Το Αλτσχάιμερ έχει διαστάσεις διεθνούς επιδημίας

«Το Αλτσχάιμερ έχει διαστάσεις διεθνούς επιδημίας»

Ο επίκουρος καθηγητής Νευρολογίας Νίκος Σκαρμέας μιλάει για τις νέες εξελίξεις στη διάγνωση της νόσου. Βασικός στόχος των σύγχρονων μελετών είναι να βρεθεί μια «αντικειμενική» διαγνωστική δοκιμασία. Γιατί, μέχρι σήμερα, η διάγνωση της βασίζεται στην υποκειμενική γνώμη του γιατρού.

Επιμέλεια Έλενα Κιουρκτσή

Σύμφωνα με τον Παγκόσμιο Οργανισμό Υγείας, 37 εκατομμύρια άνθρωποι πάσχουν σε όλο τον κόσμο από άνοια, με τη νόσο Αλτσχάιμερ να πρωταγωνιστεί. Ωστόσο, με νέα βελγική επιστημονική τεχνική, η εμφάνιση της νόσου μπορεί να προβλεφθεί με ακρίβεια σχεδόν 100%, αρκετά χρόνια πριν από τα πρώτα σημάδια της. Για την πρακτική σημασία αυτής της μεθόδου αλλά και για νέα διαγνωστικά κριτήρια που προέκυψαν πρόσφατα, μιλήσαμε με τον κ. Νίκο Σκαρμέα, επικούρο καθηγητή Νευρολογίας του Εθνικού και Καποδιστριακού Πανεπιστημίου Αθηνών - Αιγινήτειο Νοσοκομείο.

Πόσο καινοτόμος είναι η βελγική τεχνική πρόβλεψης του Αλτσχάιμερ;

Η καινοτομία της δεν έγκειται τόσο στη μέτρηση κάποιων καινούργιων ουσιών-πρωτεϊνών στο υγρό του νωτιαίου μυελού, όσο στον τρόπο στατιστικής - μαθηματικής ανάλυσης των δεδομένων. Δηλαδή, αντί να ληφθεί υπόψη η κλινική διάγνωση της ασθένειας σε συνδυασμό με τις τιμές αυτών των ουσιών - πρωτεϊνών, οι ερευνητές επικεντρώνονται μόνο στις τιμές. Βασικός στόχος, όπως και άλλων σύγχρονων μελετών, είναι να βρεθεί μια «αντικειμενική» διαγνωστική δοκιμασία για τη νόσο Αλτσχάιμερ (ΝΑ). Γιατί, μέχρι σήμερα, η διάγνωση της είναι κλινική, δηλαδή βασίζεται στην υποκειμενική γνώμη του γιατρού και όχι σε διαγνωστικά τεστ. Και, προφανώς, μια πρώιμη διάγνωση της νόσου θα βοηθήσει και θεραπευτικά, και προληπτικά.

Κατά πόσον μια τέτοιου είδους πρόγνωση θα βοηθούσε το άτομο με την «προδιάθεση» ή τους οικείους του;

Παρά τη συγκεκριμένη μελέτη-μέθοδο, η διάγνωση για μελλοντική εμφάνιση της νόσου δεν μπορεί να γίνει με σιγουριά. Σε κάθε περίπτωση, ο καθένας μας αποφασίζει εάν θέλει ή όχι να γνωρίζει. Αμερικανοί ερευνητές επινόησαν το «Ερωτηματολόγιο του Αλτσχάιμερ», ένα τεστ στο οποίο απαντούν οι οικείοι του δυνητικά πάσχοντος. Είναι αξιόπιστο εργαλείο διαχωρισμού της φυσιολογικής αφηρημάδας από πιο σοβαρές διαταραχές της μνήμης; Είναι αρκετά χρήσιμο εργαλείο για τον μη εξειδικευμένο γιατρό σε νευρολογικές παθήσεις και, φυσικά, μπορεί να χρησιμεύσει μόνο σε μια αρχική δοκιμασία «ξεδιαλέγματος», ώστε στη συνέχεια να παραπεμφθεί ο ασθενής σε ειδικό της άνοιας για επιβεβαίωση τις διάγνωσης.

Όμως, όλες οι διαγνωστικές δοκιμασίες έχουν κάποιο περιθώριο σφάλματος...

Γι' αυτό είναι απαραίτητο, π.χ., να διαπιστωθεί εάν τα συμπτώματα οφείλονται σε άλλα αίτια (έλλειψη βιταμινών, δυσλειτουργία θυρεοειδούς, λοιμώξεις, αγγειακές εγκεφαλικές βλάβες, εγκεφαλικά αιματώματα ή όγκους ή σε ψυχιατρικές καταστάσεις, όπως άγχος και κατάθλιψη).

Υπάρχουν νέες ελπιδοφόρες εξελίξεις;

Το Αλτσχάιμερ έχει λάβει διαστάσεις διεθνούς επιδημίας. Κοστίζει στις ΗΠΑ περισσότερο από ό,τι ο πόλεμος στο Ιράκ. Για το λόγο αυτό, έχουν γίνει τεράστιες επενδύσεις στην έρευνα και υπάρχει διεθνής υπερπροσπάθεια για την καλύτερη κατανόηση και εύρεση θεραπείας. Το γεγονός αυτό αφήνει περιθώρια για αισιοδοξία έστω και συγκρατημένη.

Πηγή

«Κ» Καθημερινής