Μια Ολυμπιάδα που θύμιζε Διεθνή Έκθεση

Μια Ολυμπιάδα που θύμιζε Διεθνή Έκθεση

Η αναβίωση των Ολυμπιακών Αγώνων πήρε «σάρκα και οστά» στην Αθήνα το 1896, τέσσερα χρόνια όμως αργότερα, στο Παρίσι, η διοργάνωση έμοιαζε με κακόγουστο αστείο. Η Ελλάδα επέμεινε στη μόνιμη τέλεση των αγώνων στην επικράτεια της, αλλά οι συνεχείς συγκρούσεις με τους Τούρκους, με τελευταίο τον άτυχο πόλεμο του 1897, ήταν μια καλή αφορμή για να μεταφερθεί η αθλητική δράση στο Παρίσι. Ο βαρόνος Πιέρ ντε Κουμπερτέν είχε μεγάλα όνειρα για μια άρτια διοργάνωση που θα ξεπερνούσε τη λάμψη της Αθήνας, τα οποία όμως ποτέ δεν εκπληρώθηκαν.

Το ιδιαίτερα αναπτυγμένο σοβινιστικό κίνημα στη Γαλλία αντιτάχθηκε στις ξενόφερτες εκπαιδευτικές ιδέες του «πατέρα» των σύγχρονων Ολυμπιακών Αγώνων, σε βαθμό μάλιστα που να αμφισβητούν τον ρόλο που έπαιξε ο συμπατριώτης τους στην αναβίωση του θεσμού.

Οι Γάλλοι άρχισαν να δραστηριοποιούνται αμέσως μετά την παραίτηση του Ντε Κουμπερτέν από την Ένωση Αθλητικών Επιτροπών (USFSA) το 1899. Η USFSA αποφάσισε τότε τη συνδιοργάνωση των Αγώνων με τη Διεθνή Έκθεση του Παρισιού, κίνηση που αποδείχτηκε ατυχέστατη.

Κι αυτό γιατί οι Ολυμπιακοί Αγώνες έχασαν τη αθλητικό τους ύφος (παρά τις πολύ καλές επιδόσεις που επιτεύχθηκαν) και -το κυριότερο- έμοιαζαν με παραμύθι δίχως τέλος!

Στις 20 Μαΐου ξεκίνησαν οι αθλητικές δραστηριότητες και στις 28 Οκτωβρίου ολοκληρώθηκαν, με συνέπεια πολλοί συμμετέχοντες να μη γνωρίζουν ότι πήραν μέρος στους Ολυμπιακούς κι άλλοι που πίστευαν ότι αγωνίστηκαν στην πραγματικότητα είχαν συμμετοχή σε μια μορφή... γυμναστικών επιδείξεων! Οι Γάλλοι φρόντισαν να προωθήσουν την Έκθεση χτίζοντας τον Πύργο του Άιφελ, ένα μνημείο που έμελλε να γίνει σήμα κατατεθέν της πόλης, για τους Ολυμπιακούς Αγώνες όμως δεν ετοίμασαν τελετή έναρξης, αλλά ούτε και λήξης και, το κυριότερο, δεν υπήρχε κεντρικό Ολυμπιακό Στάδιο. Τον ρόλο αυτό εξυπηρετούσε ο Ιππικός Όμιλος, ενώ η κονίστρα του στίβου ήταν καλυμμένη από χορτάρι!

Χρυσό μετάλλιο, όπως και στην Αθήνα το 1896, δεν απονεμόταν. Στους νικητές δινόταν ασημένιο μετάλλιο και στους δεύτερους χάλκινο, σε κανένα απ' αυτά όμως δεν ήταν αποτυπωμένο το έμβλημα των Αγώνων!

Το φιάσκο το Παρισιού αποτυπώνεται χαρακτηριστικά στα λόγια του Γάλλου δημοσιογράφου Γκαστόν Μεγιέρ: «Είναι θαύμα που ο θεσμός των Ολυμπιακών Αγώνων επέζησε μετά από αυτή την αποτυχία».

Η ΔΟΕ αναγκάστηκε πολλές φορές να αλλάξει τα στατιστικά των Αγώνων (μετάλλια, συμμετοχές), καθώς δεν ήταν ξεκαθαρισμένο ποια αγωνίσματα ήταν στο επίσημο πρόγραμμα και ποια όχι.

Τουλάχιστον το Παρίσι μπορεί να... καμαρώνει για την πρώτη εμφάνιση των γυναικών (η Αγγλίδα τενίστρια Σάρλοτ Κούπερ ήταν η πρώτη ολυμπιονίκης), ενώ εντάχθηκαν και αρκετά νέα αθλήματα, πολλά από τα οποία όμως δεν άντεξαν στο πέρασμα του χρόνου.

Τα τραγελαφικά των αγώνων ήταν πολλά (λόγω του όγκου της διοργάνωσης και της εποχής θα μπορούσαν να συμβούν σε οποιαδήποτε χώρα), είναι χαρακτηριστικό όμως ότι τα αγωνίσματα που έγιναν στον χώρο της Έκθεσης προσέλκυσαν ελάχιστους θεατές, οι οποίοι μάλιστα είχαν αντιδράσεις ανάλογες με των θεατών ενός... τσίρκου.

Η ελληνική ομάδα επέστρεψε από το Παρίσι χωρίς μετάλλιο! Ο Παναγιώτης Παρασκευόπουλος ήταν 5ος στη δισκοβολία με 34.15, 5ος και στη σφαιροβολία με 11.50. Αντίθετα, ο Βερσής αποκλείστηκε από τους τελικούς στα δύο αυτά αγωνίσματα.

Πηγή:

108 Χρόνια Ολυμπιακοί Αγώνες