των τελευταίων ετών αμαυρώθηκε από το πρωτοφανές σκηνικό βίας, με διαδηλωτές του ΠΑΜΕ να δίνουν μάχη σώμα με σώμα με κουκουλοφόρους και το νοσοκομείο του Ευαγγελισμού να δέχεται κατά δεκάδες τους τραυματίες.

 

Ο θάνατος του 53χρονου Δημήτρη Κοτζαρίδη από ανακοπή καρδιάς σημάδεψε τη διήμερη απεργιακή κινητοποίηση ενόψει της ψήφισης του πολυνομοσχεδίου.

Η εικόνα στο κέντρο της Αθήνας την επόμενη μέρα των θλιβερών επεισοδίων, από τα οποία ξέσπασε και πολιτικός πόλεμος με αναφορές για δράση παρακρατικών της ΕΛ.ΑΣ., θύμιζε βομβαρδισμένο τοπίο.

Το 2011 χαρακτηρίστηκε από τις μεγαλειώδεις διαδηλώσεις στη χώρα, με τον ανώνυμο διαδηλωτή να αποτελεί το πρόσωπο της χρονιάς για το Time και την Ελλάδα να έχει πρωταγωνιστικό ρόλο.

1. Από το δημοψήφισμα, στο πολιτικό κενό και την κυβέρνηση Παπαδήμου

"Λέμε στον πολίτη να μιλήσει καθαρά με το ναι και το όχι του. Η εντολή του θα μας δεσμεύσει όλους". Με τη φράση αυτή ο τέως - πλέον - πρωθυπουργός Γιώργος Παπανδρέου ανακοινώνει το απόγευμα της 31ης Οκτωβρίου τη διεξαγωγή δημοψηφίσματος για τη νέα δανειακή σύμβαση, υπό το βάρος της απαίτησης βουλευτών για άμεσες πολιτικές λύσεις.

Ο ασκός του Αιόλου είχε μόλις ανοίξει. Η χώρα βυθίζεται σε μία πολιτική κρίση άνευ προηγουμένου, η οποία θα λήξει 12 ημέρες μετά με το σχηματισμό μεταβατικής κυβέρνησης υπό τον Λουκά Παπαδήμο.

Το ντόμινο εξελίξεων ξεκινά από την ευρωζώνη. Γαλλία και Γερμανία κάλεσαν τον Γιώργο Παπανδρέου στη Σύνοδο G20 στις Κάννες για εξηγήσεις. Η συμφωνία της 27ης Οκτωβρίου για την εκταμίευση της 6ης δόσης κινδύνευε να τιναχτεί στον αέρα, ενώ τα σενάρια επιστροφής στη δραχμή είχαν ήδη αρχίσει να φουντώνουν. Το ΔΝΤ αναβάλει την εκταμίευση για μετά το δημοψήφισμα.

Η κορύφωση της κρίσης στο πρόσωπο Παπανδρέου επισφραγίζεται με την ανεξαρτητοποίηση της Μιλένας Αποστολάκη και τη στάση διαφοροποίησης του Ευάγγελου Βενιζέλου που τάσσεται κατά του δημοψηφίσματος.

Παρά τις απαιτήσεις της Βάσως Παπανδρέου και της Άννας Διαμαντοπούλου και υπό την απειλή της Εύας Καϊλή για καταψήφιση της κυβέρνησης σε περίπτωση διεξαγωγής δημοψηφίσματος, ο πρωθυπουργός δεν παραιτείται και υποστηρίζει ότι θα πρέπει πρώτα να δοθεί ψήφος εμπιστοσύνης στη κυβέρνηση. Σύσσωμη η αντιπολίτευση ζητά εκλογές.

Στις 4 Νοεμβρίου, η κυβέρνηση παίρνει ψήφο εμπιστοσύνης με 153 ψήφους. Ωστόσο, ο δρόμος για την κυβέρνηση συνεργασίας είναι ακόμα μακρύς.

Αργά το βράδυ της 7ης Νοεμβρίου, οι δύο αρχηγοί έφτασαν σε συμφωνία, που πολλοί πίστεψαν ότι θα οδηγούσε άμεσα σε σχηματισμό κυβέρνησης.

Στο τραπέζι αρχίζουν να πέφτουν τα πρώτα ονόματα υποψήφιων πολιτικών αρχηγών. Παναγιώτης Ρουμελιώτης, Νικηφόρος Διαμαντούρος και φυσικά ο Λουκάς Παπαδήμος, του οποίου η υποψηφιότητα ακυρώθηκε αρχικά, λόγω επτά όρων που φέρονταν να έθεσε, μεταξύ των οποίων και η παράταση θητείας της κυβέρνησης.

Την Τετάρτη 10 Νοεμβρίου, ο πρωθυπουργός αποχαιρετά τον ελληνικό λαό με διάγγελμα, δηλώνοντας ότι θα στηρίξει τη νέα κυβέρνηση.

Στη σύσκεψη πολιτικών αρχηγών που ακολουθεί, λόγω "παρεξήγησης" ο πρόεδρος του ΛΑΟΣ Γιώργος Καρατζαφέρης αποχώρησε οργισμένος και οι ελπίδες του ελληνικού λαού για εύρεση πρωθυπουργού ναυαγούν ξανά.

Το πρωί της επόμενης μέρας αποφασίστηκε να επαναληφθεί η σύσκεψη, την ώρα που η υποψηφιότητα Πετσάλνικου "καιγόταν" οριστικά και στο τραπέζι έπεφτε ξανά το όνομα του Λουκά Παπαδήμου.

Την Πέμπτη 10 Νοεμβρίου, μετά από έντεκα μέρες που συγκλόνισαν την Ελλάδα και τις αγορές, η χώρα απέκτησε νέο πρωθυπουργό.

Ο Λουκάς Παπαδήμος μετά από μαραθώνιες διαπραγματεύσεις ανέλαβε τα ηνία της χώρας, ως επικεφαλής της μεταβατικής κυβέρνησης.

Την Παρασκευή 11 Νοεμβρίου, ανακοινώνεται η σύνθεση της νέας κυβέρνησης, στην οποία συμμετέχουν στελέχη του ΠΑΣΟΚ, της Νέας Δημοκρατίας και του ΛΑΟΣ, ενώ στο πρώτο υπουργικό συμβούλιο ο πρωθυπουργός ζητά συνεργασία και αλληλεγγύη, προκειμένου να δοθεί η έκτη δόση.

Η δόση βεβαίως δόθηκε και οι Έλληνες ελπίζουν πλέον σε καλύτερες ημέρες το 2012.

Σημείωση. Με κλικ πάνω στους μπλέ συνδέσμους βλέπεται από το NEWS 247αναλυτικά το σχετικό θέμα.

http://news247.gr/health/afieromata/oi_pio_shmantikes_stigmes_ths_elladas_toy_2011.1545049.html 

Η Δημοκρατία σε αναστολή

Η Δημοκρατία σε αναστολή

Τα συστημικά-μνημονιακά συμφέροντα, αφού οδήγησαν σε διάλυση το πολιτικό σύστημα και προώθησαν τον εκλεκτό τους στη θέση του πρωθυπουργού, επιδιώκουν τώρα να «τσιμεντάρουν», να μονιμοποιήσουν το σημερινό σχήμα «διακυβέρνησης», μέχρι τουλάχιστον να πετύχουν τους επόμενους βασικούς τους στόχους:

Τη «βαλκανοποίηση» των μισθών, των κοινωνικών και εργασιακών δικαιωμάτων, την επίσημη έναρξη της «εθνικής δημοπρασίας» της δημόσιας-εθνικής περιουσίας και τον απόλυτο έλεγχο των εξελίξεων κατά την επόμενη περίοδο, ακόμα κι αν συμβεί το απευκταίο γι' αυτούς, γεγονός να προκηρυχθούν εκλογές. Τα κόμματα της διακυβέρνησης έχουν απωλέσει κάθε δυνατότητα παρέμβασης στις εξελίξεις και σύρονται πίσω από τους σχεδιασμούς και τις επιλογές των συστημικών συμφερόντων...

Στην πρώτη φάση της συγκρότησης της «κυβέρνησης Παπαδήμου», το ΠΑΣΟΚ και τα ηγετικά του στελέχη θεώρησαν ότι μπορούσαν να «διασωθούν» από την ελεύθερη πτώση και την οργή της κοινωνίας και να αμβλύνουν τις εντυπώσεις μέσω της επιχείρησης «ενσωμάτωσης» στον κυβερνητικό-μνημονιακό μηχανισμό του Α. Σαμαρά και της Νέας Δημοκρατίας. Γι' αυτό και η παράταση της κυβέρνησης Παπαδήμου στην εξουσία υποστηρίζεται, χωρίς πλέον προσχήματα, τόσο από τον Γ. Παπανδρέου όσο και από την πλειοψηφία των βουλευτών και στελεχών του ΠΑΣΟΚ.

Οι μόνοι που φαίνεται ότι «εγκλωβίζονται» σ' αυτήν τη διαδικασία είναι οι «δελφίνοι» (Βενιζέλος, Λοβέρδος, Χρυσοχοΐδης). Κανένα γεγονός όμως δεν θα πρέπει να «διαταράξει» την ακώλυτη παραμονή στην εξουσία της κυβέρνησης Παπαδήμου. Με τη λογική που «απαγορεύονται» οι εκλογές, με την ίδια λογική «κατά μείζονα λόγο» απαγορεύονται και οι εσωκομματικές διαδικασίες στο ΠΑΣΟΚ... Αυτό αποφάσισαν τα συστημικά-μνημονιακά συμφέροντα γι' αυτό και διεμήνυσαν «μέσω του Μαξίμου» (Η μεν φωνή Ιακώβ, αι δε χείρες Ησαύ) ότι οι όποιες διαδικασίες εκλογής νέου προέδρου στο ΠΑΣΟΚ αναστέλλονται «μέχρι νεωτέρας διαταγής»... Ασφαλώς αυτή η «αναστολή» εξυπηρετεί τους στόχους του Γ. Παπανδρέου, ο οποίος, ακόμα κι αν αποφασίσει να αποχωρήσει, επιδιώκει να διασφαλίσει τον εαυτό του από ποινικές διώξεις και ταυτόχρονα να μην καταστεί ο ίδιος «αποδιοπομπαίος τράγος» αλλά, αντίθετα, να αναγνωριστεί η «σωτήρια» προσφορά του στη χώρα και στην παράταξη. Ταυτόχρονα «ανακουφισμένοι» αισθάνονται -στην πλειονότητά τους- οι βουλευτές του ΠΑΣΟΚ που οδηγούνται στον πολιτικό τους «Καιάδα», αφού -με τα σημερινά δεδομένα- στις επόμενες εκλογές θα εκλεγεί περίπου το 1/3 του σημερινού αριθμού της ΚΟ του ΠΑΣΟΚ... Όσο δεν ενεργοποιούνται οι εσωτερικές διαδικασίες στο ΠΑΣΟΚ τόσο θα εντείνεται η διαμάχη, η χωρίς αρχές και όρια αντιπαράθεση μεταξύ των «δελφίνων», αλλά και μεταξύ των ομάδων που έχουν συγκροτηθεί αποτελούν ίσως «προεικάσματα» κομματικών μορφωμάτων που θα εμφανιστούν στο άμεσο μέλλον, ιδιαίτερα στην περίπτωση διάσπασης του ΠΑΣΟΚ, είτε προεκλογικά είτε μετεκλογικά.

Οι δελφίνοι και οι «ομαδάρχες» αναζητούν ειδικές κοινωνικές ομάδες ή ειδικές θεματικές για να αποκτήσουν «ακροατήριο» ή και μια ενδεχόμενη πολιτική-κοινωνική αναφορά. Ο Χρυσοχοΐδης επιχειρεί να ενσωματώσει -με πρωτοφανές θράσος και ακραίο πολιτικό κυνισμό- την «αντιμνημονιακή» στάση, που εκφράζει ένα μεγάλο τμήμα της κοινωνικής βάσης του ΠΑΣΟΚ και σήμερα κατευθύνεται μαζικά προς τα σχήματα της Αριστεράς...

Αντίθετα η νεοφιλελεύθερη «τρόικα» (Α. Λοβέρδος, Α. Διαμαντοπούλου, Γ. Ραγκούσης) επιδιώκει να εκφράσει τον «σκληρό» μνημονιακό πυρήνα, το σύστημα των συμφερόντων και τον κοινωνικό του περίγυρο, που επωφελούνται σήμερα από τις εξελίξεις. Η καθήλωση, παράλληλα, της Ντ. Μπακογιάννη, σε οριακά εκλογικά ποσοστά διευκολύνει την ομάδα αυτή να αποκτήσει κοινωνικά «ακγυροβόλια» τόσο σε ένα τμήμα του ΠΑΣΟΚ που συνδέεται με το περίφημο εκσυγχρονιστικό πρότυπο όσο και στην κοσμοπολιτική-νεοφιλελεύθερη Ακροδεξιά που αναζητεί σήμερα γνήσια έκφραση μετά την πλήρη απαξίωση και πολιτική «εξάχνωση» των κλασικών της εκφραστών (Μάνος - Ανδριανόπουλος).

Όλες αυτές οι διεργασίες δεν περιέχουν φυσικά το πνεύμα της ανανέωσης της πολιτικής ζωής, των φορέων του πολιτικού συστήματος. Αντίθετα αναδεικνύουν τις παθογένειες, τη σήψη, την ανυποληψία, τον ευτελισμό στον οποίο έχει περιπέσει το πολιτικό μας «προσωπικό».

Η συγκρότηση της κυβέρνησης Παπαδήμου αποτελεί ιστορική απόδειξη αυτής της σήψης, αυτής της κρίσης. Το πλέον πιθανό είναι να «βουλιάξει» ο Λ. Παπαδήμος και η κυβέρνησή του και να συμπαρασύρουν μαζί τους το πολιτικό σύστημα. Όταν φθάσουμε στο σημείο να «νομιμοποιεί» το Κοινοβούλιο μια κυβέρνηση που προέκυψε ως αποτέλεσμα εκβιασμών, συμβιβασμών, συναλλαγής, τότε δεν μπορούμε να περιμένουμε καμιά θετική εξέλιξη.

Το έσχατο και πλέον αποτελεσματικό «όπλο» που διαθέτει η χώρα μας, ο λαός μας είναι η συνειδητοποίησή του, η συλλογική του αντίδραση, η ψήφος του.

ΟΙ ΕΠΟΜΕΝΕΣ ΕΚΛΟΓΕΣ ΘΑ ΠΡΕΠΕΙ ΝΑ ΑΠΟΤΕΛΕΣΟΥΝ ΕΝΑ ΙΣΤΟΡΙΚΟ ΛΑΪΚΟ ΔΙΚΑΣΤΗΡΙΟ που θα καταδικάσει οριστικά τους υπεύθυνους που οδήγησαν τη χώρα και την κοινωνία στην καταστροφή.

Το αντιμνημονιακό μέτωπο θα πρέπει να διαμορφωθεί σε μια μεγάλη κοινωνική πλειοψηφία, πέρα από κόμματα και πρόσωπα, να αποτελέσει ένα ΙΣΤΟΡΙΚΟ ΑΝΑΧΩΜΑ που θα διαμορφώσει μια νέα αφετηρία, ένα νέο σημείο εκκίνησης. Αυτός ακριβώς είναι και φόβος των συμφερόντων και των πολιτικών - κομματικών υπηρετών τους. Κι αυτόν τους τον φόβο πρέπει να τον μετατρέψουμε σε οδυνηρή γι' αυτούς πραγματικότητα.

του ΜΕΝΕΛΑΟΥ  ΓΚΙΒΑΛΟΥ

http://www.paron.gr/v3/new.php?id=72931&colid=50&dt=2011-12-25

Βούλιαξε η συγκυβέρνηση...

Τα ’θελαν και τα ’παθαν...

Βούλιαξε η συγκυβέρνηση...

Δεν υπάρχει άλλη συνταγή από το να μιλήσει ο λαός

Όλοι εκείνοι που μήνες είχαν φάει τα... λυσσακά τους να σύρουν τη χώρα σε κυβέρνηση συνεργασίας ή σε συγκυβέρνηση, γιατί αυτό ήταν που έλειπε για να λυθούν τα προβλήματα και να βγούμε από την κρίση και τελικά τα κατάφεραν να κάνουν πρωθυπουργό τον κ. Παπαδήμο, τι έχουν τώρα να πουν με το φιάσκο στο οποίο έχει οδηγηθεί αυτό το παραμύθι;

Σε καμία στιγμή δεν έδειξε το κυβερνητικό μόρφωμα που προέκυψε ότι μπορεί καλύτερα να περπατήσει από μια μονοκομματική κυβέρνηση. Ούτε φάνηκε ότι ο διευθυντής της ορχήστρας έχει ικανότητες συντονιστή... Σκορποχώρι είναι η εικόνα που δίνει η κυβέρνηση. Ο κάθε υπουργός κάνει το δικό του. Δεν δίνει λογαριασμό ούτε στον αναπληρωτή του. Στον οποίο μάλιστα συμπεριφέρεται σαν να ήταν κλητήρας... Στην ημερήσια διάταξη οι διαμάχες μεταξύ τους. Η δεξιά δεν γνωρίζει τι ποιεί η αριστερά...

Κάθε άλλο παρά πρωτόγνωρη είναι η κατάσταση που ζούμε. Οι εμπειρίες από κυβερνήσεις συνεργασίας καθόλου δεν συνηγορούν υπέρ της σύστασής τους. Το 1989 δεν είναι και μακριά. Δύο κυβερνήσεις στήθηκαν (ΝΔ και Συνασπισμός της Αριστεράς με πρωθυπουργό τον Τζαννετάκη και ΝΔ, ΠΑΣΟΚ, και Συνασπισμός με πρωθυπουργό τον Ζολώτα) και δεν κράτησε παραπάνω από 3 μήνες η καθεμιά. Καμιά τους δεν αντιμετώπισε τα πραγματικά προβλήματα, η μόνη τους επιτυχία ήταν το σκάνδαλο δισεκατομμυρίων με τα ψηφιακά και να ανοίξουν τον δρόμο στον Μητσοτάκη προς την πολυπόθητη πρωθυπουργία. Και τότε οι προστριβές μεταξύ υπουργών διαφορετικών κομμάτων ήταν καθημερινές.

Αλλά και στο εξωτερικό πουθενά δεν ήταν καλύτερα... Δεν είναι τυχαίο και χωρίς λόγο ότι η ανοχή που έδειξε ο ελληνικός λαός στις πρώτες μέρες του σχηματισμού της κυβέρνησης Παπαδήμου εξαντλήθηκε ταχύτατα, καθώς και η εμπιστοσύνη προς το πρόσωπο του πρωθυπουργού.

Κοντά σαράντα ημέρες ζωής έχει η μεταβατική κυβέρνηση. Κοινή είναι η διαπίστωση ότι δεν περπατάει... Λάθος ήταν και αυτή η συνταγή... Κόμματα που έχουν στα κορυφαία θέματα τεράστιες διαφορές, με μεγαλύτερη το τι έχει προτεραιότητα, η ζωή του λαού σου ή το ταμείον να μην είναι μείον, δεν μπορούν να συνυπάρξουν σε μια κατά διαταγή κυβέρνηση.

Έπειτα και απ' αυτό το φιάσκο των «προθύμων» και των «Μνημονιακών», άλλη λύση δεν υπάρχει από το να μιλήσει ο λαός. Και να αποφασίσει ο ίδιος για τη ζωή του, τη ζωή των παιδιών του, το αύριο της χώρας. Και αυτό πρέπει να γίνει ΤΩΡΑ. Τέρμα στις αλχημείες και στους εκβιασμούς. Από μέσα και απ' έξω.

του Μάκη Κουρή

http://www.paron.gr/v3/new.php?colid=3&id=72919&dt=2011-12-25%200:0:0

ΤΑ ΠΑΙΔΙΑ ΕΙΝΑΙ ΤΑ ΠΡΑΓΜΑΤΙΚΑ ΘΥΜΑΤΑ ΤΗΣ ΚΡΙΣΗΣ

Οι Έλληνες 

δεν μπορούν να ταΐσουν τα παιδιά τους

Στις τραγικές συνθήκες που επικρατούν στην Ελλάδα μετά το ξέσπασμα της κρίσης 

αναφέρεται δημοσίευμα της βρετανικής εφημερίδας Guardian

Με τα πιο μελανά χρώματα περιγράφεται στη βρετανική εφημερίδα Guardian η άθλια οικονομική κατάσταση των σύγχρονων Ελλήνων που φτάνουν στο σημείο ακόμα και να εγκαταλείψουν τα παιδιά τους γιατί δεν μπορούν να τους προσφέρουν φαγητό.

"Η ελληνική οικονομική κρίση μετατρέπεται σε τραγωδία για τα παιδιά που τα εγκαταλείπουν οι οικογένειές τους" ο τίτλος του δημοσιεύματος και το άρθρο ξεκινά με αναφορά στην τραγική κατάσταση ενός πολύτεκνου πατέρα με 10 παιδιά από την Πάτρα που με μοναδικά μηνιαία έσοδα 960 ευρώ και ένα διμηνιαίο επίδομα 460 ευρώ, βρέθηκε να χρωστά ακόμα και στον φούρναρη.
"Η κρίση μας σκότωσε. Ντρέπομαι που το λέω σταλλά έφτασα στο σημείο να μην έχω δύο ευρώ να αγοράσω ψωμί", σημειώνει και εξηγεί στην εφημερίδα πως αναγκάστηκαν με τη γυναίκα του να απευθυνθούν στις δημοτικές αρχές για να σώσουν τα παιδιά τους.

Στο άρθρο φιλοξενούνται και δηλώσεις από εκπρόσωπο του Δήμου Πατρών που αναφέρει ότι πέρυσι τα Χριστούγεννα οι κοινωνικές υπηρεσίες του Δήμου έδωσαν τρόφιμα σε 400 οικογένειες αλλά φέτος δέχτηκαν πάνω από 1.200 αιτήσεις για βοήθεια.

Αυτό που πραγματικά τους εξέπληξε ήταν το αίτημα να απομακρύνουν τα παιδιά από την οικογένειά τους προκειμένου να τα σώσουν από την φτώχεια. "Όταν επισκεφτήκαμε τα σπίτια τους και είδαμε ιδίοις όμμασι την κατάσταση, τις τριτοκοσμικές συνθήκες, τη φτώχεια και τη βρωμιά, δεν μπορούσαμε να πιστέψουμε στα μάτια μας", σημείωσε.

Σε μια περήφανη χώρα όπως η Ελλάδα, όπου, όπως σημειώνεται, η οικογένεια είναι πάνω από όλα, η είδηση αυτή άγγιξε ευαίσθητες χορδές, με τους πολίτες να συμπαραστέκονται με κάθε τρόπο στην οικογένεια Γασπαρινάτου.

Το άρθρο συνεχίζει με το να εξηγεί πως σε μια περήφανη χώρα όπως η Ελλάδα η οικογένεια είναι πάνω από όλα και για αυτό σοκάρει το αίτημα της οικογένειας του Γασπαρινάτου, αλλά τονίζει πως στην Ελλάδα που βρίσκεται σχεδόν στον πέμπτο χρόνο ύφεσης όλοι οι αρμόδιοι φορείς επιβεβαιώνουν το χειρότερο, πως η περίπτωση από την Πάτρα δεν είναι μοναδική.

Οι ελληνικές οικογένειες που εγκαταλείπουν τα παιδιά τους σε ιδρύματα και Πρόνοια γιατί δεν έχουν τα χρήματα να τους προσφέρουν τα απαραίτητα αυξάνονται με δραματικούς ρυθμούς σύμφωνα με το άρθρο, ενώ αναφέρεται πως παρατηρείται και αύξηση του αλκοολισμού, της χρήσης ναρκωτικών αλλά και της εμφάνισης ψυχολογικών προβλημάτων.

Το άρθρο παραθέτει και δηλώσεις του Κώστα Γιαννόπουλου από το Χαμόγελο του Παιδιού ο οποίος μεταξύ άλλων αναφέρει πως "υπάρχει και μια άλλη Ελλάδα, αυτή της καλοσύνης και της φιλοξενίας και του αλτρουισμού, η οποία συχνά παραβλέπεται".

Ο συντάκτης κλείνει το άρθρο με μια νότα αισιοδοξίας, σημειώνοντας πως η οικογένεια Γασπαρινάτου δεν χρειάστηκε να δώσει τα παιδιά της, καθώς μια ευκατάστατη κυρία από την Αθήνα, όταν έμαθε το δράμα τους, έκανε μια μεγάλη δωρεά όταν έμαθε το δράμα τους.

"Χάρη σε αυτή την καλή κυρία μπορούμε να ελπίζουμε ξανά. Μέχρι την Πρωτοχρονιά θα έχουμε μπει όλοι μαζί στο νέο μας σπίτι", υπογράμμισε.

http://news247.gr/ellada/eidiseis/oi_ellhnes_den_mporoun_na_taisoyn_ta_paidia_toys.1555422.html

Στις ανήλιες γειτονιές του πόνου

Μεσημεριανές ώρες, μιας βροχερής μέρας, παραμονές Χριστουγέννων. Σε ένα από τα πολλά συσσίτια της πρωτεύουσας. Κάπου εκεί, σε μια από τις περιοχές που λένε «υποβαθμισμένες». Που τις υποβάθμισε η αναλγησία όλων αυτών που περνάνε ανυποψίαστοι δίπλα από τις ουρές των συσσιτίων. Εκεί που στοιβάζονται καθημερινά οι απόβλητοι της ζωής.

Ουρές πόνου και αγωνίας. Άνθρωποι που, κατ' ανάγκη, δεν φοράνε πάντα κουρελιασμένα ρούχα. Αρκετοί, με εμφάνιση ανθρώπου της διπλανής πόρτας. Που ελπίζουν καρτερικά και με αξιοπρέπεια στη φιλευσπλαχνία κάποιου περαστικού, μήπως συγκινηθεί και δώσει κάτι, «σ' εκείνον που 'χε», κάποτε, «τάλαρα τη στέρνα του γεμάτη», που λέει ο ποιητής.

Είναι οι ίδιοι άνθρωποι που λίγο πριν ούτε στα τολμηρότερα όνειρά τους θα μπορούσαν να φανταστούν ότι θα περίμεναν σε ουρές, ψυχικά ράκη, για ένα πιάτο ζεστό φαγητό.

Ένας απ' αυτούς μίλαγε σε κάποιον αλλοδαπό δημοσιογράφο. Από εκείνους που τα ξένα πρακτορεία στέλνουν για να τροφοδοτήσουν την άπληστη επικαιρότητα. Με αξιοπρέπεια και ψυχραιμία εξηγούσε πώς έφτασε στο έσχατο αυτό σημείο της μιζέριας. Ο τρόπος που μίλαγε πρόδιδε άνθρωπο που δεν εστερείτο μόρφωσης. Εκφραζόταν με άνεση στα αγγλικά.

Ένας άλλος πάλι, κάπου εκεί κοντά, καρτερικά περίμενε στην ουρά. Τα ρούχα του, αν και φθαρμένα, ταίριαζαν απόλυτα στον σωματότυπό του, απομεινάρια κάποιας επιτηδευμένης κομψότητας, που ασφαλώς θα του εξασφάλιζε το άνετο, κάποτε, εισόδημά του. Τα αδύναμα χέρια του κρατούσαν σφιχτά έναν υπολογιστή, μη θέλοντας να αποχωριστεί το τελευταίο απομεινάρι που τον συνέδεε με μια άλλη, πιο ανέμελη ζωή. Που πέρασε ανεπιστρεπτί.

Ένα φανάρι αναβόσβηνε συνέχεια, σαν να ήθελε με το χρωματιστό του λαμπιόνι να υπογραμμίσει την απουσία των χριστουγεννιάτικων στολιδιών, που κάποτε φάνταζαν ακόμα και στις πιο φτωχές συνοικίες. Σ' αυτές που σήμερα δεν υπάρχουν «καθημερινές και σκόλες». Λίγο παρακάτω, μια αλλόκοτη, ολιγομελής μπάντα μεταναστών προσπαθούσε, απεγνωσμένα, να δώσει κάποιον χαρμόσυνο τόνο στην ατμόσφαιρα. Μάταια όμως. Κανένας δεν έδινε σημασία στους φάλτσους ρυθμούς της αυτοσχέδιας ορχήστρας, που το φτωχό της ρεπερτόριο εναλλασσόταν μονότονα μεταξύ της «Άγιας νύχτας» και ενός απροσδιόριστου σκοπού κάποιας μακρινής πατρίδας.

Όσο πέρναγε η ώρα, τόσο περισσότερες κουρελιασμένες ψυχές στοιβάζονταν στον χώρο του συσσίτιου. Απλανές βλέμμα, βαθιά μελαγχολία. Ανθρώπινα ράκη, ζωντανοί νεκροί. Το «αύριο» γι' αυτούς, αβέβαιο. Μοναδική φιλοδοξία, η εξασφάλιση του επόμενου φαγητού, με την πρόσθετη, αλλά όχι βέβαιη, πολυτέλεια ενός τσιγάρου.

Γερμένες από τα βάσανα, αποστεωμένες φιγούρες, λες και αποκόπηκαν από κάποια βυζαντινή αγιογραφία. Μέσα σε ένα στατικό πλαίσιο που τίποτε δεν κινείται, αφού ο χρόνος έχει σταματήσει εκεί, στις γειτονιές αυτές του πόνου.

Σε ποια κοινωνία άραγε ζουν οι «άγιοι» αυτοί της σύγχρονης ζωής; Στους κόλπους της κοινωνίας που ζούμε όλοι. Είναι η ίδια κοινωνία που τους απέβαλε τόσο άσπλαχνα. Με αναλγησία και χωρίς ανθρωπιά. Την ανθρωπιά εκείνη που θα μπορούσε εύκολα να ξεριζώσει όλα αυτά τα φαινόμενα της χυδαίας επίδειξης πλούτου, που ταλάνισαν την ελληνική κοινωνία τα τελευταία χρόνια, με τις γνωστές συνέπειες.

Αντί για την ανέξοδη ανταλλαγή ευχών, ίσως θα ήταν καλύτερα να πάμε, οι λιγότερο «ανελέητοι», κάπου εκεί, στις ανήλιες γειτονιές του πόνου. Όχι για να τακτοποιηθούμε συνειδησιακά. Αλλά για να μάθουμε, απλά, τι ζωή περνούν εκεί...

«Έλα να μάθεις στην πλατεία Βάθης, έλα να μάθεις τι ζωή περνώ...».

Παραμονές Χριστουγέννων,
Αθήνα 2011. 

http://www.paron.gr/v3/new.php?id=73070&colid=37&catid=33&dt=2011-12-25&search=%D3%F4%E9%F2+%E1%ED%DE%EB%E9%E5%F2+%E3%E5%E9%F4%EF%ED%E9%E5%F2+%F4%EF%F5+%F0%FC%ED%EF%F5