Translate -TRANSLATE -

Παρασκευή 16 Δεκεμβρίου 2011

Μια καταστροφική χρονιά

thumb
Της Βάλιας Μπαζού

To 2011 µας κλείνει το µάτι και µας απο­χαιρετά βγάζοντάς µας τη γλώσσα και κουνώντας ειρωνικά το κεφάλι… Φεύγει θυµωµένο αλλά και ανακουφισµένο. Γιατί, εάν µιλούσε, θα έλεγε ότι πέρασε από µια χώρα που ακόµα και στις πιο κρίσιµες για την επιβίωσή της στιγµές, µεσουρανούν µυαλά µε υποανάπτυκτα χαρακτηριστικά, υπογράφουν το παρόν και προδιαγρά­φουν το µέλλον της πολιτικοί και πολι­τικάντηδες, στρατηγικοί επενδυτές και σύµβουλοι που, αν και χαµένοι στον χώρο και τον χρόνο, πιστεύουν ακράδαντα ότι κατέχουν την από­λυτη αλήθεια. Που νοµοθετούν για την επόµενη 20ετία τελώ­ντας σε κατάσταση πολιτι­κού vertigo. Που υπο­γράφουν τις προσωπι­κές εµµονές τους ή των φίλων και γνωστών τους.Που έχουν µπερδέ­ψει το συµφέρον µε τα συµφέροντα. 

Στον τοµέα του πε­ριβάλλοντος και της ανάπτυξης, το 2011 ήταν η χειρό­τερη χρονιά των τελευταίων δεκαετιών. Έπεσαν όλα τα κάστρα και όλες οι µά­σκες. Και µέσα στον ορυµαγδό, µέσα στη γενική πτώχευση, η χρεοκοπία σε αυ­τούς τους τοµείς περνάει επιδερµικά, αν και θα είναι η µοναδική µη αναστρέψιµη. Γιατί, εάν θέλουµε να λέµε τα πράγµατα µε το όνοµά τους, µπορεί κάποτε οι µισθοί και οι συντάξεις να φτάσουν και πάλι σε επίπε­δα αξιοπρέπειας. Μπορεί το χαράτσι για τα ακίνητα να καταργηθεί. Μπορεί κάποτε η φορολογική πολιτική να γίνει αµυδρά πιο δίκαιη. Ακόµα και οι διαλυµένες - υποτε­λείς εργασιακές σχέσεις µπορεί κάποτε να τεθούν σε άλλη βάση. Όµως, όποιες απο­φάσεις λαµβάνονται για τη διαχείριση του χώρου, του αέρα και του νερού, όποιες αποφάσεις λαµβάνονται για τις πό­λεις, τα δάση, τα σκουπίδια, είναι µη αναστρέψιµες. Και, δυ­στυχώς, σε αυτούς τους τοµείς έβαλαν τη σφραγίδα τους με όρους της δεκαετίας του ’50 σε βάρος της ανάπτυξης, της προστασίας της δηµόσι­ας υγείας, του περιβάλλο­ντος. 

Με µια σειρά αποφάσεων επιβράβευαν µικρά, µεσαία και µεγάλα συµφέροντα, σε βάρος του δηµοσίου συµφέροντος και της ανάκαµψης της χώρας. Ιδού µερικά παραδείγµατα… Νοµιµοποίη­ση όλων των παρανοµιών µε τη δικαίωση όσων έχτιζαν εδώ και δεκαετίες αυθαίρε­τα παντού. Νοµιµοποίηση των αυθαιρέ­των ακόµα και εντός προστατευόµενων περιοχών, ακόµα και σε παραδοσιακούς οικισµούς. «Εισβολή» των τεχνολογιών καύσης για τη διαχείριση των απορριµµά­των, τεχνολογίες πανάκριβες και επικίν­δυνες για τη δηµόσια υγεία, που θα δεσµεύουν τους δηµότες για τουλάχιστον 20 µε 25 χρόνια. Εµµονή στον λιγνίτη και χρησιµοποίηση του τέλους ΑΠΕ που πληρώνουν οι πολίτες για την επιδότηση ακόµα και ορυκτών καυσίµων. Επιλογή ενός φαραωνικού και ξεπερα­σµένου µοντέλου τουριστικής ανάπτυξης που έχει εγκαταλειφθεί σε όλες τις σύγ­χρονες χώρες. Ένα µοντέλο που σε λίγα χρόνια θα προσδιορίζεται από τα κουφά­ρια των γιγαντιαίων τουριστικών εγκατα­στάσεων που θα χάσκουν στον χώρο. Παράδοση του ορυκτού πλούτου της χώρας χωρίς κανένα κέρδος. Επι­στροφή ακόµα και της πετρελαιοκίνησης στις δυο µεγαλύτερες πόλεις της χώρας που φυτοζωούν από την ατµοσφαιρική ρύπανση. Και το πιο τραγικό είναι ότι τα υπα­νάπτυκτα µυαλά προσπά­θησαν να πλασάρουν αυ­τές τις επιλογές µε τον µανδύα της ανάπτυ­ξης. Κάτι σαν τα καθρεφτάκια στους ιθα­γενείς.


(ΔΗΜΟΣΙΕΥΤΗΚΕ ΣΤΟ “ΠΡΑΣΙΝΟ ΠΟΝΤΙΚΙ” ΣΤΙΣ 01-12-11)
http://topontiki.gr/article/26018

Δεν υπάρχουν σχόλια: