Αναφορά στον Αθανάσιο Τσακάλωφ
Ν. Λυγερός
Αν ο Достоевский σε είχε γνωρίσει δεν θα είχε ανάγκη τον Нечаев για να γράψει το μυθιστόρημά του Бесы. Μπορούσε κάλλιστα να χρησιμοποιήσει τη Φιλική Εταιρεία δίχως να εισχωρήσει στην έννοια της αντιπαράθεσης με την τρομοκρατική οργάνωση. Το έργο σου και το θεωρητικό και το πρακτικό, ως προσφορά στην Ελλάδα δεν έχει εκτιμηθεί στο βαθμό που θα έπρεπε, αυτό ισχύει ακόμα και στην Ήπειρο. Διότι η επαναστατικότητα στης σκέψης σου δεν έγινε αντιληπτή σε όλους. Ποίος κατάλαβε πραγματικά ότι αναγκάστηκες να εγκαταλείψεις την Ελλάδα για να μεταναστεύσεις στη Ρωσία; Ποιος κατάλαβε τις σπουδές φυσικής που έκανες στο Παρίσι και τη συμμετοχή σου στην ίδρυση του Ελληνόγλωσσου Ξενοδοχείου; Ενώ δίχως αυτό δεν θα υπήρχε ούτε καν η Ιδέα της Φιλικής Εταιρείας. Ποιος ξέρει ότι ακολούθησες τα βήματα του Ρήγα Φερραίου ακόμα και στη Βιέννη; Και ενώ γνώρισες τον Καποδίστρια δεν σταμάτησες το έργο σου και επινόησες τη Φιλική Εταιρεία με τον Εμμανουήλ Ξάνθο και τον Νικόλαο Σκουφά; Ποιος γνωρίζει τις δράσεις σου και τη μεθοδικότητά σου για να στηρίξεις την οργάνωση; Ποιος θυμάται τα ταξίδια σου στην Κωνσταντινούπολη, στη Σμύρνη, στη Μακεδονία, στη Θράκη και τη Θεσσαλία;
Όλοι πιστεύουν ότι ξαφνικά όλη η πατρίδα μας ξύπνησε δίχως, δίχως να συνειδητοποιήσει ότι ήσουν η καμπάνα που τους έσωσε από τον τουρκικό εφιάλτη. Κι όμως, όταν υπήρξε σοβαρό πρόβλημα στη δομή της οργάνωσης, πάλι εσένα επέλεξαν για να δράσεις και να εκτελέσεις τη διαταγή της Αόρατης Αρχής. Δεν ήσουν μόνο το πνεύμα της οργάνωσης, αλλά και το χέρι της δικαιοσύνης της, διότι ήξερες πόσο κινδύνευε από αυτές τις εσωτερικές τριβές απέναντι στον τουρκικό ζυγό.
Ποιος θέλει να θυμηθεί ότι αναγκάστηκες να δραπετεύσεις και να περιμένεις στην Ιταλία την έναρξη της Μεγάλης Επανάστασης, το όραμά σου, που έγινε πραγματικότητα το 1821. Κι όμως ήσουν παντού, ακόμα και ως υπασπιστής του Υψηλάντη στον Ιερό Λόχο.
Ποιος πιστεύει ότι ακόμα και μετά την καταστροφή του Δραγατσανίου δεν εγκατέλειψες τον αγώνα κι επέστρεψες στην Ελλάδα για να πολεμήσεις έως το τέλος της Επανάστασης. Κι όμως το Δεκέμβριο του 1831 ήσουν ήδη στο Άργος και μετά στο Ναύπλιο ως πληρεξούσιος της Ηπείρου στην Εθνοσυνέλευση όπου ψηφίστηκε το Πολιτικόν Σύνταγμα της Ελλάδος. Ήσουν μαζί μας από την αρχή έως το τέλος για την ελευθερία της πατρίδας μας. Ποιος ξέρει όμως τι έκανες μετά όταν επέστρεψες στη Ρωσία, πριν αρχίσει ο Достоевский το μεγάλο του έργο, όπου έζησες έως το 1851;
http://www.lygeros.org/lygeros/8360-gr.html
Αθανάσιος Τσακάλωφ
Ο Αθανάσιος Τσακάλωφ έπαιξε πρωτεύοντα ρόλο στην οργάνωση της Φιλικής Εταιρείας.
Ηπειρώτης, γεννημένος στα Ιωάννινα το 1788 ή το 1790, αναγκάστηκε νέος να εγκαταλείψει την Ελλάδα και να μεταναστεύσει στη Ρωσία στον πατέρα του. Ένα μικρό διάστημα βρέθηκε στο Παρίσι για σπουδές, όπου μάλιστα συμμετείχε στην ίδρυση του «Ελληνόγλωσσου Ξενοδοχείου», σωματείου με εκπαιδευτικούς και πατριωτικούς στόχους. Στη συνέχεια μεταβαίνει στη Βιέννη της Αυστρίας, όπου έρχεται σε επαφή με τον Ιωάννη Καποδίστρια, ο οποίος ήταν τότε υπουργός Εξωτερικών του Τσάρου. Τελικώς, καταλήγει στη Μόσχα, όπου γνωρίζει το Νικόλαο Σκουφά και θέτει τις βάσεις για τη δημιουργία της Φιλικής Εταιρείας.
Τον Ιούλιο του 1818, ο Αθανάσιος Τσακάλωφ φτάνει στην Οδησσό, σημαντικό λιμάνι και οργανωμένη ελληνική παροικία του Ευξείνου Πόντου, όπου και προχωρά σε σημαντικές δραστηριότητες και μεθοδικότερη οργάνωση της Εταιρείας. Κατόπιν ακολούθησε τον Άνθιμο Γαζή, σημαντικότατο μέλος της Φιλικής Εταιρείας, στην Κωνσταντινούπολη, όπου συνεχίζει την κατήχηση νέων μελών, και σε αλλεπάλληλα ταξίδια στη Σμύρνη, στη Μακεδονία, στη Θράκη, φθάνοντας μέχρι και την ανατολική Θεσσαλία.
Ένα από τα πρωταρχικά μέλη της Φιλικής Εταιρείας, ο Νικόλαος Γαλάτης, είχε αρχίσει να έχει αποκλίνουσα συμπεριφορά και σύντομα απέκτησε προδοτική διαγωγή, φροντίζοντας πάντα να ασκεί ένα είδος εκβιασμού στα υπόλοιπα μέλη. Η απειλή αυτή υποχρέωσε τους επικεφαλής της οργάνωσης να αναθέσουν στον Τσακάλωφ την εξουδετέρωσή του. Σύμφωνα με τη διαταγή αυτή, ο Τσακάλωφ, συνοδευόμενος από το Δημητρόπουλο, παρέλαβε το Γαλάτη και στο ταξίδι τους στην Πελοπόννησο, πλησιάζοντας την Ερμιόνη, τον εκτέλεσαν. Ήταν Νοέμβριος του 1819. Ο Τσακάλωφ αναγκάζεται να δραπετεύσει, καθότι ένοχος για τη δολοφονία, και από τη Μάνη περνάει στην Πίζα της Ιταλίας, όπου και παρέμεινε έως και την έναρξη της Ελληνικής Επαναστάσεως το 1821.
Αμέσως μετά την έκρηξη του κινήματος, φτάνει στις παραδουνάβιες ηγεμονίες, εκεί όπου είχαν ήδη ξεκινήσει οι πρώτες μάχες. Αναλαμβάνει υπασπιστής του Αλέξανδρου Υψηλάντη στον Ιερό Λόχο και μετά την καταστροφή του Δραγατσανίου κατάφερε να επιστρέψει και να πολεμήσει στην Ελλάδα.
Μετά το τέλος της Επαναστάσεως και την τελική απελευθέρωση της Ελλάδας από τον τουρκικό ζυγό, την περίοδο του πρώτου κυβερνήτη της χώρας, του Ιωάννη Καποδίστρια, ο Τσακάλωφ υπηρέτησε στο στρατιωτικό λογιστικό του Γενικού Φροντιστηρίου και εμφανίστηκε ως πληρεξούσιος Ηπείρου στην Εθνοσυνέλευση του Άργους.
Το καλοκαίρι του 1832 έφυγε από την Ελλάδα και εγκαταστάθηκε στη Ρωσία, στη Μόσχα, όπου και έζησε μέχρι το 1851.
ΠΗΓΕΣ
- Ιστορία του Ελληνικού Έθνους, Εκδοτική Αθηνών Α.Ε., 1975, τόμοι ΙΑ΄ και ΙΒ΄
- Εγκυκλοπαίδεια Πάπυρος Λαρούς, Εκδοτικός οργανισμός Πάπυρος, 1994-1996, τόμος 59
- Μεγάλη Γενική Εγκυκλοπαίδεια Υδρία, Εταιρεία Ελληνικών Εκδόσεων Α.Ε., 1988, τόμος 48
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου